Św. Barbara
Zdjęcie nr 1: Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.
Zdjęcie nr 2: Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.
Zdjęcie nr 3: Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.
Zdjęcie nr 4: Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.
Zdjęcie nr 5: Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.
Zdjęcie nr 6: Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.
Zdjęcie nr 7: Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.

Św. Barbara

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Grabie
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niepołomice
Parafia
Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Tagi
rzeźba XVIII wieku
Miejsce przechowywania
zwieczenie ołtarza Matki Boskiej Różańcowej
Identyfikator
DZIELO/01582
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
przed 1747 rokiem
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Niewielka figurka św. Barbary pochodzi z pierwotnego ołtarza Przemienienia Pańskiego (określanego również jako św. Antoniego) powstałego przed 1747 rokiem, który został zniszczony podczas działań wojennych w 1914 roku. W 1929 roku ołtarz zrekonstruowano, z wykorzystaniem zachowanych elementów z poprzedniego retabulum, w tym omawianej rzeźby. W 1999 roku retabulum razem z dekoracją rzeźbiarską był poddany gruntownej konserwacji.

Opis

Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.

Zarys problematyki artystycznej

Niewielkich rozmiarów figurka z uwagi na miejsce usytuowania przeznaczona była do oglądania z większej odległości, najpewniej dlatego widoczny jest brak dopracowania szczegółów.
Święta Barbara była córką bogatego poganina, w tajemnicy przed ojcem przyjęła chrześcijaństwo i złożyła śluby czystości, za co ten zamknął ją w wieży. Następnie została postawiona przed sądem i skazana na ścięcie. Święta w ikonografii jest przedstawiana w koronie i bogatej sukni, co ma związek z pozycją społeczną jej rodziny. Jej atrybutem jest kielich z hostią lub bardzo rzadko – jak w omawianej rzeźbie – monstrancja, gdyż przed śmiercią w zamknięciu anioł przyniósł jej Komunię Świętą. W dłoni trzyma zazwyczaj liść palmy, jako atrybut męczeńskiej śmierci.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia i przetarcia w partii złoceń. Konserwacja figury miała miejsce w 1999 roku.

Streszczenie

Figurka św. Barbary pochodzi z pierwotnego ołtarza Przemienienia Pańskiego sprzed 1747 roku, który został zniszczony w 1914 roku. W 1929 roku ołtarz zrekonstruowano, z wykorzystaniem zachowanych elementów poprzedniego retabulum, w tym omawianej rzeźby. Święta Barbara była córką bogatego poganina, w tajemnicy przed ojcem przyjęła chrześcijaństwo i złożyła śluby czystości, za co ten zamknął ją w wieży, później zaś została skazana na ścięcie. Jej atrybutami jest kielich z hostią lub bardzo rzadko monstrancja oraz liść palmy.

Bibliografia

Zaleski Wincenty, "Święci na każdy dzień", Warszawa 1989

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Barbara św.
Barbara św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona jest przyścienna, wisząca, z dostępem od zakrystii przez drzwiczki w zaplecku. Kosz ma na planie połowy ośmioboku, na podstawie w formie wałka dekorowanego liśćmi, z podwieszeniem zakończonym szyszką. Ścianki kosza wydzielone są pilastrami rozmieszczonymi w narożach wieloboku, zakończonymi palmetami. Pomiędzy pilastrami znajdują się prostokątne płyciny dekorowane w górnej części ornamentem roślinnym, parapet przyjmuje formę gzymsu. Rolę zaplecka pełnią prostokątne drzwi we wnęce ujęte prostą ramą. Baldachim niepołączony z zapleckiem, na planie ośmioboku, ma formę pełnego belkowania dekorowanego kostkowaniem, w partii fryzu widnieje napis: „A(NNO) D(OMINI) 1601. [CUSTO]DIVNT ILLV[D] VERBVM DEI. BEATI QUI”. Podniebienie baldachimu malowane jest w motywy roślinne z podwieszoną rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana jest w kolorze błękitnym, szarym i kremowym, z czerwonymi, pozłacanymi i posrebrzanymi elementami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kamienna chrzcielnica stoi na niewysokiej, kamiennej podstawie na planie koła. Jej stopa jest na planie ośmioboku, u dołu z pionowo ściętym cokołem i zwęża się stożkowato ku górze. Nodus jest spłaszczony, ośmioboczny. Czara ośmioboczna, dwustrefowa, u dołu zaokrąglona, u góry prosto ścięta, nadwieszona, w górnej strefie pola dekorowane są motywem trójlistnego maswerku. Wewnątrz czary znajduje się metalowa misa. Drewniana pokrywa przyjmuje kształt korony zamkniętej sześcioma kabłąkami z kulą i krzyżem umieszczonymi na szczycie. Polichromowana w kolorach zielonym i czerwonym, wewnątrz na niebiesko, obręcz korony i kula posrebrzane, detale i brzegi pozłacane.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Dzwonnica drewniana, konstrukcji słupowej, ściany szalowane z listowaniem, więźba dachowa drewniana. Założona na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, na betonowym podmurowaniu, przesłoniętym okapowym daszkiem gontowym. Dach gontowy, czterospadowy, zakończony metalowym szpikulcem. Otwór drzwiowy w ścianie południowej o wykroju stojącego prostokąta zamknięty drzwiami spągowymi. Niewielkie otwory głosowe w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym po dwa na południowej, wschodniej i północnej ścianie. Wnętrze wypełnione elementami konstrukcji.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Figura przedstawia Chrystusa w pozycji leżącej, z nogami ułożonymi równolegle oraz rękami spoczywającymi wzdłuż ciała. Jego twarz jest trójkątna, o wystających kościach policzkowych, prostym nosie i zamkniętych oczach, okolona krótką brodą i długimi włosami opadającymi na ramiona. Ciało Jezusa jest silnie wychudzone, z podkreśloną muskulaturą rąk i nóg oraz żebrami i mostkiem klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Partię bioder przesłania krótkie pozłacane, perizonium zawieszone na sznurze, z końcówką tkaniny przerzuconą przez sznur w partii podbrzusza oraz ze zwisem tkaniny na jego prawym boku. Polichromia ciała naturalistyczna, traktowana niemal monochromatycznie, z zaznaczonymi śladami męki.
rzeźba
Chrystus do grobu
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna ustawiona na podstawie na planie kwadratu oraz na półkuli. Chrystus stoi frontalnie, w kontrapoście, w lewej ręce trzyma drzewce chorągwi zakończone krzyżem, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Jego twarz jest pociągła, o długim, prostym nosie, migdałowatych oczach i niewielkich ustach, okolona krótką brodą i długimi włosami opadającymi na ramiona i plecy. Z tyłu jego głowy jest dosztukowany nimb promienisty. Chrystus ubrany jest w czerwony płaszcz odsłaniający tors, zapięty na piersi, mocno pofałdowany na wysokości bioder, otaczający postać i przerzucony przez lewe przedramię. Polichromia naturalistyczna, drzewce chorągwi pozłacane.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obie rzeźby są ścięte z tyłu i głęboko drążone. Figury zwrócone są frontalnie z głowami skierowanymi w stronę ołtarza, stoją w kontrapoście. Anioł na lewej bramce unosi prawą rękę w górę, lewą opuszcza w dół. Anioł z prawej bramki prawą rękę kładzie na piersi, lewa zaś jest ugięta i i uniesiona. Anioły mają pociągłe twarze o uwypuklonych brodach, prostych, dużych nosach i szerokich nozdrzach, oczach o łukowatych górnych powiekach i półkolistych łukach brwiowych, pełnych ustach z wydrążonymi kącikami. Włosy opadające na plecy rzeźbione są w grube, falowane i zmierzwione pukle. Postacie ubrane są w tuniki przepasane w talii, przykrywające jedno ramię szerokim rękawem, odsłaniające część torsu i drugą rękę oraz w płaszcze zawinięte w partii ud. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty pozłacane.
rzeźba
Dwa anioły

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
kościół
Zespół kościelny parafii pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny (kościół, kaplica Romerów, cmentarz przykościelny, ogrodzenie z kaplicami drogi krzyżowej [14], kapliczka z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego, kapliczka MB Różańcowej).
Zdjęcie nr 1: Tabernakulum architektoniczne, jednokondygnacyjne, pięcioosiowe. Osie wydzielone są sześcioma kanelowanymi kolumienkami na wysokich, profilowanych cokołach, z liściastymi kapitelami, podtrzymującymi profilowane belkowanie wyłamane na ich osiach. W polach pomiędzy kolumnami znajdują się nisze ujęte profilowaną ramą z uszakami. W czterech bocznych niszach, na trójdzielnych, profilowanych wspornikach stoją płaskorzeźbione postacie czterech ewangelistów na tle muszli palmetowych. Figurki są całopostaciowe, w ujęciu frontalnym, w złotych szatach, podtrzymują otwarte księgi, wskazując na tekst. Drzwiczki znajdują się na osi środkowej, zamknięte są półkoliście, płaskorzeźbione z przedstawieniem kielicha z koroną cierniową i z hostią w glorii promienistej. Kielich flankowany jest kłosami zbóż i winną latoroślą oraz winogronami. W partii belkowania płaskorzeźbiona dekoracja złożona z naprzemiennie ułożonych główek anielskich o złotych skrzydłach i płaskich rozetek. Tron wystawienia w formie baldachimu, z lambrekinem i chwostami, zwieńczony jest kulą z krzyżem, z podwieszonym z tyłu paludamentem podtrzymywanym przez parę puttów. Struktura polichromowana na biało, profile i detale pozłocone.
tabernakulum
Tabernakulum z tronem wystawienia
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Jana Kantego jest z tyłu drążona, ustawiona na dwustrefowym cokole, który stanowią skrzynki na relikwie z wyciętymi z przodu otworami. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, stoi w kontrapoście. Prawą dłoń kładzie na piersi, lewa jest uniesiona w geście błogosławieństwa. Twarz świętego jest szczupła, o wysokim czole, dużym i szerokim nosie, półkoliście zarysowanych łukach brwiowych, migdałowatych oczach oraz pełnych, delikatnie rozchylonych ustach. Okolona jest kręconą brodą i krótkimi brązowymi włosami skręconymi w pukle po bokach głowy z łysiną. Święty ubrany jest w czarną sutannę zapinaną na guziki z błękitną befką (krawat w formie dwóch rozdzielonych pasów) oraz rozchyloną z przodu czarną togę profesorską o szerokich rękawach z pozłacaną podszewką i kołnierzem. Figura w partiach ciała polichromowana naturalistycznie.
rzeźba
Św. Jan Kanty
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Jana Nepomucena jest drążona z tyłu, ustawiona na dwustopniowym cokole, który stanowią skrzynki na relikwie o wyciętych z przodu otworach. Święty ukazany jest w całej postaci, ustawiony frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w prawo. W obu, rozłożonych na boki rękach podtrzymuje ukośnie ułożony krzyż. Twarz pociągła, o dużym i szerokim nosie, półkoliście zarysowanych łukach brwiowych, małych, migdałowatych oczach oraz pełnych, szerokich ustach. Okolona jest krótką brodą i silnie kręconymi, krótkimi włosami. Święty ubrany jest w zapinaną na guziki czarną sutannę, białą komżę lamowaną płaskorzeźbioną i pozłoconą koronką oraz zawiązaną na piersi i opadającą na ramiona czarną almucję z czerwoną podszewką i pozłacanym kołnierzem (krótką, futrzaną pelerynkę). Figura w partiach ciała polichromowana naturalistycznie.
rzeźba
Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie pionowego owalu. W jego centrum znajduje się całopostaciowe przedstawienie św. Wawrzyńca, zwróconego w trzech czwartych w lewo, z głową ukazaną z profilu i uniesioną ku górze. Święty w kontrapoście, opiera się łokciem o stojący przy jego lewym boku ruszt, w lewej dłoni trzyma liść palmy, prawą rękę zaś unosi do góry. Jego twarz ma delikatne, młodzieńcze rysy, okolona jest krótkimi, jasnymi włosami. Ubrany jest w białą albę i czerwoną dalmatykę, na lewym przedramieniu ma czerwony manipularz. Święty ukazany jest na tle sumarycznie wyobrażonego pejzażu z rozświetlonym niebem i rozstępującymi się obłokami, wśród których znajdują się uskrzydlone główki anielskie.
obraz
Św. Warzyniec
Zdjęcie nr 1: Postać ustawiona jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, stoi na lekko ugiętych nogach na leżącej, brązowej postaci diabła. Święty obiema dłońmi trzyma włócznię skierowaną ostrzem w dół. Jego twarz jest pełna, okolona krótkimi włosami. Ubrany jest w strój żołnierza, a więc pozłacaną tunikę sięgającą kolan oraz posrebrzoną zbroję torsową z laserowanymi detalami, na głowie ma srebrzony hełm z pozłoconym pióropuszem, a na nogach wysokie, wiązane i pozłocone sandały. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba
Św. Michał Archanioł

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Barbara", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-barbara-9

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności