W kronice parafialnej odnotowano pod rokiem 1870 składkę „na Pana Jezusa nowego leżącego w grobie, na grób”. Wpis dotyczy omawianej figury, która została zakupiona do kościoła w Grabiu około tego roku.
Figura przedstawia Chrystusa w pozycji leżącej, z nogami ułożonymi równolegle oraz rękami spoczywającymi wzdłuż ciała. Jego twarz jest trójkątna, o wystających kościach policzkowych, prostym nosie i zamkniętych oczach, okolona krótką brodą i długimi włosami opadającymi na ramiona. Ciało Jezusa jest silnie wychudzone, z podkreśloną muskulaturą rąk i nóg oraz żebrami i mostkiem klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Partię bioder przesłania krótkie pozłacane, perizonium zawieszone na sznurze, z końcówką tkaniny przerzuconą przez sznur w partii podbrzusza oraz ze zwisem tkaniny na jego prawym boku. Polichromia ciała naturalistyczna, traktowana niemal monochromatycznie, z zaznaczonymi śladami męki.
Figury Chrystusa do grobu przedstawiające martwego Jezusa składane były w urządzanym w czasie Wielkanocy symbolicznym Grobie Pańskim (sepulchrum Domini). Był on sytuowany we wnętrzu kościoła często na jednym z ołtarzy, we wnęce pod mensą ołtarza lub jako osobna konstrukcja. Przyjmował formę okolicznościowej dekoracji, często w postaci groty czy wnęki, w której leżała figura zmarłego Zbawiciela. Grób Pański był włączony do liturgii wielkopiątkowej, gdyż po jej zakończeniu wystawiano w nim Najświętszy Sakrament, którego adoracja trwała aż do Wigilii Paschalnej, a więc nocy Zmartwychwstania Pańskiego.
Omawiana rzeźba wyróżnia się nieco spośród typowych przykładów podobnych figur. Przede wszystkim biodra Chrystusa zakrywa perizonium, jak w przedstawieniach Ukrzyżowania, a nie fragment białej tkaniny albo całun, w które zazwyczaj owinięte jest ciało martwego Jezusa złożone do grobu. Być może wykonał ją mniej wprawny rzeźbiarz, który posłużył się elementami charakterystycznymi dla innych, sobie znanych przedstawień Chrystusa.
Figura pokryta jest grubą warstwą przemalowań. Spękania w partii prawego barku.
Figura została wykonana około 1870 roku, gdyż w kronice parafialnej pod tym rokiem odnotowano składkę na jej zakup. Rzeźby Chrystusa do grobu przedstawiające martwego Jezusa składane były w urządzanym na czas Wielkanocy symbolicznym Grobie Pańskim (sepulchrum Domini).
Paulina Kluz, "Chrystus do grobu", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrystus-do-grobu