Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dojściem od zakrystii. Korpus wieloboczny, rozszerzający się ku dołowi, z narożnikami zaakcentowanymi długimi spływami z dekoracją rzeźbiarską, kwiatową, zakończonymi wolutami. Pola korpusu ozdobione ażurowymi, kwadratowymi rozetami; parapet w formie profilowanego, wydatnego gzymsu; dolne zakończenie korpusu w kształcie wybrzuszenia, przechodzącego dołem w ostrosłup ścięty, o wklęsłych bokach, zakończony puklowaną szyszką. Baldachim pięcioboczny, ujęty wysokim, profilowanym gzymsowaniem, z lambrekinem od dołu, zwieńczony ażurowymi esownicami spiętymi u szczytu wazonem płomienistym. Pomiędzy spływami wolutowymi akroteriony. Na podniebiu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura malowana na kolor ciemnoniebieski, ornamenty i profile złocone. Drzwi na ambonę nowe.
Zdjęcie nr 2: Ambona przyścienna, wisząca z dojściem od zakrystii. Korpus wieloboczny, rozszerzający się ku dołowi, z narożnikami zaakcentowanymi długimi spływami z dekoracją rzeźbiarską, kwiatową, zakończonymi wolutami. Pola korpusu ozdobione ażurowymi, kwadratowymi rozetami; parapet w formie profilowanego, wydatnego gzymsu; dolne zakończenie korpusu w kształcie wybrzuszenia, przechodzącego dołem w ostrosłup ścięty, o wklęsłych bokach, zakończony puklowaną szyszką. Baldachim pięcioboczny, ujęty wysokim, profilowanym gzymsowaniem, z lambrekinem od dołu, zwieńczony ażurowymi esownicami spiętymi u szczytu wazonem płomienistym. Pomiędzy spływami wolutowymi akroteriony. Na podniebiu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura malowana na kolor ciemnoniebieski, ornamenty i profile złocone. Drzwi na ambonę nowe.
Zdjęcie nr 3: Ambona przyścienna, wisząca z dojściem od zakrystii. Korpus wieloboczny, rozszerzający się ku dołowi, z narożnikami zaakcentowanymi długimi spływami z dekoracją rzeźbiarską, kwiatową, zakończonymi wolutami. Pola korpusu ozdobione ażurowymi, kwadratowymi rozetami; parapet w formie profilowanego, wydatnego gzymsu; dolne zakończenie korpusu w kształcie wybrzuszenia, przechodzącego dołem w ostrosłup ścięty, o wklęsłych bokach, zakończony puklowaną szyszką. Baldachim pięcioboczny, ujęty wysokim, profilowanym gzymsowaniem, z lambrekinem od dołu, zwieńczony ażurowymi esownicami spiętymi u szczytu wazonem płomienistym. Pomiędzy spływami wolutowymi akroteriony. Na podniebiu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura malowana na kolor ciemnoniebieski, ornamenty i profile złocone. Drzwi na ambonę nowe.

Ambona

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Zator
Miejscowość
Graboszyce
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Św. Andrzeja Apostoła
Tagi
ambona
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/01673
Kategoria
ambona
Czas powstania
pierwsza połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie, snycerskie i rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Domena Publiczna

Opis

Ambona przyścienna, wisząca z dojściem od zakrystii. Korpus wieloboczny, rozszerzający się ku dołowi, z narożnikami zaakcentowanymi długimi spływami z dekoracją rzeźbiarską, kwiatową, zakończonymi wolutami. Pola korpusu ozdobione ażurowymi, kwadratowymi rozetami; parapet w formie profilowanego, wydatnego gzymsu; dolne zakończenie korpusu w kształcie wybrzuszenia, przechodzącego dołem w ostrosłup ścięty, o wklęsłych bokach, zakończony puklowaną szyszką. Baldachim pięcioboczny, ujęty wysokim, profilowanym gzymsowaniem, z lambrekinem od dołu, zwieńczony ażurowymi esownicami spiętymi u szczytu wazonem płomienistym. Pomiędzy spływami wolutowymi akroteriony. Na podniebiu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura malowana na kolor ciemnoniebieski, ornamenty i profile złocone. Drzwi na ambonę nowe.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Złocenia metalem i pozłótką. Wskazane wykonanie badań.

Streszczenie

Ambona została wykonana w pierwszej połowie XVIII wieku w nieznanym warsztacie stolarskim.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy, dwukondygnacjowy. Nastawa ołtarzowa ustawiona na prostopadłościennym stole ołtarzowym, zasłanym czerwonym materiałem. Predella na niskim cokoliku w formie półwałku, zamknięta u góry puklowanym gzymsem. W osi środkowej wmontowane tabernakulum ozdobione bujną, płaskorzeźbioną winną latoroślą. Po jego bokach ścianki z lustrami, flankowane parą spiralnie skręconych laskowań. W osiach bocznych predelli płyciny o uszatych narożach, w polu których znajdują się pilastry hermowe ze skierowanymi na wprost kobiecymi głowami. Na skrajach predelli konsolki, bogato dekorowane wicią, zawijającą się w wolutki, zdobioną perełkowaniem; na brzegu konsolki skierowana ku dołowi głowa. Pierwsza kondygnacja artykułowana parą kolumn o korynckich kapitelach, wspierających niepełne belkowanie, wyłamane na ich osi. W polu głównym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, w osiach bocznych wmontowane skrzydła tryptyku z przedstawieniami: Ecce Homo po lewej stronie oraz Matki Boskiej Bolesnej po prawej stronie. Każda z osi ujęta na brzegach obramowaniem w kształcie stojącego prostokąta o uszatych narożnikach. Fryz dekorowany symetryczną wicią roślinną, nad kolumnami srebrzone rauty. Druga kondygnacja mniejsza, flankowana analogicznymi kolumnami, wspierającymi podobne belkowanie. W polu głównym obraz św. Andrzeja w kształcie stojącego prostokąta. W lewej osi bocznej obraz św. Wojciecha, a w prawej św. Stanisława, oba zamknięte łukiem nadwieszonym. Po bokach kondygnacji uszy o wykroju okuciowym, zdobione wicią oraz podwieszonymi girlandami z owocami winogron. Nad ołtarzem zamocowana promienista gloria, w polu której znajduje się oko Opatrzności otoczone wieńcem z obłoków oraz sześcioma skrzydlatymi główkami anielskimi. Struktura malowana na kolor czarny, kolumny i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna, drewniana, ustawiona na cokole, zamknięta profilowanym gzymsem. Antepedium zdobione malowaną płyciną w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych narożach i zryzalitowanym górnym i dolnym boku. W polu baranek apokaliptyczny na księdze zamkniętej siedmioma pieczęciami, po bokach girlandy kwiatowe, tło ciemnozielone. Nastawa ołtarzowa ustawiona na niskim cokole o wysuniętych do przodu impostach, na których ustawiona jest para kolumn, wspierających przerwane belkowanie i wolutowy przyczółek. Pośrodku w ramie ozdobionej płaskorzeźbionymi liśćmi obraz Trójcy Świętej w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Po bokach obrazu zwisy z camapnul. Fryz dekorowany rozetkami i liśćmi akantu. Za kolumnami prostokątne płyciny, marmoryzowane. W zwieńczeniu płaskorzeźba św. Tekli z krzyżem i płonącym stosem na tle obłoków i promienistej glorii z czterema uskrzydlonymi główkami anielskimi. Po bokach ołtarza akantowe uszy, przeplecione karbowaną wstęgą. Imposty w partii cokołu zdobione płycinami w kształcie niewielkich prostokątów, wypełnione liśćmi akantu. Struktura marmoryzowana na kolor ciemnoniebieski, trzony kolumn marmoryzowane na kolor zielono-beżowy, profilowania na kolor bordowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny północny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna, drewniana, ustawiona na cokole, zamknięta profilowanym gzymsem. Antepedium zdobione malowaną płyciną w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych narożach i zryzalitowanym górnym i dolnym boku. W polu monogram IHS otoczony wieńcem z kłosów zbóż. Tło jasnoniebieskie, fakturowane w ciemnoszare plamki. Nastawa ołtarzowa ustawiona na niskim cokole o wysuniętych do przodu impostach, na których ustawiona jest para kolumn, wspierających przerwane belkowanie i wolutowy przyczółek. Pośrodku w ramie ozdobionej płaskorzeźbionymi liśćmi obraz Matki Boskiej Różańcowej w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Po bokach obrazu zwisy z kamapnul. Fryz dekorowany liśćmi akantu i rozetkami. Na tle kolumn prostokątne płyciny. W zwieńczeniu monogram maryjny na tle promienistej glorii z czterema uskrzydlonymi główkami anielskimi. Po bokach ołtarza akantowe uszy, przeplecione karbowaną wstęgą. Imposty w partii cokołu zdobione płycinami w kształcie niewielkich prostokątów, wypełnionych liśćmi akantu. Struktura malowana na kolor ciemnoniebieski i fakturowana w szare plamki, trzony kolumn marmoryzowane na kolor zielono-beżowy, profilowania na kolor bordowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny południowy
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Christo morte. Ciało zawieszone na niemal wyprostowanych ramionach; głowa silnie przechylona na prawe ramię; nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami i długim nosem, okolona krótkim zarostem. Na głowie zielona korona cierniowa. Włosy długie, czarne, opadające na prawe ramię oraz na plecy, silnie zawinięte do tyłu w drobne pukle. Klatka piersiowa szeroka z delikatnie, łukowato zaznaczoną linią żeber i mostka. Perizonium przewiązane na prawym boku w supeł z prawym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa znajduje się biały titulus z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone. Krzyż o szerokich ramionach, prosty, malowany na czarno.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Kościół św. Andrzeja w Graboszycach usytuowany jest w centrum wsi, na wysokim wzniesieniu, przy bocznej drodze odchodzącej na zachód od drogi Wadowice-Zator. Plac kościelny otoczony jest drewnianym płotem na betonowej podmurówce i z murowanymi słupkami. W jego północno-wschodnim narożniku stoi drewniany krzyż. Po stronie południowej w miejscu dawnego cmentarza nagrobek dziedziców Graboszyc Aleksandra Chrząszcza (zm. 1868) i Emanuela Chrząszcza (zm. 1871). Na plac prowadzi wejście z dostępem schodami od strony zachodniej oraz drugie przez szeroką bramę od strony wschodnio-północnej. Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej z wieżą na słup. Prezbiterium na planie prostokątnym, przy nim od północy piętrowa zakrystia. Nawa szersza kwadratowa z kruchtą od południa, od zachodu głęboka, prostokątna kruchta. Prezbiterium od nawy oddzielone ścianą arkady tęczowej, zamkniętą półkoliście z krucyfiksem na belce tęczowej. Chór muzyczny drewniany, wsparty na dwóch kolumnach z częścią środkową wysuniętą do przodu. Wewnątrz stropy, w prezbiterium ze skośnym szalowaniem po bokach, w nawie z zaskrzynieniami. Otwory okienne prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym, ulokowane od strony północnej oraz południowej. Wejście główne do świątyni prowadzi od strony zachodniej, a także od wschodu przez zakrystię i małą kruchtę od południa. W elewacji zewnętrznej kościoła wyróżnia się przysadzista czworoboczna wieża o ścianach pochyłych, pobitych gontem z nadwieszoną izbicą, nad izbicą nadbudowane później czworoboczne pięterko, hełm cebulasty z latarnią. Wokół kościoła kamienna podmurówka z nieregularnych płyt. Szalunek pionowy z listwowaniem. Prezbiterium niższe od nawy. Dachy, ściany i hełmy wieży oraz hełm wieżyczki na sygnaturkę gontowe. Dachy siodłowe, nad prezbiterium i zakrystią wspólne.
kościół
Kościół św. Andrzeja
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. W centrum kompozycji Matka Boska w typie Hodegetrii ukazana w półpostaci, frontalnie z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku i kwiatem białej lilii w prawej dłoni. Twarz Marii szeroka, z długim nosem, małymi ustami, ciemnobrązowymi oczami. Ubrana jest w ciemnoniebieską suknię oraz ciemnoniebieski płaszcz z czerwoną podszewką i złotą lamówką na brzegu, zarzucony na ramiona i głowę, spięty na piersi złotą, owalną broszką, zdobioną w okuciowe motywy. Dzieciątko ukazane w całej postaci, zwrócone trzy czwarte w prawo, lewą ręką przytrzymuje złote jabłko królewskie, prawą unosi na wysokości piersi w geście błogosławieństwa. Twarz okrągła z długim i szerokim nosem, wąskimi ustami, okolona krótkimi i brązowymi włosami. Jezus ubrany jest w czerwoną suknię z długimi rękawami, zdobioną złotymi rozetkami. Głowy obu postaci ujmują złocone promieniste nimby, otoczone złotym okręgiem. W prawym dolnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Lis oraz sygle „IK”. Tło złote, ryte w ornamenty roślinne.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z pełną balustradą, dostawionych od północy. Kosz na planie ośmioboku, ustawiony na niskim, profilowanym cokole, z podwieszeniem w formie zbliżonej do spłaszczonego stożka, o wklęsło-wypukłych ściankach, zakończonego szyszką. Ścianki ambony wydzielone zwielokrotnionymi pilastrami toskańskimi, z płycinami w partii trzonów, podtrzymującymi przełamujący się nad nimi gzyms tworzący parapet. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z figurami czterech ewangelistów ustawionych na wspornikach w postaci uskrzydlonych główek anielskich. Baldachim na planie ośmioboku, w formie zbliżonej do spłaszczonego stożka, o wklęsło-wypukłych ściankach, o krawędzi obwiedzionej lambrekinem, zakończonego postumentem z figurą Chrystusa w typie Salvator Mundi. Na podniebieniu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w odcieniach beżu, z bladoróżowymi detalami i złoconymi profilami. Figury ewangelistów i Chrystusa ścięte z tyłu, ukazane frontalnie, w kontrapostach. Twarze mają pociągłe, o migdałowatych oczach, garbatych nosach i pełnych ustach, okolone są gęstymi, krótkimi brodami i falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Postacie ubrane są w złocone tuniki przepasane w talii oraz płaszcze. Ewangeliści trzymają w rękach pióra i otwarte księgi, przy nogach znajdują się ich atrybuty. Chrystus w lewej ręce trzyma jabłko królewskie, prawą błogosławi.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Wisząca, przyścienna ambona składa się z kosza, zaplecka i baldachimu. Dojście do kosza prowadzi przez dwuskrzydłowe drzwi usytuowane w zaplecku. Kształt kosza oparto na planie siedmiu boków z dziesięcioboku, ustawionych na wałku, z podwieszeniem w formie zbliżonej do stożka, zakończonego szyszką oraz dekorowanym rozetami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Ścianki kosza artykułowano prostokątnymi, obramienionymi płycinami z pięcioma płaskorzeźbionymi przedstawieniam czterech ewangelistów i siewcy. Każdego ewangelistę identyfikuje jego atrybut. Siewca, umieszczony na trzeciej płycinie, został ukazany jako młody mężczyzna, który idąc przez zaorane pole rzuca w nie ziarno. U jego stóp widać pług oraz worek ze zbożem na zasiew. Parapet kosza uzyskał formę gzymsu. Zaplecek został ujęty profilowaną ramą. W jego pole wpisano prostokątne, dwuskrzydłowe drzwi w profilowanym obramieniu. Baldachim uzyskał rzut analogiczny do kosza ambony. Płaskie podniebie z wyobrażeniem gołębicy Ducha Świętego na tle złocistych promieni ujmuje profilowany, łamany gzyms, ponad którym poprowadzono kopulasty dach. Na jego szczycie ustawiono rzeźbę Mojżesza trzymającego tablice Dekalogu. Struktura ambony została polichromowana w kolorze beżowym, z białymi i czerwonymi profilami, oraz pozłacanymi detalami, profilami i ornamentyką. Płaskorzeźby na koszu oraz figura Mojżesza otrzymały naturalistyczną polichromię.
ambona

ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, umieszczona na ścianie łuku tęczowego, z parapetem dziś nieistniejących schodów od strony prezbiterium i usytuowanej przy nim kaplicy. Kosz ambony założony na rzucie trójliścia z trójkątnymi występami, wsparty na puklowanej konsoli z podwieszoną szyszką. Dolna część ambony wybrzuszona, pokryta rozłożystymi liśćmi akantu, kosz prosty na rzucie odcinków koła z prostokątnymi płycinami wypełnionymi liśćmi akantu, zakończony profilowanym gzymsem. Zaplecek z profilowaną płyciną zakończoną łukiem półkolistym nadwieszonym. Nad koszem baldachim powielający rzut kosza, zwieńczony silnie wystającym gzymsem, z podwieszoną w podniebieniu gołębicą Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Nad baldachimem kabłąki w formie spływów wolutowych opatrzonych liśćmi akantu, podtrzymujące koronę zamkniętą z kulą i krzyżem. Parapet schodów z dekoracją w postaci trzech płycin w kształcie równoległoboku obwiedzionych profilowanymi ramami. Płycina w polu łączącym parapet schodów z podestem przed amboną w formie stojącego prostokąta z uszakami, ujętego motywami roślinnymi. Ambona w kolorze czarnym, z zielonymi i czerwonymi imitacjami marmoryzacji, ze złoconymi ornamentami.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dostępem od zakrystii. Podwieszenie w formie odwróconego ostrosłupa o ściętym wierzchołku, na krawędziach flankowane pilastrami zakończonymi u góry wolutowo, a na ściankach zdobione płycinami. Kosz na planie kwadratu umieszczony na wybrzuszonej podstawie, dekorowanej rocaille'owymi kartuszami, o ściętych górnych narożach; ścianki wklęsłe, zwężające się ku górze, ujęte w narożach pilastrami z trzonami dekorowanymi rocaille'em i zwisami z różanych gałązek. Podpory dźwigają gzyms wyłamany na ich osi, tworzący parapet. W polu ścianek płyciny z rocaille'ami w narożach z malowanymi olejem na desce obrazami przedstawiającymi ewangelistów. Od strony lewej: św. Mateusz z aniołem, pośrodku św. Marek z lwem i św. Łukasz z wołem, a po prawej św. Jan z orłem. Ewangeliści ukazani w pozycji siedzącej z księgami w dłoniach, ubrani w różnokolorowe, powłóczyste szaty na złotym tle. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, ujęty pilastrami dekorowanymi rocaille'ami. W polu płycina w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym z płaskorzeźbionymi tablicami dekalogu, ujętymi od dołu skrzyżowanymi gałązkami oliwnymi, związanymi wstęgą. Belkowanie nad zapleckiem o wypukłej linii, z przerwanym pośrodku gzymsem, od góry wypełnionym rocaille'em, od dołu ozdobionym podwieszonym lambrekinem z chwostami. Zwieńczenie ma formę zbliżoną do trapezu, ujęte jest wolutami spływającymi na belkowanie, na których ustawione są rokokowe wazony. W polu zwieńczenia znajduje się medalion z glorią pośród obłoków, a powyżej gołębica Ducha Świętego. Zwieńczenie flankują umocowane na ścianie, uskrzydlone główki aniołków dobrej i złej rady: po lewej o jasnej karnacji, a po prawej o czarnej karnacji. Szczyt zwieńczenia ma formę gzymsu z podwieszonym lambrekinem. Całość wieńczy zawieszona na ścianie promienista gloria z wieńcem utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana jest w kolorze czerwonym, z czarnymi profilami oraz złoconą i srebrzoną ornamentyką.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z jednobiegowymi schodami dostępnymi od prawej strony. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach i wklęsło-wypukłym profilu. U spodu ośmioboczne podwieszenie zwężające się ku dołowi, ujęte parą spływów wolutowych utworzonych z liści akantu, u dołu zakończone szyszką. Cokół kosza zdobiony puklowaniem, dekorowany trzema kartuszami utworzonymi z karbowanej wstęgi, zwieńczonymi płaskimi, symetrycznymi palmetami, z główkami aniołków skierowanymi na wprost i umieszczonymi u dołu. Naroża kosza ozdobione spływami wolutowymi o karbowanych trzonach, ozdobionych kampanulami, podtrzymującymi belkowanie, stanowiące parapet z silnie wysuniętym gzymsem. Na fryzie parapetu uskrzydlone główki anielskie. Ściany dekorowane są płycinami w formie stojących prostokątów, naprzemiennie wybrzuszonych lub wklęsłych z przedstawieniami czterech ewangelistów, ujętymi w złocone ramy. Od lewej: św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz i św. Jan. Święty Mateusz siedzi zwrócony trzy czwarte w lewo i pisze piórem w księdze. Obok stoi uskrzydlony człowiek, który obejmuje go za szyję, ubrany w niebieską suknię odsłaniającą klatkę piersiową i złoty płaszcz z końcem rozwianym ku górze. Święty ma rysy twarzy starszego człowieka z długą i siwą brodą oraz siwymi włosami. Ubrany jest w obszerny czerwony płaszcz i sandały. Scena ukazana jest we wnętrzu architektonicznym. Święty Marek również został ukazany w swojej pracowni. Siedzi, zwrócony trzy czwarte w lewo przy stoliku i pisząc w księdze, odwraca się w prawo, gdzie spoczywa lew – jego atrybut. Ma siwą brodę. Ubrany jest w niebieską suknię, zapinaną z przodu na guziki oraz czerwony płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Stolik zasłany jest jasnozielonym obrusem, na którym leży otwarta księga i czerwony kałamarz. Na ścianie, ponad stolikiem wisi półka z książkami. Po lewej stronie obrazu widać otwartą przestrzeń z widokiem na góry, w pozostałej brązowe ściany pokoju, w którym znajduje się święty. Na kolejnym obrazie św. Łukasz siedzi zwrócony trzy czwarte w prawo, przy stoliku z pulpitem i o wolutowych nóżkach. W prawej dłoni trzyma pióro, którym pisze na karcie papieru. Ubrany jest z jasnobrązową suknię, niebieski płaszcz owijający nogi i niebieskie sandały; na głowie ma założoną czapkę. Po prawej stronie obrazu stoi jego atrybut – wół. Całość ukazana jest we wnętrzu architektonicznym z półkolistą arkadą po prawej stronie. Święty Jan został ukazany na tle krajobrazu, zwrócony jest trzy czwarte w prawo, pisze na karcie papieru. Ubrany jest w jasnozieloną suknię i czerwony płaszcz. Ma długie włosy, spływające na plecy, został ukazany bez zarostu. Po prawej stronie wysokie drzewo, w oddali pejzaż górski. Wszyscy ewangeliści mają okrągłe nimby z wpisaną w polu gwiazdą. Zaplecek w formie stojącego prostopadłościanu z niepełnym belkowaniem, wspartym na podwieszonych impostach, podtrzymującym odwrócony, przerywany przyczółek. Na ściance frontowej płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach z obrazem Dobrego Pasterza w polu. Po bokach flankowana dwiema wąskimi płycinami, zdobionymi zwisem z kampanul. Na ściankach bocznych analogiczne płyciny z kampanulami. Chrystus ukazany frontalnie z barankiem na barkach, którego przytrzymuje rękami za nóżki. Zbawiciel ma owalną twarz z krótkim zarostem i jasnobrązowymi włosami, spływającymi na lewe ramię. Ubrany jest w biało-niebieską suknię oraz czerwony płaszcz. W oddali pejzaż z miastem po lewej, u góry szaro-złote niebo. Po lewej u dołu sygnatura „A D L”. Całość zwieńczona promienistą glorią z gołębicą Ducha Świętego w otoku utworzonym z chmur i główek anielskich. Struktura marmoryzowana w kolorze niebieskim, a płyciny w kolorze jasnoróżowym; ornamentyka, gloria i profile złocone i srebrzone.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od strony zaplecka. Kosz jest na planie ściętego sześcioboku ze ściankami wydzielonymi półfilarami o kapitelach korynckich. Pola ścianek wypełniają płyciny w kształcie stojącego prostokąta o narożach w formie uszaków, ujęte profilowanym obramieniem. Dół kosza obiega belkowanie z wybrzuszonym architrawem, szerokim fryzem i delikatnym gzymsem. Podwieszenie kosza zakończone jest motywem złoconej szyszki. Parapet ambony jest w formie belkowania ze znacznie wysuniętym gzymsem. W dolnej części zaplecka znajdują się prowadzące na ambonę drzwi. Powyżej jest płycina w kształcie leżącego prostokąta z płaskorzeźbioną, złoconą parą tablic Mojżeszowych, ujętych srebrzonymi obłokami. Baldachim na rzucie sześcioboku tworzy sześć wklęsłych płycin, dołem obiega je belkowanie z wydatnym gzymsem. Powyżej gzymsu znajduje się niewysoki cokół wyłamujący się na narożach, na których ustawione są płonące wazony. Baldachim wieńczy krzyż. Płyciny kosza ambony zdobią motywy stylizowanej ornamentyki roślinnej, w podniebiu znajduje się sylwetka gołębicy Ducha Świętego ujętej promienistą glorią. Struktura ambony utrzymana jest w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona

Ambona

Jak cytować?

Maria Działo, "Ambona", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ambona-24

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności