Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, dwuosobowy, prostopadłościenny, od przodu z parą drzwiczek osadzonych na zawiasach, zwieńczony gzymsem pośrodku wyłamanym trójbocznie. Drzwiczki konfesjonału przedzielone kolumienką, zdobione prostokątnymi płycinami zamkniętymi łukiem półpełnym nadwieszonym. Wewnątrz siedziska oddzielone pionową ścianką o dekoracyjnym wykroju. Płyciny i tylna ściana wnętrza marmoryzowane. Po bokach dwie ścianki parawanowe z prostokątnymi zamkniętymi łukiem kotarowym bramkami dla penitentów. Bramki ujęte pilastrami o kapitelach w formie główki aniołka ze złoconymi skrzydełkami, dźwigającymi uproszczone belkowanie i gzyms występujący nad podporami. W przyłuczach bramek dekoracja malarska. Na gzymsie ustawione rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane: w osi środkowej święta Weronika z chustą, w osiach bramek na konsolach o ozdobnym wykroju święty Jan Nepomucen (po lewej) i święty Jan Chrzciciel po prawej.
Zdjęcie nr 2: Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, dwuosobowy, prostopadłościenny, od przodu z parą drzwiczek osadzonych na zawiasach, zwieńczony gzymsem pośrodku wyłamanym trójbocznie. Drzwiczki konfesjonału przedzielone kolumienką, zdobione prostokątnymi płycinami zamkniętymi łukiem półpełnym nadwieszonym. Wewnątrz siedziska oddzielone pionową ścianką o dekoracyjnym wykroju. Płyciny i tylna ściana wnętrza marmoryzowane. Po bokach dwie ścianki parawanowe z prostokątnymi zamkniętymi łukiem kotarowym bramkami dla penitentów. Bramki ujęte pilastrami o kapitelach w formie główki aniołka ze złoconymi skrzydełkami, dźwigającymi uproszczone belkowanie i gzyms występujący nad podporami. W przyłuczach bramek dekoracja malarska. Na gzymsie ustawione rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane: w osi środkowej święta Weronika z chustą, w osiach bramek na konsolach o ozdobnym wykroju święty Jan Nepomucen (po lewej) i święty Jan Chrzciciel po prawej.
Zdjęcie nr 3: Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, dwuosobowy, prostopadłościenny, od przodu z parą drzwiczek osadzonych na zawiasach, zwieńczony gzymsem pośrodku wyłamanym trójbocznie. Drzwiczki konfesjonału przedzielone kolumienką, zdobione prostokątnymi płycinami zamkniętymi łukiem półpełnym nadwieszonym. Wewnątrz siedziska oddzielone pionową ścianką o dekoracyjnym wykroju. Płyciny i tylna ściana wnętrza marmoryzowane. Po bokach dwie ścianki parawanowe z prostokątnymi zamkniętymi łukiem kotarowym bramkami dla penitentów. Bramki ujęte pilastrami o kapitelach w formie główki aniołka ze złoconymi skrzydełkami, dźwigającymi uproszczone belkowanie i gzyms występujący nad podporami. W przyłuczach bramek dekoracja malarska. Na gzymsie ustawione rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane: w osi środkowej święta Weronika z chustą, w osiach bramek na konsolach o ozdobnym wykroju święty Jan Nepomucen (po lewej) i święty Jan Chrzciciel po prawej.
Zdjęcie nr 4: Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, dwuosobowy, prostopadłościenny, od przodu z parą drzwiczek osadzonych na zawiasach, zwieńczony gzymsem pośrodku wyłamanym trójbocznie. Drzwiczki konfesjonału przedzielone kolumienką, zdobione prostokątnymi płycinami zamkniętymi łukiem półpełnym nadwieszonym. Wewnątrz siedziska oddzielone pionową ścianką o dekoracyjnym wykroju. Płyciny i tylna ściana wnętrza marmoryzowane. Po bokach dwie ścianki parawanowe z prostokątnymi zamkniętymi łukiem kotarowym bramkami dla penitentów. Bramki ujęte pilastrami o kapitelach w formie główki aniołka ze złoconymi skrzydełkami, dźwigającymi uproszczone belkowanie i gzyms występujący nad podporami. W przyłuczach bramek dekoracja malarska. Na gzymsie ustawione rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane: w osi środkowej święta Weronika z chustą, w osiach bramek na konsolach o ozdobnym wykroju święty Jan Nepomucen (po lewej) i święty Jan Chrzciciel po prawej.
Zdjęcie nr 5: Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, dwuosobowy, prostopadłościenny, od przodu z parą drzwiczek osadzonych na zawiasach, zwieńczony gzymsem pośrodku wyłamanym trójbocznie. Drzwiczki konfesjonału przedzielone kolumienką, zdobione prostokątnymi płycinami zamkniętymi łukiem półpełnym nadwieszonym. Wewnątrz siedziska oddzielone pionową ścianką o dekoracyjnym wykroju. Płyciny i tylna ściana wnętrza marmoryzowane. Po bokach dwie ścianki parawanowe z prostokątnymi zamkniętymi łukiem kotarowym bramkami dla penitentów. Bramki ujęte pilastrami o kapitelach w formie główki aniołka ze złoconymi skrzydełkami, dźwigającymi uproszczone belkowanie i gzyms występujący nad podporami. W przyłuczach bramek dekoracja malarska. Na gzymsie ustawione rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane: w osi środkowej święta Weronika z chustą, w osiach bramek na konsolach o ozdobnym wykroju święty Jan Nepomucen (po lewej) i święty Jan Chrzciciel po prawej.

Konfesjonał

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Łapsze Niżne
Miejscowość
Niedzica
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Św. Bartłomieja Apostoła
Identyfikator
DZIELO/11873
Kategoria
konfesjonał
Ilość
1
Czas powstania
1750 rok
Technika i materiał
Drewno, farba olejna; techniki stolarskie, rzeźbienie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Andrzej Włodarek
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Sprawiony do kościoła w Niedzicy, dostosowany do linii przebiegu ściany kaplicy.

Opis

Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, dwuosobowy, prostopadłościenny, od przodu z parą drzwiczek osadzonych na zawiasach, zwieńczony gzymsem pośrodku wyłamanym trójbocznie. Drzwiczki konfesjonału przedzielone kolumienką, zdobione prostokątnymi płycinami zamkniętymi łukiem półpełnym nadwieszonym. Wewnątrz siedziska oddzielone pionową ścianką o dekoracyjnym wykroju. Płyciny i tylna ściana wnętrza marmoryzowane. Po bokach dwie ścianki parawanowe z prostokątnymi zamkniętymi łukiem kotarowym bramkami dla penitentów. Bramki ujęte pilastrami o kapitelach w formie główki aniołka ze złoconymi skrzydełkami, dźwigającymi uproszczone belkowanie i gzyms występujący nad podporami. W przyłuczach bramek dekoracja malarska. Na gzymsie ustawione rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane: w osi środkowej święta Weronika z chustą, w osiach bramek na konsolach o ozdobnym wykroju święty Jan Nepomucen (po lewej) i święty Jan Chrzciciel po prawej.

Zarys problematyki artystycznej

Dzieło Antoniego Demka z 1750 roku

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry; konserwowany w ramach kompleksowej konserwacji kościoła w latach 1984-2002.

Streszczenie

Konfesjonał do słuchania spowiedzi usznej, drewniany, prostopadłościenny, dwuosobowy (z siedziskami dla dwóch księży. Po bokach dwie ścianki parawanowe z bramkami dla penitentów. Konfesjonał zwieńczony pełnoplastycznymi rzeźbami: św. Weroniki (pośrodku) oraz św. Jana Nepomucena i świętego Jana Chrzciciela (w osiach bramek). Wykonany przez Antoniego Demka w 1750 roku.

Bibliografia

Szydłowski Tadeusz, "Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, cz. 3: Województwo krakowskie, t. 1, z. 1: Powiat nowotarski", Warszawa 1938
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od tyłu dwubiegowymi schodami z podestem. Kosz na rzucie owalu o wklęsłych ściankach bocznych i wypukłej frontowej, na wypukłym cokole zdobionym od frontu płaskorzeźbionym motywem rocaille’u. U spodu kosza pięć kabłąków dekorowanych u góry palmetami i fragmentami rocaille’ów, zakończonych zwisem w formie winnego grona. Ścianki kosza opięte wklęsłym pilastrami; od frontu z figurami św. Jana i św. Mateusza siedzących na obłokach, trzymających otwarte księgi z napisem: OVI EX DEO EST VERBA DEI AUDIT / PROPTEREA VOS NON AUDITIS, QVIA EX DEO NON ESTIS. Joanne 8,47; oraz: ERAT ENIM / DOCENS EOS / SICUT PO=/TESTATEM /HABENS / ET NON / SICUT / SCRIBAE / EORUM / ET PHARI=/SAEI. Mat 7,18; na tle pozostałych pilastrów symbole ewangelistów: orzeł trzymający w ‘szponach kałamarz oraz głowa wołu. Ścianki w polach dekorowane rocaille’ami, frontowa z różanymi gałązkami. Kosz zwieńczony profilowanym gzymsem, występującym nad pilastrami. Na zaplecku obraz Szymona Kawalskiego Rozesłanie Apostołów, w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ujęty uszami utworzonymi z motywów rocaille’ów. Baldachim powtarza rzut kosza, wsparty na belkowaniu dekorowanym palmetami i rocaille’ami w partii fryzu, z podwieszonym lambrekinem. Powyżej ażurowa konstrukcja z wolut dekorowanych rocaille’ami, zbliżona do korony, otaczająca półpostać Chrystusa trzymającego jabłko królewskie i laskę pasterską. U spodu baldachimu podwieszona Gołębica Ducha Świętego w glorii. Struktura marmoryzowana laserunkowo, profile srebrzone, ornamenty złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Belka profilowana, o formie pełnego belkowania, wygięta faliście, pośrodku wyłamana łukiem półkolistym nadwieszonym. Od frontu fryz dekorowany akantem i rozetami; od strony prezbiterium data: 1770; od spodu dekorowana rozetami. Na belce Grupa Ukrzyżowania. Rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane. Pośrodku krzyż z figurą martwego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach. Kolana delikatnie ugięte, stopy przebite jednym gwoździem, założone prawa na lewą. Ciało wychudzone, smukłe, o podkreślonej muskulaturze, z zaznaczonymi śladami męki. Twarz pociągła, szczupła, oczy zamknięte; okolona zarostem. Włosy długie, opadające na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Perizonium krótkie, ściśle opinające biodra, delikatnie drapowanie, ze zwisem tkaniny przy prawym boku. Na górnej belce krzyża titulus w formie kartusza z literami: INRI. U dołu krzyża klęcząca św. Maria Magdalena zwróconej en trois quarts w lewo, z głową skierowaną ku górze. Lewą ręką przytrzymuje stopę Chrystusa, prawa wyciągnięta przed siebie. Włosy upięte z tyłu głowy. Ubrana w bogatą suknię z gorsetem i dekoracyjnych rękawach oraz płaszcz zarzucony na ramiona. Po prawej stronie krzyża Matki Boska, ukazana frontalnie, z delikatnie pochylona głową i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz pociągła, z uwypuklonym podbródkiem. Maria ubrana w suknię oraz płaszcz przewiązany na lewym ramieniu. Na głowie welon. Po lewej stronie krzyża św. Jan Ewangelista, ukazany en face, z głową skierowaną ku górze i dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Twarz pociągła o młodzieńczych rysach, włosy długie, kręcone. Ubrany w długa tunikę przewiązaną w talii oraz płaszcz przewiązany na lewym ramieniu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone z laserunkiem.
rzeźba
Belka tęczowa z grupą Ukrzyżowanie
Zdjęcie nr 1: Rzeźby pełnoplastyczne, przyścienne, z tyłu drążone. Figury analogiczne, zwrócone antytetycznie. Anioły ukazane en face, stojące w kontrapoście, o lekko esowato wygiętych sylwetkach, na głowach podtrzymują woluty, ręce od wewnętrznej strony ołtarza, ugięte, uniesione do góry, podtrzymują woluty, zewnętrzne wyciągnięte w bok, dzierżą miecze o płomienistych ostrzach. Twarze pociągłe, o niewielkich oczach i długich prostych nosach. Włosy długie, opadające gęstymi puklami na ramiona. Anioły ubrane w białe tuniki sięgające do kolan, ze złotą lamówką, szatę spodnią sięgającą do kostek, odsłaniającą prawe nogi, obficie drapowane w grube fałdy, ekspresyjnie poruszone; łuskowy puklerz oraz przewieszony ukośnie przez prawe ramię płaszcz. Na głowach hełm, na nogach wysokie sandały. Skrzydła złożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty białe, detale i skrzydła złocone.
rzeźba
Figury aniołów (kariatydy)
Zdjęcie nr 1: Drewniana, rzeźbiona chrzcielnica ustawiona na okrągłej, ściętej podstawie. Trzon w formie nagiego aniołka stojącego na srebrzonym obłoku, ze złoconymi skrzydłami i draperią przerzucona przez lewe ramię, podtrzymującego oburącz wspartą na głowie czarę w kształcie puklowanej, marmoryzowanej półkuli o wywiniętym kołnierzu. Boki czary ozdobione kwiatową girlandą podwieszoną na wstążkach. Pokrywa ażurowa uformowana z czterech srebrzonych, akantowych wolut wspartych na wieńcu laurowym, w zwieńczeniu promienista gloria z przedstawieniem popiersia Boga Ojca. Pod wolutami, pośrodku pokrywy, rzeźbiona grupa Chrzest Chrystusa. Podstawa i czara marmoryzowana.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Orientowany, na rzucie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy, z węższym jednoprzęsłowym zamkniętym wielobocznie prezbiterium, przy którym od północy prostokątna zakrystia; przy nawie od południa kruchta, od północy kaplica Matki Boskiej Bolesnej, na rzucie prostokąta, ze ścianą północną wybrzuszoną w połowie długości. Od zachodu przy kaplicy wieża z prostokątną przybudówką od południa. W prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe z cylindrycznymi zwornikami wiązanymi z rodem Berzeviczych; w nawie kolebkowe z lunetami na filarach przyściennych. Arkada tęczy ostrołukowa. Zewnątrz mury opięte uskokowymi przyporami. Okna ostrołukowe dwudzielne, z maswerkami. W kruchcie południowej portal do nawy kamienny, ostrołukowy. Portal do kruchty neogotycki. Dach nad nawą dwuspadowy, na kalenicy pseudogotycka wieżyczka na sygnaturkę; dach prezbiterium wielopołaciowy.
kościół
Kościół parafialny św. Bartłomieja Apostoła
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zwieńczonego łukiem wklęsło-wypukłym, z przedstawieniem Matki Boskiej wręczającej różaniec św. Dominikowi (Dominik Guzmán OP). Matka Boska, ukazana w całej postaci, stoi na obłokach w prawej części obrazu, ubrana w długą, białą suknię i obszerny niebieski płaszcz okrywający głowę i plecy. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko Jezus, w prawej trzyma różaniec. Biodra i nóżki Dzieciątka otulone są białą szatą. W lewej rączce trzyma kulę ziemską, prawa uniesiona w geście błogosławieństwa. Wśród obłoków oraz przy płaszczu Marii ukazane aniołki. U dołu, po lewej stronie obrazu ukazany w trzech czwartych, tyłem do widza klęczący św. Dominik. Głowa lekko uniesiona do góry, wzrok skierowany w stronę Matki Boskiej, ręce rozłożone, uniesione do góry. Święty ubrany w habit dominikański i narzuconą na wierzch czarną kapę. Tło przestawienia stanowi rozległy, górzysty pejzaż z płynącą pośrodku rzeką. Kolorystyka delikatna, stonowana gama barwna. W prawym dolnym narożu sygnatura: Tary Lajos / 1912 Budapest .
obraz
Matka Boska Różańcowa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźby pełnoplastyczne, przyścienne, z tyłu drążone. Figury analogiczne, zwrócone antytetycznie. Anioły ukazane en face, stojące w kontrapoście, o lekko esowato wygiętych sylwetkach, na głowach podtrzymują woluty, ręce od wewnętrznej strony ołtarza, ugięte, uniesione do góry, podtrzymują woluty, zewnętrzne wyciągnięte w bok, dzierżą miecze o płomienistych ostrzach. Twarze pociągłe, o niewielkich oczach i długich prostych nosach. Włosy długie, opadające gęstymi puklami na ramiona. Anioły ubrane w białe tuniki sięgające do kolan, ze złotą lamówką, szatę spodnią sięgającą do kostek, odsłaniającą prawe nogi, obficie drapowane w grube fałdy, ekspresyjnie poruszone; łuskowy puklerz oraz przewieszony ukośnie przez prawe ramię płaszcz. Na głowach hełm, na nogach wysokie sandały. Skrzydła złożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty białe, detale i skrzydła złocone.
rzeźba
Figury aniołów (kariatydy)
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny z mensą. Mensa prosta, kamienna; antepedium płaskorzeźbione ze sceną Zesłania Ducha Świętego. Kompozycja jest niemal symetryczna, postacie apostołów oraz dwie Marie siedzą lub stoją poniżej rozchodzących się promieni glorii. Nastawa ołtarzowa ustawiona na wysokim, zdwojonym cokole, którego szersza oś środkowa jest flankowana parami cokołów ustawionych skośnie. Pierwsza kondygnacja również ustawiona na cokole, którego pola wypełniają płyciny z płaskorzeźbioną, symetryczną dekoracją z ceownicami wokół kwiatu róży. Na środku, na mensie prostopadłościenne tabernakulum na cokole. Na jego ścianie frontowej wypełnione czerwonym kolorem drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem nadwieszonym, flankowane kolumienkami jońskimi. W polu środkowym pierwszej kondygnacji ołtarza obraz „Oblicze Chrystusa” (XVII w.) w profilowanej, prostokątnej ramie z uskokiem i półkolistym zamknięciem od góry. Pole flankowane skośnie ustawionymi kolumnami korynckimi na tle pilastrów, wspierającymi wyłamane nad nimi belkowanie i fragmenty przerwanego przyczółka. Trzony kolumn ozdobione plastycznymi płomieniami. Na pilastrach płyciny z wypełnieniem z płaskorzeźbionych ornamentów o motywach regencyjnych. Na tle pilastrów, po obu stronach środkowego obrazu, rzeźbione figury św. Heleny i św. Barbary w obficie drapowanych szatach. Zwieńczenie ołtarza w formie glorii promienistej z gołębicą Ducha Świętego pośrodku. Poniżej niej, na banderoli inskrypcja „EMITTE SPIRITUM TUUM ET CREABUNTUR”. Przedstawienie ujęte otokiem utworzonym z obłoków i uskrzydlonych główek. Po bokach, na częściach przerwanego belkowania, na obłokach siedzą putta. Są zwrócone do siebie i spoglądają lekko w dół. Mają uniesione ręce i są przepasane złotymi szarfami. Struktura ołtarza dekorowana imitacją marmoryzacji za pomocą polichromii na kolor jasnoszary z ciemniejszymi żyłkami; profile, ornamenty, gloria, szaty świętych złocone; obłoki, gołębica, elementy strojów, fragmenty antepedium srebrzone; polichromia w partiach ciała postaci naturalistyczna.
ołtarz
Ołtarz Ducha Świętego w kaplicy bocznej
Zdjęcie nr 1: Ambona jest przyścienna, wisząca, z dostępem od zakrystii przez drzwiczki w zaplecku. Kosz ma na planie połowy ośmioboku, na podstawie w formie wałka dekorowanego liśćmi, z podwieszeniem zakończonym szyszką. Ścianki kosza wydzielone są pilastrami rozmieszczonymi w narożach wieloboku, zakończonymi palmetami. Pomiędzy pilastrami znajdują się prostokątne płyciny dekorowane w górnej części ornamentem roślinnym, parapet przyjmuje formę gzymsu. Rolę zaplecka pełnią prostokątne drzwi we wnęce ujęte prostą ramą. Baldachim niepołączony z zapleckiem, na planie ośmioboku, ma formę pełnego belkowania dekorowanego kostkowaniem, w partii fryzu widnieje napis: „A(NNO) D(OMINI) 1601. [CUSTO]DIVNT ILLV[D] VERBVM DEI. BEATI QUI”. Podniebienie baldachimu malowane jest w motywy roślinne z podwieszoną rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana jest w kolorze błękitnym, szarym i kremowym, z czerwonymi, pozłacanymi i posrebrzanymi elementami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźby aniołków na segmentowych przyczółkach ukazane w pozycji klęczącej, natomiast rzeźby w partii zwieńczenia w pozycji siedzącej. Wszystkie figury zwrócone ku sobie, przeciwstawnie, z głowami uniesionym do góry, z rękami wyrażającymi teatralne gesty, w pasie przewiązane złotą chustą; modelunek ciała subtelny. Twarze okrągłe, z pucułowatymi policzkami i otwartymi ustami. Włosy średniej długości, ciemnobrązowe, zasłaniające uszy. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, skrzydła i chusty złocone.
rzeźba
Cztery anioły w zwieńczeniu
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum kompozycji znajduje się św. Sebastian przywiązany do drzewa. Postać zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, jej prawa ręka przywiązana jest wysoko do gałęzi, lewa z tyłu, za pniem drzewa. Ciało świętego na lekko ugiętych nogach opada bezwładnie. Jego twarz jest owalna, o młodzieńczych rysach, przymrużonych, migdałowatych oczach, dużym, lekko garbatym nosie oraz wąskich ustach. Okolona jest długimi jasnobrązowymi, kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Ciało jest szczupłe, o delikatnie zarysowanej muskulaturze klatki piersiowej i ramion podkreślonej silnym światłocieniem, przebite jest czterema strzałami. Biodra świętego przepasane są białą, silnie drapowaną tkaniną, opadającą po jego bokach. Z tyłu na gałęziach zawieszony jest czerwony płaszcz opadający na ziemię, na który osuwa się ciało. W prawym dolnym rogu obrazu na ziemi leżą hełm, miecz, puklerz, łuk, kołczan ze strzałami oraz drapowana niebieska tkanina. Scena ukazana jest na tle pejzażu z zachmurzonym błękitno-żółtym niebem oraz z widocznymi po prawej stronie obrazu w oddali budynkami. Kolorystyka jasna, pastelowa, forma ciała i tkaniny wydobyte silnie skontrastowanym światłocieniem.
obraz
Męczeństwo św. Sebastiana
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną ramą, dekorowaną szczytem utworzonym z rocaille'owego kartusza z monogramem Marii w polu, flankowanym rocaille'm i kwiatami, podtrzymywanym w narożach konsolami. U dołu ramy podwieszenie utworzone z rocaille'owego kartusza z napisem „S(ANTA) MARIA / ORA PRO NOBIS”, ujęte rocaille'm i konsolami w narożach. Po bokach ramę trzymają nadlatujące putta. W centralnej części obrazu Matka Boska ukazana w pozycji stojącej pośród obłoków, z pochyloną głową i rozłożonymi na boki rękami podtrzymującymi płaszcz. Ubrana jest w różową suknię, przepasaną w talii, na ramionach ma obszerny, niebieski płaszcz, wokół głowy zawiązaną jasnobrązową chustę, na głowie koronę otwartą. W dolnej części kompozycji ukazane dwie grupy klęczących świętych, zwróconych do wewnątrz. Po lewej tronie św. Piotr. św. Stanisław i św. Stefan (?). Na pierwszym planie św. Stefan ukazany z profilu, z wyciągniętą w przód prawą ręką. Okolony jest krótką brodą i długimi, brązowymi włosami, ubrany w czerwony płaszcz królewski, ze złoconym wzorem, obszyty futrem. Przed nim na różowej poduszce z chwostami leży korona i jabłko królewskie. Obok niego św. Stanisław pozbawiony brody, w stroju biskupim, w żółtej kapie i infule oraz św. Piotr ukazany jako strzec, okolony siwymi włosami i brodą, w żółtym płaszczu. Po prawej stronie obrazu klęczą św. zakonnica, św. Katarzyna Aleksandryjska i św. Elżbieta Węgierska. Zakonnica ubrana jest w brązowy habit i welon oraz białą podwikę, prawą ręką przytrzymuje białą flagę, lewą wyciąga w bok. Obok niej klęczy św. Katarzyna z rekami złożonymi w geście modlitwy, o długich jasnych włosach. Ubrana jest w różowy płaszcz, na głowie ma koronę otwartą. Obok niej leży fragment koła. Za nimi postać św. Elżbiety, która podtrzymuje kwiaty róż. Ubrana jest w zielony płaszcz, na głowie ma czarny welon i koronę otwartą. Scena ukazana na tle jasnobłękitnego nieba wypełnionego żółto-brązowymi obłokami. W górnej części obrazu ukazane trzy putta. W dolnej części obrazu napis: „FUNDATORZY / MYSLIWIEC LUDWIK. IGLAR MACIEJ. GURCZYK PAWEŁ”. W prawym dolnym narożu obrazu sygnatura: „MAL(OWAŁ) KÛC ANTONI / 1932.”
obraz
Obraz Matki Boskiej w płaszczu opiekuńczym ze świętymi w rokokowej ramie

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna o formach architektonicznych; dostępna jednobiegowymi schodkami od strony prezbiterium. Kosz na rzucie wieloboku, ustawiony na znajdującym się poniżej konfesjonale, ujęty pilastrami o kompozytowych, złoconych kapitelach. Pilastry stojące na wysuniętych przed lico ambony profilowanych postumentach dźwigają wydatny, profilowany i wyłamujący się na osi podpór gzyms. Prostokątne pola kosza są wypełnione złoconym i srebrzonym „suchym” akantem. Fryz i architraw dekorowane złoconym ornamentem kwiatowym. Balustrada schodków pełna o podziałach identycznych jak korpus ambony. Zaplecek ujęty parą pilastrów o kompozytowych, złoconych kapitelach dźwigających pełne, wyłamane na osi podpór belkowanie zwieńczone profilowanym gzymsem. W polu obraz przedstawiający św. Franciszka z Asyżu na tle pejzażu w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Święty został ukazany całopostaciowo, frontalnie w brązowym habicie przepasanym sznurem. W lewej dłoni trzyma zamkniętą księgę oraz lilię, prawą wykonuje gest oratorski. U jego lewego boku przedstawiony jeleń. Całość zaplecka ujęta ażurowymi uszami utworzonymi ze złoconego i srebrzonego „suchego” akantu. Baldachim na rzucie połowy ośmioramiennej gwiazdy, zwieńczony złoconą szyszką ustawioną na ażurowej konsoli utworzonej z akantowych wolut; w podniebiu płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Struktura malowana na kolor jasnozielony z jasnobrązowymi elementami. Partie ornamentów złocone i srebrzone; trzony pilastrów marmoryzowane w odcieniach pastelowej zieleni. Konfesjonał na rzucie prostokąta. Przedpiersie ujęte parą pilastrów o gładkich, ciemnozielonych trzonach i złoconych, kompozytowych kapitelach. W polu prostokątna, „uszata” płycina malowana na ciemnozielono. Zaplecek gładki z prostokątną płyciną zamkniętą łukiem nadwieszonym mieszczącym złoconą muszlę palmetową. Boki o linii wklęsło-wypukłej zamknięte od góry akantowymi wolutami. Struktura malowana na kolor jasnobrązowy.
ambona

Ambona i konfesjonał

Zdjęcie nr 1: Usytuowany w nawie głównej, przy ścianie zachodniej pod chórem muzycznym. Konfesjonał o podstawie na planie zakończonym z jednej strony (od ściany) linią prostą, a z drugiej łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem. Drzwi zamykające wejście do siedziska księdza wypukłe, ujęte kanelowanymi lizenami, na profilowanej bazie. Pośrodku drzwi profilowana rama w kształcie stojącego prostokąta. Boczne, występujące ku górze ścianki ograniczające siedzisko zwieńczone fantazyjnymi łukami wklęsło-wypukłymi zakończonymi ślimacznicami. Ściana zaplecka zwieńczona dwiema stykającymi się wolutami. Boczne partie konfesjonału, po bokach siedziska księdza, ograniczone są od strony muru kościoła pionowymi ściankami i zakończonymi wolutami. U dołu tych partii konfesjonału stopnie-klęczniki. W ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z grubą kratą, w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym, ujęte w profilowaną ramę.
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Konfesjonał o podstawie na planie zakończonym z jednej strony (od ściany) linią prostą, a z drugiej łukiem wklęsło-wypukłym. Drzwi zamykające wejście do siedziska księdza wypukłe, ujęte pilastrami, dekorowanymi na trzonach prostokątnymi płycinami, pośrodku drzwi dekoracja w kształcie gwiazdy ujętej w prostokątną ramę o wklęsłych bokach i wypukłym zwieńczeniu. Boczne, występujące ku górze ścianki ograniczające siedzisko zwieńczone wolutami ozdobionymi na grzbiecie cekinami. Ścianki zaplecka zwieńczone dwiema stykającymi się wolutami połączonymi muszlą palmetową ze szczytem utworzonym z dwóch esownic z gorejącym sercem z krzyżem. Boczne partie konfesjonału, po bokach siedziska księdza, ograniczone są od strony muru pionowymi ściankami o krawędzi zarysowanej parami wklęsłych „ceowników”. U dołu tych partii konfesjonału stopnie-klęczniki. W ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z kratą.
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Konfesjonał na rzucie prostokąta z wklęsło-wypukłym frontem, lekko wklęsłymi zapleckami o ściankach ujętych spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami lekko wybrzuszonymi, ujęte pilastrami z wybrzuszonym i profilowanym gzymsem oraz półkolistym przyczółkiem z dwiema stykającymi się wolutami.
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Konfesjonał o fantazyjnie wyciętej podstawie. Siedzisko ustawione na niskim cokole z drzwiczkami lekko wybrzuszonymi, ujętymi po bokach pilastrami, zdobionymi prostokątną płyciną i zamkniętymi profilowanym gzymsem. Powyżej pilastry zdobione kanelowaniem, zwieńczone wydatnymi, profilowanymi i ustawionymi pod kątem impostami. Przyczółek półkolisty, silnie profilowany. Ścianki zaplecka szerokie, zdobione wydłużonymi wolutami. W ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z kratą.
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Jak cytować?

Andrzej Włodarek, "Konfesjonał", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/konfesjonal-12

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności