Kościół zbudowany z fundacji Kazimierza Wielkiego w kilku fazach. Ok. 1350-1358 powstało prezbiterium i korpus nawowy; zapewne w latach 1360-1370 - zakrystia i portal zachodni. w trzeciej fazie, zapewne pod koniec XV wieku, wzniesiono piętrową kruchtę zachodnią. W 1596 roku wybudowano kaplicę Branickich z manierystycznym nagrobkiem przypisywanym Santiemu Gucciemu; około 1640 kaplicę Lubomirskich. W XVIII wieku barokizacja kościoła. Remontowany: w 1690, 1738, ok. 1800, 1931.
Kościół położony na południe od rynku, na placu otoczonym kamiennym murem z dwiema bramkami od zachodu i północy oraz bramką od południa. Kościół jednonawowy, dwuprzęsłowy, z węższym, niższym dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pięciobocznie. Do prezbiterium przylegają dwa aneksy, od północy dawna zakrystia (obecnie kaplica świętych Męczennic), zamknięta od wschodu dwubocznie, mająca w narożu z korpusem wieżyczkę schodową, a od południa zakrystia nowa, na planie prostokąta. Do nawy przylegają dwie kaplice: od północy kaplica Lubomirskich, założona na rzucie kwadratu, nakryta kopułą, a od południa kaplica Branickich, także na rzucie kwadratu z kopułą. Przy korpusie od zachodu piętrowa kruchta, pierwotnie otwarta w przyziemiu od północy, zachodu i południa ostrołukowymi arkadami. Arkada tęczy ostrołukowa. Sklepienie prezbiterium, zakrystii i obu kondygnacjach kruchty krzyżowo-żebrowe, w korpusie, pierwotnie trójprzęsłowym, pierwotnie sklepienie o polach trójkątnych z trójpromieniem, wsparte na dwóch dziesięciobocznych filarach, obecnie kolebkowo z lunetami. Żebra w prezbiterium i zakrystii o profilu żłobkowym, w kruchcie - gruszkowym. W prezbiterium służki cylindryczne, nadwieszone na oplecionych liśćmi wspornikach oraz rzeźbione zworniki z przedstawieniem Głowy Chrystusa i motywami roślinnymi. Ściany rozczłonkowane wykonanymi w czarnego marmuru arkadami, zamkniętymi łukiem półkolistymi. Okna ostrołukowe , obustronnie rozglifione z krzyżowym laskowaniem, w ścianie północnym prezbiterium ślepe. Kościół opięty przyporami. Elewacje na cokole, z profilowanymi gzymsami cokołowymi, kapnikowym i koronującym. Szczyty zwieńczone kwiatonami, z których zachodnie z krzyżem. Portale kamienne, ostrołukowe: zachodni profilowany, z ażurowym maswerkiem; drugi w prezbiterium do zakrystii, profilowany; trzeci do wieżyczki schodowej.
Kościół jest przykładem gotyckich hal filarowych wznoszonych w Małopolsce z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Kaplice przy korpusie nawowych wpisują się w ciąg kopułowych kaplic grobowych odwołujących się do Kaplicy Zygmuntowskiej Bartolomea Berecciego przy katedrze na Wawelu.
Dobry.
Kościół zbudowany z cegły w wątku polskim, z użyciem ciosu do detalu architektonicznego, położony na południe od rynku. Jednonawowy, dwuprzęsłowy, z węższym, niższym dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pięciobocznie. Przy prezbiterium od północy dawna zakrystia (obecnie kaplica świętych Męczennic), zamknięta od wschodu dwubocznie, w narożu z korpusem z wieżyczkę schodową, a od południa zakrystia nowa, na rzucie prostokąta. Do nawy przylegają dwie kaplice: od północy kaplica Lubomirskich, założona na rzucie kwadratu, nakryta kopułą, a od południa kaplica Branickich, także na rzucie planie kwadratu z kopułą. Przy korpusie od zachodu piętrowa kruchta, pierwotnie otwarta w przyziemiu od północy, zachodu i południa ostrołukowymi arkadami. Arkada tęczy ostrołukowa. Sklepienie prezbiterium, zakrystii i obu kondygnacjach kruchty krzyżowo-żebrowe, w korpusie, pierwotnie trójprzęsłowym, pierwotnie sklepienie o polach trójkątnych z trójpromieniem, wsparte na dwóch dziesięciobocznych filarach, obecnie kolebkowo z lunetami. Żebra w prezbiterium i zakrystii o profilu żłobkowym, w kruchcie - gruszkowym. W prezbiterium służki cylindryczne, nadwieszone na oplecionych liśćmi wspornikach oraz rzeźbione zworniki z przedstawieniem Głowy Chrystusa i motywami roślinnymi. Ściany rozczłonkowane wykonanymi w czarnego marmuru arkadami, zamkniętymi łukiem półkolistymi. Okna ostrołukowe , obustronnie rozglifione z krzyżowym laskowaniem, w ścianie północnym prezbiterium ślepe. Kościół opięty przyporami. Elewacje na cokole, z profilowanymi gzymsami cokołowymi, kapnikowym i koronującym. Szczyty zwieńczone kwiatonami, z których zachodnie z krzyżem. Portale kamienne, ostrołukowe: zachodni profilowany, z ażurowym maswerkiem; drugi w prezbiterium do zakrystii, profilowany; trzeci do wieżyczki schodowej. Kościół wzniesiony w latach około 1350-1358,1360-1370 (kruchta zachodnia z końca XV wieku?), z fundacji króla Kazimierza Wielkiego, powiększony i przekształcony w okresie baroku.
Andrzej Włodarek, "Kościół Dziesięciu Tysięcy Męczenników", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/kosciol-dziesieciu-tysiecy-meczennikow