Zespół kościelny parafii pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny (kościół, kaplica Romerów, cmentarz przykościelny, ogrodzenie z kaplicami drogi krzyżowej [14], kapliczka z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego, kapliczka MB Różańcowej).
Zdjęcie nr 1: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 2: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 3: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 4: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 5: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 6: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 7: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 8: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 9: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 10: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 11: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 12: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 13: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 14: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 15: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 16: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 17: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 18: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 19: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 20: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 21: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 22: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 23: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 24: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 25: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 26: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 27: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 28: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 29: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 30: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 31: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 32: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 33: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 34: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 35: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 36: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 37: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 38: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 39: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 40: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 41: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.
Zdjęcie nr 42: Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem. Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli. Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.

Zespół kościelny parafii pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny (kościół, kaplica Romerów, cmentarz przykościelny, ogrodzenie z kaplicami drogi krzyżowej [14], kapliczka z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego, kapliczka MB Różańcowej).

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Andrychów
Miejscowość
Inwałd
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Identyfikator
DZIELO/12882
Kategoria
kościół
Ilość
1
Czas powstania
lata 1747-1750
Fundator
Franciszek Schwarzeberg-Czerny (początek XVIII wieku-1764)
Technika i materiał
kamień, cegła
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Niestety nie zachował się dokument erekcyjny parafii w Inwałdzie. Po raz pierwszy w źródłach kościół inwałdzki był wzmiankowany w latach 1325-1327. Jego fundatorem był królewski dworzanin Zakusius (Jakusz) Ligęza. Poprzednią świątynią znajdującą się w miejscowości był drewniany kościół, według „Katalogu zabytków sztuki w Polsce” datowany na pierwszą połowę XVI wieku, wokół którego pierwotnie znajdował się cmentarz (później przeniesiony). Obok drewnianej, z czasem rozbudowywanej świątyni, jak podaje pierwszy kronikarz Inwałdu ksiądz Jakub Urdzeń, miejscowy proboszcz, w latach 1747-1750 „pan Franciszek de Witowice Schwarcenberg-Czerny, właściciel Inwałdu, Andrychowa, Wieprza, Bestwiny i Poręby, kasztelan Woynicki, buduje własnym kosztem obecną piękną świątynię”. Konsekracji nowego kościoła dokonał w 1756 roku biskup krakowski Franciszek Potkański. Drewniany kościół rozebrano w 1850 roku. Z wyposażenia starego kościoła, poza cudownym wizerunkiem NMP, zabrano jedynie kilka feretronów. 26 lipca 1885 z winy kościelnego miał miejsce pożar świątyni, w wyniku którego zniszczeniu uległa część wyposażenia m.in. ołtarz główny wraz cudownym wizerunkiem Matki Boskiej Inwałdzkiej. Prace remontowe trwały stopniowo do 1938 roku. W 1907 roku ukończono pokrywanie dachu kościelnego dachówką. W 1919 roku we wnętrzu kościoła wykonana została terakotowa posadzka. Tego samego roku w wieży kościelnej umieszczono trzy nowe dzwony „w miejscu zabranych przez Austriaków na wojnę”. W 1923 roku kościół został „otynkowany wraz z wieżą kosztem parafian w kolorze blado żółtawym”. Od 17 kwietnia do 15 sierpnia 1928 ściany wnętrza kościoła pokryte zostały polichromią. „Zastosowane do stylu malowanie bardzo pięknie artystycznie wykonane” zostało „za staraniem Przewielebnego Księdza Kanonika Józefa Capuły proboszcza tutejszej parafii w Inwałdzie” przez zespół lwowskich malarzy Mieczysława Iwanickiego, Zdzisława Bojko (?) i pozłotników Stefana Bubeckiego i Franciszka (?) ze Lwowa pod kierownictwem i według projektów Karola Polityńskiego, artysty malarza i profesora lwowskiego. Prace związane z przebudową i pokryciem blachą wieży kościelnej przeprowadzone zostały w 1932 roku. Z nastaniem 1963 roku kościół inwałdzki został ponownie otynkowany z zewnątrz przez murarzy z Andrychowa Błasiuka (Błasiożka?) i Kudłacika. Na kartach kroniki z lat siedemdziesiątych (1977) wspomniano także, iż kościół „wymaga niewielkich napraw”. Dzięki staraniom księdza Dionizego Gąsiorka, proboszcza parafii, kościół na nowo został pokryty w latach 1975-1976 dachówką typu mniszka.

Pierwotnie parkan wokół kościoła był drewniany „za wyjątkiem kapliczek 14 stacji drogi krzyżowej, które zbudował Franciszek Schwarzenberg w r. 1762. X Caputa dał żelazną bramę w r. 1905 i część murowanego frontu. X. Korzonkiewicz dobudował całą resztę murowanego parkanu i przykrył wszystko betonowym daszkiem w r. 1936”. Kaplica grobowa rodziny Romerów, dziewiętnastowiecznych kolatorów kościoła, została wzniesiona w 1888 roku. Kilka razy w roku odprawiane są w niej msze święte.

Opis

Kościół jest orientowany, murowany z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Zajmuje powierzchnię około 606 metrów kwadratowych, długość bryły wynosi około 32, a szerokość 14 metrów. Jednonawowy, trójprzęsłowy korpus charakteryzuje środkowe, kwadratowe przęsło z płytkimi apsydami po bokach, wysuwającymi się przed lica elewacji bocznych, na wzór pseudotranseptu (para spłaszczonych apsyd). Przęsło wschodnie, na rzucie prostokąta, z wnękami po bokach, zakończone jest apsydą stanowiącą przestrzeń prezbiterium. Na osi kościoła i przedłużeniu prezbiterium jest piętrowa zakrystia ze skarbcem, natomiast w przedłużeniu przęsła zachodniego wieża ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Korpus nawowy przekryty jest sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami, które w przęśle środkowym, na przecięciu z pseudotranseptem, tworzy rodzaj sklepienia krzyżowego z okrągłym zwierciadłem. Artykulację ścian wewnątrz kościoła stanowią pary pilastrów wspierające przerywane belkowanie. Na zewnątrz ściany korpusu, transeptu i zakrystii artykułują osadzone na niewysokim cokole lizeny wspierające obiegające całość belkowanie. Dodatkowo mury przeprute są owalnymi otworami okiennymi ujętymi profilowanymi obramieniami. Fasadę charakteryzuje w części środkowej ryzalit o skośnych ściankach bocznych oraz podziały podwójnymi i pojedynczymi pilastrami jońskimi, osadzonymi na wysokich cokołach i wspierającymi belkowanie. Do wnętrza kościoła prowadzą trzy otwory drzwiowe – w elewacji południowej, północnej i zachodniej. Drzwi w fasadzie są ujęte dekoracyjnym portalem z parą wąskich pilastrów, zwieńczonych zwężającymi się ku dołowi kapitelami, wspierających gzyms w formie łuku odcinkowego. Całość ujmuje obramienie o fantazyjnym wykroju w górnej partii, którego krawędzie obiega profilowana listwa z parą niewielkich wolut w górnych narożach. Obramienie drzwi wieńczy prosty gzyms odcinkowy nakryty blaszanym daszkiem. Po bokach wejścia znajduje się para kamiennych kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego, pole środkowe fasady przeprute zostało oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, zamurowanego w jednej trzeciej wysokości. Obramienie okna jest w formie pary pilastrów bez baz, wspierających fryz z kluczem pośrodku i parą wsporników wolutowych po bokach, dźwigających odcinkowy gzyms wieńczący. Pod parapetem umieszczono fartuch w kształcie leżącego prostokąta, o wklęsłych dolnych narożach, z dolną krawędzią zdobioną motywem lambrekinu. W skośnych ścianach bocznych ryzalitu znajduje się para zamkniętych półkoliście niszy z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie.
Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek z herbem Nowina w tympanonie. Nad belkowaniem, na całej szerokości fasady, znajduje się prosta attyka z odpowiadającymi dolnej strefie elewacji podziałami lizenowymi, wspierającymi wyłamujący się ponad nimi gzyms ozdobiony wazonami. Powyżej wznosi się górne piętro wieży, czworościenne o ściętych narożnikach, nakryte kopulastym hełmem z nasadnikiem.
Północna, zachodnia i południowa ściana wieży przeprute są otworami okiennymi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Okna mają obramienia w kształcie stojących prostokątów z uszakami w górnych narożach, zwieńczone są belkowaniem w formie łuku odcinkowego z kluczem pośrodku i parą wolutowych wsporników po bokach fryzu. Podwieszenie ma formę fartucha w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych dolnych narożach i dolnej krawędzi zdobionej motywem lambrekinu. Powyżej otworów okiennych znajdują się okrągłe tarcze zegarowe. Pola ściętych naroży wieży zdobi ornamentyka cekinowa i kampanule. Korpus nawowy przykrywa dwuspadowy dach zakończony pięciopołaciowo nad prezbiterium i trójpołaciowo nad końcami transeptu, kryty dachówką. Na skrzyżowaniu korpusu nawowego i transeptu ulokowano obitą blachą wieżyczkę na sygnaturkę. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu ugru, w dolnej partii różu, detal architektoniczny i ornamentyka w bieli.

Plac przykościelny otoczony jest murowanym parkanem z usytuowanymi w nim 14 kapliczkami ze stacjami drogi krzyżowej, nakrytymi dwuspadowymi dachami. W jednym z naroży znajduje się niewielka, murowana kaplica grobowa rodziny Romerów o ceglanych ścianach artykułowanych białymi pilastrami i fasadzie ze szczytem ujętym parą spływów i zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem.

Zarys problematyki artystycznej

Zdaniem Tadeusza Dobrowolskiego i Mariana Korneckiego, badaczy sztuki małopolskiej, kościół w Inwałdzie jest „cennym zabytkiem”. Został ufundowany w latach 1747-1750 przez Franciszka Schwarzenberg-Czernego, jednego „z najwybitniejszych mecenasów w zakresie architektury kościelnej”. Jego najważniejszymi fundacjami były wzniesione od podstaw kościoły w Inwałdzie i Porębie Żegoty oraz rozbudowywane przezeń świątynie w Andrychowie, Jawiszowicach, Bestwinie, Czańcu, Komorowicach. Wspomniane kościoły zlokalizowane są „na pograniczu śląskim, co nie pozostało bez wpływu na kształt niektórych”. Bryły niemal wszystkich świątyń, jakie wzniesiono dzięki Szwarzenberg-Czernemu, z biegiem lat zostały przebudowane. Kwestie przekształceń nie dotyczą natomiast kościoła w Inwałdzie, który zachował swą pierwotną strukturę architektoniczną. Charakteryzuje go jednonawowa, trójprzęsłowa przestrzeń, w środkowej części kwadratowa i lekko poszerzona dzięki dwóm płytkim apsydom po bokach, skrajnie przechodząca w parę znacznie krótszych i węższych przęseł prostokątnych z apsydami na osiach. Taki układ stanowi uproszczony wariant osiemnastowiecznego kościoła w typie śląskiego baroku, o wymiarach „przeciętnej wiejskiej świątyni idei wnętrza centralnego o rzucie eliptycznym”. Druga dekada XVIII wieku to w śląskiej architekturze sakralnej moment, w którym pojawiały się różne wersje planów poziomych, głównie założenia centralne (krzyż grecki, elipsa) lub jednonawowe z wnękami oraz sposobów kształtowania przestrzeni wnętrz kościelnych. Zmiany te zmierzały ku uzyskaniu efektu jednorodności przestrzennej, z czym łączyła się także stopniowa redukcja wydzielenia przestrzeni prezbiterium od nawy. W zakresie opracowania detalu architektonicznego stosowano dekoracyjne wykroje otworów okiennych o niekonwencjonalnych kształtach, ujętych fantazyjnymi obramieniami, zaczerpniętymi z architektury czeskiej XVIII wieku. Okna w kościele inwałdzkim jedynie sygnalizują powyższe zjawisko. W kształtowaniu fasad obserwuje się powrót do wersji dwu- i jednowieżowych z tendencją do ich wertykalizacji. Pewnym zjawiskiem, które stanowi pośredni ślad wpływów włoskich, było stosowanie wklęsło-wypukłych krzywizn i zaokrągleń naroży w opracowaniu głównie zewnętrznej strefy budowli. W drugiej ćwierci XVIII wieku nastąpił spadek liczby wznoszonych świątyń, a te, które powstawały, charakteryzowały się jeszcze większymi uproszczeniami wspomnianych form i ograniczeniem rozmiarów. Miejsce dotychczasowych, rozbudowanych planów zajęły skromne przestrzenie jednonawowe z wnękami. Bryły budowli przejawiają tendencje do maksymalnych uproszczeń formy, która staje się zwarta i kubiczna także dzięki płaskiej i oszczędnej dekoracji. Detal architektoniczny został zredukowany do pilastrów i lizen (Siciny, Radziądz, Nowa Cerekiew). Specyficznym dla omawianego okresu zjawiskiem, w które wpisuje się świątynia w Inwałdzie, były licznie wznoszone, murowane wiejskie kościoły parafialne (jednonawowe z wnękami). Ich występowanie łączyło się z obszarami, gdzie dominowała ludność katolicka. Zjawisko to było charakterystyczne dla dwóch regionów pogranicznych – południowo-zachodniego i północno-wschodniego Śląska. Z uwagi na to, iż Górny Śląsk był wówczas obszarem słabo rozwiniętym ekonomicznie, realizacje tam wznoszone charakteryzował przeciętny poziom artystyczny oraz niewielkie rozmiary. Powstające w pobliżu polskiej granicy kościoły oddziaływały swą odmienną formą na rodzime budownictwo, które w obydwu przypadkach powstawało zarówno dzięki działalności inwestycyjnej zakonów, jak i osiedlonej tam szlachty.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Ogólny stan zachowania kościoła określa się jako dobry.
Pierwsze wzmiankowane w archiwaliach parafialnych prace renowacyjne wykonano po pożarze kościoła w 1885 roku i miały one trwać aż do 1938 roku. W 1928 roku, podczas prac nad tworzeniem polichromii wnętrza kościoła dokonano także odczyszczenia i ponownego pozłocenia ołtarzy.
Zapisy w kronice z lat siedemdziesiątych XX wieku zawierają informację o konieczności przeprowadzenia renowacji polichromii wnętrza kościoła.

Literatura

Chrzanowski Tadeusz, Kornecki Marian, Sztuka ziemi krakowskiej, Kraków 1982, s. 366-367.

Wrabec Jan, Barokowe kościoły na Śląsku w XVIII wieku, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, Łódź, 1986, s. 138-158.

Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. Województwo krakowskie, (red.) Szablowski Jerzy, Warszawa 1953, s. 466-467.

Streszczenie

Wzniesiony z końcem pierwszej połowy XVIII wieku kościół parafialny w Inwałdzie stanowi przykład lokalnej fundacji szlacheckiej. Bryła architektoniczna natomiast została zainspirowana śląską sakralną architekturą barokową powstającą w XVIII wieku.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

"Liber mamorabilium”, 1753

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarza stiukowa, architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, o wklęsłym licu, ze zwieńczeniem oraz osadzona na wysokim cokole. Ołtarz drewniany, sarkofagowy z drewnianą, silnie wysuniętą mensą. Retabulum ujęte parą zdwojonych pilastrów o trzonach dekorowanych konsolkami i kampanulami na froncie, dźwigających przerwane belkowanie. W polu środkowym umieszczono obraz Świętej Rodziny ujęty profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, nadwieszonym z uskokiem i uszakami po bokach, wklęsłego u spodu. Poniżej obrazu znajduje się płycina ujęta spływami wolutowymi, zamknięta fragmentem gzymsu w formie łuku odcinkowego. W jej polu jest kartusz o fantazyjnym wykroju. Zwieńczenie ujęto parą spływów wolutowych i zamknięto fragmentem wklęsło-wypukłego gzymsu, na którym jest płomienisty wazon. Na końcach spływów wolutowych znajduje się para siedzących putt. Pole zwieńczenia wypełniają płaskorzeźbione obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz ukazana na ich tle promienista gloria z parą główek anielskich pośrodku. Struktura retabulum jest marmoryzowana w kolorze szaro-brązowym i ciemnoszarym, ze złoconymi i srebrzonymi detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta ujęta profilowaną, drewnianą ramą. W polu inskrypcja: „ZA DUSZĘ Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) KS(IĘDZA) / ALOJZEGO OBOZY / DOBRODZIEJA KOŚCIOŁA / INWAŁDZKIEGO + 11/12 188(...)/ PROSZĘ O ZDROWAŚ MARIO”.
płyta nagrobna
Epitafium Alojzego Obozy
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dostępem od strony wewnętrznej klatki schodowej usytuowanej w murze kościoła. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych bokach, wypukłym froncie i ściętych narożach, z podwieszeniem w formie stylizowanego, odwróconego stożka zakończonego wolutą. Kosz w narożach ujęty pilastrami o trzonach w formie wolut, dźwigającymi belkowanie parapetu. Ścianki dekorowane płycinami z polami o obrysie utworzonym z linii wklęsło-wypukłej wzbogaconej odcinkami prostymi; w płycinach uskrzydlone główki anielskie. W partii belkowania parapetu front ambony zdobiony muszlą, ujętą kwiatowymi girlandami, na tle pilastrów dwa putta. Zaplecek ujęty pilastrami oraz spływami wolutowymi, dźwigającymi belkowanie. W polu drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dekorowane płyciną o wykroju ukształtowanym na bazie falistej, wklęsło-wypukłej linii. Powyżej dwie uskrzydlone główki anielskie. Baldachim płaski, na planie analogicznym do kosza ambony, opasany profilowanym gzymsem, dźwigającym przerwany, wolutowy przyczółek, flankowany przez dwa putta. Całość zwieńczona glorią promienistą z rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego. Struktura marmoryzowana, w kolorze brązowo-szarym, ciemnoszarym i niebieskim, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym osadzona jest na stopie na planie koła. Walcowaty, krótki trzon ujęty jest pierścieniem i zakończony wałkiem. Czarę w formie spłaszczonej od góry kuli objęto cęgą. W dolnej części dekorowana jest naprzemiennie płaskorzeźbionymi, smukłymi liśćmi i kwiatami na długich łodygach, zaś w górnej rozłożystymi liśćmi stylizowanego akantu. Pokrywa jest w formie baldachimu, z kopułką na walcowatej podstawie, dekorowanego u dołu pasem kanelur, u góry spłaszczonymi puklowaniami i zwieńczona szyszką z krzyżem. Całość jest marmoryzowana, w kolorze ciemnoszarym i szaroróżowym, detale i ornamentyka złocona.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem wyobrażoną w półpostaci. Sylwetka Marii nieznacznie zwrócona jest w lewo. Jej zaokrągloną twarz charakteryzują łagodne, wyraziste rysy o silnie podkreślonych liniach łuków brwiowych i prostego nosa wydobyte światłocieniem. Oczy są duże, usta drobne, a karnacja śniada. Partie szat, łącznie z maforionem zasłaniającym włosy Marii, pokryte są metalowymi, srebrzonymi sukienkami, na powierzchni których odtworzono w ogólnych zarysach przebieg fałdów; szaty zdobione są motywem stylizowanej, ukwieconej, złoconej wici roślinnej, o kameryzowanych lamówkach. Maria prawą ręką o wyprostowanych palcach wskazuje na trzymane na lewej ręce Dzieciątko, w trzech czwartych skierowane w lewo. Zwróconą niemal na wprost twarz charakteryzuje podobny jak w przypadku Marii sposób modelunku, okalają ją krótkie, brązowe włosy. Ubraną w długą tunikę sylwetkę Jezusa także osłania metalowa sukienka. Lewą ręką podtrzymuje on na kolanach księgę, prawą unosi w geście błogosławieństwa; u dołu widoczna jest nieobuta, swobodnie zwisająca stopa Dzieciątka. Postaci ukazane są na tłoczonym w gruncie, złoconym tle dekorowanym motywem roślinnym. Zwieńczone otwartymi, kameryzowanymi koronami głowy okalają nimby i wieńce z gwiazd. Wizerunek ujęty profilowaną, srebrzoną ramą zdobioną złoconymi motywami rocaille.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obrazy ujęte dwustronną, symetrycznie ukształtowaną ramą o obrysie utworzonym z falistej, wklęsło-wypukłej linii. Rama zdobiona jest motywami liści, grzebieni ornamentu rocaille'owego, obłoków oraz uskrzydlonych główek anielskich, zwieńczona mitrą książęcą. Rama osadzona na podstawie w formie prostokątnej płyty, na której element pośredni w formie rozciągniętych poziomo symetrycznych zwojów wici i wstęgi; w tej części feretronu otwory do wsuwania drążków do noszenia. Na awersie Matka Boska ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem siedzącym na lewym ramieniu i owocem trzymanym w prawej dłoni. Ubrana jest w granatowy płaszcz z czerwoną podszewką i złotym obszyciem, spod którego widoczne są biały welon i suknia. Dzieciątko z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa, z lewą wspartą na księdze, ubrane jest w białą, wzorzystą sukienkę. Wokół głów są nimby, a wokół głowy Marii wieniec z dwunastu gwiazd. Na neutralnym tle widoczne są księżyc i słońce, nad głowami aplikowane drewniane korony z imitacją kamieni jubilerskich. Na rewersie znajduje się wizerunek św. Józefa z Dzieciątkiem, ukazanego półpostaciowo, w trzech czwartych i zwróconego w prawo. Jego twarz o wyrazistych rysach, z długim nosem i pełnymi ustami, okolona jest jasnobrązową brodą, włosy zaczesane są do tyłu. Ubrany jest w błękitną suknię i brązowy płaszcz. Św. Józef przytrzymuje Dzieciątko siedzące na poduszce na stoliku przykrytym purpurową tkaniną. Zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo okryte jest białą tkaniną. Św. Józef trzyma w dłoni kwiat lilii, Dzieciątko kwiat jasnoczerwonej róży. Tło jest neutralne, jasnobrązowe, w lewej górnej części obrazu znajduje się Oko Opatrzności, w prawej para uskrzydlonych główek anielskich.
feretron
Matka Boska, św. Józef

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tabernakulum architektoniczne, jednokondygnacyjne, pięcioosiowe. Osie wydzielone są sześcioma kanelowanymi kolumienkami na wysokich, profilowanych cokołach, z liściastymi kapitelami, podtrzymującymi profilowane belkowanie wyłamane na ich osiach. W polach pomiędzy kolumnami znajdują się nisze ujęte profilowaną ramą z uszakami. W czterech bocznych niszach, na trójdzielnych, profilowanych wspornikach stoją płaskorzeźbione postacie czterech ewangelistów na tle muszli palmetowych. Figurki są całopostaciowe, w ujęciu frontalnym, w złotych szatach, podtrzymują otwarte księgi, wskazując na tekst. Drzwiczki znajdują się na osi środkowej, zamknięte są półkoliście, płaskorzeźbione z przedstawieniem kielicha z koroną cierniową i z hostią w glorii promienistej. Kielich flankowany jest kłosami zbóż i winną latoroślą oraz winogronami. W partii belkowania płaskorzeźbiona dekoracja złożona z naprzemiennie ułożonych główek anielskich o złotych skrzydłach i płaskich rozetek. Tron wystawienia w formie baldachimu, z lambrekinem i chwostami, zwieńczony jest kulą z krzyżem, z podwieszonym z tyłu paludamentem podtrzymywanym przez parę puttów. Struktura polichromowana na biało, profile i detale pozłocone.
tabernakulum
Tabernakulum z tronem wystawienia
Zdjęcie nr 1: Postać ukazana jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, w lewej ręce trzyma liść palmy, w prawej monstrancję. Święta ma okrągłą twarz o pełnych policzkach, okoloną długimi włosami spiętymi z tyłu głowy i opadającymi na plecy. Ubrana jest w długą, niebieską suknię spodnią, pozłacaną suknię wierzchnią sięgającą kolan, przepasaną w talii oraz pozłacany płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na głowie ma koronę. Polichromia naturalistyczna, część szat i atrybuty pozłacane.
rzeźba
Św. Barbara
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Jana Kantego jest z tyłu drążona, ustawiona na dwustrefowym cokole, który stanowią skrzynki na relikwie z wyciętymi z przodu otworami. Święty ukazany jest w całej postaci, frontalnie, stoi w kontrapoście. Prawą dłoń kładzie na piersi, lewa jest uniesiona w geście błogosławieństwa. Twarz świętego jest szczupła, o wysokim czole, dużym i szerokim nosie, półkoliście zarysowanych łukach brwiowych, migdałowatych oczach oraz pełnych, delikatnie rozchylonych ustach. Okolona jest kręconą brodą i krótkimi brązowymi włosami skręconymi w pukle po bokach głowy z łysiną. Święty ubrany jest w czarną sutannę zapinaną na guziki z błękitną befką (krawat w formie dwóch rozdzielonych pasów) oraz rozchyloną z przodu czarną togę profesorską o szerokich rękawach z pozłacaną podszewką i kołnierzem. Figura w partiach ciała polichromowana naturalistycznie.
rzeźba
Św. Jan Kanty
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Jana Nepomucena jest drążona z tyłu, ustawiona na dwustopniowym cokole, który stanowią skrzynki na relikwie o wyciętych z przodu otworach. Święty ukazany jest w całej postaci, ustawiony frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową skierowaną w prawo. W obu, rozłożonych na boki rękach podtrzymuje ukośnie ułożony krzyż. Twarz pociągła, o dużym i szerokim nosie, półkoliście zarysowanych łukach brwiowych, małych, migdałowatych oczach oraz pełnych, szerokich ustach. Okolona jest krótką brodą i silnie kręconymi, krótkimi włosami. Święty ubrany jest w zapinaną na guziki czarną sutannę, białą komżę lamowaną płaskorzeźbioną i pozłoconą koronką oraz zawiązaną na piersi i opadającą na ramiona czarną almucję z czerwoną podszewką i pozłacanym kołnierzem (krótką, futrzaną pelerynkę). Figura w partiach ciała polichromowana naturalistycznie.
rzeźba
Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie pionowego owalu. W jego centrum znajduje się całopostaciowe przedstawienie św. Wawrzyńca, zwróconego w trzech czwartych w lewo, z głową ukazaną z profilu i uniesioną ku górze. Święty w kontrapoście, opiera się łokciem o stojący przy jego lewym boku ruszt, w lewej dłoni trzyma liść palmy, prawą rękę zaś unosi do góry. Jego twarz ma delikatne, młodzieńcze rysy, okolona jest krótkimi, jasnymi włosami. Ubrany jest w białą albę i czerwoną dalmatykę, na lewym przedramieniu ma czerwony manipularz. Święty ukazany jest na tle sumarycznie wyobrażonego pejzażu z rozświetlonym niebem i rozstępującymi się obłokami, wśród których znajdują się uskrzydlone główki anielskie.
obraz
Św. Warzyniec
Zdjęcie nr 1: Postać ustawiona jest frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w lewo, stoi na lekko ugiętych nogach na leżącej, brązowej postaci diabła. Święty obiema dłońmi trzyma włócznię skierowaną ostrzem w dół. Jego twarz jest pełna, okolona krótkimi włosami. Ubrany jest w strój żołnierza, a więc pozłacaną tunikę sięgającą kolan oraz posrebrzoną zbroję torsową z laserowanymi detalami, na głowie ma srebrzony hełm z pozłoconym pióropuszem, a na nogach wysokie, wiązane i pozłocone sandały. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba
Św. Michał Archanioł

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Zespół kościelny parafii pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny (kościół, kaplica Romerów, cmentarz przykościelny, ogrodzenie z kaplicami drogi krzyżowej [14], kapliczka z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego, kapliczka MB Różańcowej).", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/zespol-koscielny-parafii-pw-narodzenia-najswietszej-marii-panny-kosciol-kaplica-romerow-cmentarz-przykoscielny-ogrodzenie-z-kaplicami-drogi-krzyzowej-14-kapliczka-z-figura-chrystusa-ukrzyzowanego-kapliczka-mb-rozancowej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności