Św. Jan Kanty
Zdjęcie nr 1: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 7: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 8: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 9: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 10: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 11: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 12: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 13: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 14: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 15: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 16: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.
Zdjęcie nr 17: Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.

Św. Jan Kanty

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Sebastiana
Tagi
rzeźba późnobarokowa rzeźba XVIII wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/09062
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
lata pięćdziesiąte XVIII wiek (przed 1759 rokiem)
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 103 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Figury św. Jana Kantego i św. Jana Nepomucena zostały wykonane razem z całym ołtarzem głównym w latach pięćdziesiątych XVIII wieku (przed 1759), najprawdopodobniej w warsztacie Korneckich. Prawdopodobnie były odmalowywane i odnawiane razem z ołtarzem w latach 1849 i 1903. W 1997 roku przeszły gruntowną konserwację.

Opis

Rzeźba jest ścięta i wydrążona z tyłu, ustawiona na nieregularnej podstawie. Figura zwrócona jest frontalnie, w kontrapoście, z lekko pochylonymi głową i torsem, skierowanymi w lewo. Święty prawą ręką trzyma księgę opartą o jego biodro, lewą dłoń kładzie na piersi. Twarz ma wychudzoną, z podkreślonymi kośćmi policzkowymi, migdałowatymi, głęboko osadzonymi oczami, wąskim, małym nosem o ostrym profilu oraz wąskimi, otwartymi ustami, okoloną krótką, gęstą brodą, silnie wysuniętą do przodu oraz kręconymi włosami po bokach i z tyłu głowy. Święty ubrany jest w długą silnie fałdowaną tunikę oraz togę rektorską o szerokich rękawach, rozchyloną z przodu postaci z zygzakowato układającą się fałdą na jego prawej nodze. Figura w całości pozłocona.

Zarys problematyki artystycznej

Wykonanie ołtarza głównego wraz z jego dekoracją figuralną przez warsztat Korneckich po raz pierwszy zaproponował Andrzej Gaczoł, zaś z jego atrybucją zgodziła się później Beata Stec w opracowaniu historyczno-artystycznym w dokumentacji konserwatorskiej obiektu. Bardzo charakterystyczny sposób kształtowania rysów twarzy omawianej figury, rzeźbienia włosów, jak również modelunek szat bliski jest repertuarowi formalnemu stosowanemu w warsztacie Korneckich. Typ twarzy św. Jana Kantego odpowiada postaciom św. Piotra, wykonanym kilkakrotnie w tym warsztacie, jak chociażby w bazylice św. Mikołaja w Bochni, potwierdzonym archiwalnie dziele Korneckich. Zbliżony względem omawianej rzeźby układ ciała z jedną ręką złożoną na piersi, drugą przytrzymującą atrybut również pojawiał się w dziełach warsztatu, jak w rzeźbie św. Hieronima w Bochni, św. Jana Ewangelisty w ołtarzu głównym w Gdowie czy figur św. Kazimierza i postaci w turbanie w kościele w Dziekanowicach.
Piotr Kornecki razem ze swoim przyrodnim bratem Stanisławem założyli w Gdowie warsztat stolarsko-rzeźbiarski i malarski. Z czasem pracowali w nim również synowie tego pierwszego oraz krewniacy mieszkający w tej wsi. Rodzinny warsztat Korneckich był szczególnie prężny w trzeciej ćwierci XVIII wieku, wykonując prace w wielu kościołach na terenie południowej Małopolski. Rodzina Korneckich w późniejszych latach była szczególnie związana z Wieliczką.
Święty Jan z Kęt pochodził z rodziny mieszczańskiej, studiował na Uniwersytecie Krakowskim, na którym uzyskał stopień magistra teologii i gdzie wykładał. Uważany jest za jednego z najbardziej uczonych świętych polskich. Wyróżniał się ogromną pracowitością oraz miłosierdziem. Przedstawiany jest w todze profesorskiej, często z księgą.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Delikatne zabrudzenia figury. Odnawiana w latach 1849 i 1903. W 1997 roku została poddana konserwacji.

Streszczenie

Figury św. Jana Kantego i św. Jana Nepomucena zostały wykonane razem z całym ołtarzem głównym w latach pięćdziesiątych XVIII wieku (przed 1759), najprawdopodobniej w warsztacie Korneckich. Święty Jan z Kęt pochodził z rodziny mieszczańskiej, studiował na Uniwersytecie Krakowskim, na którym uzyskał stopień magistra teologii i gdzie wykładał. Przedstawiany jest w todze profesorskiej, często z księgą.

Bibliografia

Zaleski Wincenty, "Święci na każdy dzień", Warszawa 1989
Gaczoł Andrzej, "Zabytki sztuki w Wieliczce" , [w:] "Wieliczka. Dzieje miasta (do roku 1990)" , red.Gawęda Stanisław, Jodłowski Antoni, Piotrowicz Józef , Kraków 1990 , s. 333-363

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Jan Kanty św.
Jan Kanty św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźby pełnoplastyczne, przyścienne, z tyłu drążone. Figury analogiczne, zwrócone antytetycznie. Anioły ukazane en face, stojące w kontrapoście, o lekko esowato wygiętych sylwetkach, na głowach podtrzymują woluty, ręce od wewnętrznej strony ołtarza, ugięte, uniesione do góry, podtrzymują woluty, zewnętrzne wyciągnięte w bok, dzierżą miecze o płomienistych ostrzach. Twarze pociągłe, o niewielkich oczach i długich prostych nosach. Włosy długie, opadające gęstymi puklami na ramiona. Anioły ubrane w białe tuniki sięgające do kolan, ze złotą lamówką, szatę spodnią sięgającą do kostek, odsłaniającą prawe nogi, obficie drapowane w grube fałdy, ekspresyjnie poruszone; łuskowy puklerz oraz przewieszony ukośnie przez prawe ramię płaszcz. Na głowach hełm, na nogach wysokie sandały. Skrzydła złożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty białe, detale i skrzydła złocone.
rzeźba
Figury aniołów (kariatydy)
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, dwuosobowy, prostopadłościenny, od przodu z parą drzwiczek osadzonych na zawiasach, zwieńczony gzymsem pośrodku wyłamanym trójbocznie. Drzwiczki konfesjonału przedzielone kolumienką, zdobione prostokątnymi płycinami zamkniętymi łukiem półpełnym nadwieszonym. Wewnątrz siedziska oddzielone pionową ścianką o dekoracyjnym wykroju. Płyciny i tylna ściana wnętrza marmoryzowane. Po bokach dwie ścianki parawanowe z prostokątnymi zamkniętymi łukiem kotarowym bramkami dla penitentów. Bramki ujęte pilastrami o kapitelach w formie główki aniołka ze złoconymi skrzydełkami, dźwigającymi uproszczone belkowanie i gzyms występujący nad podporami. W przyłuczach bramek dekoracja malarska. Na gzymsie ustawione rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane: w osi środkowej święta Weronika z chustą, w osiach bramek na konsolach o ozdobnym wykroju święty Jan Nepomucen (po lewej) i święty Jan Chrzciciel po prawej.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Ambona jest przyścienna, wisząca, z dostępem od zakrystii przez drzwiczki w zaplecku. Kosz ma na planie połowy ośmioboku, na podstawie w formie wałka dekorowanego liśćmi, z podwieszeniem zakończonym szyszką. Ścianki kosza wydzielone są pilastrami rozmieszczonymi w narożach wieloboku, zakończonymi palmetami. Pomiędzy pilastrami znajdują się prostokątne płyciny dekorowane w górnej części ornamentem roślinnym, parapet przyjmuje formę gzymsu. Rolę zaplecka pełnią prostokątne drzwi we wnęce ujęte prostą ramą. Baldachim niepołączony z zapleckiem, na planie ośmioboku, ma formę pełnego belkowania dekorowanego kostkowaniem, w partii fryzu widnieje napis: „A(NNO) D(OMINI) 1601. [CUSTO]DIVNT ILLV[D] VERBVM DEI. BEATI QUI”. Podniebienie baldachimu malowane jest w motywy roślinne z podwieszoną rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana jest w kolorze błękitnym, szarym i kremowym, z czerwonymi, pozłacanymi i posrebrzanymi elementami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźby aniołków na segmentowych przyczółkach ukazane w pozycji klęczącej, natomiast rzeźby w partii zwieńczenia w pozycji siedzącej. Wszystkie figury zwrócone ku sobie, przeciwstawnie, z głowami uniesionym do góry, z rękami wyrażającymi teatralne gesty, w pasie przewiązane złotą chustą; modelunek ciała subtelny. Twarze okrągłe, z pucułowatymi policzkami i otwartymi ustami. Włosy średniej długości, ciemnobrązowe, zasłaniające uszy. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, skrzydła i chusty złocone.
rzeźba
Cztery anioły w zwieńczeniu
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum kompozycji znajduje się św. Sebastian przywiązany do drzewa. Postać zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, jej prawa ręka przywiązana jest wysoko do gałęzi, lewa z tyłu, za pniem drzewa. Ciało świętego na lekko ugiętych nogach opada bezwładnie. Jego twarz jest owalna, o młodzieńczych rysach, przymrużonych, migdałowatych oczach, dużym, lekko garbatym nosie oraz wąskich ustach. Okolona jest długimi jasnobrązowymi, kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Ciało jest szczupłe, o delikatnie zarysowanej muskulaturze klatki piersiowej i ramion podkreślonej silnym światłocieniem, przebite jest czterema strzałami. Biodra świętego przepasane są białą, silnie drapowaną tkaniną, opadającą po jego bokach. Z tyłu na gałęziach zawieszony jest czerwony płaszcz opadający na ziemię, na który osuwa się ciało. W prawym dolnym rogu obrazu na ziemi leżą hełm, miecz, puklerz, łuk, kołczan ze strzałami oraz drapowana niebieska tkanina. Scena ukazana jest na tle pejzażu z zachmurzonym błękitno-żółtym niebem oraz z widocznymi po prawej stronie obrazu w oddali budynkami. Kolorystyka jasna, pastelowa, forma ciała i tkaniny wydobyte silnie skontrastowanym światłocieniem.
obraz
Męczeństwo św. Sebastiana
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną ramą, dekorowaną szczytem utworzonym z rocaille'owego kartusza z monogramem Marii w polu, flankowanym rocaille'm i kwiatami, podtrzymywanym w narożach konsolami. U dołu ramy podwieszenie utworzone z rocaille'owego kartusza z napisem „S(ANTA) MARIA / ORA PRO NOBIS”, ujęte rocaille'm i konsolami w narożach. Po bokach ramę trzymają nadlatujące putta. W centralnej części obrazu Matka Boska ukazana w pozycji stojącej pośród obłoków, z pochyloną głową i rozłożonymi na boki rękami podtrzymującymi płaszcz. Ubrana jest w różową suknię, przepasaną w talii, na ramionach ma obszerny, niebieski płaszcz, wokół głowy zawiązaną jasnobrązową chustę, na głowie koronę otwartą. W dolnej części kompozycji ukazane dwie grupy klęczących świętych, zwróconych do wewnątrz. Po lewej tronie św. Piotr. św. Stanisław i św. Stefan (?). Na pierwszym planie św. Stefan ukazany z profilu, z wyciągniętą w przód prawą ręką. Okolony jest krótką brodą i długimi, brązowymi włosami, ubrany w czerwony płaszcz królewski, ze złoconym wzorem, obszyty futrem. Przed nim na różowej poduszce z chwostami leży korona i jabłko królewskie. Obok niego św. Stanisław pozbawiony brody, w stroju biskupim, w żółtej kapie i infule oraz św. Piotr ukazany jako strzec, okolony siwymi włosami i brodą, w żółtym płaszczu. Po prawej stronie obrazu klęczą św. zakonnica, św. Katarzyna Aleksandryjska i św. Elżbieta Węgierska. Zakonnica ubrana jest w brązowy habit i welon oraz białą podwikę, prawą ręką przytrzymuje białą flagę, lewą wyciąga w bok. Obok niej klęczy św. Katarzyna z rekami złożonymi w geście modlitwy, o długich jasnych włosach. Ubrana jest w różowy płaszcz, na głowie ma koronę otwartą. Obok niej leży fragment koła. Za nimi postać św. Elżbiety, która podtrzymuje kwiaty róż. Ubrana jest w zielony płaszcz, na głowie ma czarny welon i koronę otwartą. Scena ukazana na tle jasnobłękitnego nieba wypełnionego żółto-brązowymi obłokami. W górnej części obrazu ukazane trzy putta. W dolnej części obrazu napis: „FUNDATORZY / MYSLIWIEC LUDWIK. IGLAR MACIEJ. GURCZYK PAWEŁ”. W prawym dolnym narożu obrazu sygnatura: „MAL(OWAŁ) KÛC ANTONI / 1932.”
obraz
Obraz Matki Boskiej w płaszczu opiekuńczym ze świętymi w rokokowej ramie

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Jan Kanty", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-kanty-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności