Ambona została wymieniona w inwentarzu kościoła sporządzonym w 1883 roku, jako „nowa, seledynowo pomalowana, snycerska robota złocona, a nad nią Duch św. w promieniach”. Powstała zatem przed tym rokiem. Była poddana konserwacji w 1970 i 2014 roku.
Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie prostokąta o ściętych narożach, z dobudowanym po prawej stronie balkonem, opasującym ścianę tęczową, prowadzącym do drzwi umieszczonych w północnej ścianie prezbiterium. Kosz ze schodkowym i profilowanym podwieszeniem zakończonym szyszką. Kosz i balkon na profilowanych cokołach, o ściankach dekorowanych płycinami z perełkowaniem, w polu frontowym monogram IHS, w czterech polach flankujących rozety. Ścianki zakończone profilowanym gzymsem stanowiącym parapet. Ponad koszem, na podłuczu arkady tęczowej zawieszona gloria promienista z gołębicą Ducha Świętego w obłokach.
Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, dekoracja, profile i gloria złocone, gołębica i obłoki srebrzone.
Ambona posiada bardzo prostą strukturę złożoną jedynie z kosza, o stosunkowo skromnej, neostylowej dekoracji (rozety, perełkowanie). Pozbawiona jest zaplecka i baldachimu. Dzięki zastosowaniu glorii promienistej z gołębicą Ducha Świętego, zawieszonej nad koszem, w miejscu baldachimu, odwołuje się do typu ambon popularnych w Małopolsce w XVIII wieku, których zaplecki zwieńczone były analogicznymi gloriami (por. Gdów, Bodzanów, Igołomia itd.).
Zabrudzenia oraz przetarcia złoceć i polichromii.
Ambona została wymieniona w inwentarzu kościoła sporządzonym w 1883 roku, jako „nowa, seledynowo pomalowana, snycerska robota złocona, a nad nią Duch św. w promieniach”. Powstała zatem przed tym rokiem. Ambona posiada bardzo prostą strukturę złożoną jedynie z kosza, o stosunkowo skromnej, neostylowej dekoracji. Pozbawiona jest zaplecka i baldachimu.
Paulina Kluz, "Ambona", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ambona-126