Św. Metody
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca św. Metodego ustawiona na niskim cokole. Figura ustawiona frontalnie, w lewej ręce trzyma ikonę, prawą unosi w geście oratorskim. Twarz pociągła, okolona krótką brodą, oczy skierowane na wprost. Włosy brązowe, sięgające do ramion, z przedziałkiem pośrodku. Święty jest ubrany w białą albę, u spodu dekorowaną malowanym ornamentem roślinnym, czerwony ornat z zieloną podszewką na brzegu, dekorowany wicią roślinną oraz omoforion. Ikona w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym z przedstawieniem Sądu Ostatecznego. Pośrodku Michał Archanioł z mieczem i wagą w rękach, powyżej Bóg Ojciec adorowany przez Abrahama i Mojżesza, a w dolnej części piekło i zmierzające do niego dusze. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca św. Metodego ustawiona na niskim cokole. Figura ustawiona frontalnie, w lewej ręce trzyma ikonę, prawą unosi w geście oratorskim. Twarz pociągła, okolona krótką brodą, oczy skierowane na wprost. Włosy brązowe, sięgające do ramion, z przedziałkiem pośrodku. Święty jest ubrany w białą albę, u spodu dekorowaną malowanym ornamentem roślinnym, czerwony ornat z zieloną podszewką na brzegu, dekorowany wicią roślinną oraz omoforion. Ikona w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym z przedstawieniem Sądu Ostatecznego. Pośrodku Michał Archanioł z mieczem i wagą w rękach, powyżej Bóg Ojciec adorowany przez Abrahama i Mojżesza, a w dolnej części piekło i zmierzające do niego dusze. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.

Św. Metody

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Jabłonka
Miejscowość
Jabłonka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Przemienienia Pańskiego
Tagi
Ferdinand Prinoth rzeźba XX wieku św. Metody Tyrol
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/13738
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1912-1913
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Sankt Urlich, Tyrol, Austria
Technika i materiał
drewno, techniki snycerskie, polichromia, złocenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Dekoracja figuralna ołtarza głównego (oprócz rzeźb św. Agnieszki i św. Elżbiety Węgierskiej) została wykonana w warsztacie tyrolskiego rzeźbiarza Ferdinanda Prinotha w latach 1912-1913. Ołtarz poddano konserwacji w 2001 roku.

Opis

Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca św. Metodego ustawiona na niskim cokole. Figura ustawiona frontalnie, w lewej ręce trzyma ikonę, prawą unosi w geście oratorskim. Twarz pociągła, okolona krótką brodą, oczy skierowane na wprost. Włosy brązowe, sięgające do ramion, z przedziałkiem pośrodku. Święty jest ubrany w białą albę, u spodu dekorowaną malowanym ornamentem roślinnym, czerwony ornat z zieloną podszewką na brzegu, dekorowany wicią roślinną oraz omoforion. Ikona w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym z przedstawieniem Sądu Ostatecznego. Pośrodku Michał Archanioł z mieczem i wagą w rękach, powyżej Bóg Ojciec adorowany przez Abrahama i Mojżesza, a w dolnej części piekło i zmierzające do niego dusze. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźbę, podobnie jak strukturę ołtarza głównego, wykonał w latach 1912-1913 tyrolski rzeźbiarz Ferdinand Prinoth. Figura przedstawia św. Metodego w stroju arcybiskupa obrządku wschodniego z obrazem Sądu Ostatecznego. Po drugiej stronie ołtarza ukazano św. Cyryla, ubranego w togę, z księgą oraz krzyżem w dłoniach. Święci byli braćmi, pochodzili z Grecji. Cyryl urodził się około 826 roku, natomiast Metody około 815 roku. Obaj prowadzili misje chrystianizacyjne, m.in. na ziemiach zamieszkanych przez Słowian. Stąd są zarówno świętymi Kościoła katolickiego, jak i prawosławnego. Nazywa się ich apostołami Słowian. W ikonografii św. Metody ukazywany jest w szatach biskupa obrządku wschodniego z obrazem Sądu Ostatecznego, natomiast św. Cyryl w todze filozofa z księgą i stylusem w dłoniach.

Streszczenie

Rzeźbę św. Metodego wykonał w latach 1912-1913 tyrolski rzeźbiarz Ferdinand Prinoth. Figura przedstawia św. Metodego w stroju arcybiskupa obrządku wschodniego z obrazem Sądu Ostatecznego.

Bibliografia

"Korpus witraży z lat 1800-1945 w kościołach rzymskokatolickich metropolii krakowskiej i przemyskiej, t. 2: Archidiecezja Krakowska, dekanaty pozakrakowskie", Kraków 2015
Trajdos Tadeusz, "Opis kościoła parafialnego w Jabłonce" , „Orawa” , s. 21-24
Zieliński Chwalisław, "Sztuka sakralna. Co należy wiedzieć o budowie, urządzeniu, wyposażeniu, ozdobie i konserwacji Domu Bożego. Podręcznik opracowany na podstawie przepisów kościelnych", Poznań 1959
"Jabłonka – stolica polskiej Orawy. Historia i współczesność", Nowy Targ-Jabłonka 2016
Skorupa Andrzej, "Kościoły polskiej Orawy", Kraków 1997

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Metody św.
Metody św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem z prawej strony w postaci jednobiegowych schodów. Kosz czworoboczny, na planie kwadratu, o wypukłej ściance bocznej, z półwałkiem u dołu i podwieszoną szyszką. Na ściance frontowej kwadratowa płycina ze stylizowaną rozetą w polu. Na lewej ściance bocznej żłobkowanie i płaskorzeźba przedstawiająca Siewcę. Zaplecek w kształcie wydłużonego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, zamknięty profilowanym gzymsem. W polu dwie pionowe płyciny, górna zamknięta łukiem półkolistym, zdobione pojedynczymi motywami ornamentalnymi. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, na brzegach zdobiony lambrekinem. Na szczycie krzyż i otwarta księga z monogramami Chrystusa i Marii, ustawione na tle promienistej glorii i obłoków. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, złożonej z wiązek promieni o nierównej długości. Struktura polichromowana na kolor beżowy, detale jasnozielone i srebrzone, ornamentyka i profilowania złocone. Płaskorzeźba w kształcie poziomego prostokąta, ujęta złoconą ramą. Pośrodku kompozycji mężczyzna zwrócony trzy czwarte w lewo, lewą ręką przytrzymuje płachtę z ziarnem, prawą sieje zboże na zaorane pole. Twarz szeroka, okolona brodą, włosy długie i bujne, opadające na plecy. Ubrany w spodnie górali orawskich, krótką sukmanę oraz torbę skórzaną przy pasku. Po lewej stronie obrazu umieszczone wysokie drzewo oraz ptaki wydziobujące ziarno, po prawej woły zaprzęgnięte do pługa oraz krzyż na wysokim pagórku. W oddali pejzaż wiejski, powyżej błękitne niebo. Kolorystyka ciepła, stonowana. Na kamieniu, po lewej stronie data „1869”.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. Na tle sumarycznie ukazanego wnętrza przedstawiona postać anioła w pozycji klęczącej, widocznego z prawego profilu, z prawą ręką uniesioną, w której trzyma trybularz. Postać ubrana w długą, różową suknię z długimi rękawami, skrzydła długie, kolorowe, wokół głowy złoty i kolisty nimb. Karnacja w kolorze ciemnego brązu, włosy długie. W dolnej części kompozycji siedem świec w małych lichtarzach. Po prawej stronie wazon z kwiatami. U góry półkolisty łuk z napisem „VENITE – ADOREMUS”, a w jego polu gorejące serce. Tło wielobarwne. Na dole, po prawej sygnatura „Pr(ojekt) / pr(rojektował) Puchała / WYK(ONAŁ) / M(AKSYMILIAN) ROMAŃCZYK / KRAKÓW”. U dołu, po lewej inskrypcja „FUNDOWAŁ / Ks(iądz) JULIAN ŁYSEK / PROBOSZCZ w Jabłonce – / r(oku) 1937 Oraw(skiej)”.
witraż
Anioł
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, jednonawowy, na rzucie prostokąta, z późniejszymi dobudówkami. Prezbiterium usytuowane od północy, jednoprzęsłowe, węższe od korpusu, zamknięte półkolistą absydą. Do prezbiterium dobudowana zakrystia od wschodu oraz kaplica od zachodu poprzedzona niewielką kruchtą. Nawa główna trójprzęsłowa z partią wieżową niewyróżniającą się w bryle. Po bokach przęsła środkowego dostawione dwie kaplice na rzucie kwadratu: od wschodu Matki Boskiej Częstochowskiej, od zachodu św. Maksymiliana Marii Kolbego. Chór muzyczny wsparty na trzech arkadach. W prezbiterium sklepienie żaglaste, a w nawie krzyżowe, pozorne, oddzielone gurtami wychodzącymi z potężnych filarów przyściennych. Okna prostokątne, zamknięte półkoliście znajdują się w nawie, kaplicy przy prezbiterium, w wieży i w ścianach bocznych absydy. Natomiast w ścianach bocznych prezbiterium, na osi absydy i w kaplicach przy nawie okna koliste. Okna w większości wypełnione witrażami ze scenami figuralnymi, w innych ozdobne przeszklenia geometryczne. Fasada trójosiowa, na osi środkowej usytuowana wieża, delikatnie wystająca przed lico fasady, o podziałach ramowych, nakryta baniastym hełmem z dwukondygnacyjną latarnią. Osie boczne zwieńczone spływami wolutowymi. Dachy gontowe.
kościół
Kościół Przemienienia Pańskiego
Zdjęcie nr 1: Rzeźbiarska grupa Ukrzyżowania z Matką Boską, św. Janem Ewangelistą i św. Marią Magdaleną ustawiona na cokole, wspartym na dwóch wolutowych nóżkach i trzeciej w formie liścia. Frontalna ścianka cokołu flankowana pilastrami i zamknięta gzymsem utworzonym z dwóch wolut, spiętych pośrodku kulą, dekorowanym perełkowaniem. Jego pole zdobione jest esownicami, palmami oraz niewielką rzeźbą węża gryzącego jabłko po lewej i czaszką po prawej stronie cokołu. Na cokole ustawiona grupa rzeźbiarska: nieco z prawej strony krucyfiks i św. Maria Magdalena, po lewej św. Jan Ewangelista i Matka Boska. Chrystus przybity do krzyża trzema gwoździami. Figura w dużym zwisie o układzie rąk bliskim literze „V”, sylwetka esowato wygięta, stopy ułożone w układzie prawa na lewą, głowa opuszczona na prawe ramię. Twarz okolona zarostem, włosy długie, spływające na prawe ramię, na głowie korona cierniowa oraz krzyżowy nimb promienisty, zachowany fragmentarycznie. Ciało wychudzone o plastycznie kształtowanej anatomii z podkreśloną muskulaturą i zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej sznurem, z odsłoniętym prawym biodrem oraz zwisem z tyłu. Krzyż gładki, pomalowany na czarno. Poniżej figura św. Marii Magdaleny ukazana w pozycji klęczącej, rękami obejmująca krzyż, ustawiona na niskim cokole. Święta widoczna z lewego profilu. Twarz szeroka, usta małe, oczy zamknięte, czoło wysokie, długie włosy opadają na plecy. Święta ubrana w długą suknię z krótkimi rękawami oraz obszerny płaszcz okrywający ją z prawego boku, którego jedną połę trzyma w dłoniach. Po lewej stronie kompozycji św. Jan Ewangelista podtrzymujący rękami mdlejącą Matkę Boską. Święty zwrócony delikatnie w lewo, z głową skierowaną w stronę krzyża. Twarz szeroka, nos długi i szeroki, oczy skierowane ku górze, usta wąskie, długie włosy opadają na plecy. Święty ubrany w długą suknię z długimi rękawami oraz płaszcz rozwiany za jego plecami. Poniżej Matka Boska, która opada bezwładnie, prawą rękę trzyma na piersi, lewą opuszcza w dół. Twarz szeroka z zamkniętymi oczami i małymi ustami. Ubrana w długą suknię z długimi rękawami, welon na głowie oraz płaszcz otulający nogi. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i ornamenty na cokole złocone.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji przedstawienie Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, stojącej na półksiężycu i globie, ze złączonymi na piersi dłońmi. Maria zwrócona delikatnie w prawo, ukazana w kontrapoście z lewą nogą ugiętą w kolanie i z głową skierowaną w lewą stronę. Twarz pełna z długim i wąskim nosem, małymi ustami i z oczami wzniesionymi ku górze; włosy ciemne, długie, bujne, opadające na plecy i prawe ramię. Matka Boska ubrana jest w białą suknię z długimi i szerokimi rękawami oraz niebieski płaszcz zarzucony na lewe ramię. Ma bose stopy, a wokół głowy świetlisty nimb. Półksiężyc skierowany jest rogami do góry, owinięty wężem z jabłkiem w pysku. Po bokach Matki Boskiej dwa aniołki, jeden z gałązką białej lilii w dłoni. Na globie ziemskim dwie główki aniołków. Tło jednolite jasnobrązowe. Rama drewniana, ołtarzowa, profilowana, złocona i srebrzona. Na zewnętrznym profilu ozdobiona wicią z liści wawrzynu, a w kluczu okrągłym kartuszem.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z lewego profilu, z głową zwróconą silnie w lewo, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy z długimi i wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, a wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz zielony płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch aniołów znajdujących się po bokach głowy Marii, trzymających w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej. Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się blaszane, ażurowe korony z aplikowanymi sztucznymi kamieniami, natomiast wokół głów ryte nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, a u Dzieciątka nimb krzyżowy. Tło złocone. Obraz ujęty jest prostokątną ramą zdobioną płaskorzeźbionymi liśćmi akantu.
obraz
Matka Boska Nieustającej Pomocy

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie aediculi z półkolistą arkadą z portretem zmarłego i tablicą z inskrypcją poniżej. Arkada zwieńczona daszkiem portalowym, na którym infuła z karbowanymi taśmami i krzyżem oraz skrzyżowanymi za nią krzyżem i pastorałem. Duchowny przedstawiony w półpostaci, w trzech czwartych, w lewo. Twarz oddana realistycznie, o prostych rysach, z oczami zwróconymi na wprost, długim nosie, wyrazistych, zaciśniętych ustach, z odsłoniętą łysiną i czarną piuską na głowie. Ubrany w komżę i fioletowy mantolet. Na tablicy u dołu częściowo wypukłorzeźbiona, a częściowo ryta inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) JÓZEF KRZEMIEŃSKI / PRAŁAT DOM(OWY) OJCA Ś(więte)go KANONIK H(ONOROWY) WARSZAWSKI / ARCHIPREZBYTER KOŚCIOŁA N(AJŚWIĘTSZEJ) P(ANNY) MARYI / URODZONY w KRAKOWIE 1835 ZMARŁ w r(oku) 1912 / B(YŁY) PROBOSZCZ W MORAWICY. / PROSI O WESTCHNIENIE DO BOGA!"
płyta nagrobna
Epitafium proboszcza Józefa Krzemieńskiego
Zdjęcie nr 1: Kościół jest położony w centrum wsi, na północ od główne drogi we wsi, na placu otoczonym kamiennym murem, nakrytym betonowym daszkiem, obsadzony ozdobnym drzewostanem. Wejście na plac kościelny prowadzi przez bramę od południa i wąską furtkę od zachodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, skierowaną na północ, trójnawową z transeptem i prezbiterium zakończonym wielobocznie. Wewnątrz dwuprzęsłowe nawy oddzielone są ostrołukowymi arkadami wspartymi na zdwojonych filarach oraz na parze kolumn pośrodku świątyni. Podpory wspierają sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od fasady dostawiona masywna wieża na planie prostokąta, zwężająca się ku górze, nakryta namiotowym daszkiem i zwieńczona krzyżem. Wejście południowe w formie prostokątnego portalu, ujętego w dużą ostrołukową arkadę wykonaną z kamiennej okładziny. Powyżej na tle trójdzielnego okna ustawiona jest figura Chrystusa. Pomiędzy zachodnim ramieniem transeptu, a prezbiterium dostawiona zakrystia z wejściem od północy, analogicznie po drugiej stronie kościoła kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad skrzyżowaniem ramion transeptu umieszczona jest ażurowa wieżyczka na sygnaturkę. Całość opięta szkarpami. Detale dekoracyjne, takie jak narożniki, portale, gzymsy i obramowania okien wykonane z piaskowca. Do świątyni prowadzi też zachodni przedsionek.
kościół
Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna z predellą, ze zwieńczeniem, na cokole. Cokół dekorowany płycinami z arkadami, w których znajdują się biforia. Mensa kamienna z portatylem. Antepedium z płaskorzeźbioną sceną Ostatniej Wieczerzy w niszy ujętej arkadkami. Scena flankowana dwiema płycinami z ornamentem roślinnym, ujęta kolumnami w ściętych narożach. Tabernakulum trójosiowe w formie prostopadłościennej skrzynki z tronem wystawienia, rozbudowanym architektonicznie, ustawionym na niskim cokole dekorowanym arkadowaniem. Pośrodku tron wystawienia flankowany odwróconą parą odrzwi z figurami aniołów, z monogramem IHS w polu na białym tle, zamknięty trójkątnym przyczółkiem, na szczycie kopuła wsparta na wąskich kolumienkach zwieńczona krzyżykiem. W osiach bocznych arkady z figurami klęczących aniołów, zamknięte zwieńczeniem analogicznym jak w osi środkowej. Predella w formie arkadek z płaskorzeźbionymi scenami, od lewej: Narodzenie Chrystusa, Nauczanie w świątyni, Chrystus wśród dzieci i Zmartwychwstanie. Arkady predelli dekorowane krenelażem, w przyłuczach zdobione ornamentem roślinnym. Oś środkowa nastawy ołtarzowej ujęta dwiema parami kolumn dźwigającymi fryz i gzyms, na których opiera się półokrągły łuk flankowany przez dwie nisze z płaskorzeźbami aniołów. W polu środkowym obraz Przemienienie Pańskie. Trzony kolumn zdobione festonami. Osie boczne niższe, w formie arkad opartych na kolumnach, w których znajdują się figury po lewej św. Cyryla, a po prawej św. Metodego. Arkady dźwigają gzyms, na którym stoją figury, po lewej św. Agnieszki, a po prawej św. Elżbiety Węgierskiej. Zwieńczenie w formie medalionu z płaskorzeźbą Boga Ojca wśród obłoków z gołębicą Ducha Świętego. Całość obwiedziona astwerkiem. We fryzie ornament roślinno-geometryczny. Łuk pola obrazowego dekorowany palmetami, w przyłuczach ornament roślinny. Struktura polichromowana na kolor beżowy, detale na kolor jasnoszary i zielony, ornamentyka i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum przedstawienie Marii w całej postaci, stojącej frontalnie na sierpie księżyca, w kontrapoście, z pochyloną głową. Dłonie ma skrzyżowane i złożone na piersi. Jej twarz jest owalna, o delikatnych rysach, oczach skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach. Wokół głowy nimb z dwunastu gwiazd. Ubrana jest w długą czerwoną suknię opadającą na bose stopy, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i podwiązany z przodu postaci, na głowie ma biały welon zawinięty wokół szyi. Maria ukazana jest na tle rozświetlonego żółto-brązowego nieba. Dolna część obrazu jest błękitna, oddzielona łukiem utworzonym z gęstych obłoków. W prawym dolnym rogu obrazu sygnatura „Fl(orian) Cynk 1912”.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem wklęsło-wypukłym, z przedstawieniem Matki Boskiej wręczającej różaniec św. Dominikowi (Dominik Guzmán OP). Matka Boska, ukazana w całej postaci, stoi na obłokach w prawej części obrazu, ubrana w długą, białą suknię i obszerny niebieski płaszcz okrywający głowę i plecy. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko Jezus, w prawej trzyma różaniec. Biodra i nóżki Dzieciątka otulone są białą szatą. W lewej rączce trzyma kulę ziemską, prawa uniesiona w geście błogosławieństwa. Wśród obłoków oraz przy płaszczu Marii ukazane aniołki. U dołu, po lewej stronie obrazu ukazany w trzech czwartych, tyłem do widza klęczący św. Dominik. Głowa lekko uniesiona do góry, wzrok skierowany w stronę Matki Boskiej, ręce rozłożone, uniesione do góry. Święty ubrany w habit dominikański i narzuconą na wierzch czarną kapę. Tło przestawienia stanowi rozległy, górzysty pejzaż z płynącą pośrodku rzeką. Kolorystyka delikatna, stonowana gama barwna. W prawym dolnym narożu sygnatura: Tary Lajos / 1912 Budapest .
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca św. Cyryla, ustawiona na niskim cokole. Figura ustawiona frontalnie, w lewej ręce trzyma księgę, w prawej krzyż. Twarz pociągła, długi i szeroki nos, oczy skierowane na wprost, okolona bujną, siwą i długą brodą. Święty jest ubrany w brązową togę filozofa z długimi rękawami i kapturem założonym na głowę, obwiedzioną na brzegach stylizowaną wicią roślinną, pod spodem ma białą, długą suknię. Księga w zielonej obwolucie, z krzyżykiem greckim na okładce. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, detale złocone i srebrzone.
rzeźba
Św. Cyryl

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Metody", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-metody-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności