Epitafium Julii z Klemensiewiczów Langerowej

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

wielicki

Gmina

Wieliczka

Miejscowość

Wieliczka

Metropolia

Krakowska

Diecezja

Krakowska

Dekanat

Wieliczka

Parafia

Św. Klemensa

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Miejsce przechowywania

kościół

Identyfikator

DZIELO/14713

Kategoria

płyta nagrobna

Ilość

1

Czas powstania

1859 rok

Technika i materiał

marmur dębnicki, rycie, złocenie

Autor noty katalogowej

Agata Felczyńska

Domena Publiczna

Opis

Epitafium z marmuru dębnickiego w kształcie leżącego prostokąta, na którym umieszczono poniżej krzyża łacińskiego złoconą inskrypcję "D(EO) O(OPTIMO) M(AXIMO) / Pamięci s(więtej) p(amięci) Julii z Klemensiewiczów / Langerowej / wdowej po Adjunkcie c(esarsko) k(rólewskiej) Dyrekcyi / Salinarnej, fundatorki Kaplicy Św(iętej) / Kunegundy na powszechnym Cmętarzu / 1834, a zmarłej 31. Stycznia 1858. / Boże! daj Jej odpoczynek wieczny. / 1859".

Streszczenie

Epitafium z marmuru dębnickiego upamiętnia zmarłą w 1858 roku Julię Langerową, która w 1834 roku ufundowała na cmentarzu kaplicę poświęconą św. Kunegundzie.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.

obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.

ambona

Ambona

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

rzeźba

Anioł

płaskorzeźba

Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta z wyrytym między niewielkim krzyżem łacińskim a czaszką powyżej skrzyżowanych piszczeli złoconym napisem „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / WOJCIECH CIESIELSKI / zmarły 14 Lipca 1840 r(oku) / w 66 roku wieku swego i / JÓZEFA / z Rutkowskich / CIESIELSKA / zmarła 5 Sierpnia 1859 r(oku) / w 76 roku wieku swego / proszą o westchnienie do Boga”. Pole napisu obwiedziono cienką, rytą ramką.

płyta nagrobna

Epitafium Wojciecha i Józefy Ciesielskich

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami św. Anny Samotrzeć oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, ustawiony na prostopadłościennym i profilowanym cokole, zaopatrzonym w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone w prostokątnych i profilowanych ramach, zamkniętych u góry obniżonym łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Obrazy po bokach i u góry ramy zdobione są karbowanymi esownicami i wolutami. U szczytu masywny medalion z monogramem IHS nad obrazem św. Anny oraz monogramem maryjnym na odwrociu, zwieńczony krzyżykiem. Struktura feretronu polichromowana w kolorze błękitnym, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.

Obraz przedstawiający św. Annę Samotrzeć w kształcie analogicznym do ramy. W centrum kompozycji ukazane zostały w pozycji siedzącej: po prawej stronie Matka Boska, a po lewej św. Anna, obie zwrócone trzy czwarte w lewo oraz mały Jezus siedzący na lewym ramieniu matki. Maria obiema rękami podtrzymuje Dzieciątko, a głowę zwraca w stronę św. Anny. Twarz pełna o wyraźnych rysach, migdałowych oczach, długim i szerokim nosie, drobnych ustach; włosy jasne, upięte z tyłu głowy. Maria ubrana jest w różową suknię, niebieski płaszcz oraz zielony welon założony na głowę i spływający na prawe ramię. Dzieciątko zwrócone jest trzy czwarte w prawo. Twarz okrągła o delikatnych rysach, włosy krótkie i kędzierzawe. Dzieciątko ubrane jest w białą i krótką pieluszkę wokół bioder. Święta Anna jest delikatnie pochylona w stronę Dzieciątka, prawą ręką podaje mu niewielki krzyżyk. Twarz szczupła o starczych rysach, podkreślonych cieniami oczach i długim nosie. Ubrana jest w zieloną suknię przepasaną w talii oraz czerwony płaszcz zarzucony na plecy; na głowie ma biały welon w podwiką. Wokół głów postaci okrągłe i złote nimby. Tło ciemne, po prawej stronie niebieska kotara.

Po drugiej stronie feretronu obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W centrum kompozycji ukazana Maria w półpostaci z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Twarz Marii pełna o idealizowanych rysach z dużymi oczami, długim nosem i małymi ustami. Maria ubrana jest białą suknię oraz biały płaszcz. Szaty zdobione są gęsto kwiatami utworzonymi z czterech kropek, na prawym ramieniu Matki Boskiej duża gwiazda, na jej głowie zamknięta korona. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, a w lewej trzymające zamkniętą księgę. Ubrane jest w złotą sukienkę. Twarz o dziecięcych rysach, włosy kędzierzawe, na głowie pełna korona. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, puklowane nimby oraz otok z dwunastu gwiazd. Tło jednolite, brązowe.

feretron

Feretron z obrazami św. Anny Samotrzeć i Matki Boskiej z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, flankowany dwoma filarami na niskich cokołach, pośrodku ażurowa, neogotycka krata; mensa drewniana. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na niskim cokole, ujęte parą pilastrów w formie spływów wolutowych ozdobionych liśćmi akantu i kampanulami na trzonach. Na ściance przedniej drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta. W polu w płycinie o analogicznym kształcie łaciński krzyżyk o trójlistnie zakończonych ramionach. Całość zamknięta profilowanym gzymsem. Po bokach tabernakulum stoją dwie figury klęczących aniołów. Nastawa ustawiona na wyłamanej pośrodku predelli, podtrzymującej podpory: parę kolumn o delikatnie zwężających się ku górze, kanelowanych trzonach z kompozytowymi pilastrami oraz wewnętrzną parę wklęsłych pilastrów o gładkich trzonach i stylizowanych kapitelach, wspierającymi przerwane nad osią główną belkowanie. W polu środkowym wnęka w kształcie stojącego prostokąta zamknięta od góry trzema wolutami, a od dołu fantazyjnie wycięta. Wewnątrz obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Poniżej, złotymi literami napis: „PAMIĄTKA NAWIEDZENIA / w Woli Batorskiej / 22/23.VIII.1968 r(oku)". Po lewej stronie ustawiona rzeźba św. Piotra, a po prawej św. Pawła. Zwieńczenie w formie owalu z płaskorzeźbionym przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, otoczone obłokami z trzema uskrzydlonymi główkami aniołków. Na szczycie zatknięty prosty, łaciński krzyżyk. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.

ołtarz

Ołtarz boczny w kaplicy

Zdjęcie nr 1: Święty Paweł ukazany całopostaciowo, frontalnie. W lewej dłoni trzyma miecz, ostrzem skierowany w dół, prawą ugiętą w łokciu, składa na piersi. Pod lewą ręką trzyma zamkniętą księgę. Twarz szeroka, nos długi, okolona długimi, pofalowanymi, brązowymi włosami i długą, brązową brodą. Ubrany jest w długą, srebrną suknię i złoty, pofałdowany, spięty na piersi płaszcz. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.

rzeźba

Św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Piotra ustawiona na niskim cokole. Święty ukazany frontalnie z prawą ręką ugiętą w łokciu, w której na wysokości piersi trzyma klucz, w lewej opiera o biodro zamkniętą księgę. Twarz podłużna o szczupłych rysach z długim nosem i małymi oczami; średniej długości broda. Na głowie zaznaczona łysina z kępką włosów nad czołem i lokami zawiniętymi po bokach głowy. Ubrany jest w srebrzoną suknię i złocony płaszcz opadający z ramion. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.

rzeźba

Św. Piotr

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Epitafium Julii z Klemensiewiczów Langerowej ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-julii-z-klemensiewiczow-langerowej

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności