Ołtarz bracki św. Anny powstał przed 1748 rokiem, gdyż w aktach wizytacji z tego roku określony został jako nowo wybudowany i pomalowany („de novo constructum et depictum”), z wizerunkiem św. Anny (obecnie na południowej ścianie nawy) oraz figurami św. Kazimierza i św. Jana Kantego.
Ołtarz wymieniony był również w aktach z 1783 roku. W drugiej połowie XX wieku zamontowano w nim nowy główny obraz.
Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna. Ołtarz murowany, prostopadłościenny, obity metalową blachą, zdobioną trybowaną kratownicą i gwiazdkami. Wewnątrz grób Chrystusa ze współczesną rzeźbą. Nastawa na niskim cokole, z wyodrębnionymi dwoma, ukośnie ustawionymi prostopadłościanami, z konsolami, dekorowanymi akantem i kampanulami. Pośrodku cokołu zamontowany obraz św. Faustyny w kształcie wieloboku. Kondygnacja flankowana dwiema parami pilastrów o kanelowanych trzonach oraz ustawioną przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, z silnie wysuniętym gzymsem, z przerwanym architrawem i fryzem nad polem środkowym. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka, zwrócone pod kątem, do wewnątrz. W polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą dekorowaną na bokach kwiatami, zwieńczoną muszlą. We wnęce obraz „Jezu Ufam Tobie”. Na konsolach, po bokach nastawy ustawione figury św. Kazimierza i św. Jana Kantego. Nastawa flankowana uszami utworzonymi z karbowanej wstęgi i ornamentu roślinnego. Druga kondygnacja węższa, flankowana ustawionymi pod kątem pilastrami, o trzonach dekorowanych kampanulami. Pilastry podtrzymują gzyms wyłamany na ich osi, nad polem przyjmujący kształt łuku półkolistego nadwieszonego. Na nim ustawione dwa wazony z kwiatami i bukiet kwiatów. W polu obraz św. Joachima w formie stojącego owalu, ujęty ramą, dekorowaną ornamentem roślinnym. Struktura niemal w całości złocona, elementy cokołu i fryzu polichromowane w kolorze czerwonym, ornamentyka złocona.
Nastawy ołtarzy bocznych są typowe dla okresu przełomu XVII i XVIII wieku. Mają wyraźnie podkreślone elementy i podziały architektoniczne. Ich lico jest stosunkowo płaskie, przełamane parą kolumn stojącą przed pilastrami. O późniejszym czasie powstania świadczą jednak nietypowe elementy takie, jak ustawione pod kątem cokoły kolumn i fragmenty przerwanego przyczółka. Ornamentyka dekorująca ołtarze, na którą składają się motywy regencyjne (kampanule, wstęga) oraz akant, występowała również w okresie drugiej ćwierci XVIII wieku.
Bardzo dobry.
Ołtarz bracki św. Anny powstał przed 1748 rokiem, gdyż w aktach wizytacji z tego roku określony został jako nowo wybudowany i pomalowany, z wizerunkiem św. Anny (obecnie na południowej ścianie nawy) oraz figurami św. Kazimierza i św. Jana Kantego. Nastawy ołtarzy bocznych są typowe dla okresu przełomu XVII i XVIII wieku. O późniejszym czasie powstania świadczą jednak nietypowe elementy takie, jak ustawione pod kątem cokoły kolumn i fragmenty przerwanego przyczółka. Ornamentyka złożona z motywów regencyjnych oraz akantu występowała również w okresie drugiej ćwierci XVIII wieku.
Autor: Andrzej Nehrebecki
Paulina Kluz, "Ołtarz boczny ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-201