Epitafium księdza Franciszka Karpińskiego
Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z uszakami, na środku których umieszczono metalowe rozetki maskujące miejsca mocowania. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) FRANCISZEK / KARPIŃSKI / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD R(OKU) 1885 DO R(OKU) 1906. / UR[ODZONY] W ANDRYCHOWIE 7. X 1851 / UMARŁ W PODGÓRZU 2. VII 1908 / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI”.

Epitafium księdza Franciszka Karpińskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Świątniki Górne
Miejscowość
Świątniki Górne
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Św. Stanisława Biskupa i Męczennika
Tagi
epitafium
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/08616
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1908 rok
Technika i materiał
marmur, techniki kamieniarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Opis

Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z uszakami, na środku których umieszczono metalowe rozetki maskujące miejsca mocowania. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) FRANCISZEK / KARPIŃSKI / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD R(OKU) 1885 DO R(OKU) 1906. / UR[ODZONY] W ANDRYCHOWIE 7. X 1851 / UMARŁ W PODGÓRZU 2. VII 1908 / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI”.

Zarys problematyki artystycznej

Ksiądz Franciszek Karpiński był proboszczem świątnickiej parafii w latach 1885-1906. Urodził się w 1851 roku w Andrychowie, w 1877 roku przyjął świecenia kapłańskie. Przyczynił się do zmiany pokrycia dachu na przywiezioną z katedry wawelskiej blachę ołowianą i przyjął od ówczesnego biskupa krakowskiego Jana Puzyny trzy pochodzące z katedry krakowskiej ołtarze: dwa barokowe, czarnomarmurowe projektu Francesca Placidiego oraz trzeci drewniany, neogotycki. Upamiętniające go epitafium charakteryzuje się prostotą formy i oszczędnością zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje do szeregu podobnych tablic kommemoratywnych z XIX i XX wieku.

Streszczenie

Tablica epitafijna poświęcona została księdzu Franciszkowi Karpińskiemu, proboszczowi parafii świątnickiej w latach 1885-1906. Upamiętniające go epitafium charakteryzuje się prostotą formy i oszczędnością zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje do szeregu podobnych tablic kommemoratywnych z XIX i XX wieku.

Bibliografia

Batko Franciszek, "Cmentarz Świątnicki", Kraków 1998
Batko Franciszek, "Z dziejów parafii w Świątnikach Górnych", Kraków 1992

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Franciszek Karpiński

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. W narożnikach widoczne śruby mocujące, na środku umieszczono złoconą inskrypcję „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KSIĘDZU / STANISŁAWOWI / KONIECZNEMU / PROBOSZCZOWI W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / W LATACH 1982-1994 / ODNOWICIELOWI TEJ ŚWIĄTYNI I SERC NASZYCH / WDZIĘCZNI PARAFIANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Stanisława Koniecznego
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna składająca się z kosza, zaplecka, baldachimu i schodów z balustradą, zawieszona na lewej ścianie prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku, o ściankach naprzemiennie prostych i wklęsłych, dekorowanych płycinami z plakietami ornamentalnymi. Podstawa kosza stożkowa, z wypełniającymi płaszczyzny płycinami, z pozłacaną szyszką u dołu. Zaplecek w kształcie prostokąta z prostokątną płyciną, wewnątrz której aplikowany stylizowany ornament roślinny i dwie główki anielskie poniżej łuku trójlistnego. Baldachim powtarzający plan kosza, ujęty profilowanym gzymsem, wyłamanym w narożach, z podwieszonym lambrekinem i zwieńczony rzędem ornamentu złożonego ze stylizowanych lilii. Baldachim wieńczy pełnoplastyczna figura Chrystusa Zmartwychwstałego ustawiona na stożkowej podstawie. Chrystus został ukazany w całej postaci, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą przytrzymując płaszcz. Ma owalną twarz okoloną długimi włosami, które spływają mu na ramiona i plecy. Wokół bioder ma obwiązane białe perizonium, na plecach zarzucony złoty płaszcz spięty na dekolcie; szaty łamią się ostrymi fałdami. W podniebiu baldachimu znajduje się rzeźba srebrnej gołębicy Ducha Świętego. Balustrada z profilowaną poręczą, artykułowana romboidalnymi płycinami z plakietami. Kolorystyka pastelowa, jasna. Struktura w kolorze kremowym, płyciny jasnoszare, fryz baldachimu bordowy detal architektoniczny i ornamenty pozłacane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełna, ustawiona na wysokim, profilowanym cokoliku. Chrystus w ujęciu całopostaciowym, przedstawiony z krzyżem i proporcem, zwrócony lekko w prawo. Ujęty w pozycji stojącej w kontrapoście z ugiętą lewą nogą wspartą na czaszce Adama. Prawą depcze węża trzymającego w pysku jabłko. Twarz owalna, okolona zarostem, włosy długie, zbite w pukle, luźno opadają na ramiona. Na plecy narzucony płaszcz, silnie drapowany na linii bioder i osłaniający prawą nogę. Stopy bose. Na boku korpusu, dłoniach oraz stopach widoczne rany. Jezus prawą rękę ma uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą podtrzymuje krzyż i proporzec.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / X(KSIĘDZU) JÓZEFOWI NOWAKOWSKIEMU / *1812. +1870. / Zasłużonemu około w zniesienia tej świątyni / Dusz pasterzowi Swojemu / wdzięczni Parafianie”, którą ujęto linią z uszakami w narożach.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Józefa Nowakowskiego
Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z okrągłymi główkami śrub w narożach. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) KANONIK / EDMUND BRZOSTEK / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD 1936 R(OKU) DO 1973 R(OKU) / ZA JEGO POSŁUGĘ KAPŁAŃSKĄ / WDZIĘCZNI PARAFIANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Edmunda Brzostka
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JÓZEFOWI MICHALCOWI / *1817 +1875 / Fundatorowi ogniotrwałego dachu / na tutejszym kościele / Błogosławieni umarli Którzy w Panu / umierają abowiem uczynki ich za nimi idą „Obj(awienie) ś[więtego] Jana XIV 13”. Treść ujęto bordiurą z faliście wijącej się wici roślinnej.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Michalca

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Neogotycki, przyścienny, jednokondygnacyjny ołtarz Świętej Rodziny uzyskał architektoniczną strukturę ze zwieńczeniem. Kolorystyka ołtarza utrzymana została w tonacji ciemnego, bejcowanego drewna. Detale, ornamenty zostały wyzłocone, natomiast wypełnienia maswerków i ram wimperg są białe. Z kolei pole ramy głównego obrazu wykonano jako czerwone. Retabulum ustawiono na podwójnych gradusach zaokrąglonych od przodu. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu z trzema czworobocznymi płycinami od frontu, ujętymi złoconymi i profilowanymi obramieniami. Płyciny rozdzielają półkolumienki na wysokich cokolikach. Dwie skrajne płyciny stipesu wypełniono u góry maswerkiem, natomiast w środkowej znalazł się równoramienny krzyż wpisany w czteroliść. Stipes podtrzymuje drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz przylega do wysokiego, prostopadłościennego cokołu flankowanego po bokach kolumienkami, na którym wspiera się cała nastawa. Widoczne jego partie zdobią prostokątne płyciny w obramieniach. Na cokole wspiera się predella podzielona płytkimi, prostokątnymi płycinami zakończonymi ostrołukowymi arkadkami z noskami, wypełnionymi płaskorzeźbionym i złoconym ornamentem roślinnym. Pośrodku, w przerwie między płycinami predelli, usytuowano prostopadłościenne tabernakulum w formie kapliczki, zwieńczone łukiem siodłowym, flankowane dwoma pinaklami. Ostrołukowe drzwiczki tabernakulum zdobi skrzyżowana z krzyżem kotwica oraz wyobrażenie Boskiego Serca Pana Jezusa. Poniżej widoczna jest girlanda różana. Nad drzwiczkami umieszczono stylizowany ornament roślinny. Predella wspiera trójosiową kondygnację ze zwieńczeniem. Na osi środkowej usytuowano płytką, prostokątną wnękę zakończoną ostrołukiem z arkaturą. Flankują ją smukłe kolumienki na wysokich cokolikach wspierające wysokie pinakle. Ponad wnęką widoczna jest wimperga z maswerkiem dekorowana czołgankami i kwiatonem. We wnęce umieszczono pełnoplastyczne rzeźby Matki Boskiej i św. Józefa, pomiędzy którymi stoi mały Jezus, a na zasuwie obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. W osiach skrajnych, pod gotyckimi baldachimami z wimpergami, rozdzielonymi pinaklami, ustawiono w niszach na postumentach figury św. Jana Kantego i św. Kazimierza Królewicza. Święci są podpisani na postumentach. Konchy nisz są jasnoniebieskie natomiast ich ścianki zielone. Boki baldachimów udekorowano małymi wimpergami rozdzielonymi smukłymi pinaklami z kwiatonami i czołgankami. Baldachimy przechodzą w smukłe, ażurowe fiale dekorowane pinaklami i czołgankami oraz kwiatonami. Zwieńczenie nastawy na osi środkowej uzyskało kształt otwartej kapliczki z niszą zakończoną smukłą fialą z iglicą, dekorowaną czołgankami i kwiatonem. Po bokach kapliczki znajdują się przypory dekorowane maswerkiem i flankowane pinaklami. W niszy umieszczono figurę św. Antoniego z Padwy, którego podpisano na postumencie. Całość retabulum flankują uszaki w formie ażurowych przypór, wypełnionych maswerkami i zdobionych parą pinakli.
ołtarz
ołtarz boczny Świętej Rodziny
Zdjęcie nr 1:
kościół
Kościół Przenajświętszej Trójcy
Zdjęcie nr 1: Murowana i tynkowana, wolnostojąca dzwonnica o formach architektonicznych, dwuosiowa i dwukondygnacyjna. Kondygnacja pierwsza umieszczona na niewysokim cokole, dwuosiowa, zamknięta po bokach dwuspadowym, profilowanym daszkiem krytym blachą. Elewacja z dwoma półkolistymi arkadami artykułowana wysuniętą przed jej lico lizeną zwieńczoną jednospadowym daszkiem, krytym blachą. Lica arkad zdobione dekoracją w tynku naśladującą ciosy kamienne. W prześwitach arkad zawieszone dwa dzwony. Kondygnacja druga jednoosiowa, zamknięta trójkątnym przyczółkiem z dwuspadowym daszkiem krytym blachą. W prześwicie półkolistej arkady zawieszony dzwon. W zwieńczeniu kamienny krzyż równoramienny o wklęsłej linii ramion.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Organy architektoniczne, jednokondygnacyjne, pięcioosiowe na wysokim cokole zdobionym płycinami. Pola kondygnacji wypełnione piszczałkami, w osiach środkowej i bocznych zamknięte prostokątnie z ażurową dekoracją z wici roślinnej w górnej części, pozostałe zamknięte półkoliście. Wyróżnione dekoracją osie są wyższe od pozostałych, podtrzymują kawałki belkowania o silnie wysuniętym gzymsie i mają półkoliste zwieńczenia. Boczne przerwane na środku postumentami z wazonami, środkowe z dekoracją z wolut i akantu oraz zatkniętym na szczycie krzyżem. Struktura polichromowana w kolorze niebieskim; ornamentyka i profile złocone.
prospekt organowy
Prospekt organowy
Zdjęcie nr 1: Prospekt organowy jest dwuczęściowy, czterowieżowy, zbudowany na wysokim cokole, o ośmiu rejestrach. Każda z części prospektu jest ujęta parą złoconych kolumn korynckich, stojących na ukośnie dostawionych postumentach z wolutowymi impostami. Kolumny podtrzymują spływy wolutowe zakończone wazonami płomienistymi (skrajne wieże), lub wybrzuszone łuki odcinkowe zakończone motywem rocaille'm (wewnętrzne wieże). Cztery największe rejestry przysłonięte pozłacanymi kotarami. Kontuar wolnostojący, pomiędzy obiema częściami szafy organowej, na osi założenia.
prospekt organowy
Prospekt organowy
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem Andrzeja hrabiego Potockiego. Ujęcie portretowe, z torsem zwróconym lekko w lewo i głową frontalnie. Hrabia ma owalną twarz o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Zarost tworzą podwinięte na końcach wąski i którko przystrzyżona broda, krótkie ciemne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w białą koszulę z ciemnoszarym krawatem i ciemną marynarkę. . Przy dolnej krawędzi obrazu napis *1861 ANDRZEJ HR(ABIA) POTOCKI +1908”.
obraz
Portret Andrzeja hrabiego Potockiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron

Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Epitafium księdza Franciszka Karpińskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ksiedza-franciszka-karpinskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności