Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 2: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 3: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 4: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 5: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 6: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 7: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 8: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 9: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 10: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 11: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 12: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 13: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
Zdjęcie nr 14: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
limanowski
Gmina
Mszana Dolna
Miejscowość
Kasinka Mała
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
architektura neogotycka Nawiedzenie Najświętszej Marii Panny
Identyfikator
DZIELO/18884
Kategoria
kościół
Ilość
1
Czas powstania
1912-1913
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
cegła, kamień, piaskowiec, blacha miedziana, techniki murarskie, kamieniarskie i blacharskie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

1 sierpnia 1911 w starym dworze w Kasince Małej zamieszkał ksiądz Władysław Bączyński, który rozpoczął przygotowania do budowy kościoła. Do pracy zatrudnił dwóch majstrów: Jana Hołuja z Myślenic i Józefa Wacławika z Mszany Dolnej. Jako projekt wykorzystano pracę krakowskiego architekta Jana Sasa-Zubrzyckiego. Do budowy użyto kamieni z Drogini i Lubnia oraz cegieł z cegielni miejskiej w Żywcu. 7 lipca 1912 dziekan z Mszany Dolnej ksiądz Wincenty Jankowski poświęcił kamień węgielny. W tym też czasie pracowano nad wybudowaniem plebani, której plan nakreślił sam ksiądz Bączyński. Pracę tę udało się prawie w całości ukończyć jesienią 1913 roku (plebania była już zadaszona, gotowy był jeden pokój i kuchnia). Również w kościele działania posuwały się szybko. Budynek był już sklepiony, przykryty dachówką, ułożono większą część posadzki i wstawiono okna, które wykonał Wojciech Kaim z Limanowej. Ksiądz Bączyński przygotował również prowizoryczny ołtarz. W ten sposób w listopadzie 1913 roku ksiądz dziekan Szymon Kumorek z Tymbarku mógł już poświęcić kościół. Konsekracji dokonał 8 czerwca 1923 biskup Edward Komar. Dzwony, które ufundował ksiądz Bączyński zostały skonfiskowane przez wojsko podczas pierwszej wojny światowej. Podobny los spotkał następne dzwony w czasie kolejnej wojny światowej. Te, które obecnie znajdują się w kościele zostały ufundowane przez parafian w 1974 roku. Wykonała je firma Jana Felczyńskiego z Przemyśla. 6 lipca 1975 zostały poświęcone przez biskupa Jana Pietraszkę, otrzymując imiona: Maria, Stanisław Kostka i Maksymilian Maria. W 1916 roku do Kasinki Małej został sprowadzony rzeźbiarz Władysław Druciak, aby wykonać ołtarze, ambonę, kredens do zakrystii, a także pomalować kościół. Jeden z ołtarzy spalił się niestety 15 grudnia 1933 (ołtarz Matki Boskiej Różańcowej). Po pożarze zaistniała potrzeba ponownego pomalowania kościoła. Prace wykonał malarz Łukasz Karwowski wraz z miejscowym pomocnikiem Bernardem Wietrzykiem. W 1938 roku kościół wzbogacił się o organy, które zakupiono w firmie Stefana Truszczyńskiego we Włocławku. Po śmierci księdza Bączyńskiego w 1940 roku nowym proboszczem parafii został ksiądz Julian Łysek, który zamówił w Krakowie nowy ołtarz Matki Boskiej Różańcowej dla uczczenia łask, jakie parafia otrzymała od Bogarodzicy w czasie drugiej wojny światowej. Pozostałe ołtarze oraz chrzcielnicę zaprojektował Stanisław Ciężadlik z Mszany Dolnej. W 1962 roku Franciszek Pyrz ufundował stacje drogi krzyżowej, które również wykonał Ciężadlik. Artysta jest też autorem dwóch rzeźbionych konfesjonałów (pierwszy – ufundowała Bronisława Łapanowa w 1963 roku, drugi – parafianie). W 1988 roku odbyło się kolejne malowanie kościoła. Polichromię wykonali Marta Żurowska, Teresa Świeżanka-Klimecka, Jan Augustynek i Jan Stopczyński, zdobiąc ściany wizerunkami świętych i błogosławionych: Królowej Jadwigi, Brata Alberta, Karoliny Kózki i Rafał Kalinowskiego. W 2003 roku zamontowano kratę, oddzielającą wnętrze świątyni od przedsionka.

Opis

Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.

Zarys problematyki artystycznej

Kościół powstał w latach 1912-1913, według projektu Jana Sasa-Zubrzyckiego (1860-1935), krakowskiego architekta. Kościoł jest przykładem jednego z mniej znanych dzieł późnego okresu twórczości artysty. Został wykonany w stylu neogotyckim z dużą dozą elementów neoromańskich, a nawet neorenesansowych (portal wejściowy). W bryle budynku dominuje wieża, która według myśli Sasa-Zubrzyckiego jest najważniejszym i charakterystycznym elementem w obiektach sakralnych. Dlatego też jej struktura góruje nad pozostałą częścią świątyni. Autor projektu w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku wprowadził określenie „styl nadwiślański”, który według jego założeń operował ciężkimi bryłami, nawiązywał do gotyku, ale też architektury romańskiej, a przede wszystkim łączył cegłę z kamieniem dla bogatszego efektu dekoracyjnego. Wszystkie te cechy odnajdujemy w kościele w Kasince Małej. Wezwanie kościoła nawiązuje do corocznych procesji, które mieszkańcy Kasinki Małej odbywali w dzień Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny do Mszany Dolnej w intencji wybudowania kościoła w ich miejscowości.

Streszczenie

Kościół powstał w latach 1912-1913, według projektu Jana Sasa-Zubrzyckiego (1860-1935), krakowskiego architekta. Kościoł jest przykładem jednego z mniej znanych dzieł późnego okresu twórczości artysty. Został wykonany w stylu neogotyckim z dużą dozą elementów neoromańskich, a nawet neorenesansowych (portal wejściowy). Wezwanie kościoła nawiązuje do corocznych procesji, które mieszkańcy Kasinki Małej odbywali w dzień Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny do Mszany Dolnej w intencji wybudowania kościoła w ich miejscowości. Wnętrze świątyni zdobi ołtarz główny i ambona wykonane w stylu neogotyckim przez Władysława Druciaka w 1916 roku oraz ołtarz Najświętszego Serca Jezusa tegoż artysty, ołtarze Miłosierdzia Bożego i Modlitwy w Ogrójcu wykonane przez Stanisław Ciężadlika, a także ołtarz Matki Boskiej Różańcowej wykonany przez Wojciecha Maciejowskiego z Krakowa. Obecnie w kościele znajdują się dzwony, które zostały ufundowane przez parafian w 1974 roku. Wykonała je firma Jana Felczyńskiego z Przemyśla, a poświęcił je 6 lipca 1975 biskup Jan Pietraszko, nadając imiona: Maria, Stanisław Kostka i Maksymilian Maria. W świątyni znajduje się też jeden z pierwszych obrazów Jezusa Miłosiernego namalowany przez Adolfa Hyłę.

Bibliografia

Gargas Jan, "Jubileusz parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Kasince Małej 1911-2011", Kraków 2011
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Natanek Piotr, "Informator Archidiecezji Krakowskiej 2000. Parafie i kościoły", Kraków 2000
Stożek Łukasz, "Kościół parafialny w Kasince Małej – zapomniane dzieło Jana Sasa-Zubrzyckiego" , „Wiadomości Konserwatorskie” , s. 80-86
"Pobożna stulatka. Panorama parafii pw. Nawiedzenia NMP w Kasince Małej" , „Gość Krakowski” , s. 8

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na wysokim cokole. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny; mensa drewniana. Antepedium w formie leżącego prostokąta ujęte w narożach półkolumienkami, w polu płaskorzeźbione przedstawienie Ostatniej Wieczerzy. Cokół retabulum z czterema pilastrami, stanowiącymi podstawę dla podpór. Osie wydzielone dwiema parami kolumn; środkowe wyższe od bocznych. W polu środkowym głęboka nisza z płaskorzeźbionym przedstawieniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny i w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta parą kolumn o kapitelach kompozytowych; arkada zamknięta trójkątnym szczytem, flankowanym wspornikami z figurkami aniołów; za nim fragment dachu. Osie boczne niższe, z niszami na figury św. Piotra i św. Pawła w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym; od zewnątrz ujęte półkolumienkami o kapitelach korynckich dźwigających fryz i postumenty dla figurek aniołów. Kondygnacja ujęta przyporami. Zwieńczenie w formie ośmiobocznego baldachimu opartego na arkadkach z figurą św. Michała Archanioła. Na szczycie łaciński krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Na osiach zewnętrznych cokołu prześwity wypełnione wicią roślinną z motywem winnego grona. Cokół zakończony pasem z dekoracją roślinną. Trzony wewnętrznej pary kolumn dekorowane kratką z rozetami, w połowie wysokości ujęte koroną. Trzony zewnętrznej pary podpór zdobione ornamentem geometryczno-roślinnym. Łuki nisz dekorowane stylizowanym maswerkiem; pole szczytu rozetą, gzyms stylizowanymi żabkami. Osie boczne zwieńczone palmetami z rozetą. Kalenica dachu z ciągiem palmet. Struktura w kolorze naturalnego drewna; ornamentyka i podpory złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Portret w kształcie stojącego prostokąta. W centrum ukazane popiersie księdza Władysława Bączyńskiego, zwrócone delikatnie w lewo. Twarz szeroka, o rysach starszego mężczyzny, z delikatnym zarostem, wąskimi ustami, krótkim nosem i niebieskimi oczami. Włosy krótkie i siwe, odsłaniające wysokie czoło. Ksiądz ubrany w sutannę. Tło w kolorze brunatnym i błękitnym, rozświetlonym wokół głowy portretowanego. Rama drewniana, malowana na czarno, boki ramy od wewnątrz złocone, a od zewnątrz zdobione motywem skręconego sznura. W prawym dolnym rogu sygnatura malowana na pomarańczowo „ST(ANISŁAW) CIĘŻADLIK”.
obraz
Ksiądz Władysław Bączyński
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy. Mensa prostopadłościenna z kamiennym portatylem. Antepedium dekorowane trzema prostokątnymi płycinami, boczne z aplikowanymi rozetkami, środkowa z monogramem maryjnym. Tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki ujętej złoconymi kolumienkami podtrzymującymi łuk półkolisty, powyżej gzyms w kształcie nadwieszonego łuku, zwieńczony ażurowym ornamentem roślinnym. Na drzwiczkach płaskorzeźbiony kielich z hostią. Retabulum ustawione na wysokim cokole i predelli. W predelli, pod niszami bocznymi płyciny z rzeźbionymi główkami anielskimi. Oś środkowa wyższa i szersza w formie półkolistej arkady podtrzymywanej przez parę wąskich kolumienek o kostkowych kapitelach z trójkątnym tympanonem. W polu środkowym wnęka z polichromowaną płaskorzeźbą przedstawiającą Matkę Boską Różańcową ze św. Dominikiem. Poniżej napis: „MATKO. BOŻA. MÓDL. SIĘ. ZA. NAMI”. Po bokach tympanonu na wysokich cokołach ustawione dwie rzeźby aniołów ze skrzydłami skierowanymi ku górze; w polu uskrzydlona główka aniołka, gzyms dekorowany wicią roślinną. Osie boczne o konstrukcji i zdobnictwie analogicznym jak oś główna. W niszach ustawione są pełnoplastyczne figury św. Kazimierza Jagiellończyka po lewej stronie oraz św. Alojzego Gonzagi po prawej stronie. Zwieńczenie ołtarza w formie niewielkiej aediculi z baldachimem, nakrytej kopułą z zatkniętym na szczycie krzyżem. Pod baldachimem dwie słabowidoczne rzeźby świętych. Całość struktury ołtarza bejcowana i lakierowana w kolorze ciemnobrązowym, wnęki boczne ciemnoniebieskie, detal architektoniczny i profilowania pozłacane.
ołtarz
Ołtarz boczny północny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna, ustawiona na niskim cokole, formowana na kształt tryptyku o skrzydłach bocznych ustawionych ukośnie. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, mensa drewniana. Antepedium w formie leżącego prostokąta zdobione trzema płycinami w kształcie stojących prostokątów dekorowanymi przecinającymi się listwami i stylizowaną wicią roślinną. Cokół wsparty na dwóch kolumienkach o geometrycznie dekorowanych bazach i kapitelach, zdobiony czterema płycinami w kształcie leżących prostokątów, wypełnionych motywami roślinno-geometrycznmi. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, po bokach flankowane pilastrami o zygzakowato rzeźbionym trzonie, zwieńczone profilowanym gzymsem. Na drzwiczkach płycina z monogramem IHS w polu, umieszczonym na tle czterech wiązek promieni. Osie nastawy oddzielone pilastrami, zwieńczonymi pinaklami i geometrycznymi kwiatonami. W polu głównym płaskorzeźba przedstawiająca Modlitwę w Ogrójcu. W skrzydle po lewej stronie dalsza część sceny z postaciami żołnierza i Judasza, a w skrzydle prawym trzej śpiący uczniowie. Nad polem głównym baldachim z dwoma nadwieszonymi pinaklami, dekorowany trójkątnymi płycinami zdobionymi płaskorzeźbioną wicią roślinną. Szczyt w kształcie stojącego prostokąta z kwadratową płyciną w polu, zamknięty trzema trójkątami i krzyżykiem łacińskim. Struktura w kolorze naturalnego drewna; ornamentyka i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, ustawiona na niskim cokole. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny. Mensa drewniana. Antepedium w formie leżącego prostokąta zdobione dwiema płycinami w kształcie stojących prostokątów, dekorowanymi w polu stylizowaną wicią roślinną i jedną kwadratową pośrodku z krzyżem w polu. Tabernakulum wmontowane w cokół, delikatnie wysunięte do przodu, flankowane dwiema kolumienkami wspierającymi niepełne belkowanie, zamknięte łukiem ostrym i ozdobione u szczytu bujną, płaskorzeźbioną wicią stylizowanego akantu. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamknięte łukiem półkolistym z płaskorzeźbionym gorejącym sercem, owiniętym koroną cierniową z krzyżykiem i odchodzącymi od niego dwoma promieniami. Kondygnacja ujęta dwiema smukłymi kolumnami wspierającymi niepełne belkowanie. W polu głównym obraz Jezusa Miłosiernego umieszczony w szerokiej ramie. Nad obrazem wstęga z napisem „JEZU UFAM TOBIE” na czerwonym tle. Zwieńczenie w formie baldachimu, nad polem głównym wykrojonego trójlistnie, od góry zamkniętego łukiem ostrym. Szczyt zdobiony płaskorzeźbioną, ażurową, stylizowaną wicią akantu i łacińskim krzyżykiem pośrodku. Struktura w kolorze naturalnego drewna; ornamentyka złocona, detale czerwone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna, na wysokim cokole. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny; mensa drewniana. Antepedium w formie leżącego prostokąta ujęte w narożach kolumienkami, w polu trzy prostokątne płyciny, w środkowej monogram IHS na czerwonym tle otoczony promienistą glorią. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na wysokim cokole, flankowane dwiem kolumienkami, zamknięte od góry gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym, w polu płaskorzeźbione przedstawienie baranka paschalnego. Cokół nastawy trójosiowy, oś środkowa wydzielona pilastrami, na skrajach osi bocznych ćwierćkolumny z kapitelami w formie liści akantu. W polach osi bocznych kwadratowe płyciny wypełnione rozetami, w osi środkowej płycina w kształcie leżącego prostokąta. Cokół podtrzymuje nastawę, flankowaną dwiema parami kolumn, z których środkowe podtrzymują kopułę z przyczółkiem, a kolumny boczne figury aniołów. We wnęce środkowej figura Najświętszego Serca Jezusa, we wnęce lewej św. Wojciech, a po prawej św. Stanisław. Kolumny ustawione na bazach, przedzielone w połowie opaską, o trzonach zdobionych geometrycznymi motywami i kapitelach dekorowanych liśćmi akantu. U szczytu przyczółka duży kwiaton z zatkniętym krzyżem osadzonym na kuli. Gzymsy zdobione ażurową dekoracją roślinną. Łuki wnęk dekorowane arkadowaniami, w tym środkowa z maswerkami. Ponadto szczyt osi środkowej oraz gzyms nad osiami bocznymi wieńczy ornamentalny krenelaż. Struktura malowana w kolorze ciemnego brązu, ornamentyka i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie aediculi z półkolistą arkadą z portretem zmarłego i tablicą z inskrypcją poniżej. Arkada zwieńczona daszkiem portalowym, na którym infuła z karbowanymi taśmami i krzyżem oraz skrzyżowanymi za nią krzyżem i pastorałem. Duchowny przedstawiony w półpostaci, w trzech czwartych, w lewo. Twarz oddana realistycznie, o prostych rysach, z oczami zwróconymi na wprost, długim nosie, wyrazistych, zaciśniętych ustach, z odsłoniętą łysiną i czarną piuską na głowie. Ubrany w komżę i fioletowy mantolet. Na tablicy u dołu częściowo wypukłorzeźbiona, a częściowo ryta inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) JÓZEF KRZEMIEŃSKI / PRAŁAT DOM(OWY) OJCA Ś(więte)go KANONIK H(ONOROWY) WARSZAWSKI / ARCHIPREZBYTER KOŚCIOŁA N(AJŚWIĘTSZEJ) P(ANNY) MARYI / URODZONY w KRAKOWIE 1835 ZMARŁ w r(oku) 1912 / B(YŁY) PROBOSZCZ W MORAWICY. / PROSI O WESTCHNIENIE DO BOGA!"
płyta nagrobna
Epitafium proboszcza Józefa Krzemieńskiego
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna z predellą, ze zwieńczeniem, na cokole. Cokół dekorowany płycinami z arkadami, w których znajdują się biforia. Mensa kamienna z portatylem. Antepedium z płaskorzeźbioną sceną Ostatniej Wieczerzy w niszy ujętej arkadkami. Scena flankowana dwiema płycinami z ornamentem roślinnym, ujęta kolumnami w ściętych narożach. Tabernakulum trójosiowe w formie prostopadłościennej skrzynki z tronem wystawienia, rozbudowanym architektonicznie, ustawionym na niskim cokole dekorowanym arkadowaniem. Pośrodku tron wystawienia flankowany odwróconą parą odrzwi z figurami aniołów, z monogramem IHS w polu na białym tle, zamknięty trójkątnym przyczółkiem, na szczycie kopuła wsparta na wąskich kolumienkach zwieńczona krzyżykiem. W osiach bocznych arkady z figurami klęczących aniołów, zamknięte zwieńczeniem analogicznym jak w osi środkowej. Predella w formie arkadek z płaskorzeźbionymi scenami, od lewej: Narodzenie Chrystusa, Nauczanie w świątyni, Chrystus wśród dzieci i Zmartwychwstanie. Arkady predelli dekorowane krenelażem, w przyłuczach zdobione ornamentem roślinnym. Oś środkowa nastawy ołtarzowej ujęta dwiema parami kolumn dźwigającymi fryz i gzyms, na których opiera się półokrągły łuk flankowany przez dwie nisze z płaskorzeźbami aniołów. W polu środkowym obraz Przemienienie Pańskie. Trzony kolumn zdobione festonami. Osie boczne niższe, w formie arkad opartych na kolumnach, w których znajdują się figury po lewej św. Cyryla, a po prawej św. Metodego. Arkady dźwigają gzyms, na którym stoją figury, po lewej św. Agnieszki, a po prawej św. Elżbiety Węgierskiej. Zwieńczenie w formie medalionu z płaskorzeźbą Boga Ojca wśród obłoków z gołębicą Ducha Świętego. Całość obwiedziona astwerkiem. We fryzie ornament roślinno-geometryczny. Łuk pola obrazowego dekorowany palmetami, w przyłuczach ornament roślinny. Struktura polichromowana na kolor beżowy, detale na kolor jasnoszary i zielony, ornamentyka i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum przedstawienie Marii w całej postaci, stojącej frontalnie na sierpie księżyca, w kontrapoście, z pochyloną głową. Dłonie ma skrzyżowane i złożone na piersi. Jej twarz jest owalna, o delikatnych rysach, oczach skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach. Wokół głowy nimb z dwunastu gwiazd. Ubrana jest w długą czerwoną suknię opadającą na bose stopy, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i podwiązany z przodu postaci, na głowie ma biały welon zawinięty wokół szyi. Maria ukazana jest na tle rozświetlonego żółto-brązowego nieba. Dolna część obrazu jest błękitna, oddzielona łukiem utworzonym z gęstych obłoków. W prawym dolnym rogu obrazu sygnatura „Fl(orian) Cynk 1912”.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem wklęsło-wypukłym, z przedstawieniem Matki Boskiej wręczającej różaniec św. Dominikowi (Dominik Guzmán OP). Matka Boska, ukazana w całej postaci, stoi na obłokach w prawej części obrazu, ubrana w długą, białą suknię i obszerny niebieski płaszcz okrywający głowę i plecy. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko Jezus, w prawej trzyma różaniec. Biodra i nóżki Dzieciątka otulone są białą szatą. W lewej rączce trzyma kulę ziemską, prawa uniesiona w geście błogosławieństwa. Wśród obłoków oraz przy płaszczu Marii ukazane aniołki. U dołu, po lewej stronie obrazu ukazany w trzech czwartych, tyłem do widza klęczący św. Dominik. Głowa lekko uniesiona do góry, wzrok skierowany w stronę Matki Boskiej, ręce rozłożone, uniesione do góry. Święty ubrany w habit dominikański i narzuconą na wierzch czarną kapę. Tło przestawienia stanowi rozległy, górzysty pejzaż z płynącą pośrodku rzeką. Kolorystyka delikatna, stonowana gama barwna. W prawym dolnym narożu sygnatura: Tary Lajos / 1912 Budapest .
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca św. Cyryla, ustawiona na niskim cokole. Figura ustawiona frontalnie, w lewej ręce trzyma księgę, w prawej krzyż. Twarz pociągła, długi i szeroki nos, oczy skierowane na wprost, okolona bujną, siwą i długą brodą. Święty jest ubrany w brązową togę filozofa z długimi rękawami i kapturem założonym na głowę, obwiedzioną na brzegach stylizowaną wicią roślinną, pod spodem ma białą, długą suknię. Księga w zielonej obwolucie, z krzyżykiem greckim na okładce. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, detale złocone i srebrzone.
rzeźba
Św. Cyryl
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca św. Metodego ustawiona na niskim cokole. Figura ustawiona frontalnie, w lewej ręce trzyma ikonę, prawą unosi w geście oratorskim. Twarz pociągła, okolona krótką brodą, oczy skierowane na wprost. Włosy brązowe, sięgające do ramion, z przedziałkiem pośrodku. Święty jest ubrany w białą albę, u spodu dekorowaną malowanym ornamentem roślinnym, czerwony ornat z zieloną podszewką na brzegu, dekorowany wicią roślinną oraz omoforion. Ikona w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym z przedstawieniem Sądu Ostatecznego. Pośrodku Michał Archanioł z mieczem i wagą w rękach, powyżej Bóg Ojciec adorowany przez Abrahama i Mojżesza, a w dolnej części piekło i zmierzające do niego dusze. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Metody

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Maria Działo, "Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/kosciol-nawiedzenia-najswietszej-marii-panny-3

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności