Para aniołów powstała do ołtarza, w którym się znajduje w ostatniej ćwierci XVII wieku.
Dwie figury są niemal pełnoplastyczne, ścięte i drążone z tyłu. Oba anioły ukazane zostały w pozycji siedzącej z nogami skierowanymi na zewnątrz, lewy w skręcie, z rękami wyciągniętymi do centrum ołtarza, prawy zwrócony do widza, z prawą ręką wskazującą ołtarz i lewą wyciągniętą przed siebie. Mają owalne, pełne twarze okolone ciemnobrązowymi włosami, które wywijają się nad czołem i są zaczesane do tyłu. Ubrane są w długie suknie wywinięte pod szyją, z rękawami podciągniętymi do wysokości łokci, związane w pasie z wierzchnią warstwą rozciętą z przodu, odsłaniające jedną nogę. Skrzydła utworzone z ptasich piór są złożone. Odsłonięte partie ciała polichromowane naturalistycznie, szaty i skrzydła złocone.
Anioły są z natury bezcielesne, nie dziwi zatem, że sposoby i formy obrazowania tych istot były przez lata tematem sporów teologicznych. W sztukach przedstawiających nadaje się im formę ludzką, najczęściej młodzieńców o delikatnych rysach. Od końca IV wieku anioły były wyobrażane ze skrzydłami, a od XV wieku również jako kobiety. Najstarsze przedstawienie pochodzi z II wieku z rzymskich katakumb Pryscylli i jest częścią sceny Zwiastowania. Anioły z ołtarza głównego kościoła w Trzebuni zostały ukazane w typowej konwencji ikonograficznej jako młodzieńcy w długich sukniach, ze skrzydłami utworzonymi z ptasich piór. Zgodnie z historią przedstawień anioły często jedynie asystowały w większych scenach, stanowiąc np. część świty, muzykując lub bawiąc się lub jak w tym przypadku, pełniły rolę dekoracyjną. Rzeźby zostały wykonane wraz z ołtarzem w ostatniej ćwierci XVII wieku, w okresie dojrzałego baroku. Cechuje je dobry poziom wykonania i dbałość o szczegóły. Wykazują uspokojoną formę, ożywioną szatami, które łamane w biegnące skośnie, drobne, sztywne fałdy przylegają ściśle do ciała.
Zabrudzenia powierzchni, niewielkie ubytki struktury, spękania warstwy polichromii, przetarcia pozłoty.
Dwa anioły dekorujące górną kondygnację ołtarza głównego w Trzebuni zostały wykonane razem z nastawą w ostatniej ćwierci XVII wieku. Cechuje je dobry poziom wykonania i dbałość o szczegóły.
Agata Felczyńska, "Anioł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/aniol-14