Adoracja Imienia Jezus

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany w XVIII wieku. Stanowił część wyposażenia kaplicy pw. Najświętszego Imienia Jezus. Przed rokiem 1862 wprawiono go w nowo powstały ołtarz Matki Boskiej Różańcowej.

Opis

Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.

Zarys problematyki artystycznej

Układ kompozycyjny obrazu z przedstawieniem Adoracji Imienia Jezus opiera się na schemacie opracowanym przez niderlandzkiego grafika Hieronima Wierixa (1553-1619). Wśród jego grafik, będących wzorami wykorzystywanymi później przez różnych artystów, można znaleźć kilka wersji przedstawiających Dzieciątko powyżej monogramu IHS i serca Jezusa. Ten typ przedstawienia stał się popularny wśród jezuitów oraz we wspólnotach zakonnych czczących Dzieciątko Jezus i wykorzystywany był także w XVIII wieku. O czasie powstania świadczą: delikatny sposób malowania i pastelowa, jasna kolorystyka oraz sposób ukazania aniołów o wydłużonych sylwetkach, ubranych w gęsto drapowane, ściśle przylegające do ciała suknie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz z przedstawieniem Adoracji Imienia Jezus został namalowany przez nieznanego artystę w XVIII wieku, na co wskazuje np. delikatny sposób malowania i pastelowa, jasna kolorystyka oraz sposób ukazania aniołów. Wzór, którym się posłużono widnieje już w szesnastowiecznych grafikach Hieronima Wierixa i był wykorzystywany przez kolejne wieki zwłaszcza w kręgu jezuitów oraz wspólnot czczących Dzieciątko Jezus.

Bibliografia