Św. Piotr
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona na cokole przedstawiająca św. Piotra ukazanego w całej postaci, zwróconego nieznacznie w lewo. Święty prawą, zgiętą w łokciu ręką trzyma dwa złożone razem klucze, lewą podtrzymuje zamkniętą księgę z krzyżem na okładce. Ma owalną, szczupłą twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, prostym nosem oraz wydatnymi zakolami; okalają ją ciemnobrązowe, krótkie, zaczesane do tyłu włosy. Święty ma krótką brodę oraz wąsy. Jest ubrany w kremową suknię z kołnierzykiem i długimi rękawami oraz czerwony płaszcz ze złotym podbiciem przerzucony przez prawe ramię, owijający się wokół lewego biodra. Tkanina płaszcza spływa do ziemi podłużnymi, równoległymi fałdami. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba drążona na cokole przedstawiająca św. Piotra ukazanego w całej postaci, zwróconego nieznacznie w lewo. Święty prawą, zgiętą w łokciu ręką trzyma dwa złożone razem klucze, lewą podtrzymuje zamkniętą księgę z krzyżem na okładce. Ma owalną, szczupłą twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, prostym nosem oraz wydatnymi zakolami; okalają ją ciemnobrązowe, krótkie, zaczesane do tyłu włosy. Święty ma krótką brodę oraz wąsy. Jest ubrany w kremową suknię z kołnierzykiem i długimi rękawami oraz czerwony płaszcz ze złotym podbiciem przerzucony przez prawe ramię, owijający się wokół lewego biodra. Tkanina płaszcza spływa do ziemi podłużnymi, równoległymi fałdami. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba drążona na cokole przedstawiająca św. Piotra ukazanego w całej postaci, zwróconego nieznacznie w lewo. Święty prawą, zgiętą w łokciu ręką trzyma dwa złożone razem klucze, lewą podtrzymuje zamkniętą księgę z krzyżem na okładce. Ma owalną, szczupłą twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, prostym nosem oraz wydatnymi zakolami; okalają ją ciemnobrązowe, krótkie, zaczesane do tyłu włosy. Święty ma krótką brodę oraz wąsy. Jest ubrany w kremową suknię z kołnierzykiem i długimi rękawami oraz czerwony płaszcz ze złotym podbiciem przerzucony przez prawe ramię, owijający się wokół lewego biodra. Tkanina płaszcza spływa do ziemi podłużnymi, równoległymi fałdami. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba drążona na cokole przedstawiająca św. Piotra ukazanego w całej postaci, zwróconego nieznacznie w lewo. Święty prawą, zgiętą w łokciu ręką trzyma dwa złożone razem klucze, lewą podtrzymuje zamkniętą księgę z krzyżem na okładce. Ma owalną, szczupłą twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, prostym nosem oraz wydatnymi zakolami; okalają ją ciemnobrązowe, krótkie, zaczesane do tyłu włosy. Święty ma krótką brodę oraz wąsy. Jest ubrany w kremową suknię z kołnierzykiem i długimi rękawami oraz czerwony płaszcz ze złotym podbiciem przerzucony przez prawe ramię, owijający się wokół lewego biodra. Tkanina płaszcza spływa do ziemi podłużnymi, równoległymi fałdami. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba drążona na cokole przedstawiająca św. Piotra ukazanego w całej postaci, zwróconego nieznacznie w lewo. Święty prawą, zgiętą w łokciu ręką trzyma dwa złożone razem klucze, lewą podtrzymuje zamkniętą księgę z krzyżem na okładce. Ma owalną, szczupłą twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, prostym nosem oraz wydatnymi zakolami; okalają ją ciemnobrązowe, krótkie, zaczesane do tyłu włosy. Święty ma krótką brodę oraz wąsy. Jest ubrany w kremową suknię z kołnierzykiem i długimi rękawami oraz czerwony płaszcz ze złotym podbiciem przerzucony przez prawe ramię, owijający się wokół lewego biodra. Tkanina płaszcza spływa do ziemi podłużnymi, równoległymi fałdami. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba drążona na cokole przedstawiająca św. Piotra ukazanego w całej postaci, zwróconego nieznacznie w lewo. Święty prawą, zgiętą w łokciu ręką trzyma dwa złożone razem klucze, lewą podtrzymuje zamkniętą księgę z krzyżem na okładce. Ma owalną, szczupłą twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, prostym nosem oraz wydatnymi zakolami; okalają ją ciemnobrązowe, krótkie, zaczesane do tyłu włosy. Święty ma krótką brodę oraz wąsy. Jest ubrany w kremową suknię z kołnierzykiem i długimi rękawami oraz czerwony płaszcz ze złotym podbiciem przerzucony przez prawe ramię, owijający się wokół lewego biodra. Tkanina płaszcza spływa do ziemi podłużnymi, równoległymi fałdami. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz i atrybuty złocone.
Zdjęcie nr 7: Rzeźba drążona na cokole przedstawiająca św. Piotra ukazanego w całej postaci, zwróconego nieznacznie w lewo. Święty prawą, zgiętą w łokciu ręką trzyma dwa złożone razem klucze, lewą podtrzymuje zamkniętą księgę z krzyżem na okładce. Ma owalną, szczupłą twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, prostym nosem oraz wydatnymi zakolami; okalają ją ciemnobrązowe, krótkie, zaczesane do tyłu włosy. Święty ma krótką brodę oraz wąsy. Jest ubrany w kremową suknię z kołnierzykiem i długimi rękawami oraz czerwony płaszcz ze złotym podbiciem przerzucony przez prawe ramię, owijający się wokół lewego biodra. Tkanina płaszcza spływa do ziemi podłużnymi, równoległymi fałdami. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz i atrybuty złocone.

Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Świątniki Górne
Miejscowość
Świątniki Górne
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Św. Stanisława Biskupa i Męczennika
Tagi
rzeźba religijna św. Piotr
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/08605
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1850-1860
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – około 160 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Rzeźba została wykonana między 1850 a 1860 rokiem do ołtarza, w którym się znajduje.

Opis

Rzeźba drążona na cokole przedstawiająca św. Piotra ukazanego w całej postaci, zwróconego nieznacznie w lewo. Święty prawą, zgiętą w łokciu ręką trzyma dwa złożone razem klucze, lewą podtrzymuje zamkniętą księgę z krzyżem na okładce. Ma owalną, szczupłą twarz z dużymi, szeroko otwartymi oczami, prostym nosem oraz wydatnymi zakolami; okalają ją ciemnobrązowe, krótkie, zaczesane do tyłu włosy. Święty ma krótką brodę oraz wąsy. Jest ubrany w kremową suknię z kołnierzykiem i długimi rękawami oraz czerwony płaszcz ze złotym podbiciem przerzucony przez prawe ramię, owijający się wokół lewego biodra. Tkanina płaszcza spływa do ziemi podłużnymi, równoległymi fałdami.
W partiach ciała polichromia naturalistyczna, płaszcz i atrybuty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Piotr został ukazany w typowej konwencji ikonograficznej jako brodaty mężczyzna w długiej sukni trzymający w ręce dwa symboliczne klucze do królestwa niebieskiego. Święty w młodości był rybakiem i nosił imię Szymon. Został uczniem Jana Chrzciciela, apostołem, pierwszym następcą Chrystusa oraz pierwszym papieżem. W czasie prześladowań Nerona został ukrzyżowany, na własną prośbę głową w dół, ponieważ uważał, że nie jest godny umierać jak Chrystus.
Świątnicka rzeźba ukazuje go w statycznej pozie, z indywidualnie potraktowanym ujęciem twarzy i naturalnymi gestami rąk. Prawidłowo oddano proporcje ciała oraz fałdy szat. Rzeźbę cechuje poprawność formalna i stylistyczna.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

W 2013 roku zaznaczono, że cały ołtarz wymaga prac konserwatorskich.

Streszczenie

Przedstawienie św. Piotra umieszczone po prawej stronie ołtarza głównego zostało wykonane w latach 1850-1860. Jest przykładem poprawnej, dziewiętnastowiecznej rzeźby, która wypełniała licznie powstające w tym czasie ołtarze.

Bibliografia

Marecki Józef, Rotter Lucyna, "Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych", Kraków 2013
Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Piotr św.
Piotr św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna składająca się z kosza, zaplecka, baldachimu i schodów z balustradą, zawieszona na lewej ścianie prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku, o ściankach naprzemiennie prostych i wklęsłych, dekorowanych płycinami z plakietami ornamentalnymi. Podstawa kosza stożkowa, z wypełniającymi płaszczyzny płycinami, z pozłacaną szyszką u dołu. Zaplecek w kształcie prostokąta z prostokątną płyciną, wewnątrz której aplikowany stylizowany ornament roślinny i dwie główki anielskie poniżej łuku trójlistnego. Baldachim powtarzający plan kosza, ujęty profilowanym gzymsem, wyłamanym w narożach, z podwieszonym lambrekinem i zwieńczony rzędem ornamentu złożonego ze stylizowanych lilii. Baldachim wieńczy pełnoplastyczna figura Chrystusa Zmartwychwstałego ustawiona na stożkowej podstawie. Chrystus został ukazany w całej postaci, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą przytrzymując płaszcz. Ma owalną twarz okoloną długimi włosami, które spływają mu na ramiona i plecy. Wokół bioder ma obwiązane białe perizonium, na plecach zarzucony złoty płaszcz spięty na dekolcie; szaty łamią się ostrymi fałdami. W podniebiu baldachimu znajduje się rzeźba srebrnej gołębicy Ducha Świętego. Balustrada z profilowaną poręczą, artykułowana romboidalnymi płycinami z plakietami. Kolorystyka pastelowa, jasna. Struktura w kolorze kremowym, płyciny jasnoszare, fryz baldachimu bordowy detal architektoniczny i ornamenty pozłacane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełna, ustawiona na wysokim, profilowanym cokoliku. Chrystus w ujęciu całopostaciowym, przedstawiony z krzyżem i proporcem, zwrócony lekko w prawo. Ujęty w pozycji stojącej w kontrapoście z ugiętą lewą nogą wspartą na czaszce Adama. Prawą depcze węża trzymającego w pysku jabłko. Twarz owalna, okolona zarostem, włosy długie, zbite w pukle, luźno opadają na ramiona. Na plecy narzucony płaszcz, silnie drapowany na linii bioder i osłaniający prawą nogę. Stopy bose. Na boku korpusu, dłoniach oraz stopach widoczne rany. Jezus prawą rękę ma uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą podtrzymuje krzyż i proporzec.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / X(KSIĘDZU) JÓZEFOWI NOWAKOWSKIEMU / *1812. +1870. / Zasłużonemu około w zniesienia tej świątyni / Dusz pasterzowi Swojemu / wdzięczni Parafianie”, którą ujęto linią z uszakami w narożach.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Józefa Nowakowskiego
Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z uszakami, na środku których umieszczono metalowe rozetki maskujące miejsca mocowania. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) FRANCISZEK / KARPIŃSKI / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD R(OKU) 1885 DO R(OKU) 1906. / UR[ODZONY] W ANDRYCHOWIE 7. X 1851 / UMARŁ W PODGÓRZU 2. VII 1908 / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Franciszka Karpińskiego
Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z okrągłymi główkami śrub w narożach. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) KANONIK / EDMUND BRZOSTEK / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD 1936 R(OKU) DO 1973 R(OKU) / ZA JEGO POSŁUGĘ KAPŁAŃSKĄ / WDZIĘCZNI PARAFIANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Edmunda Brzostka
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JÓZEFOWI MICHALCOWI / *1817 +1875 / Fundatorowi ogniotrwałego dachu / na tutejszym kościele / Błogosławieni umarli Którzy w Panu / umierają abowiem uczynki ich za nimi idą „Obj(awienie) ś[więtego] Jana XIV 13”. Treść ujęto bordiurą z faliście wijącej się wici roślinnej.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Michalca

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, trójosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa kamienna, sarkofagowa, przesłonięta drewnianym antepedium, w centrum którego umieszczono pastorał, krzyż, infułę i księgę w otoczeniu winnej latorośli. Antepedium otoczone ramą ze zdobionymi narożami. Na mensie ustawiono tabernakulum dwukondygnacyjne ze zwieńczeniem, flankowane kolumnami kompozytowymi z pierścieniami w połowie. W dolnej kondygnacji metalowy front z drzwiami o wykroju łuku, zdobionymi splotem kłosów zbóż i kiści winogron. W górnej kondygnacji srebrna płaskorzeźba pelikana karmiącego trzy pisklęta. Po bokach siedzą dwa aniołki. Tabernakulum flankowane stylizowanym przestrzennym ornamentem akantowym. Nastawa posadowiona na wysokim, dekorowanym płycinami, dwudzielnym cokole, którego boczne osie zostały ustawione skośnie w stosunku do głównej. W polu centralnym obraz ze sceną wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława w kształcie prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym, w złoconej, profilowanej ramie otoczonej srebrnymi orłami oraz stylizowaną wicią roślinną. Powyżej, w zwieńczeniu gloria promienista. W jej centrum Trójca Święta: tronujący wśród obłoków i aniołków Chrystus po lewej stronie i Bóg Ojciec po prawej; powyżej nich unosi się gołębica Ducha Świętego. Otaczająca scenę gloria promienista została skomponowana z wiązek krótszych i dłuższych promieni naprzemiennie srebrnych i złotych, rzadziej rozlokowanych w dolnej części. Boczne osie składają się z ustawionych uskokowo na tle pilastrów par kolumn kompozytowych podtrzymujących rozbudowane, wyłamane na ich osiach belkowanie. Cokoły kolumn są dekorowane płycinami wypełnionymi ornamentem, a między nimi na konsolach ustawiono figury świętych: Piotra po prawej stronie i Pawła po lewej. Na zewnętrznych częściach belkowania umieszczono woluty, na których posadowiono nagie, przewiązane jedynie złotymi szarfami aniołki wskazujące scenę w glorii. Na wewnętrznych częściach siedzi para większych, ubranych w złoto-czerwone suknie aniołów ukazanych w skręcie, spoglądających we wskazywanym kierunku. Ołtarz polichromowany na kolor kremowy, płyciny na ciemnożółty i brązowy, profile również na biało i brązowo; ornamenty, profile, detale oraz kolumny złocone.
ołtarz
Ołtarz główny św. Stanisława
Zdjęcie nr 1: Kropielnica ustawiona na kostce; trzon czworoboczny, wybrzuszony w dolnej partii, ujęty dwoma talerzykami; czara półkolista, zdobiona zgeometryzowanym puklowaniem z wyodrębnionym brzegiem; wewnątrz blaszana misa.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Feliksa, Napoleona i Tomasza Wysockich
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Czecha
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta zwieńczona na osi pełnym łukiem, w którego polu umieszczono herb. Na złotej, dwudzielnej w słup tarczy przedstawiono w prawym polu godło herbu Gryf, a w lewym polu godło herbu Pilawa. Tarczę nakrywa otwarta korona, nad którą znajdują się klejnoty, po prawej stronie – półgryf z trąbą, po lewej – trzy strusie pióra. Na tablicy otoczona złotą, malowaną ramką inskrypcja „Kunegundzie z Gąsiorowskich / MĄKOLSKIEJ / właścicielce dóbr Pawlikowice / zmarłej dnia 4. stycznia 1850. roku / w wieku lat-49. / mąż Jakob Mąkolski prezes są/du apellacyjnego. Rzeczypospoli/tej Krakowskiej i Syn Jan Mą/kolski w żalu pozostali pomnik / ten położyli.”
płyta nagrobna
Epitafium Kunegundy z Gąsiorowskich Mąkolskiej
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia Matkę Boską Częstochowską z Dzieciątkiem, na których postaci nałożona jest złocona sukienka odsłaniająca tylko twarze i dłonie. Matka Boska ukazana frontalnie z Dzieciątkiem na lewym ręku, prawą rękę ma złożoną na piersi. Twarze o ciemnych karnacjach. Matka Boska delikatnie zwraca głowę w lewo, ma wzrok skierowany w dal, długi i wąski nos, na prawym policzku dwie blizny. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, z prawą rączką wzniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma na kolanach zamkniętą księgę. Sukienki drewniane, płaszcz Matki Boskiej bogato dekorowany roślinną dekoracją. Wokół głowy Marii kolisty nimb oraz wieniec z gwiazd, na głowie korona w typie otwartym podtrzymywana przez dwa aniołki. Analogicznie zwieńczona jest głowa Dzieciątka, z wyjątkiem gwiazd. Tło posrebrzane, zdobione w grawerowane romby, w polu których stylizowane rozety. Rama drewniana, profilowana i złocona.
obraz
Matka Boska Częstochowska

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-18

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności