Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 7: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 8: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 9: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 10: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 11: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 12: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 13: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.

Św. Wojciech

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Zielonki
Miejscowość
Zielonki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Krowodrza
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
rzeźba późnobarokowa rzeźba XVIII wieku sztuka pierwszej połowy XVIII wieku
Miejsce przechowywania
prawy ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/25215
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
po 1748 roku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – około 60 cm
wysokość – około 140 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Figura św. Wojciecha powstała razem z ołtarzem św. Mikołaja, po 1748 roku.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na cokole. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. W prawej ręce trzyma laskę zakończoną potrójnym krzyżem (papieskim), w lewej krótkie wiosło. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, krótkim, prostym nosie i małych, rozchylonych ustach, okoloną siwymi, kręconymi, krótkimi włosami i brodą. Na głowie ma infułę. Ubrany jest w albę, rokietę z dekoracyjną lamówką, kapę o rytym wzorze, na piersi ma paliusz. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Wojciech w 983 roku otrzymał sakrę biskupią, później zaś pełnił urząd biskupa Pragi, dlatego w ikonografii przedstawiany jest w stroju odpowiadającym tej godności. Wojciech wyruszył do Prus z misją nawracania pogan, gdzie zginął męczeńską śmiercią. Jako że popłynął tam łodzią przez Wisłę jego atrybutem stało się wiosło. Wojciech był pierwszym świętym w monarchii piastowskiej, został ogłoszony głównym patronem Polski i metropolii gnieźnieńskiej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Uszkodzono palce lewej dłoni.

Streszczenie

Figura św. Wojciecha powstała razem z ołtarzem św. Mikołaja, po 1748 roku. Święty Wojciech w ikonografii przedstawiany jest w stroju biskupa. Wojciech wyruszył do Prus z misją nawracania pogan, gdzie zginął męczeńską śmiercią. Jako że popłynął tam łodzią przez Wisłę jego atrybutem stało się wiosło.

Bibliografia

Zaleski Wincenty, "Święci na każdy dzień", Warszawa 1989

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Wojciech św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna dostępna jednotraktraktowymi schodami z pełną balustradą od strony wschodniej. Kosz na rzucie owalnym, opięty dostawionymi do boków pilastrami na rzucie trójkąta. W dolnej części złocony z podwieszoną szyszką. Podstawa walcowato wypukła dekorowana suchym akantem i jajownikiem. W polach kosza płyciny w kształcie stojącego prostokąta z symetryczną, złoconą dekoracją akantową. Trzony pilastrów wypełnione złoconym akantem o esowatym przebiegu wici. W zwieńczeniu wypukły, profilowany gzyms dekorowany palmetami I jajownikiem. Balustrada schodów zakończona pilastrem z prostokątną płyciną. W polu złocona dekoracją z suchego akantu. Struktura malowana w odcieniach ciemnej czerwieni i brązu, ornamentyka złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, zwężający się ku dołowi, murowany, obłożony kamiennymi płytami, z krzyżem na froncie. Nastawa na niskim cokole, z wyodrębnionymi dwoma, ukośnie ustawionymi prostopadłościanami, z konsolami, dekorowanymi akantem i kampanulami. Pośrodku cokołu wyodrębniony postument dekorowany płyciną z akantem. Kondygnacja flankowana dwiema parami pilastrów o kanelowanych trzonach oraz ustawioną przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, z silnie wysuniętym gzymsem, z przerwanym architrawem i fryzem nad polem środkowym. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka, zwrócone pod kątem, do wewnątrz. W polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą dekorowaną na bokach kwiatami, zwieńczoną muszlą. We wnęce obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Poniżej wnęki płaskorzeźbione narzędzia stolarskie (piła, siekiera, kątownik, obcęgi) i stylizowany monogram świętego. Na konsolach, po bokach nastawy ustawione figury św. Wojciecha i św. Stanisława. Retabulum flankowane uszami utworzonymi z karbowanej wstęgi i ornamentu roślinnego. Druga kondygnacja węższa, ujęta ustawionymi pod kątem pilastrami, o trzonach dekorowanych kampanulami. Pilastry podtrzymują gzyms wyłamany na ich osi, nad polem przyjmujący kształt łuku półkolistego nadwieszonego. Na nim ustawione trzy wazony z kwiatami. W polu obraz św. Jana Kantego w formie stojącego owalu, ujęty ramą, dekorowaną ornamentem roślinnym. Struktura niemal w całości złocona, elementy cokołu i fryzu polichromowane w kolorze czerwonym, ornamentyka złocona.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Drewniana belka o wklęsło-wypukłej formie utworzona z dwóch stykających się wolut. Na jej froncie napis: „JEZU CHRYSTE ZMIŁUJ SIĘ NAD NAMI”. W centrum krzyż z figurą umarłego Chrystusa przybitą trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawy bark oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, garbatym nosie i wąskich ustach, okoloną krótką brodą oraz kręconymi, brązowymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o podkreślonych mięśniach ramion i nóg oraz żebrach klatki piersiowej. Przez biodra przewiązane krótkie, ekspresyjnie drapowane perizonium, rozwiane po bokach. Pionowa belka krzyża zwieńczona tabliczką z napisem „INRI”. Po lewej stronie krzyża figura Marii, ukazana frontalnie, w kontrapoście, pochylona, z dłońmi splecionymi z przodu. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz z jasnobrązową podszewką, zarzucony na lewe ramię i zawinięty wokół postaci. Po prawej stronie krzyża figura św. Jana, zwrócona w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z uniesioną głową oraz rękami skierowanymi w prawo, z prawą w geście wskazującym. Twarz ma szczupłą, o oczach skierowanych w górę, prostym nosie i rozchylonych ustach, okoloną falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w jasnobrązową tunikę, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz z ciemnoczerwoną podszewką, zarzucony na prawe ramię i zawiązany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany z cegły i kamienia, jednonawowy z trójprzęsłowym prezbiterium zamkniętym wielobocznie, sklepionym krzyżowo-żebrowo. Od północy umieszczona prostokątna, piętrowa zakrystia sklepiona kolebkowo (pięterko nad zakrystią dodane w 1885), dostępna kamiennym portalem o wykroju prostokątnym od strony wschodniej. Ściana północna zakrystii zakończona schodkowo z dekoracją blendową. Również od północy, na szerokości nawy do kościoła przylega prostokątna kaplica nakryta dachem czterospadowym zwieńczonym czworoboczną wieżyczką dostępna od zachodu przez prostokątną kruchtę z portalem o wykroju prostokątnym ujętym dwulalkowymi, kamiennymi balaskami. Kruchta zwieńczona trójkątnym przyczółkiem, na którym kamienny krzyż. Trójprzęsłowa nawa wyższa i szersza od prezbiterium i przesunięta w stosunku do jego osi ku stronie północnej, nakryta stropem. Północny mur nawy w części zachodniej poszerzony do pewnej wysokości dla pomieszczenia w jego grubości schodów prowadzących na chór muzyczny. Okna prostokątne zamknięte łukiem półkolistym. Zachodni i wschodni szczyt nawy zamknięty schodkowo. Od strony wschodniej trzy ostrołukowe blendy, w środkowej, wyżej od bocznych umieszczona tarcza herbowa z wizerunkiem św. Stanisława oraz Orła Białego. Od południa do nawy przylega prostokątna kruchta z kamiennym, ostrołukowym portalem nakryta dachem pulpitowym. Od strony zachodniej do bryły kościoła dostawiona prostokątna, współczesna kruchta wraz z chórem muzycznym (dobudowana w 1966) dostępna portalem o wykroju prostokątnym, nakryta dwuspadowym dachem. W ścianach bocznych wąskie, smukłe okna w kształcie stojącego prostokąta. Ponad kruchtą ażurowa dzwonnica na rzucie trójkąta zwieńczona krzyżem. Wieżyczka na sygnaturkę na rzucie ośmioboku zwieńczona barokowym hełmem z glorietą i krzyżem. Od zewnątrz kościół częściowo tynkowany, nawa i prezbiterium opięte szkarpami. Dachy kryte dachówką oraz blachą (część wschodnia prezbiterium).
kościół
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu, ujęty po bokach ściankami zakończonymi spływami wolutowymi oraz pilastrami o kanelowanych trzonach i prostych kapitelach. Przedpiersie o linii wypukłej dekorowane prostokątną płyciną ujętą zdwojonymi pilastrami i zwieńczone profilowanym gzymsem. Siedzisko z pilastrami po bokach podtrzymującymi łukowato wygięty w osi, profilowany architraw, na którym zwieńczenie o wklęsłych bokach zakończone profilowanym gzymsem o wolutowych zakończeniach. Zaplecek gładki. Struktura malowana w kolorze brązowym.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Scena narodzenia Marii ukazana we wnętrzu mieszkalnym. Na pierwszym planie, pośrodku kompozycji, w perspektywicznie ujętej kołysce o ściance tylnej na biegunie w kształcie półksiężyca i z monogramem ze splecionych liter imienia Maria leżące dziecko – Maria z główką na poduszce zwróconą nieco w prawo, z podgiętymi nóżkami, owinięta pieluszką. Po jej lewej stronie siedząca na ławie niewiasta, zwrócona w trzech czwartych ku niemowlęciu, pochyla się nad nim, lewą ręką owijając je pieluszką, prawą ręką zbliżając jej koniec do swej twarzy; w czerwonej sukni, jasnozielonej szacie wierzchniej, z beżową chustą na głowie i ramionach. Po przeciwnej stronie ukazana przyklękająca, zwrócona w trzech czwartych ku małej Marii druga kobieta, w żółtej sukni i niebieskiej szacie wierzchniej, prawą ręką podtrzymująca inny koniec pieluszki. W lewym dolnym narożu kompozycji, w prostokątnym wgłębieniu podłogi blaszana waza ze tkaniną na krawędzi, po prawej, obok kołyski, blaszany dzban. Na drugim planie, z lewej strony kompozycji kominek, obok którego stojąca kobieta rozwijająca taśmę z tkaniny, po prawej widoczny w popiersiu święty z brodą, w ciemnym nakryciu głowy, czytający księgę, za nim leżąca w łożu, w połogu, św. Anna w białej szacie, wskazując służącej na stojący obok łóżka stolik z naczyniami. Przed łożem stoi służąca w fioletowej sukni z talerzem w ręku. U góry niebo ze złocistą poświatą, z chmurkami, ponad którymi ukazana gołębica Ducha Świętego w otoczeniu aniołków z monogramem Marii.
obraz
Narodzenie Marii

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ambona, przyścienna, wisząca, z jednobiegowymi schodami od strony prezbiterium. Balustrada dekorowana romboidalną płyciną z dekoracją z ornamentu rocaille’owego i akantowego. Poręcz w formie profilowanego gzymsu. Kosz na planie odcinka koła, ściany kosza wypukłe, podzielone wolutami, w polach płyciny wypełnione dekoracją w formie zbliżonej do owalu utworzonego z ornamentu rocaille’owego. Parapet w kształcie profilowanego gzymsu, wyłamanego na osi wolut. Kosz od dołu zakończony stożkiem ujętym czterema wolutami w formie karbowanej wstęgi, dekorowany motywem roślinnym, zakończony szyszką. Zaplecek wklęsły, flankowany spływami wolutowymi oraz udrapowaną tkaniną. W polu prostokątna płycina, powyżej płaskorzeźbione tablice mojżeszowe na obłoku. Baldachim powielający plan kosza, z wyłamującym się gzymsem na osiach, z podwieszonym lambrekinem, zwężający się ku górze, zwieńczony rokokowym wazonem z płomieniem. W podniebiu baldachimu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura marmoryzowana w kolorze jasnoniebieskim, profile w jasnoróżowym, dekoracje złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Grupa rzeźbiarska przedstawiająca scenę Chrztu Chrystusa. Rzeźby pełne, całopostaciowe. Po prawej stronie, na blikach skalnych św. Jan Chrzciciel zwrócony w prawo, z prawą nogą ustawioną wyżej, z uniesioną prawą ręką, w której trzyma muszlę z wodą, którą wylewa nad głową Chrystusa. Twarz ma pociągłą, szczupłą, okoloną krótką brodą, włosy półdługie, opadające na kark. Ubrany w osłaniający biodra płaszcz ze skóry, podtrzymywany przez taśmę przewiązaną przez lewe ramię. Po przeciwnej stronie figura Chrystusa zwróconego w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, delikatnie pochylonego z dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Twarz pociągła, okolona krótką brodą, włosy długie, opadające na plecy. Na ramiona ma zarzucony płaszcz, biodra przepasane drapowaną tkaniną sięgającą kostek, tors nagi. W tle dużej wielkości gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej. W odsłoniętych partiach ciała polichromia naturalistyczna, szaty złocone.
rzeźba
Chrzest Chrystusa
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona z tyłu, ustawiona na wysokiej, nieregularnej podstawie. Dawid zwrócony w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, łukowato odchylony, z głową skierowaną w górę, lewą rękę wyciąga przed siebie, prawą opiera na złoconej harfie stojącej obok niego. Twarz ma szczupłą, o podkreślonych kościach policzkowych, dużych, migdałowatych oczach, głęboko osadzonych, skierowanych do góry, garbatym nosie i pełnych ustach, z dużą górną wargą. Twarz okolona krótką, gęstą brodą oraz krótkimi, falowanymi, brązowymi włosami. Na głowie ma złoconą koronę otwartą. Ubrany jest w srebrzoną tunikę, sięgającą kolan, obszytą u dołu złoconą frędzlą, w pasie ma srebrzony pancerz, pokryty łuską, złocony przy krawędzi. Na ramiona ma narzucony srebrzony płaszcz, o złoconej podszewce, zapięty pod szyją, a na nogach wysokie, czarne buty, ze złoconą cholewą. U nóg Dawida leżą dwie martwe postacie wrogów ukazanych w popiersiu z hełmami na głowach. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Król Dawid
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, jednonawowy, z węższym, zamkniętym wielobocznie prezbiterium, przy którym od północy prostokątna zakrystia (obecnie skarbiec) od południa prostokątna nowa zakrystia. Przy korpusie od południa i zachodu kruchty. Wewnątrz stropy, w prezbiterium i środkowej części nawy z fasetami; w nawie boczne płaskie odcinki stropu wparte na dwóch słupach. W prezbiterium i nawie na stropach dekoracja geometryczna z listew. Ściany artykułowane pilastrami. Tęcza o wystroju prostokątnym, ujęta przyściennymi filarami. Zewnątrz ściany szalowane deskowaniem na nakładkę, opięte pilastrami. Fasada rozczłonkowana czterema pilastrami wspierającymi gzyms, pośrodku wyłamany nad oknem wchodzącym w pole szczytu. Szczyt trójkątny, w połowie przedzielony gzymsem. Dachy dwuspadowe, nad prezbiterium wielopołaciowy, nad nową zakrystią namiotowy oraz pulpitowe; na kalenicy dachu nawy sygnaturka. Okna prostokątne w profilowanych obramieniach. Portal uszaty, z datą: 1748.
kościół
Kościół św. Jakuba Apostoła w Więcławicach Starych
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych bokach i ściętych narożach, na profilowanej podstawie dekorowanej muszlą i kartuszem. U jego spodu podwieszone cztery spływy wolutowe z chrząstką i liściem akantu, połączone pośrodku ażurową szyszką. Kosz ujęty w narożach spływami wolutowymi dekorowanymi ornamentem rocaille'owym i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Ściany zdobione płycinami z motywem suchego akantu. Parapet w formie gzymsu o wklęsłych bokach i zaokrąglonych narożach z pulpitem. Od wschodu jednobiegowe schody z opilastrowaną balustradą zakończoną niepełnym belkowaniem. Zaplecek wysoki, ujęty dwoma pilastrami, z trzonami ozdobionymi kampanulami, o kapitelach w formie konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi, ze zdwojonym, przerwanym i odwróconym na zewnątrz przyczółkiem. W polu zaplecka płaskorzeźba z przedstawieniem Chrystusa Dobrego Pasterza. Całość zwieńczona glorią promienistą z gołębicą Ducha Świętego. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, profile oraz ornamentyka pozłacane i posrebrzane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, tynkowany, jednonawowy. Prezbiterium prostokątne, zamknięte prosto, z obu stron przy nawie prostokątne, piętrowe lokalności (zakrystia i skarbiec, empory). Nawa szersza od prezbiterium, na rzucie prostokąta, od frontu przylega wieża na planie kwadratu z dwoma aneksami po bokach. Prezbiterium dwuprzęsłowe, podzielone wewnątrz pilastrami, sklepione żagielkowo na gurtach. Empory flankowane parami półkolumienek, z oknami w formie leżącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, nad lewą herb Odrowąż z inicjałami „JG”. Nawa nakryta pozornym, spłaszczonym sklepieniem kolebkowym. Otwór tęczowy w formie półkolistej arkady wspartej na pilastrach, z belką o fantazyjnym kształcie. Chór muzyczny dwukondygnacyjny, wsparty na dwóch filarach i dwóch półfilarach, pomiędzy którymi arkady ostrołukowe, kondygnacja zamknięta profilowanym gzymsem. Druga kondygnacja z trzema arkadami, w środkowej organ z wklęsło-wypukłą, ażurową balustradą. Posadzka z płyt ceramicznych. Fasada trójosiowa, dwukondygnacyjna. Pierwsza kondygnacja wydzielona pilastrami dekorowanymi blendami, zwieńczona profilowanym gzymsem z fryzem arkadkowym. Nad pilastrami osi bocznych dwie stylizowane wieżyczki, zakończone krzyżami. Na każdej osi ostrołukowe arkady, w środkowej wejście, dwie boczne wypełnione stylizowanymi blendami; nad nimi otwory okienne. Na osi środkowej, w drugiej kondygnacji wieża, ujęta w narożach czterema wieżyczkami, ścianki flankowane lizenami, zakończona profilowanym gzymsem z kostkowaniem. Na ściankach z czterech stron tarcze zegarowe oraz otwory dzwonne w formie ostrołukowych arkad w opaskach tynkowych. Wieża nakryta dachem ostrosłupowym. Elewacje gładkie, tynkowane zakończone profilowanym gzymsem. Wyodrębnione aneksy elewacji bocznych ujęte grubymi lizenami, z ostrołukowymi arkadami w polu, ujętymi opaskami tynkowymi. Od strony fasady w partiach aneksów bocznych wejścia do kościoła, od strony prezbiterium ostrołukowe okienka. Na każdej elewacji bocznej po trzy okna w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, o szerokich rozglifieniach, po dwa w nawie i jednym w prezbiterium. Elewacja zamykająca prezbiterium trójosiowa, wydzielona lizenami, z głębokimi wnękami w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, z namalowanym wizerunkiem Ukrzyżowanego Chrystusa i dwóch łotrów na krzyżach. Elewacja zakończona profilowanym gzymsem, z daszkiem pulpitowym oraz trójkątnym szczytem z czterema cokołami. Nawa i prezbiterium nakryte osobnymi dachami dwuspadowymi. Na połączeniu nawy i aneksów przy prezbiterium wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, nakryta dachem ostrosłupowym.
kościół
Kościół św. Jana Kantego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Wojciech", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-wojciech-46

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności