Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Michałowice
Miejscowość
Raciborowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Prądnik
Parafia
Św. Małgorzaty
Tagi
rzeźba XVIII wieku sztuka drugiej połowy XVIII wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/05925
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
po 1783 roku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – około 148 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Figury św. Pawła i św. Piotra powstały najpewniej po 1783 roku. Prawdopodobnie zostały wtórnie umieszczone w ołtarzu głównym, być może w związku z jego przebudową.

Opis

Figura ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na niskiej podstawie. Święty ukazany frontalnie, z głową skierowaną w lewo, stoi w kontrapoście. Lewą ręką podtrzymuje otwartą księgę, prawą wyciąga w bok, a w dłoni trzyma klucz. Twarz ma pociągłą, o starczych rysach, migdałowatych oczach skierowanych w górę, lekko garbatym nosie oraz otwartych ustach z widoczną linią zębów. Okolona jest brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz krótkimi, kręconymi włosami. Ubrany jest w tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu oraz płaszcz przepasany diagonalnie przez lewe ramię i otaczający postać z wywiniętą połą na prawym boku. Polichromia ciała naturalistyczna, włosy ciemnobrązowe, szaty i atrybuty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Figury św. Pawła i św. Piotra są jednorodne pod względem formalnym i zostały wykonane przez tego samego rzeźbiarza. Cechuje je charakterystyczna, plastyczna fizjonomia, o dużych, głęboko osadzonych oczach, zadartych nosach i pełnych, rozchylonych ustach, z wysuniętą do przodu górną wargą. Twarze apostołów okolone są silnie kręconymi włosami i brodami. Figury mają dynamiczne pozy oraz szaty przylegające do ciała i fałdowane, ekspresyjnie rozwiane w partiach płaszczy. Sposób ich kształtowania odwołuje się jeszcze go rzeźby późnobarokowej, choć modelunek twarzy zdradza już nowe tendencje formalne.
Święty Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przyłączył się do Chrystusa i został jego apostołem. Jezus zmienił jego imię (Szymon) na Piotr, co później wyjaśnił: „Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i Ja na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze do królestwa niebieskiego [...]” (Mt 16, 18-19), dlatego w ikonografii jednym z atrybutów świętego są również klucze. Święci Piotr i Paweł często są przedstawiani razem.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, figura lekko zabrudzona, przetarcia złoceń w partii szat.

Streszczenie

Figury św. Pawła i św. Piotra powstały najpewniej po 1783 roku. Prawdopodobnie zostały wtórnie umieszczone w ołtarzu głównym, być może w związku z jego przebudową. Święty Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przyłączył się do Chrystusa i został jego apostołem. W ikonografii jego atrybutem są klucze.

Bibliografia

Zaleski Wincenty, "Święci na każdy dzień", Warszawa 1989

Osoby związane z dziełem

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-38

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności