Figury św. Pawła i św. Piotra powstały najpewniej po 1783 roku. Prawdopodobnie zostały wtórnie umieszczone w ołtarzu głównym, być może w związku z jego przebudową.
Figura ścięta z tyłu, drążona. Święty ukazany frontalnie, z uniesioną głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, odchylonej lekko w tył. W prawej ręce trzyma miecz, zwrócony ostrzem w dół, lewą przytrzymuje na nodze księgę. Twarz ma pociągłą, o dużych, migdałowatych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach z wysuniętą górną wargą. Twarz okolona krótką, rozwidloną brodą oraz falowanymi włosami opadającymi na kark. Święty ubrany jest w sięgającą stóp tunikę z długimi rękawami, przepasaną szarfą oraz płaszcz zwinięty wokół prawego ramienia i opadający na lewą nogę. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone, detal srebrzony.
Figury św. Pawła i św. Piotra są jednorodne pod względem formalnym i zostały wykonane przez tego samego rzeźbiarza. Cechuje je charakterystyczna, plastyczna fizjonomia, o dużych, głęboko osadzonych oczach, zadartych nosach i pełnych, rozchylonych ustach, z wysuniętą do przodu górną wargą. Twarze apostołów okolone są silnie kręconymi włosami i brodami. Figury mają dynamiczne pozy oraz szaty przylegające do ciała i fałdowane, ekspresyjnie rozwiane w partiach płaszczy. Sposób ich kształtowania odwołuje się jeszcze go rzeźby późnobarokowej, choć modelunek twarzy zdradza już nowe tendencje.
Święty Paweł pierwotnie nosił imię Szaweł i był gorliwym prześladowcą chrześcijan, aż do czasu nawrócenia. Wówczas przyjął imię Paweł i rozpoczął działalność apostolską. Poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem, dlatego jest on jego atrybutem. Święci Piotr i Paweł często są przedstawiani razem.
Dobry, figura lekko zabrudzona, przetarcia złoceń w partii szat.
Figury św. Pawła i św. Piotra powstały najpewniej po 1783 roku. Prawdopodobnie zostały wtórnie umieszczone w ołtarzu głównym, być może w związku z jego przebudową. Święty Paweł pierwotnie nosił imię Szaweł i był gorliwym prześladowcą chrześcijan, aż do czasu nawrócenia. Poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem, dlatego jest on jego atrybutem.
Paulina Kluz, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-37