Dzieje zabytku nie są znane.
Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełna, ustawiona na wysokim, profilowanym cokoliku. Chrystus w ujęciu całopostaciowym, przedstawiony z krzyżem i proporcem, zwrócony lekko w prawo. Ujęty w pozycji stojącej w kontrapoście z ugiętą lewą nogą wspartą na czaszce Adama. Prawą depcze węża trzymającego w pysku jabłko. Twarz owalna, okolona zarostem, włosy długie, zbite w pukle, luźno opadają na ramiona. Na plecy narzucony płaszcz, silnie drapowany na linii bioder i osłaniający prawą nogę. Stopy bose. Na boku korpusu, dłoniach oraz stopach widoczne rany. Jezus prawą rękę ma uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą podtrzymuje krzyż i proporzec.
Moment zmartwychwstania Chrystusa nie został opisany w żadnej z Ewangelii, wiadomo jedynie, co stało się następnego poranka. Artyści skupiali się zatem na ukazaniu w tym przedstawieniu faktu zwycięstwa nad śmiercią. Od czasów baroku zmartwychwstały Chrystus wskazuje prawą ręką w stronę nieba i ten gest jest zapowiedzią nadchodzącego wniebowstąpienia. W drugiej ręce trzyma chorągiew triumfalną będącą właśnie znakiem jego zwycięstwa. Purpura płaszcza odnosi się do władzy, jest też ona kolorem Boga. Zestaw zastosowanych symboli świadczy o wyjątkowym znaczeniu zmartwychwstania Chrystusa dla historii religii. Rzeźba wykazuje cechy sztuki późnobarokowej – Chrystus został ukazany w skręcie, w dynamicznej pozie podkreślonej jeszcze wywijającym się fantazyjnie silnie drapowanym płaszczem.
Dobry.
Rzeźba zmartwychwstałego Chrystusa wykazuje cechy sztuki późnobarokowej – Zbawiciel został ukazany w skręcie, w dynamicznej pozie podkreślonej jeszcze wywijającym się fantazyjnie silnie drapowanym płaszczem.
Agata Felczyńska, "Chrystus Zmartwychwstały", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrystus-zmartwychwstaly-12