Anioł

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu. Figura ustawiona w kontrapoście z prawą nogą ugiętą w kolanie, o esowatym układzie ciała, z głową skierowaną w lewą stronę i obiema rękami wyciągniętymi w prawo. Twarz młodzieńcza, pełna, o dużych oczach, małym nosie i delikatnie rozchylonych ustach. Włosy w postaci grubych pasm opadają na tył głowy. Anioł ubrany jest w szatę przepasaną diagonalnie przez tors, ściśle przylegającą do ciała i odsłaniającą prawą nogę oraz płaszcz przerzucony przez prawe ramię i spoczywający na linii bioder. Skrzydła rozpostarte na boki. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, szaty i skrzydła złocone.

Zarys problematyki artystycznej

W dotychczasowych badaniach nad wyposażeniem kościoła w Giebułtowie nie podjęto próby wskazania choćby kręgu potencjalnych autorów rzeźb nastawy ołtarzowej. Rzeźby te o smukłym modelunku, ekspresyjnych, a zarazem wysublimowanych teatralnych gestach powstały w trzeciej ćwierci XVIII wieku.
Anioły często pojawiają się na kartach Pisma Świętego, np. we fragmencie hymnu „Gloria in excelsis Deo”, zwanym też popularnie hymnem anielskim, który według Ewangelii św. Łukasza miał być śpiewany przez anioły podczas narodzin Chrystusa (Łk 2, 14). Istoty te zgodnie z tradycją ikonograficzną ubrane są w tuniki podwiązane pasem i przedstawiają młodzieńców o męskich cechach twarzy. Mają bose stopy, które symbolizują gotowość spełnienia boskich poleceń lub stopy ubrane w rzymskie sandały. U ramion posiadają skrzydła oznaczające szybkość przenoszenia się z miejsca na miejsce. Misję posłańców najlepiej odzwierciedla również polskie tłumaczenie greckiego słowa „aggelos”, czyli „poseł”. Omawiane rzeźby z ołtarza głównego mają jednak przede wszystkim przywodzić na myśl inną funkcję aniołów – jako istot wychwalających i adorujących Boga, znajdującego się na ołtarzu w Najświętszym Sakramencie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, niewielkie zabrudzenia powierzchni.

Streszczenie

W dotychczasowych badaniach nad wyposażeniem kościoła w Giebułtowie nie podjęto próby wskazania choćby kręgu potencjalnych autorów rzeźb aniołów z głównej nastawy ołtarzowej. Rzeźby te o smukłym modelunku, ekspresyjnych, a zarazem wysublimowanych teatralnych gestach powstały w trzeciej ćwierci XVIII wieku.

Bibliografia