Matki Boskiej Łaskawej
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na podeście o dwu stopniach, wspierającego mensę. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum ujęte po bokach spływami wolutowym podtrzymującymi belkowanie. Drzwiczki do tabernakulum uzyskały kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Retabulum ustawiono na wysokim cokole flankowanym dwoma, dwustrefowymi, przyściennymi filarami, na których ustawiono figury św. Józefa i św. Joachima. Kondygnację nastawy ujmują dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na dwustopniowych postumentach ustawionych na prostopadłościennych wysuniętych do przodu fragmentach dolnego cokołu, pomiędzy którymi ustawiono tabernakulum. Górną część postumentów zdobią prostokątne płyciny z płaskorzeźbionym ornamentem w polu. Pomiędzy postumentami w strukturze ołtarza umieszczono pole obrazowe w kształcie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w którym przedstawiono Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie. Fragment środkowej części tego obrazu przykrywa kartusz zwieńczony dwoma uskrzydlonymi główkami aniołków, a od dołu zakończony muszlą. Kartusz zachodzi także na pole środkowe, które uzyskało kształt prostokąta, zakończonego trójbocznie. Wewnątrz umieszczono w profilowanej ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w rzymskim typie Salus Populi Romani. Kolumny podtrzymują niepełne, wyłamane na ich osi belkowanie z dwoma przerwanymi przyczółkami. Pomiędzy przyczółkami jako zwieńczenie umieszczono prostokątny obraz o ściętych narożach z przedstawieniem św. Klary. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile oraz ornamenty zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 2: Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na podeście o dwu stopniach, wspierającego mensę. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum ujęte po bokach spływami wolutowym podtrzymującymi belkowanie. Drzwiczki do tabernakulum uzyskały kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Retabulum ustawiono na wysokim cokole flankowanym dwoma, dwustrefowymi, przyściennymi filarami, na których ustawiono figury św. Józefa i św. Joachima. Kondygnację nastawy ujmują dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na dwustopniowych postumentach ustawionych na prostopadłościennych wysuniętych do przodu fragmentach dolnego cokołu, pomiędzy którymi ustawiono tabernakulum. Górną część postumentów zdobią prostokątne płyciny z płaskorzeźbionym ornamentem w polu. Pomiędzy postumentami w strukturze ołtarza umieszczono pole obrazowe w kształcie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w którym przedstawiono Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie. Fragment środkowej części tego obrazu przykrywa kartusz zwieńczony dwoma uskrzydlonymi główkami aniołków, a od dołu zakończony muszlą. Kartusz zachodzi także na pole środkowe, które uzyskało kształt prostokąta, zakończonego trójbocznie. Wewnątrz umieszczono w profilowanej ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w rzymskim typie Salus Populi Romani. Kolumny podtrzymują niepełne, wyłamane na ich osi belkowanie z dwoma przerwanymi przyczółkami. Pomiędzy przyczółkami jako zwieńczenie umieszczono prostokątny obraz o ściętych narożach z przedstawieniem św. Klary. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile oraz ornamenty zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 3: Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na podeście o dwu stopniach, wspierającego mensę. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum ujęte po bokach spływami wolutowym podtrzymującymi belkowanie. Drzwiczki do tabernakulum uzyskały kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Retabulum ustawiono na wysokim cokole flankowanym dwoma, dwustrefowymi, przyściennymi filarami, na których ustawiono figury św. Józefa i św. Joachima. Kondygnację nastawy ujmują dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na dwustopniowych postumentach ustawionych na prostopadłościennych wysuniętych do przodu fragmentach dolnego cokołu, pomiędzy którymi ustawiono tabernakulum. Górną część postumentów zdobią prostokątne płyciny z płaskorzeźbionym ornamentem w polu. Pomiędzy postumentami w strukturze ołtarza umieszczono pole obrazowe w kształcie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w którym przedstawiono Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie. Fragment środkowej części tego obrazu przykrywa kartusz zwieńczony dwoma uskrzydlonymi główkami aniołków, a od dołu zakończony muszlą. Kartusz zachodzi także na pole środkowe, które uzyskało kształt prostokąta, zakończonego trójbocznie. Wewnątrz umieszczono w profilowanej ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w rzymskim typie Salus Populi Romani. Kolumny podtrzymują niepełne, wyłamane na ich osi belkowanie z dwoma przerwanymi przyczółkami. Pomiędzy przyczółkami jako zwieńczenie umieszczono prostokątny obraz o ściętych narożach z przedstawieniem św. Klary. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile oraz ornamenty zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 4: Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na podeście o dwu stopniach, wspierającego mensę. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum ujęte po bokach spływami wolutowym podtrzymującymi belkowanie. Drzwiczki do tabernakulum uzyskały kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Retabulum ustawiono na wysokim cokole flankowanym dwoma, dwustrefowymi, przyściennymi filarami, na których ustawiono figury św. Józefa i św. Joachima. Kondygnację nastawy ujmują dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na dwustopniowych postumentach ustawionych na prostopadłościennych wysuniętych do przodu fragmentach dolnego cokołu, pomiędzy którymi ustawiono tabernakulum. Górną część postumentów zdobią prostokątne płyciny z płaskorzeźbionym ornamentem w polu. Pomiędzy postumentami w strukturze ołtarza umieszczono pole obrazowe w kształcie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w którym przedstawiono Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie. Fragment środkowej części tego obrazu przykrywa kartusz zwieńczony dwoma uskrzydlonymi główkami aniołków, a od dołu zakończony muszlą. Kartusz zachodzi także na pole środkowe, które uzyskało kształt prostokąta, zakończonego trójbocznie. Wewnątrz umieszczono w profilowanej ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w rzymskim typie Salus Populi Romani. Kolumny podtrzymują niepełne, wyłamane na ich osi belkowanie z dwoma przerwanymi przyczółkami. Pomiędzy przyczółkami jako zwieńczenie umieszczono prostokątny obraz o ściętych narożach z przedstawieniem św. Klary. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile oraz ornamenty zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 5: Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na podeście o dwu stopniach, wspierającego mensę. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum ujęte po bokach spływami wolutowym podtrzymującymi belkowanie. Drzwiczki do tabernakulum uzyskały kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Retabulum ustawiono na wysokim cokole flankowanym dwoma, dwustrefowymi, przyściennymi filarami, na których ustawiono figury św. Józefa i św. Joachima. Kondygnację nastawy ujmują dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na dwustopniowych postumentach ustawionych na prostopadłościennych wysuniętych do przodu fragmentach dolnego cokołu, pomiędzy którymi ustawiono tabernakulum. Górną część postumentów zdobią prostokątne płyciny z płaskorzeźbionym ornamentem w polu. Pomiędzy postumentami w strukturze ołtarza umieszczono pole obrazowe w kształcie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w którym przedstawiono Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie. Fragment środkowej części tego obrazu przykrywa kartusz zwieńczony dwoma uskrzydlonymi główkami aniołków, a od dołu zakończony muszlą. Kartusz zachodzi także na pole środkowe, które uzyskało kształt prostokąta, zakończonego trójbocznie. Wewnątrz umieszczono w profilowanej ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w rzymskim typie Salus Populi Romani. Kolumny podtrzymują niepełne, wyłamane na ich osi belkowanie z dwoma przerwanymi przyczółkami. Pomiędzy przyczółkami jako zwieńczenie umieszczono prostokątny obraz o ściętych narożach z przedstawieniem św. Klary. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile oraz ornamenty zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 6: Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na podeście o dwu stopniach, wspierającego mensę. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum ujęte po bokach spływami wolutowym podtrzymującymi belkowanie. Drzwiczki do tabernakulum uzyskały kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Retabulum ustawiono na wysokim cokole flankowanym dwoma, dwustrefowymi, przyściennymi filarami, na których ustawiono figury św. Józefa i św. Joachima. Kondygnację nastawy ujmują dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na dwustopniowych postumentach ustawionych na prostopadłościennych wysuniętych do przodu fragmentach dolnego cokołu, pomiędzy którymi ustawiono tabernakulum. Górną część postumentów zdobią prostokątne płyciny z płaskorzeźbionym ornamentem w polu. Pomiędzy postumentami w strukturze ołtarza umieszczono pole obrazowe w kształcie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w którym przedstawiono Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie. Fragment środkowej części tego obrazu przykrywa kartusz zwieńczony dwoma uskrzydlonymi główkami aniołków, a od dołu zakończony muszlą. Kartusz zachodzi także na pole środkowe, które uzyskało kształt prostokąta, zakończonego trójbocznie. Wewnątrz umieszczono w profilowanej ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w rzymskim typie Salus Populi Romani. Kolumny podtrzymują niepełne, wyłamane na ich osi belkowanie z dwoma przerwanymi przyczółkami. Pomiędzy przyczółkami jako zwieńczenie umieszczono prostokątny obraz o ściętych narożach z przedstawieniem św. Klary. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile oraz ornamenty zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 7: Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na podeście o dwu stopniach, wspierającego mensę. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum ujęte po bokach spływami wolutowym podtrzymującymi belkowanie. Drzwiczki do tabernakulum uzyskały kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Retabulum ustawiono na wysokim cokole flankowanym dwoma, dwustrefowymi, przyściennymi filarami, na których ustawiono figury św. Józefa i św. Joachima. Kondygnację nastawy ujmują dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na dwustopniowych postumentach ustawionych na prostopadłościennych wysuniętych do przodu fragmentach dolnego cokołu, pomiędzy którymi ustawiono tabernakulum. Górną część postumentów zdobią prostokątne płyciny z płaskorzeźbionym ornamentem w polu. Pomiędzy postumentami w strukturze ołtarza umieszczono pole obrazowe w kształcie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w którym przedstawiono Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie. Fragment środkowej części tego obrazu przykrywa kartusz zwieńczony dwoma uskrzydlonymi główkami aniołków, a od dołu zakończony muszlą. Kartusz zachodzi także na pole środkowe, które uzyskało kształt prostokąta, zakończonego trójbocznie. Wewnątrz umieszczono w profilowanej ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w rzymskim typie Salus Populi Romani. Kolumny podtrzymują niepełne, wyłamane na ich osi belkowanie z dwoma przerwanymi przyczółkami. Pomiędzy przyczółkami jako zwieńczenie umieszczono prostokątny obraz o ściętych narożach z przedstawieniem św. Klary. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile oraz ornamenty zostały wyzłocone.

Matki Boskiej Łaskawej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Wieprz
Miejscowość
Wieprz
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Wszystkich Świętych
Kościół
Wszystkich Świętych
Miejsce przechowywania
nawa południowa kościoła
Identyfikator
DZIELO/24369
Kategoria
ołtarz
Dookreślenie zabytku
ołtarz boczny
Ilość
1
Czas powstania
przed 1748 rokiem
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i snycerskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Ołtarz wzmiankowany jest w wizytacji biskupa Andrzeja Załuskiego z 1748 roku jako stojący po prawej stronie łuku tęczowego w starym, drewnianym kościele. Po jego rozebraniu ołtarz przeniesiono do nowej świątyni, dodając w zwieńczeniu obraz ze św. Klarą, znajdujący się pierwotne w ołtarzu św. Antoniego z Padwy. Wizytator zaznacza, że po obu stronach tego ołtarza z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem stały figury św. Józefa i św. Joachima.

Opis

Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na podeście o dwu stopniach, wspierającego mensę. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum ujęte po bokach spływami wolutowym podtrzymującymi belkowanie. Drzwiczki do tabernakulum uzyskały kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Retabulum ustawiono na wysokim cokole flankowanym dwoma, dwustrefowymi, przyściennymi filarami, na których ustawiono figury św. Józefa i św. Joachima. Kondygnację nastawy ujmują dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na dwustopniowych postumentach ustawionych na prostopadłościennych wysuniętych do przodu fragmentach dolnego cokołu, pomiędzy którymi ustawiono tabernakulum. Górną część postumentów zdobią prostokątne płyciny z płaskorzeźbionym ornamentem w polu. Pomiędzy postumentami w strukturze ołtarza umieszczono pole obrazowe w kształcie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w którym przedstawiono Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie. Fragment środkowej części tego obrazu przykrywa kartusz zwieńczony dwoma uskrzydlonymi główkami aniołków, a od dołu zakończony muszlą. Kartusz zachodzi także na pole środkowe, które uzyskało kształt prostokąta, zakończonego trójbocznie. Wewnątrz umieszczono w profilowanej ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w rzymskim typie Salus Populi Romani. Kolumny podtrzymują niepełne, wyłamane na ich osi belkowanie z dwoma przerwanymi przyczółkami. Pomiędzy przyczółkami jako zwieńczenie umieszczono prostokątny obraz o ściętych narożach z przedstawieniem św. Klary. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile oraz ornamenty zostały wyzłocone.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz Matki Boskiej Łaskawej stanowi pendant do dawnego ołtarza św. Antoniego. Obie nastawy reprezentują typowe stryktury jakie powstawały w baroku, wzbogacone w tym przypadku o dwa, przyścienne filary, na których ustawiono asystujące rzeźby, w tym przypadku św. Józefa i św. Joachima.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ostatnią konserwację przeprowadzono na początku XXI wieku.

Literatura

S. Klajman, Pod opieką Wszystkich Świętych, Wieprz 2018, s. 169, 376.

Streszczenie

Ołtarz wzmiankowany jest w wizytacji biskupa Andrzeja Załuskiego z 1748 roku jako stojący po prawej stronie łuku tęczowego w starym, drewnianym kościele. Po jego rozebraniu ołtarz przeniesiono do nowej świątyni, dodając w zwieńczeniu obraz ze św. Klarą, znajdujący się pierwotne w ołtarzu św. Antoniego z Padwy. Wizytator zaznacza, że po obu stronach tego ołtarza z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem stały figury św. Józefa i św. Joachima.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, całopostaciowa figura ukazuje Chrystusa Zmartwychwstałego stojącego na podłożu imitującym niewielki pagórek, osadzonym na profilowanej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Zbawiciel na lekko ugiętych nogach ukazany został frontalnie. Obie ręce ma uniesione i odsunięte od tułowia. W lewej trzyma chorągiew na drzewcu z czerwonej tkaniny obszytej srebrną frędzlą i dekorowanej cekinami. Z kolei prawa jest uniesiona na wysokości klatki piersiowej. Jego sylwetka została opracowana sumarycznie z próbą uchwycenia muskulatury oraz zaznaczeniem partii żeber. Biodra Zbawiciela okrywa przewiązane, pozłocone perizonium. Chrystus ma owalną twarz o jasnej karnacji z charakterystycznie szeroko otwartymi oczami, wydatny nos i usta. Jego głowę otaczają krótkie brązowe włosy zaczesane do tyłu i zarost. Przez prawe ramię ma przerzucony, mocno sfałdowany, ciemnoczerwony płaszcz osłaniający tył sylwetki. Na dłoniach, stopach i w prawym boku widoczne są rany. Jezus lewą nogą depcze leżącego na podłożu szatana o groteskowej, brązowej sylwetce z ogonem, srebrzonymi, prostymi rogami, czerwonymi oczami oraz łapami zakończonymi czerwonymi pazurami. Na odwrocie widnieje napis: Odnowiono / 1960 St(Janisław) Rupik / Dzieło x(iędza) Roberta / Pioteckiego / 1615.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza, zaplecka i baldachimu. Wnętrze ambony dostępne jest przez drzwiczki umieszczone w polu zaplecka za pomocą schodów prowadzących z zakrystii. Kosz wykonano na planie prostokąta o wypukłej dłuższej ściance i wklęsłych krótszych, ustawiony na spłaszczonym wałku. Jej spód zdobi podwieszenie w formie zbliżonej do stożka, ujętego czterema wolutami, zakończone elementem wolutowym. W narożach kosza znalazły się cztery pilastry o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dźwigających imposty oraz parapet w formie gzymsu. Na frontowych wolutach umieszczono siedzące putta. Ścianki zostały dekorowane prostokątnymi płycinami. Na ściance frontowej wyodrębniono płycinę o wklęsło wypukłym zarysie z umieszczonymi w polu dwiema uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz ornamentem roślinnym. Zaplecek uzyskał formę stojącego prostokąta ujętego parą pilastrów z konsolami dźwigającymi imposty oraz profilowany gzyms. W polu zamontowano drzwiczki dekorowane płycinami z uskrzydlonymi główkami anielskimi. Baldachim powstał w formie podstawy na planie analogicznym względem kosza, obwiedziony profilowanym gzymsem z fragmentami przerwanego wolutowego przyczółka, na którym siedzą putta. Całość zwieńczono medalionem w otoku z obłoków ze srebrzoną gołębicą Ducha Świętego i trzema główkami anielskimi w glorii promienistej. Struktura została polichromowana w kolorze pudrowego różu z jasnofioletowymi detalami, o złoconych profilach i glorii.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało kształt stojącego prostokąta, zwieńczoną łukiem półkolistym, nadwieszonym z uskokiem. Na bocznych krawędziach płyciny widoczne są wcięcia. W jej polu obwiedzionym ornamentem liniowym ze stylizowaną gałązka palmową na osi ryty tekst: "D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Wielce / Czcigodnemu Pasterzowi / Ks[iędzu][ MICHAŁOWI LIPCE / Proboszczowi w Wieprzu / * 1800 r[oku] + 25 Paźdz[iernika] 1873 r[oku] / który radą i chojnym datkiem / dał początek budowie / tej świątyni. / Wdzięczni parafianie". W czterech narożach umieszczono ozdobne gwoździe ze żłobionym motywem sześcioramiennej gwiazdy wokół.
płyta nagrobna
epitafium ks. Michała Lipki
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym została ustawiona na prostopadłościennej, dwuczęściowej podstawie składającej się z gruszkowego trzonu oraz profilowanego cokoliku wspartym na współczesnym prostopadłościennym postumencie obłożonym drewnianą boazerią. Kolistą, spłaszczoną czarę w dolnej części ozdobiono imitacją puklowania oddzielonego za pomocą profilowanej opaski od fryzu dekorowanego uskrzydlonymi główkami aniołów i zamkniętego od góry profilowanym gzymsikiem. Pokrywę wykonano na rzucie koła wieńcząc ją ażurową strukturą utworzoną z esowato wygiętych akantowych wolut ozdobionych w górnej części główkami anielskimi. Woluty dźwigają wieniec-koronę ponad którym unosi się rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej i obłoków. Na samym szczycie umieszczono złocony krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Wewnątrz struktury znalazła się rzeźbiona grupa przedstawiająca chrzest Chrystusa w Jordanie. Chrystusa ukazano w pozycji klęczącej z dłońmi złożonymi w geście modlitwy na piersiach. Jego biodra przepasane są złoconym perizonium. Św. Jan Chrzciciel wyobrażony został w pozycji stojącej w silnym kontrapoście. W lewej ręce trzyma laskę krzyżową, a uniesioną prawą ręką wylewa z naczynia wodę na głowę Zbawiciela. Święty ma nagi tors z luźno udrapowanym wokół ciała złotym płaszczem.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało formę płyty marmurowej w kształcie leżącego prostokąta, ujętej w architektoniczne obramienie. Obramowanie składa się z konsoli w kształcie profilowanego belkowania wyłamanego w osiach skrajnych, na której wsparto cokół podtrzymujący dwa pilastry z kanelowanymi trzonami i głowicami zdobionymi stylizowanymi, złoconymi liśćmi. Podpory podtrzymują belkowanie z trójkątnym przyczółkiem zwieńczonym krzyżem. Tablicę epitafijną wypełnia złocony, ryty tekst: ,,D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Dobremu Pasterzowi / X[ędzu]. FRANCISZKOWI KURZYŃCOWI / ur. 15 Paźdz[ernika] 1830 zm. 21 Listop[ada] 1893 / za którego gorliwem staraniem / nowy ten kościół stanął, /z obowiązany szczery przyjaciel”. W prawy dolnym roku ramy umieszczono sygnaturę autora epitafium: ,,J. Kulesza w Krakowie”.
płyta nagrobna
Epitafium ks. Franciszka Kurzyńca
Zdjęcie nr 1: Orientowany kościół pw. Wszystkich Świętych w Wieprzu został wzniesiony w układzie trójnawowej hali z prostokątnym prezbiterium zamkniętym płaską apsydą na przedłużeniu nawy głównej, flankowanego od południa kaplicą, a od północy piętrową zakrystią. Od zachodu do trójprzęsłowego korpusu nawowego dostawiono nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa i aneksy przy prezbiterium. Całość nakryto miedzianym dachem siodłowym. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej ostrosłupowym hełmem. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi trójkątnymi przyczółkami. Gzyms został wyłamany na każdej z osi środkowej, tworząc miejsce dla tarcz zegarowych. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z czworoboczną latarnią nakrytą cebulastym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do naw bocznych z każdej strony otwiera się do naw bocznych z każdej strony trzema opilastrowanymi arkadami filarowymi. Wnętrze nakryto sklepieniem krzyżowym. Chór muzyczny zajmuje szerokość całego korpusu nawowego, wspierając się na pięciu arkadach - trzy w nawie głównej i po jednej w nawach bocznych. Balustrada na chórze artykułowana jest płycinami rozdzielonymi niskim postumentami. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a na zakończeniu naw ołtarze boczne. Dwa ołtarze boczne znalazły się także w części zachodniej nawy południowej i północnej.
kościół
Kościół Wszystkich Świętych

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron z figurą Matki Boskiej Niepokalanej

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba

Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu malowany na płótnie naklejonym na deskę. W centrum Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach. Maria w pozycji siedzącej, ukazana całopostaciowo, lewą ręką ugiętą w łokciu podtrzymuje Dzieciątko w okolicy klatki piersiowej. Głowa pochylona nieco w lewą stronę. Twarz o rysach młodej kobiety, oczy brązowe, nos długi, usta wąskie. Karnacja jasna, z rumieńcami na policzkach; włosy jasne, przykryte maforionem. Maria jest ubrana w suknię z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym, na którą zarzucony jest obfity, błękitny płaszcz okrywający ramiona. Spod szat widoczna lewa, bosa stopa. Nad głową malowany nimb, powyżej powtórzony w trybowanej blasze; złocony. Dzieciątko jest nagie, leży na kolanach Matki z głową pochyloną lekko do przodu. Ręce ma ugięte, rozchylone w geście błogosławieństwa. Włosy ma krótkie, gęste, jasnobrązowe, twarz okrągłą z krótkim nosem, wąskimi ustami i półprzymkniętymi powiekami. Z prawej strony, w dole kompozycji, na pierwszym planie, ukazana klęcząca kobieta. W obu wyciągniętych przed siebie rękach trzyma tacę, na której leżą jasnoróżowe róże. Na głowie ma dekoracyjnie upięty kok, w który wpleciony jest pas materiału. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię z krótkimi rękawami i szerokim dekoltem. Tło kompozycji jednolite, ciemne. Na górną część obrazu nałożony okład ze srebrnej blachy repusowanej w motywy wici roślinno-kwiatowej. Wewnętrzna krawędź okładu obwiedziona pozłoconym pasem blachy, z repusowanym ornamentem roślinnym. Na krawędzi punca kontrybucyjna „CE”.
obraz

Adoracja Matki Boskiej

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. Pośrodku, wśród obłoków przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, w półpostaci, zwrócona lekko w lewo, z dłońmi skrzyżowanymi w okolicach kolan Chrystusa. Po bokach adorujący dwaj aniołowie Poniżej w narożach kompozycji klęczą po stronie lewej św. Jerzy, po prawej św. Wojciech. Ponad Marią Oko Opatrzności. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię ze złotą lamówką, na która narzucony ma błękitny płaszcz z kwiatami o żółtych środkach. Głowę wieńczy dekoracyjna korona, podobnie jak Jezusa. Chrystus ukazany jest en trois quarts, w swobodnej pozycji, lewą ręką podtrzymuje księgę włożoną pod pachę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Ubrany jest w długą sukienkę z długimi rękawami, przewiązaną paskiem, odsłaniającą stopy. Św. Jerzy, w zbroi i czerwonym płaszczu narzuconym na ramiona, prawą rękę przyłożył do klatki piersiowej, lewą unosi w okolicy tułowia. Na głowie ma hełm z pióropuszem, spod którego widać długie, kręcone włosy opadające na kark. Przy lewym jego boku widoczna jest głowa zabitego smoka. Św. Wojciech, w stroju pontyfikalnym, z paliuszem na ramionach, prawą rękę położył na klatce piersiowej, lewą podtrzymuje połę kapy liturgicznej. Wokół głów świętych koliste nimby.
obraz

Adoracja Matki Boskiej Śnieżnej przez świętych Wojciecha i Jerzego

Zdjęcie nr 1: Feretron na profilowanej, prostopadłościennej podstawie z przedstawieniem Maki Boskiej Niepokalanej. Rzeźba pełna została ustawiona na cokole imitującym połowę globu. Maria została ukazana całopostaciowo, frontalnie, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma owalną, o pełnych policzkach i szeroko otwartych, ciemnych oczach; długie, ciemne włosy, opadają jej na plecy. Maria jest ubrana w złotą suknię, o wąskich rękawach i narzucony na ramiona niebieski płaszcz ze srebrną lamówką; na głowie ma koronę, wokół głowy nimb złożony z sześciu gwiazd przytrzymywanych drucikiem. Figura została ujęta rzeźbionymi wolutami dekorowanymi liśćmi, podtrzymującymi baldachim z lambrekinem zwieńczony monogramem „MARYA” w otoczeniu glorii. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała; podstawa zielono-czerwona, woluty czerwone, baldachim szary, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
feretron

Feretron z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Matki Boskiej Łaskawej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matki-boskiej-laskawej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności