Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica ustawiona na niskim, prostopadłościennym cokole na planie kwadratu, stopa profilowana, ścięta na narożach. Trzon okrągły, zakończony głowicą z motywem roślinnym. Czara od spodu ośmioboczna, ujęta w dwa profilowane, ośmioboczne pierścienie, malowane na kolor złoty. Brzusiec z płycinami wypełnionymi dwułęcznymi, maswerkowymi arkadami z noskami. Zwieńczenie stożkowate, ośmioboczne, zdobione w polach ornamentem łuskowym malowanym na złoto. W narożach pinakle z kwiatonami. Szczyt zwieńczony krzyżem na czworobocznym postumencie z kwiatonem. Krzyż z ramionami zakończonymi liliami herbowymi, z promieniami między ramionami. Chrzcielnica lakierowana, detale i ornamentyka malowane na złoto.
Zdjęcie nr 2: Chrzcielnica ustawiona na niskim, prostopadłościennym cokole na planie kwadratu, stopa profilowana, ścięta na narożach. Trzon okrągły, zakończony głowicą z motywem roślinnym. Czara od spodu ośmioboczna, ujęta w dwa profilowane, ośmioboczne pierścienie, malowane na kolor złoty. Brzusiec z płycinami wypełnionymi dwułęcznymi, maswerkowymi arkadami z noskami. Zwieńczenie stożkowate, ośmioboczne, zdobione w polach ornamentem łuskowym malowanym na złoto. W narożach pinakle z kwiatonami. Szczyt zwieńczony krzyżem na czworobocznym postumencie z kwiatonem. Krzyż z ramionami zakończonymi liliami herbowymi, z promieniami między ramionami. Chrzcielnica lakierowana, detale i ornamentyka malowane na złoto.

Chrzcielnica

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Niepołomice
Miejscowość
Wola Batorska
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niepołomice
Parafia
Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Tagi
Maciejowski Wojciech
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/09499
Kategoria
chrzcielnica
Ilość
1
Czas powstania
około 1948 roku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków (?)
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie, snycerskie, malowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 200 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Wszystkie prawa zastrzeżone

Dzieje zabytku

Chrzcielnicę wykonał prawdopodobnie wraz z ołtarzem głównym i amboną około 1948 roku krakowski rzeźbiarz Wojciech Maciejowski.

Opis

Chrzcielnica ustawiona na niskim, prostopadłościennym cokole na planie kwadratu, stopa profilowana, ścięta na narożach. Trzon okrągły, zakończony głowicą z motywem roślinnym. Czara od spodu ośmioboczna, ujęta w dwa profilowane, ośmioboczne pierścienie, malowane na kolor złoty. Brzusiec z płycinami wypełnionymi dwułęcznymi, maswerkowymi arkadami z noskami. Zwieńczenie stożkowate, ośmioboczne, zdobione w polach ornamentem łuskowym malowanym na złoto. W narożach pinakle z kwiatonami. Szczyt zwieńczony krzyżem na czworobocznym postumencie z kwiatonem. Krzyż z ramionami zakończonymi liliami herbowymi, z promieniami między ramionami. Chrzcielnica lakierowana, detale i ornamentyka malowane na złoto.

Zarys problematyki artystycznej

Chrzcielnica jest to ustawiony w kościele zbiornik na święconą wodę używaną podczas sakramentu chrztu. Od XII wieku na terenie Europy najpowszechniej spotykana jest chrzcielnica o kształcie kielichowym, wykonana z kamienia, drewna lub metalu. Struktura chrzcielnicy została wykonana w stylu pseudogotyckim. Posiada charakterystyczne dla tego okresu formy, m.in. pinakle zwieńczone kwiatonami czy maswerki. Prawdopodobnie jej wykonawcą jest twórca ołtarza głównego w kościele w Woli Batorskiej – Wojciech Maciejowski. Artysta uczęszczał do krakowskiej Szkoły Przemysłowej, w której kształcił się pod kierownictwem Stanisława Wójcika i Jana Raszki. Tworzył głównie z drewna, specjalizował się w wyposażaniu wnętrz sakralnych. W latach 1923-1945 wykształcił wielu uczniów, z których z imienia i nazwiska znany jest jedynie Antoni Baran. Rzeźbiarz prowadził warsztat rzeźbiarski zlokalizowany przy ul. Mazowieckiej w Krakowie, a także przez pewien czas posiadał dodatkową pracownię przy krakowskim klasztorze oo. Kanoników Regularnych Lateraneńskich. W swojej twórczości Maciejowski do elementów stylowych zaczerpniętych z wcześniejszych epok (szczególnie baroku), wykorzystując jednocześnie doświadczenia Art déco i modernizmu. Artysta zmarł prawdopodobnie pod koniec lat czterdziestych XX wieku, a więc wyposażenie kościoła w Woli Batorskiej należałoby zatem do jednego z ostatnich jego zleceń.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Chrzcielnica została wykonana w stylu pseudogotyckim około 1948 roku, gdy wystawiono ołtarz główny, prawdopodobnie w warsztacie Wojciecha Maciejowskiego.

Bibliografia

"Słownik terminologiczny sztuk pięknych", Warszawa 2011
Brzezina Katarzyna, "Dzieła rzeźbiarza Wojciecha Maciejowskiego w świątyniach kanoników regularnych " , [w:] "Przemijanie i trwanie. Kanonicy regularni lateraneńscy w dawnej i współczesnej Polsce. Materiały z Międzynarodowej Konferencji zorganizowanej z okazji 600-lecia fundacji opactwa Bożego Ciała w Krakowie" , red.Łatak Kazimierz, Makarczyk Irena , Kraków 2009 , s. 67-73
Brzezina Katarzyna, Organisty Adam, "Nurt barokowy w twórczości dwóch zapomnianych dwudziestowiecznych artystów – Franza Wagnera i Wojciecha Maciejowskiego" , [w:] "Barok i barokizacja" , red.Brzezina Katarzyna, Wolańska Joanna , Kraków 2007 , s. 325-344

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum parafialne w Woli Batorskiej, Kronika parafialna od 1936 roku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona stojąca, przyścienna, usytuowana przy ścianie północnej, pomiędzy pierwszym a drugim przęsłem nawy. Ustawiona na wysokim, sześciobocznym dwukondygnacyjnym filarze na wysokim cokole. Filar artykułowany smukłymi, złoconymi kolumienkami o jońskich kapitelach. W polach pomiędzy nimi płyciny zamknięte ostrołukowo. Kosz sześcioboczny o stożkowatej podstawie zamkniętej profilowanym gzymsem. Ścianki rozczłonkowane za pomocą analogicznych jak wcześniej kolumienek; w polach prostokątne płyciny, w których przecinające się, złocone arkadki. Całość zamyka profilowany parapet. Baldachim na planie analogicznym do kosza, węższy od niego, od dołu ujęty krenelażem, od góry rzeźbionym, ażurowym ornamentem ze spiętych arkadek, oddzielonych niewielkimi pinaklami. Całość zamknięta architektoniczną strukturą z pinaklem i łacińskim krzyżykiem u szczytu. U podniebienia na niebieskim tle rzeźbiona gołębica Ducha Świętego otoczona promieniami. Na ambonę prowadzą od wschodu, drewniane dwudzielne schody z balustradą dekorowaną analogicznie jak kosz.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ołtarz jednokondygnacyjny na wysokim, schodkowym cokole, trójosiowy, z wysuniętą mensą ołtarzową. Płyciny cokołu zdobione dekoracją w formie ostrołukowych maswerków i rozet w kwadratowej ramie. Antepedium flankowane parą kolumn ustawionych na wysokich cokołach i kanelowanych, skręconych trzonach z kompozytowymi kapitelami. W polu dwie prostokątne płyciny i kwadratowa pośrodku ze stylizowaną wicią roślinną i małą uskrzydloną główką aniołka. Tabernakulum proste, w kształcie prostopadłościennej skrzynki, o złotych drzwiczkach z wytłaczaną formą równoramiennego krzyża i wypukłą srebrną rybą oraz koszem z chlebem. Po obu stronach, na niewysokich postumentach dwa klęczące anioły z wysokimi skrzydłami, w biało różowych szatach z fioletowym podbiciem (skrzydła stylizowane na husarskie). Anioł po lewej z kadzielnicą, a anioł po prawej z kielichem. Nastawa ołtarzowa o trzech oddzielnych niszach, nakrytych gotycyzującymi baldachimami z pinaklami, ozdobionymi żabkami. Oś środkowa w formie niszy zamkniętej ostrołukowo z wimpergą wspartą na smukłych, złoconych kolumienkach o kapitelach kompozytowych. Wimperga ze złoconymi, profilowanymi płycinami, zwieńczona rzeźbionymi liśćmi akantu i wolutami. Na przedłużeniu kolumn postumenty z figurami aniołów w biało niebieskich szatach, ze złotymi, wydłużonymi skrzydłami. Na osi na postumencie, pod gotycyzującym baldachimem figura świętego biskupa w czerwonej szacie z krzyżem w dłoni pomiędzy dwoma aniołami w białych i różowych szatach. W niszy, na czerwonym tle obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w prostej ramie z dekoracją w formie wici roślinnej. Poniżej dwa płaskorzeźbione anioły trzymające ażurowy monogram maryjny. Anioły o pozłacanych skrzydłach, na chmurach, w różowej i niebieskiej szacie. Osie boczne w formie aediculi z gotycyzującym baldachimem. W niszach figury, po lewej św. Piotra, a po prawej św. Pawła. Aedicule ujęte są smukłymi, skręconymi kolumnami z kapitelami wolutowymi oraz roślinnym uszakiem z perełkowaniem. Nad nimi imposty, na których rzeźby osłaniane baldachimami, po lewej świętego w habicie jezuity, a po prawej św. Jana Kantego. Drewno bejcowane na ciemny brąz, z nakładanymi elementami dekoracyjnymi złoconymi.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany z cegły, tynkowany, orientowany z odchyleniem ku północy. Zbudowany na planie krzyża łacińskiego, jednonawowy z transeptem, pięcioprzęsłowy, z jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Sklepienie beczkowe spłaszczone (koszowe) na gurtach z lunetami stykającymi się wierzchołkami. W pierwszym od zachodu przęśle nawy chór muzyczny konstrukcji żelbetowej wsparty na dwóch filarach o przekroju ośmioboku i dwóch analogicznych półfilarach. Balustrada artykułowana ostrołukowymi niszami. Ściany boczne rozczłonkowane analogicznymi półfilarami, ustawionymi na tle pilastrów; proste kapitele toskańskie. Ściana tęczowa z arkadą ostrołukową, ujętą po bokach dwoma mniejszymi ostrołukowymi płycinami. Od zachodu prostokątna kruchta z dwoma ostrołukowymi otworami drzwiowymi. Mniejsza prostokątna kruchta od południa, skomunikowana z nawą kamiennym, profilowanym portalem prostokątnym. W prezbiterium od południa prostokątny otwór wejściowy do zakrystii. Okna obustronnie rozglifione, z parapetami, o kształcie wydłużonego prostokąta, zamkniętego ostrołukowo; po trzy w ścianach bocznych nawy, trzy w prezbiterium. Dwa mniejsze w fasadzie kościoła, po jednym na ścianach bocznych kruchty zachodniej. W zamknięciu ścian transeptu, większe ostrołukowe okna z podziałami kamiennymi dzielącymi okno na dwie, mniejsze, przedzielone półfilarem, zamknięte ostrołukowo części. Kościół nakryty dachem dwuspadowym z blachy. Fasada bezwieżowa z trójkątnym szczytem. Na zewnętrznej, wschodniej ścianie prezbiterium niewielka kwadratowa płycina z inskrypcją: „KAMIEŃ / WĘGIELNY / POŚWIĘCONY / DN(IA) 21 VI 1936”.
kościół
Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Maryi i Dzieciątka znajdują się blaszane, ażurowe korony z aplikowanymi sztucznymi kamieniami, a wokół głów ryte nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery:„ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela: „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery: „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną.
obraz
Matka Boska Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, flankowany dwoma filarami na niskich cokołach, pośrodku ażurowa, neogotycka krata; mensa drewniana. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na niskim cokole, ujęte parą pilastrów w formie spływów wolutowych ozdobionych liśćmi akantu i kampanulami na trzonach. Na ściance przedniej drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta. W polu w płycinie o analogicznym kształcie łaciński krzyżyk o trójlistnie zakończonych ramionach. Całość zamknięta profilowanym gzymsem. Po bokach tabernakulum stoją dwie figury klęczących aniołów. Nastawa ustawiona na wyłamanej pośrodku predelli, podtrzymującej podpory: parę kolumn o delikatnie zwężających się ku górze, kanelowanych trzonach z kompozytowymi pilastrami oraz wewnętrzną parę wklęsłych pilastrów o gładkich trzonach i stylizowanych kapitelach, wspierającymi przerwane nad osią główną belkowanie. W polu środkowym wnęka w kształcie stojącego prostokąta zamknięta od góry trzema wolutami, a od dołu fantazyjnie wycięta. Wewnątrz obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Poniżej, złotymi literami napis: „PAMIĄTKA NAWIEDZENIA / w Woli Batorskiej / 22/23.VIII.1968 r(oku)". Po lewej stronie ustawiona rzeźba św. Piotra, a po prawej św. Pawła. Zwieńczenie w formie owalu z płaskorzeźbionym przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, otoczone obłokami z trzema uskrzydlonymi główkami aniołków. Na szczycie zatknięty prosty, łaciński krzyżyk. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny w kaplicy
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy. Ołtarz flankowany dwoma filarami na niskich cokołach, pośrodku ażurowa, neogotycka krata; mensa drewniana. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na niskim cokole. Na ściance przedniej drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym. W polu w płycinie o analogicznym kształcie łaciński krzyżyk. Na tabernakulum niska kopuła, a na niej ustawiony niewielki krucyfiks. Nastawa ustawiona na niskim cokole o wysuniętych po bokach impostach zdobionych greckimi krzyżykami. Kondygnacja ujęta parą kolumn, w dolnej części złożoną z profilowanych talerzyków, powyżej o kanelowanym trzonie, a w górnej części o gruszkowej formie zamkniętej talerzykami. Podpory wspierają przerywany nad polem środkowym gzyms. Całość zamyka para spływów wolutowych z krzyżykiem pośrodku. W polu głównym obraz Najświętsze Serce Jezusa, po bokach flankowany zwisami kwiatów, powyżej rzeźbioną dekoracją zawiniętych wolutowo liści akantu. Wzdłuż podstawy retabulum oraz wokół pola środkowego przebiega złocony, rzeźbiony kimation. Struktura polichromowana w kolorze beżowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny w kaplicy

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od lewej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie sześcioboku na profilowanym cokole i ćwierćwałku; u spodu podwieszony profilowany ostrosłup o ściętym szczycie, zakończony szyszką. Ścianki kosza wydzielone kolumienkami o trzonach dekorowanych do 1/3 wysokości kanelowaniem, o kapitelach korynckich, na cokołach zdobionych liśćmi akantu, dźwigającymi imposty oraz wspólny gzyms stanowiąc parapet. W polach ścianek płyciny z płaskorzeźbionymi półpostaciami czterech ewangelistów, każdy z nich ukazany został z złotej sukni, z identyfikującym go atrybutem, księgą lub zwojem i piórem w ręce – od lewej św. Jan, św. Mateusz, św. Łukasz i św. Marek. Zaplecek w formie wydłużonego prostokąta, ujętego pilastrami podtrzymującymi imposty i wspólny gzyms. W polu płycina w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z płaskorzeźbionym przedstawieniem Chrystusa Dobrego Pasterza, u spodu płycina z napisem „KTO WAS SŁUCHA / MNIE SŁUCHA”. Chrystus został ukazany w całej postaci, lewą ręką podtrzymując baranka, a prawą laskę pasterską. Ma podłużna, poważną twarz, małe, niebieskie oczy, wąski nos i usta, broda dzieli się w dwa pukle; falowane włosy opadają na ramiona. Jest ubrany w długą, złotą tunikę i złoty płaszcz, na głowie ma złoty kalepusz, czerwony od wewnątrz. Stoi na trawie, u jego stóp dwa srebrzone baranki Zaplecek ujęty uszami w formie falujących liści. Baldachim powtarza kształt kosza, nakryty kopułką pokrytą łuską, z podwieszonym fryzem roślinnym, dekorowany w narożach palmetami. Baldachim stanowi podstawę dla latarni opartej na sześciu spływach wolutowych dekorowanych kampanulami, podtrzymujących belkowanie i kopułkę, stanowiącą cokół dla figury św. Jana Chrzciciela, który stoi w kontrapoście, prawą ręką unosi na wysokość twarzy muszlę, a e lewej trzyma trzyż. Ma podł€żną twarz okoczoną gęstym zarostem, wzniesiony ku górze wzrok, wąski nos i małe usta. Jest ubrany w tunikę ze srerzonego fuyta i złoty płaszcz wywiniety na prawym biodrze i przechodzący przez lewy bark. Wewnątrz latarni figura anioła na postumencie. Został ukazany w całej postaci, z rękami złożonymi na piersi. Ma okrągłą twarz o deliatnych rysach i falowane włosy opadające na kark. Jest ubrany w długa, złotą suknię w szerokomi rękawami. Z pleców wyrastają mu duże, srebrne skrzydła z ptacich piór. Na podniebiu baldachimu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana na biało, profile na czerwono, detale i ornamentyka złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona stojąca, przyścienna, usytuowana przy ścianie północnej, pomiędzy pierwszym a drugim przęsłem nawy. Ustawiona na wysokim, sześciobocznym dwukondygnacyjnym filarze na wysokim cokole. Filar artykułowany smukłymi, złoconymi kolumienkami o jońskich kapitelach. W polach pomiędzy nimi płyciny zamknięte ostrołukowo. Kosz sześcioboczny o stożkowatej podstawie zamkniętej profilowanym gzymsem. Ścianki rozczłonkowane za pomocą analogicznych jak wcześniej kolumienek; w polach prostokątne płyciny, w których przecinające się, złocone arkadki. Całość zamyka profilowany parapet. Baldachim na planie analogicznym do kosza, węższy od niego, od dołu ujęty krenelażem, od góry rzeźbionym, ażurowym ornamentem ze spiętych arkadek, oddzielonych niewielkimi pinaklami. Całość zamknięta architektoniczną strukturą z pinaklem i łacińskim krzyżykiem u szczytu. U podniebienia na niebieskim tle rzeźbiona gołębica Ducha Świętego otoczona promieniami. Na ambonę prowadzą od wschodu, drewniane dwudzielne schody z balustradą dekorowaną analogicznie jak kosz.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ołtarz jednokondygnacyjny na wysokim, schodkowym cokole, trójosiowy, z wysuniętą mensą ołtarzową. Płyciny cokołu zdobione dekoracją w formie ostrołukowych maswerków i rozet w kwadratowej ramie. Antepedium flankowane parą kolumn ustawionych na wysokich cokołach i kanelowanych, skręconych trzonach z kompozytowymi kapitelami. W polu dwie prostokątne płyciny i kwadratowa pośrodku ze stylizowaną wicią roślinną i małą uskrzydloną główką aniołka. Tabernakulum proste, w kształcie prostopadłościennej skrzynki, o złotych drzwiczkach z wytłaczaną formą równoramiennego krzyża i wypukłą srebrną rybą oraz koszem z chlebem. Po obu stronach, na niewysokich postumentach dwa klęczące anioły z wysokimi skrzydłami, w biało różowych szatach z fioletowym podbiciem (skrzydła stylizowane na husarskie). Anioł po lewej z kadzielnicą, a anioł po prawej z kielichem. Nastawa ołtarzowa o trzech oddzielnych niszach, nakrytych gotycyzującymi baldachimami z pinaklami, ozdobionymi żabkami. Oś środkowa w formie niszy zamkniętej ostrołukowo z wimpergą wspartą na smukłych, złoconych kolumienkach o kapitelach kompozytowych. Wimperga ze złoconymi, profilowanymi płycinami, zwieńczona rzeźbionymi liśćmi akantu i wolutami. Na przedłużeniu kolumn postumenty z figurami aniołów w biało niebieskich szatach, ze złotymi, wydłużonymi skrzydłami. Na osi na postumencie, pod gotycyzującym baldachimem figura świętego biskupa w czerwonej szacie z krzyżem w dłoni pomiędzy dwoma aniołami w białych i różowych szatach. W niszy, na czerwonym tle obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w prostej ramie z dekoracją w formie wici roślinnej. Poniżej dwa płaskorzeźbione anioły trzymające ażurowy monogram maryjny. Anioły o pozłacanych skrzydłach, na chmurach, w różowej i niebieskiej szacie. Osie boczne w formie aediculi z gotycyzującym baldachimem. W niszach figury, po lewej św. Piotra, a po prawej św. Pawła. Aedicule ujęte są smukłymi, skręconymi kolumnami z kapitelami wolutowymi oraz roślinnym uszakiem z perełkowaniem. Nad nimi imposty, na których rzeźby osłaniane baldachimami, po lewej świętego w habicie jezuity, a po prawej św. Jana Kantego. Drewno bejcowane na ciemny brąz, z nakładanymi elementami dekoracyjnymi złoconymi.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kościół jest budowlą orientowaną, założoną na planie wydłużonego prostokąta, murowaną, jednonawową z prezbiterium i zakrystią (od północy). Prezbiterium jest węższe od nawy, zamknięte wielobocznie, oddziela je tęcza o łuku półkolistym. Od zachodu chór zamknięty balustradą załamaną trójbocznie i wysuniętą przed lico w części środkowej, dekorowaną płycinami z wicią roślinną. Ściany wnętrza gładkie, brak podziałów pionowych, poziomy podział tworzą przy ziemi nisze zamknięte łukiem odcinkowym; dół ścian wyłożony drewnianą boazerią. Ściany przeprute oknami – prezbiterium dwoma, nawa ośmioma w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym; większość wypełniają witraże. Cztery okna w zakrystii. Główne wejście przez korpus wieżowy od zachodu, drugie od zakrystii. Elewacje kościoła są gładkie, górne partie z cegieł, dolne oraz naroża podkreślone okładziną kamienną. Wokół, poniżej partii okien kapnik. Wieża z wejściem umieszczonym w glifie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, chronionym daszkiem, ponad którym niewielkie okno. W górnej partii z każdej strony małe okno, pod dachem arkady zamknięte półkoliście, po trzy na każdą stronę. Środkowa arkada ściany frontowej przysłonięta tarczą zegara. Dach nawy dwuspadowy, prezbiterium i zakrystii wieloboczny, ponad nawą kamienna wieżyczka na sygnaturkę, wieża przekryta hełmem namiotowym. Od zewnątrz, na wschodniej ścianie prezbiterium figura ukrzyżowanego Jezusa. Najcenniejszym zabytkiem kościoła jest siedemnastowieczny ołtarz główny, który w poprzedniej budowli stanowił ołtarz boczny. Polichromię zaprojektowała Jadwiga Rymar z Krakowa.
kościół
Kościół Przenajświętszej Trójcy w Przytkowicach
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny. Mensa prostopadłościenna, z antepedium dekorowanym płyciną w kształcie leżącego prostokąta z krzyżem greckim o ramionach zakończonych rombami, na tle rombu i ujętym liśćmi. Flankują ją z każdej strony trzy pilastry o żłobkowanych trzonach. Na mensie, na cokole obraz z przedstawieniem Matki Boskiej Kalwaryjskiej. Nastawa ujęta parami kolumn na cokołach, z których zewnętrzne są wysunięte. Podpory dźwigają pełne belkowanie, którego architraw i fryz tworzą zygzak, a gzyms jest prosty. Na nich wspierają się trzy równoległe, załamane przyczółki zakomponowane uskokowo. Szczyt tworzy krzyż łaciński stylizowany na kwiat osadzony na łodydze z liśćmi. Pole środkowe ujęte profilowaną ramą z półokrągłą niszą wypełnioną figurą Najświętszego Serca Marii. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z plakietami roślinnymi, trzony kolumn uskrzydlonymi główkami anielskimi podtrzymującymi festony utworzone z tkaniny i chwosty, między kolumnami ażurowa wić akantowa. Belkowanie ozdabia kostkowanie i astragal, pole nad obrazem wypełnia symetryczna wić akantowa, która wieńczy również gzyms belkowania i zewnętrzną krawędź przyczółków. Gzyms od spodu dekorowany rozetami. Struktura polichromowana na biało i jasnoszaro, kolumny, ornamenty i dekoracje złocone, płyciny czerwone i niebieskie; fragmenty baz kolumn zielone; nisza niebieska.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy Najświętszego Serca Marii
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny. Mensa prostopadłościenna, z antepedium dekorowanym płyciną w kształcie leżącego prostokąta z krzyżem greckim o ramionach zakończonych rombami, na tle rombu i ujętym liśćmi. Flankują ją z każdej strony trzy pilastry o żłobkowanych trzonach. Na mensie, na cokole obrazem z przedstawieniem Matki Boskiej Częstochowskiejj. Nastawa ujęta parami kolumn na cokołach, z których zewnętrzne są wysunięte. Podpory dźwigają pełne belkowanie, którego architraw i fryz tworzą zygzak, w gzyms jest prosty. Na nich wspierają się trzy równoległe, załamane przyczółki zakomponowane uskokowo. Szczyt tworzy krzyż łaciński stylizowany na kwiat osadzony na łodydze z liśćmi. Pole środkowe ujęte profilowaną ramą z półokrągłą niszą wypełnioną figurą Najświętszego Serca Jezusa. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z plakietami roślinnymi, trzony kolumn uskrzydlonymi główkami anielskimi podtrzymującymi festony utworzone z tkaniny i chwosty, między kolumnami ażurowa wić akantowa. Belkowanie ozdabia kostkowanie i astragal, pole nad obrazem wypełnia symetryczna wić akantowa, która wieńczy również gzyms belkowania i zewnętrzną krawędź przyczółków. Gzyms od spodu dekorowany rozetami. Struktura polichromowana na biało i jasnoszaro, kolumny, ornamenty i dekoracje złocone, płyciny czerwone i niebieskie; fragmenty baz kolumn zielone; nisza niebieska.
ołtarz
Ołtarz boczny prawy Najświętszego Serca Jezusa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Na okrągłej podstawie, częściowo wmurowanej w ścianę oraz prostopadłościennym cokole niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na kwadratowej podstawie data: „A(NNO) D(OMINI) 1707”. Pokrywa w kształcie smukłej półkopuły, ośmiopolowa, z żebrami. W polach między żebrami dekoracja z ornamentu małżowinowego. Latarnia ośmioboczna z profilowanym cokołem i gzymsem. Na latarni jajowata kula z toczonym daszkiem zwieńczonym guzem w kształcie zbliżonym do szyszki. Żebra kopuły, elementy dekoracyjne i ornamenty złocone. Tła i ściany latarni polichromowane, ciemnozielone.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na trzonie ryty kartusz z godłem herbu Zadora pod kapeluszem z sześcioma chwostami po każdej ze stron, w trzech rzędach. Pokrywa w formie korony zamkniętej, z sześcioma kabłąkami złączonymi kulą i krzyżem; obręcz i kabłąki z malowanymi rautami i kaboszonami imitującymi kamienie jubilerskie. Wewnątrz korony grupa rzeźbiarska: Chrystus w Jordanie, z rękoma w geście modlitwy i św. Jan Chrzciciel polewający wodą głowę Jezusa.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica gotycka w kształcie kielicha. Posiada kolistą stopę, która przechodzi w stożkowato zwężającą się tuleję z wydatnym wałkiem w połowie wysokości. Czara dołem lekko zaokrąglona, rozchylająca się ku górze. Płaszcz dekorowany u dołu i poniżej górnej krawędzi wąskimi pasami z minuskułowymi napisami, przedzielone motywem lilii: MARIA ROSA ROT HIS UNS, ANNO DOMINI 1462. Pomiędzy nimi rozmieszczone są na obwodzie cztery plakietki przedstawiające trójpostaciową Grupę Ukrzyżowania oraz frontalny wizerunek księcia zatorskiego Wacława w całej postaci. W prawej ręce trzyma włócznię, lewą dłoń opiera na tarczy z orłem. Twarz okala broda zakończona w szpic oraz długie i sfalowane włosy. Głowę wieńczy niewysoka książęca mitra. Ubrany jest w długi płaszcz narzucony na późnogotycka zbroję. Drewniana pokrywa chrzcielnicy została dodana wtórnie.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica kielichowa, ustawiona na dużej podstawie na rzucie ściętego koła oraz na prostopadłościennym cokole na rzucie kwadratu. Trzon wklęsło-wypukły z uskokiem u spodu; nodus gruszkowaty, dekorowany czterema lwimi głowami trzymającymi w paszczach festony z podwieszonej tkaniny. Czara w formie bardzo spłaszczonej półkuli z wywiniętą i profilowaną krawędzią; dekorowana uskrzydlonymi główkami anielskimi na przemian z kokardami z podwieszonymi festonami z tkaniny. Pokrywa w formie baldachimu na rzucie sześcioboku, wypiętrzona, zwieńczona krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnicą ustawiona na niskiej podstawie na planie kwadratu. Płaszcz stopy na planie ośmioboku, zwężający się ku górze, zamknięty profilowanym, ośmiobocznym pierścieniem. Trzon o przekroju ośmiobocznym. Czara o przekroju ośmiobocznym, wypukła, z wywiniętym brzegiem, w dolnej części dekorowana imitacją puklowania.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica usytuowana na postumencie na rzucie półkolistym i schodkowej, kwadratowej płycie. Jej trzon w typie gruszkowym dźwiga puklowaną, półkulistą czarę z profilowanym, ćwierćkolistym w przekroju wylewem. Pokrywa drewniana, bogato profilowana, malowana na czarno, zwieńczona złoconą kulą z krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Jak cytować?

Maria Działo, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-47

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności