Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Święty Paweł ukazany całopostaciowo, frontalnie. W lewej dłoni trzyma miecz, ostrzem skierowany w dół, prawą ugiętą w łokciu, składa na piersi. Pod lewą ręką trzyma zamkniętą księgę. Twarz szeroka, nos długi, okolona długimi, pofalowanymi, brązowymi włosami i długą, brązową brodą. Ubrany jest w długą, srebrną suknię i złoty, pofałdowany, spięty na piersi płaszcz. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.

Św. Paweł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Niepołomice
Miejscowość
Wola Batorska
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niepołomice
Parafia
Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Tagi
rzeźba XIX wieku św. Paweł
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/09493
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około 1859 roku
Fundator
Karol Czech
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Rzeźbę wraz z ołtarzem przeniesiono z kościoła w Niepołomicach z kaplicy Karola Boromeusza. U dołu ołtarza znajdował się napis: „KAROL CZECH FUNDATOR KOŚCIELNY KOŚCIOŁA TUTEJSZEGO. RP 1859”.

Opis

Święty Paweł ukazany całopostaciowo, frontalnie. W lewej dłoni trzyma miecz, ostrzem skierowany w dół, prawą ugiętą w łokciu, składa na piersi. Pod lewą ręką trzyma zamkniętą księgę. Twarz szeroka, nos długi, okolona długimi, pofalowanymi, brązowymi włosami i długą, brązową brodą. Ubrany jest w długą, srebrną suknię i złoty, pofałdowany, spięty na piersi płaszcz. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba została wykonana około 1859 roku w warsztacie prowincjonalnym, o czym świadczą sumarycznie potraktowane draperie szat i detale anatomiczne. Święty Paweł został ukazany w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym z atrybutami – mieczem, którym został ścięty oraz księgą, symbolizującą jego udział w misji apostolskiej. Księga jest atrybutem, który pojawił się w ikonografii świętego już w sztuce wczesnochrześcijańskiej. Z kolei miecz był przypisywany apostołowi dopiero po XIII wieku.

Streszczenie

Rzeźba została wykonana około 1859 roku w warsztacie prowincjonalnym, o czym świadczą sumarycznie potraktowane draperie szat i detale anatomiczne. Święty Paweł został ukazany w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym z atrybutami – mieczem, którym został ścięty oraz księgą, symbolizującą jego udział w misji apostolskiej.

Bibliografia

Rèau Louis, "Iconographie de l’art chrètien", Paryż 1959
Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Paweł św.
Paweł św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona stojąca, przyścienna, usytuowana przy ścianie północnej, pomiędzy pierwszym a drugim przęsłem nawy. Ustawiona na wysokim, sześciobocznym dwukondygnacyjnym filarze na wysokim cokole. Filar artykułowany smukłymi, złoconymi kolumienkami o jońskich kapitelach. W polach pomiędzy nimi płyciny zamknięte ostrołukowo. Kosz sześcioboczny o stożkowatej podstawie zamkniętej profilowanym gzymsem. Ścianki rozczłonkowane za pomocą analogicznych jak wcześniej kolumienek; w polach prostokątne płyciny, w których przecinające się, złocone arkadki. Całość zamyka profilowany parapet. Baldachim na planie analogicznym do kosza, węższy od niego, od dołu ujęty krenelażem, od góry rzeźbionym, ażurowym ornamentem ze spiętych arkadek, oddzielonych niewielkimi pinaklami. Całość zamknięta architektoniczną strukturą z pinaklem i łacińskim krzyżykiem u szczytu. U podniebienia na niebieskim tle rzeźbiona gołębica Ducha Świętego otoczona promieniami. Na ambonę prowadzą od wschodu, drewniane dwudzielne schody z balustradą dekorowaną analogicznie jak kosz.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica ustawiona na niskim, prostopadłościennym cokole na planie kwadratu, stopa profilowana, ścięta na narożach. Trzon okrągły, zakończony głowicą z motywem roślinnym. Czara od spodu ośmioboczna, ujęta w dwa profilowane, ośmioboczne pierścienie, malowane na kolor złoty. Brzusiec z płycinami wypełnionymi dwułęcznymi, maswerkowymi arkadami z noskami. Zwieńczenie stożkowate, ośmioboczne, zdobione w polach ornamentem łuskowym malowanym na złoto. W narożach pinakle z kwiatonami. Szczyt zwieńczony krzyżem na czworobocznym postumencie z kwiatonem. Krzyż z ramionami zakończonymi liliami herbowymi, z promieniami między ramionami. Chrzcielnica lakierowana, detale i ornamentyka malowane na złoto.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany z cegły, tynkowany, orientowany z odchyleniem ku północy. Zbudowany na planie krzyża łacińskiego, jednonawowy z transeptem, pięcioprzęsłowy, z jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Sklepienie beczkowe spłaszczone (koszowe) na gurtach z lunetami stykającymi się wierzchołkami. W pierwszym od zachodu przęśle nawy chór muzyczny konstrukcji żelbetowej wsparty na dwóch filarach o przekroju ośmioboku i dwóch analogicznych półfilarach. Balustrada artykułowana ostrołukowymi niszami. Ściany boczne rozczłonkowane analogicznymi półfilarami, ustawionymi na tle pilastrów; proste kapitele toskańskie. Ściana tęczowa z arkadą ostrołukową, ujętą po bokach dwoma mniejszymi ostrołukowymi płycinami. Od zachodu prostokątna kruchta z dwoma ostrołukowymi otworami drzwiowymi. Mniejsza prostokątna kruchta od południa, skomunikowana z nawą kamiennym, profilowanym portalem prostokątnym. W prezbiterium od południa prostokątny otwór wejściowy do zakrystii. Okna obustronnie rozglifione, z parapetami, o kształcie wydłużonego prostokąta, zamkniętego ostrołukowo; po trzy w ścianach bocznych nawy, trzy w prezbiterium. Dwa mniejsze w fasadzie kościoła, po jednym na ścianach bocznych kruchty zachodniej. W zamknięciu ścian transeptu, większe ostrołukowe okna z podziałami kamiennymi dzielącymi okno na dwie, mniejsze, przedzielone półfilarem, zamknięte ostrołukowo części. Kościół nakryty dachem dwuspadowym z blachy. Fasada bezwieżowa z trójkątnym szczytem. Na zewnętrznej, wschodniej ścianie prezbiterium niewielka kwadratowa płycina z inskrypcją: „KAMIEŃ / WĘGIELNY / POŚWIĘCONY / DN(IA) 21 VI 1936”.
kościół
Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Maryi i Dzieciątka znajdują się blaszane, ażurowe korony z aplikowanymi sztucznymi kamieniami, a wokół głów ryte nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery:„ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela: „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery: „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną.
obraz
Matka Boska Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, flankowany dwoma filarami na niskich cokołach, pośrodku ażurowa, neogotycka krata; mensa drewniana. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na niskim cokole, ujęte parą pilastrów w formie spływów wolutowych ozdobionych liśćmi akantu i kampanulami na trzonach. Na ściance przedniej drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta. W polu w płycinie o analogicznym kształcie łaciński krzyżyk o trójlistnie zakończonych ramionach. Całość zamknięta profilowanym gzymsem. Po bokach tabernakulum stoją dwie figury klęczących aniołów. Nastawa ustawiona na wyłamanej pośrodku predelli, podtrzymującej podpory: parę kolumn o delikatnie zwężających się ku górze, kanelowanych trzonach z kompozytowymi pilastrami oraz wewnętrzną parę wklęsłych pilastrów o gładkich trzonach i stylizowanych kapitelach, wspierającymi przerwane nad osią główną belkowanie. W polu środkowym wnęka w kształcie stojącego prostokąta zamknięta od góry trzema wolutami, a od dołu fantazyjnie wycięta. Wewnątrz obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Poniżej, złotymi literami napis: „PAMIĄTKA NAWIEDZENIA / w Woli Batorskiej / 22/23.VIII.1968 r(oku)". Po lewej stronie ustawiona rzeźba św. Piotra, a po prawej św. Pawła. Zwieńczenie w formie owalu z płaskorzeźbionym przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, otoczone obłokami z trzema uskrzydlonymi główkami aniołków. Na szczycie zatknięty prosty, łaciński krzyżyk. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny w kaplicy
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy. Ołtarz flankowany dwoma filarami na niskich cokołach, pośrodku ażurowa, neogotycka krata; mensa drewniana. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na niskim cokole. Na ściance przedniej drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym. W polu w płycinie o analogicznym kształcie łaciński krzyżyk. Na tabernakulum niska kopuła, a na niej ustawiony niewielki krucyfiks. Nastawa ustawiona na niskim cokole o wysuniętych po bokach impostach zdobionych greckimi krzyżykami. Kondygnacja ujęta parą kolumn, w dolnej części złożoną z profilowanych talerzyków, powyżej o kanelowanym trzonie, a w górnej części o gruszkowej formie zamkniętej talerzykami. Podpory wspierają przerywany nad polem środkowym gzyms. Całość zamyka para spływów wolutowych z krzyżykiem pośrodku. W polu głównym obraz Najświętsze Serce Jezusa, po bokach flankowany zwisami kwiatów, powyżej rzeźbioną dekoracją zawiniętych wolutowo liści akantu. Wzdłuż podstawy retabulum oraz wokół pola środkowego przebiega złocony, rzeźbiony kimation. Struktura polichromowana w kolorze beżowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny w kaplicy

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, dostępna schodami z podestem. Ich balustrada jest pełna, o poręczy w formie woluty, dekorowana płyciną. Kosz na profilowanym cokole; na planie prostokąta o wypukłej ściance frontowej i wklęsłej bocznej, wydzielonymi dwoma spływami wolutowymi, z płycinami. Od frontu kartusz dekorowany fragmentami rocaille’a i kampanulami z czernioną inskrypcją „KTO Z BOGA / JEST, SŁÓW / BOŻYCH SŁUCHA / JAN VIII”. Parapet w postaci profilowanego gzymsu wyłamanego nad wolutami. Spód kosza w kształcie wklęsło-wypukłego, odwróconego stożka zakończonego szyszką utworzoną z winnego grona otoczonego różami. Zaplecek w formie wydłużonego prostokąta ujętego pilastrami o trzonach dekorowanych płycinami i malowanymi złotem kampanulami. W polu płaskorzeźbione tablice Dekalogu. Baldachim powtarza plan kosza, składa się w podstawy utworzonej z profilowanego gzymsu z podwieszonym lambrekinem, na której symetrycznie ustawiono pięć schodzących się do środka wolut podtrzymujących cokół z figurą Chrystusa Dobrego Pasterza. Na gzymsie dwie uskrzydlone główki anielskie; w podniebiu baldachimu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego w glorii, na niebieskim tle. Struktura w odcieniu bladego różu, płyciny marmoryzowane; dekoracja i profile złocone i srebrzone. Polichromia w odcieniu bladego różu, ścianki marmoryzowane; dekoracja i profile złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta z wyrytym między niewielkim krzyżem łacińskim a czaszką powyżej skrzyżowanych piszczeli złoconym napisem „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / WOJCIECH CIESIELSKI / zmarły 14 Lipca 1840 r(oku) / w 66 roku wieku swego i / JÓZEFA / z Rutkowskich / CIESIELSKA / zmarła 5 Sierpnia 1859 r(oku) / w 76 roku wieku swego / proszą o westchnienie do Boga”. Pole napisu obwiedziono cienką, rytą ramką.
płyta nagrobna
Epitafium Wojciecha i Józefy Ciesielskich
Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami św. Anny Samotrzeć oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, ustawiony na prostopadłościennym i profilowanym cokole, zaopatrzonym w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone w prostokątnych i profilowanych ramach, zamkniętych u góry obniżonym łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Obrazy po bokach i u góry ramy zdobione są karbowanymi esownicami i wolutami. U szczytu masywny medalion z monogramem IHS nad obrazem św. Anny oraz monogramem maryjnym na odwrociu, zwieńczony krzyżykiem. Struktura feretronu polichromowana w kolorze błękitnym, detale i ornamentyka złocone i srebrzone. Obraz przedstawiający św. Annę Samotrzeć w kształcie analogicznym do ramy. W centrum kompozycji ukazane zostały w pozycji siedzącej: po prawej stronie Matka Boska, a po lewej św. Anna, obie zwrócone trzy czwarte w lewo oraz mały Jezus siedzący na lewym ramieniu matki. Maria obiema rękami podtrzymuje Dzieciątko, a głowę zwraca w stronę św. Anny. Twarz pełna o wyraźnych rysach, migdałowych oczach, długim i szerokim nosie, drobnych ustach; włosy jasne, upięte z tyłu głowy. Maria ubrana jest w różową suknię, niebieski płaszcz oraz zielony welon założony na głowę i spływający na prawe ramię. Dzieciątko zwrócone jest trzy czwarte w prawo. Twarz okrągła o delikatnych rysach, włosy krótkie i kędzierzawe. Dzieciątko ubrane jest w białą i krótką pieluszkę wokół bioder. Święta Anna jest delikatnie pochylona w stronę Dzieciątka, prawą ręką podaje mu niewielki krzyżyk. Twarz szczupła o starczych rysach, podkreślonych cieniami oczach i długim nosie. Ubrana jest w zieloną suknię przepasaną w talii oraz czerwony płaszcz zarzucony na plecy; na głowie ma biały welon w podwiką. Wokół głów postaci okrągłe i złote nimby. Tło ciemne, po prawej stronie niebieska kotara. Po drugiej stronie feretronu obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W centrum kompozycji ukazana Maria w półpostaci z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Twarz Marii pełna o idealizowanych rysach z dużymi oczami, długim nosem i małymi ustami. Maria ubrana jest białą suknię oraz biały płaszcz. Szaty zdobione są gęsto kwiatami utworzonymi z czterech kropek, na prawym ramieniu Matki Boskiej duża gwiazda, na jej głowie zamknięta korona. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, a w lewej trzymające zamkniętą księgę. Ubrane jest w złotą sukienkę. Twarz o dziecięcych rysach, włosy kędzierzawe, na głowie pełna korona. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, puklowane nimby oraz otok z dwunastu gwiazd. Tło jednolite, brązowe.
feretron
Feretron z obrazami św. Anny Samotrzeć i Matki Boskiej z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Epitafium z marmuru dębnickiego w kształcie leżącego prostokąta, na którym umieszczono poniżej krzyża łacińskiego złoconą inskrypcję "D(EO) O(OPTIMO) M(AXIMO) / Pamięci s(więtej) p(amięci) Julii z Klemensiewiczów / Langerowej / wdowej po Adjunkcie c(esarsko) k(rólewskiej) Dyrekcyi / Salinarnej, fundatorki Kaplicy Św(iętej) / Kunegundy na powszechnym Cmętarzu / 1834, a zmarłej 31. Stycznia 1858. / Boże! daj Jej odpoczynek wieczny. / 1859".
płyta nagrobna
Epitafium Julii z Klemensiewiczów Langerowej
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, flankowany dwoma filarami na niskich cokołach, pośrodku ażurowa, neogotycka krata; mensa drewniana. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na niskim cokole, ujęte parą pilastrów w formie spływów wolutowych ozdobionych liśćmi akantu i kampanulami na trzonach. Na ściance przedniej drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta. W polu w płycinie o analogicznym kształcie łaciński krzyżyk o trójlistnie zakończonych ramionach. Całość zamknięta profilowanym gzymsem. Po bokach tabernakulum stoją dwie figury klęczących aniołów. Nastawa ustawiona na wyłamanej pośrodku predelli, podtrzymującej podpory: parę kolumn o delikatnie zwężających się ku górze, kanelowanych trzonach z kompozytowymi pilastrami oraz wewnętrzną parę wklęsłych pilastrów o gładkich trzonach i stylizowanych kapitelach, wspierającymi przerwane nad osią główną belkowanie. W polu środkowym wnęka w kształcie stojącego prostokąta zamknięta od góry trzema wolutami, a od dołu fantazyjnie wycięta. Wewnątrz obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Poniżej, złotymi literami napis: „PAMIĄTKA NAWIEDZENIA / w Woli Batorskiej / 22/23.VIII.1968 r(oku)". Po lewej stronie ustawiona rzeźba św. Piotra, a po prawej św. Pawła. Zwieńczenie w formie owalu z płaskorzeźbionym przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, otoczone obłokami z trzema uskrzydlonymi główkami aniołków. Na szczycie zatknięty prosty, łaciński krzyżyk. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny w kaplicy
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Piotra ustawiona na niskim cokole. Święty ukazany frontalnie z prawą ręką ugiętą w łokciu, w której na wysokości piersi trzyma klucz, w lewej opiera o biodro zamkniętą księgę. Twarz podłużna o szczupłych rysach z długim nosem i małymi oczami; średniej długości broda. Na głowie zaznaczona łysina z kępką włosów nad czołem i lokami zawiniętymi po bokach głowy. Ubrany jest w srebrzoną suknię i złocony płaszcz opadający z ramion. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Piotr

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-34

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności