Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, przedstawiająca św. Pawła. Święty ukazany frontalnie, z lewą ręką uniesioną na wysokość pasa, z mieczem skierowanym ku dołowi w prawej. Twarz szeroka o delikatnie rzeźbionych rysach, długim nosie i zmarszczonych brwiach, okolona brodą w postaci drobnych fal. Włosy półdługie, brązowe, nieznacznie kręcone. Święty ubrany jest w zieloną suknię, sięgającą połowy łydek, ze złotą lamówką u szyi oraz szarfą w talii; przepasany diagonalnie czerwonym płaszczem, opadającym z lewego ramienia na prawą nogę. Na nogach ma wiązane i złocone sandały. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale stroju złocone, miecz złocony i srebrzony.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełna, przedstawiająca św. Pawła. Święty ukazany frontalnie, z lewą ręką uniesioną na wysokość pasa, z mieczem skierowanym ku dołowi w prawej. Twarz szeroka o delikatnie rzeźbionych rysach, długim nosie i zmarszczonych brwiach, okolona brodą w postaci drobnych fal. Włosy półdługie, brązowe, nieznacznie kręcone. Święty ubrany jest w zieloną suknię, sięgającą połowy łydek, ze złotą lamówką u szyi oraz szarfą w talii; przepasany diagonalnie czerwonym płaszczem, opadającym z lewego ramienia na prawą nogę. Na nogach ma wiązane i złocone sandały. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale stroju złocone, miecz złocony i srebrzony.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba pełna, przedstawiająca św. Pawła. Święty ukazany frontalnie, z lewą ręką uniesioną na wysokość pasa, z mieczem skierowanym ku dołowi w prawej. Twarz szeroka o delikatnie rzeźbionych rysach, długim nosie i zmarszczonych brwiach, okolona brodą w postaci drobnych fal. Włosy półdługie, brązowe, nieznacznie kręcone. Święty ubrany jest w zieloną suknię, sięgającą połowy łydek, ze złotą lamówką u szyi oraz szarfą w talii; przepasany diagonalnie czerwonym płaszczem, opadającym z lewego ramienia na prawą nogę. Na nogach ma wiązane i złocone sandały. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale stroju złocone, miecz złocony i srebrzony.

Św. Paweł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Jordanów
Miejscowość
Osielec
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Apostołów Filipa i Jakuba
Tagi
miecz rzeźba XIX wieku św. Paweł
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/05047
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1840 rok
Autor
Andrzej Czesacz (Czesarz)
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Waksmund
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 165 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Rzeźba pełna, przedstawiająca św. Pawła. Święty ukazany frontalnie, z lewą ręką uniesioną na wysokość pasa, z mieczem skierowanym ku dołowi w prawej. Twarz szeroka o delikatnie rzeźbionych rysach, długim nosie i zmarszczonych brwiach, okolona brodą w postaci drobnych fal. Włosy półdługie, brązowe, nieznacznie kręcone. Święty ubrany jest w zieloną suknię, sięgającą połowy łydek, ze złotą lamówką u szyi oraz szarfą w talii; przepasany diagonalnie czerwonym płaszczem, opadającym z lewego ramienia na prawą nogę. Na nogach ma wiązane i złocone sandały.
Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale stroju złocone, miecz złocony i srebrzony.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba św. Pawła przedstawia cechy formalne charakterystyczne dla dziewiętnastowiecznego dzieła. Dzieło wykonał prawdopodobnie Andrzej Czesacz w 1840 roku. Artysta żył na przełomie XVIII i XIX wieku, był stolarzem i rzeźbiarzem, pochodził z Waksmundu. Jest autorem ołtarzy bocznych i ambony w Czarnym Dunajcu, ołtarza głównego w kościele w Osielcu oraz tabernakulum w kościele św. Jana Chrzciciela w Olszówce. Jego dzieła znajdują się również w Klikuszowej i Nowym Targu. Prace artysty zostały wysoko ocenione przez Józefa Łepkowskiego i Józefa Jerzmanowskiego: „wielkie tym utworom zalety przyznać należy”. Biografia artysty jest jednak jak dotąd mało znana. Święty Paweł został ukazany z tradycyjnym atrybutem: mieczem, którym został ścięty. Miecz był przypisywany apostołowi dopiero po XIII wieku, a więc pojawił się znacznie później, niż klucze u św. Piotra. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Piotra, pochodząca z tego samego warsztatu rzeźbiarskiego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry, po konserwacji.

Streszczenie

Rzeźba św. Pawła została prawdopodobnie wykonana w 1840 roku przez Andrzeja Czesacza. Święty Paweł został ukazany z tradycyjnym atrybutem: mieczem, którym został ścięty. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Piotra, pochodząca z tego samego warsztatu rzeźbiarskiego.

Bibliografia

Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993
Rèau Louis, "Iconographie de l’art chrètien", Paryż 1959
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Łepkowski Józef, Jerzmanowski Józef, "Ułamek z podróży archeologicznej po Galicyi odbytej w r. 1849. Okolica podkarpacka: obwód sądecki", Warszawa 1850
Chrzanowski Tadeusz, Kornecki Marian , "Sztuka Ziemi Krakowskiej", Kraków 1982

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, tabernakulum z tronem wystawienia w formie architektonicznej na rzucie trapezoidalnym. W przedniej ściance wysokiego cokołu, o narożach ujętych spływami wolutowymi, są drzwiczki w kształcie prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym zdobione płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha eucharystycznego. Cokół wieńczy gzyms przekształcający się pośrodku w parę stykających się wolut. Na występach nad spływami cokołu osadzone kolumienki wspierające wyłamujące się ponad nimi belkowanie baldachimu tronu wystawienia. Zwieńczenie w formie pary stykających się spływów wolutowych z motywem paludamentu. Zaplecek zdobiony płycinami z ornamentalnymi obramieniami z motywami rocaille’u, w górnej partii płaskorzeźbiony trójkąt z okiem Opatrzności Bożej ujęty promienistą glorią. W zwieńczeniu para wazonów i para figurek aniołków, na szczycie księga z siedmioma pieczęciami i leżącym barankiem paschalnym. Retabulum osadzone na zdwojonym cokole, w górnej partii o zryzalitowanych bokach. Część środkową ujmują trzy pary kolumn, z których środkowe wysunięte, wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą kolumn wspierających gzyms w formie trójkątnego przyczółka. Pola cokołu retabulum wypełnia stylizowana ornamentyka roślinna, partie fryzu oraz górne naroża części środkowej zdobią uskrzydlone główki anielskie, a gzyms kostkowanie. Zwieńczenie ujęte po bokach motywem liści paproci, pole ulistnionymi gałązkami z wstążką. Krawędź gzymsu wieńczącego zdobi wić roślinna z krzyżem pośrodku, po bokach para wazonów. Całość ujmuje para figur klęczących aniołów. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta ujętego profilowaną, złoconą ramą z przedstawieniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego owalu, ujętego ramą zdobioną akantowymi liśćmi, z wizerunkiem św. Mikołaja. Struktura marmoryzowana w odcieniach błękitów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole zakończonym gzymsem. Ołtarz i mensa w marmurowej okładzinie, ustawione na czterostopniowym podwyższeniu na planie prostokąta o ściętych narożach. Tabernakulum w kształcie prostopadłościennej skrzynki, ujęte czterema kolumnami w narożach. Drzwiczki dwuskrzydłowe z aplikowanymi kielichem z hostią w glorii w otoczeniu kłosów zbóż i winnego grona. Tron wystawienia w formie półkolistej glorietty oraz półkopuły, zwieńczonej kulą z krzyżem.Osie wydzielone są dwiema parami kolumn korynckich, dźwigających pełne belkowanie wyłamane w ich partii oraz przerwany przyczółek z klęczącą parą aniołów. W polu osi bocznych pilastry; na ich tle wsporniki z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej. W polu środkowym rama w formie stojącego prostokąta, we wnęce płaskorzeźbione przedstawienie Matki Boskiej Różańcowej. Zwieńczenie w kształcie promienistej glorii o naprzemiennych falistych i prostych wiązkach promieni z rzeźbioną półpostacią Boga Ojca pośród obłoków. Cokoły dekorowane płycinami w formie stojącego prostokąta z uszakami. Rama obrazu profilowana, zdobiona kimationem; na wewnętrznych ściankach wnęki bujny akant. U spodu obrazu dwie wiązki akantu. Wsporniki dla figur utworzone są z palmet akantu oraz tralek. Architraw dekorowany jajownikiem oraz pasem perełkowania; fryz zdobiony stylizowanym akantem, nad polem środkowym ornament roślinny, na osiach kolumn rozety. Gzyms belkowania i przyczółka dekorowany kimationem, kostkowaniem i perełkowaniem. Nastawa polichromowana na kolor jasnozielony z ciemnozielonymi detalami; kolumny, ornamentyka oraz detale architektoniczne złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kompozycja w kształcie stojącego prostokąta, w centrum płaskorzeźba z przedstawieniem Matki Boskiej stojącej na obłoku, na którym leżą jabłko królewskie i berło. Maria na lewym ręku trzyma Dzieciątko, a w prawej wyciągniętej przed siebie dzierży berło. Ubrana jest w suknię oraz w ściśle okalający jej ciało płaszcz; na głowie ma koronę zamkniętą. Twarz o delikatnych rysach, owalna. Dzieciątko ukazane jest w skręcie sylwetki, torsem zwrócone frontalnie; prawą rączka błogosławi, lewą podtrzymuje różaniec. U dołu klęczący św. Dominik oraz św. Katarzyna Sieneńska. Po lewej św. Dominik zwrócony trzy czwarte w lewo, z głową skierowaną w górę oraz dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Ubrany jest w habit i płaszcz dominikański , na głowie ma tonsurę. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska o analogicznym układzie ciała, prawą rękę wyciąga ku Dzieciątku, sięgając po różaniec, lewą wyciąga przed siebie. Ubrana jest w habit i płaszcz dominikański. Całość ukazana na zielonym tle, pokrytym rzeźbioną, złoconą, nieregularną kratką z geometrycznym motywem krzyży. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone, obłok srebrzony.
płaskorzeźba
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa prostopadłościenna, antepedium ujęte w ramę dekoracją ornamentalną z greckim krzyżem pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujęte po bokach parą kanelowanych pilastrów, wspierających profilowany gzyms i trójkątny przyczółek, za którym stoi prosty tron wystawienia w formie podwyższonego cokołu. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z wpisaną w polu złoconą dekoracją winnej latorośli i motywem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe wsparte na dwustrefowym cokole, ujęte po bokach parą zdwojonych pilastrów. Kondygnacja flankowana parą złoconych kolumn z kompozytowymi kapitelami, ustawionych na tle pilastrów. Podpory wspierają pełne belkowanie wyłamane nad polem środkowym. Na osi kolumn usadzona jest para klęczących aniołów. W polu głównym obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający św. Michała Archanioła. W górnych przyłuczach pola środkowego para gałązek palmowych przeplecionych przez wianki. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, flankowane parą kanelowanych pilastrów o korynckich kapitelach podtrzymujących wyłamany gzyms w kształcie łuku nadwieszonego. W polu owalny obraz św. Zofii. U szczytu zatknięta promienista gloria z wpisanym pośrodku monogramem maryjnym na niebieskim tle w wieńcu utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, detale, ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa prostopadłościenna, antepedium ujęte w ramę z dekoracją ornamentalną z greckim krzyżem pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujęte po bokach parą kanelowanych pilastrów, wspierających profilowany gzyms i trójkątny przyczółek, za którym stoi prosty tron wystawienia w formie podwyższonego cokołu. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z wpisaną w polu złoconą dekoracją winnej latorośli i motywem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe wsparte na dwustrefowym cokole, ujęte po bokach parą zdwojonych pilastrów. Kondygnacja flankowana parą złoconych kolumn z kompozytowymi kapitelami, ustawionych na tle pilastrów. Podpory wspierają pełne belkowanie wyłamane nad polem środkowym. Na osi kolumn usadzona jest para klęczących aniołów. W polu głównym obraz w kształcie stojącego prostokąta zakończonego łukiem półkolistym przedstawiający świętych apostołów: Filipa i Jakuba. W górnych przyłuczach pola środkowego para gałązek palmowych przeplecionych przez wianki. Fryz zdobiony wicią z liści akantu, na impostach rozetki, wyżej czerwony gzyms dekorowany kostkowaniem i kimationem. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, flankowane parą kanelowanych pilastrów o korynckich kapitelach podtrzymujących wyłamany gzyms w kształcie łuku nadwieszonego. W polu owalny obraz św. Mikołaja. U szczytu zatknięta promienista gloria z wpisanym pośrodku monogramem IHS na czerwonym tle w wieńcu utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, detale, ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, przedstawiająca św. Piotra. Święty ustawiony frontalnie z głową skierowaną w górę, przechyloną delikatnie w lewą stronę. W prawej, wyciągniętej przed siebie dłoni trzyma dwa złote klucze, a lewą unosi w geście oratorskim. Twarz szeroka, o delikatnie rzeźbionych rysach, oczach skierowanych ku górze; okolona krótką brodą. Włosy średniej długości, brązowe, delikatnie falowane, zasłaniające uszy. Ubrany jest w niebieską suknię, sięgającą do kostek ze złotą lamówką u szyi, przewiązaną w talii szerokim, złotym pasem. Przez lewe ramię i biodro przerzucony jest diagonalnie beżowy płaszcz. Spod tuniki widoczne są na stopach złote sandały. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone.
rzeźba
Św. Piotr

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Paweł św.
Paweł św.
SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Andrzej Czesacz (Czesarz)

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kościół Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Osielcu usytuowany jest w centrum wsi, na północ od głównej drogi, skierowany prezbiterium na północ. Teren przykościelny otoczony jest kamiennym murem z metalowymi przęsłami. Główne wejście na teren przykościelny prowadzi przez szeroką bramę od południa, flankowaną przez dwa filary, na których ustawione są dwie rzeźby klęczących aniołów. Kościół murowany, trzynawowy, halowy o czteroprzęsłowej nawie z krótkim prezbiterium zamkniętym ścianą prostą, zwróconym ku północy, na przedłużeniu prezbiterium zakrystia; w fasadzie czworoboczna wieża. Nawa główna otwarta do bocznych arkadami filarowymi, filary opilastrowane, wspierające sklepienia żagielkowe. Ściana arkady tęczowej o wykroju półkolistym. Prezbiterium podniesione i kilka stopni. Chór muzyczny rozpięty w polu ostatniej arkady nawy od strony południowej, wsparty na dwóch wąskich kolumienkach. Wnętrze oświetlone niewielkimi oknami w kształcie półkoli, po trzech z każdej strony nawy, analogiczne pojedyncze okna na ścianach bocznych prezbiterium oraz trzy prostokątne w zakrystii. Do kościoła prowadzi główne wejście przez kruchtą pod wieżą, drugie mniejsze wejście od strony wschodniej nawy oraz trzecie przez zakrystię. Fasada artykułowana w osi głównej parzystymi pilastrami, wspierającymi trójkątny przyczółek, wyżej czworoboczna wieża o ściętych w górnej części narożach. Na ściankach otwory okienne z żaluzjami w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte łukiem półkolistym, wyżej zegary. Wieża nakryta cebulastym hełmem z latarnią. Ściany boczne kościoła artykułowe lizenami, wspierającymi niepełne belkowanie. Kościół nakryty dachem namiotowym. Na zakończeniu nawy wieżyczka na sygnaturkę z latarnią.
kościół
Kościół Świętych Apostołów Filipa i Jakuba
Zdjęcie nr 1: Ambona stojąca, ustawiona w prezbiterium. Stopa na planie ośmioboku z uskokiem; tuleja na podwójnym cokole, ośmioboczna, przechodząca w podstawę dla kosza; dekorowana w narożach maswerkiem. Kosz na planie sześciu boków z ośmioboku. Ścianki wydzielone wąskimi kolumienkami na wysokich cokołach podtrzymujących wysokie imposty i parapet kosza. W polu ścianek bocznych prostokątne płyciny z maswerkiem, powyżej fryz z kwadratowymi płycinami ze stylizowanymi rozetkami. Kosz u spodu dekorowany motywem geometrycznym i krenelażem. Na parapecie ustawiony na nóżce kwadratowy pulpit w profilowanej ramie. Z boku dwustopniowe schodki z metalową, ażurową balustradą, dekorowaną motywem roślinnym. Polichromia w kolorze jasnozielonym, z marmoryzowanymi i czerwonymi elementami, detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełnoplastyczna, wolnostojąca. Chrystus ukazany w całej postaci ustawiony frontalnie, w delikatnym kontrapoście, prawą ręką uniesioną na wysokość głowy czyni gest błogosławieństwa, w lewej trzyma chorągiew o długim drzewcu, z białym krzyżem na czerwonym płacie. Chrystus ma pociągłą twarz, z długim i wąskim nosem, wzrokiem skierowanym w dal, okoloną krótką i ciemną brodą i długimi oraz falowanymi włosami, które opadają na plecy i ramiona. Wokół głowy ma okrągły nimb w formie złoconej obręczy z drutu. Jest ubrany w czerwony płaszcz z białą podszewką, dekorowany ornamentem roślinnym, spięty pod szyją broszą, odsłaniający nagi tors, otaczający figurę i przerzucony jedną połą przez lewe ramię. Na dłoniach, bosych stopach i boku zaznaczone są ślady męki. Polichromia ciała jest naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Kompozycja w kształcie stojącego prostokąta, w centrum płaskorzeźba z przedstawieniem Matki Boskiej stojącej na obłoku, na którym leżą jabłko królewskie i berło. Maria na lewym ręku trzyma Dzieciątko, a w prawej wyciągniętej przed siebie dzierży berło. Ubrana jest w suknię oraz w ściśle okalający jej ciało płaszcz; na głowie ma koronę zamkniętą. Twarz o delikatnych rysach, owalna. Dzieciątko ukazane jest w skręcie sylwetki, torsem zwrócone frontalnie; prawą rączka błogosławi, lewą podtrzymuje różaniec. U dołu klęczący św. Dominik oraz św. Katarzyna Sieneńska. Po lewej św. Dominik zwrócony trzy czwarte w lewo, z głową skierowaną w górę oraz dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Ubrany jest w habit i płaszcz dominikański , na głowie ma tonsurę. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska o analogicznym układzie ciała, prawą rękę wyciąga ku Dzieciątku, sięgając po różaniec, lewą wyciąga przed siebie. Ubrana jest w habit i płaszcz dominikański. Całość ukazana na zielonym tle, pokrytym rzeźbioną, złoconą, nieregularną kratką z geometrycznym motywem krzyży. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone, obłok srebrzony.
płaskorzeźba
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa prostopadłościenna, antepedium ujęte w ramę dekoracją ornamentalną z greckim krzyżem pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujęte po bokach parą kanelowanych pilastrów, wspierających profilowany gzyms i trójkątny przyczółek, za którym stoi prosty tron wystawienia w formie podwyższonego cokołu. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z wpisaną w polu złoconą dekoracją winnej latorośli i motywem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe wsparte na dwustrefowym cokole, ujęte po bokach parą zdwojonych pilastrów. Kondygnacja flankowana parą złoconych kolumn z kompozytowymi kapitelami, ustawionych na tle pilastrów. Podpory wspierają pełne belkowanie wyłamane nad polem środkowym. Na osi kolumn usadzona jest para klęczących aniołów. W polu głównym obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający św. Michała Archanioła. W górnych przyłuczach pola środkowego para gałązek palmowych przeplecionych przez wianki. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, flankowane parą kanelowanych pilastrów o korynckich kapitelach podtrzymujących wyłamany gzyms w kształcie łuku nadwieszonego. W polu owalny obraz św. Zofii. U szczytu zatknięta promienista gloria z wpisanym pośrodku monogramem maryjnym na niebieskim tle w wieńcu utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, detale, ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa prostopadłościenna, antepedium ujęte w ramę z dekoracją ornamentalną z greckim krzyżem pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujęte po bokach parą kanelowanych pilastrów, wspierających profilowany gzyms i trójkątny przyczółek, za którym stoi prosty tron wystawienia w formie podwyższonego cokołu. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z wpisaną w polu złoconą dekoracją winnej latorośli i motywem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe wsparte na dwustrefowym cokole, ujęte po bokach parą zdwojonych pilastrów. Kondygnacja flankowana parą złoconych kolumn z kompozytowymi kapitelami, ustawionych na tle pilastrów. Podpory wspierają pełne belkowanie wyłamane nad polem środkowym. Na osi kolumn usadzona jest para klęczących aniołów. W polu głównym obraz w kształcie stojącego prostokąta zakończonego łukiem półkolistym przedstawiający świętych apostołów: Filipa i Jakuba. W górnych przyłuczach pola środkowego para gałązek palmowych przeplecionych przez wianki. Fryz zdobiony wicią z liści akantu, na impostach rozetki, wyżej czerwony gzyms dekorowany kostkowaniem i kimationem. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, flankowane parą kanelowanych pilastrów o korynckich kapitelach podtrzymujących wyłamany gzyms w kształcie łuku nadwieszonego. W polu owalny obraz św. Mikołaja. U szczytu zatknięta promienista gloria z wpisanym pośrodku monogramem IHS na czerwonym tle w wieńcu utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, detale, ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz
Św. Antoni Padewski
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, zwieńczone krzyżykiem na półkolistej stopie z ramionami w formie spłaszczonych kół. W narożach umieszczone są wielopłatkowe kwiatki, a w polu złocona inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Emilij z Jasińskich / Przechadzkiej / w 30ym r(oku) życia zmarłej, dnia / 2go Września 1840 r(oku) w Żalu / pozostały Małżonek z troigiem / dziecmi pomnik ten położył / z proźbą przechodnia o westchnienie / za Jej Duszę do Boga.”
płyta nagrobna
Epitafium Emilii z Jasińskich Przechadzkiej
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole zakończonym gzymsem. Ołtarz i mensa w marmurowej okładzinie, ustawione na czterostopniowym podwyższeniu na planie prostokąta o ściętych narożach. Tabernakulum w kształcie prostopadłościennej skrzynki, ujęte czterema kolumnami w narożach. Drzwiczki dwuskrzydłowe z aplikowanymi kielichem z hostią w glorii w otoczeniu kłosów zbóż i winnego grona. Tron wystawienia w formie półkolistej glorietty oraz półkopuły, zwieńczonej kulą z krzyżem.Osie wydzielone są dwiema parami kolumn korynckich, dźwigających pełne belkowanie wyłamane w ich partii oraz przerwany przyczółek z klęczącą parą aniołów. W polu osi bocznych pilastry; na ich tle wsporniki z figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej. W polu środkowym rama w formie stojącego prostokąta, we wnęce płaskorzeźbione przedstawienie Matki Boskiej Różańcowej. Zwieńczenie w kształcie promienistej glorii o naprzemiennych falistych i prostych wiązkach promieni z rzeźbioną półpostacią Boga Ojca pośród obłoków. Cokoły dekorowane płycinami w formie stojącego prostokąta z uszakami. Rama obrazu profilowana, zdobiona kimationem; na wewnętrznych ściankach wnęki bujny akant. U spodu obrazu dwie wiązki akantu. Wsporniki dla figur utworzone są z palmet akantu oraz tralek. Architraw dekorowany jajownikiem oraz pasem perełkowania; fryz zdobiony stylizowanym akantem, nad polem środkowym ornament roślinny, na osiach kolumn rozety. Gzyms belkowania i przyczółka dekorowany kimationem, kostkowaniem i perełkowaniem. Nastawa polichromowana na kolor jasnozielony z ciemnozielonymi detalami; kolumny, ornamentyka oraz detale architektoniczne złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kompozycja w kształcie stojącego prostokąta, w centrum płaskorzeźba z przedstawieniem Matki Boskiej stojącej na obłoku, na którym leżą jabłko królewskie i berło. Maria na lewym ręku trzyma Dzieciątko, a w prawej wyciągniętej przed siebie dzierży berło. Ubrana jest w suknię oraz w ściśle okalający jej ciało płaszcz; na głowie ma koronę zamkniętą. Twarz o delikatnych rysach, owalna. Dzieciątko ukazane jest w skręcie sylwetki, torsem zwrócone frontalnie; prawą rączka błogosławi, lewą podtrzymuje różaniec. U dołu klęczący św. Dominik oraz św. Katarzyna Sieneńska. Po lewej św. Dominik zwrócony trzy czwarte w lewo, z głową skierowaną w górę oraz dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Ubrany jest w habit i płaszcz dominikański , na głowie ma tonsurę. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska o analogicznym układzie ciała, prawą rękę wyciąga ku Dzieciątku, sięgając po różaniec, lewą wyciąga przed siebie. Ubrana jest w habit i płaszcz dominikański. Całość ukazana na zielonym tle, pokrytym rzeźbioną, złoconą, nieregularną kratką z geometrycznym motywem krzyży. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone, obłok srebrzony.
płaskorzeźba
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, przedstawiająca św. Piotra. Święty ustawiony frontalnie z głową skierowaną w górę, przechyloną delikatnie w lewą stronę. W prawej, wyciągniętej przed siebie dłoni trzyma dwa złote klucze, a lewą unosi w geście oratorskim. Twarz szeroka, o delikatnie rzeźbionych rysach, oczach skierowanych ku górze; okolona krótką brodą. Włosy średniej długości, brązowe, delikatnie falowane, zasłaniające uszy. Ubrany jest w niebieską suknię, sięgającą do kostek ze złotą lamówką u szyi, przewiązaną w talii szerokim, złotym pasem. Przez lewe ramię i biodro przerzucony jest diagonalnie beżowy płaszcz. Spod tuniki widoczne są na stopach złote sandały. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone.
rzeźba
Św. Piotr

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-32

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności