Figura Chrystusa Ukrzyżowanego powstała w pierwszej połowie XVIII wieku.
Figura Chrystusa umarłego przybita trzema gwoździami do krzyża o prostych ramionach. Jego ciało jest w delikatnym zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach. Prawa noga ugięta w kolanie, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa jest szczupła, o głęboko osadzonych, zamkniętych oczach, prostym, krótkim nosie i lekko rozchylonych ustach, okolona krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało szczupłe, miękko modelowane, o podkreślonej muskulaturze ud i ramion oraz silnie uwypuklonych żebrach i mostku klatki piersiowej. Biodra przesłonięte są białym, krótkim, mocno drapowanym i przylegającym do ciała perizonium z ekspresyjnie rozwianym zwisem tkaniny na prawym boku. Polichromia naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Na zakończeniu pionowej belki krzyża namalowana tabliczka z napisem „I.N. / R.I.”.
Figura ukazana jest w typie Cristo morte, a więc przedstawia Chrystusa jako umarłego, po tym jak skonał na krzyżu.
Cechuje ją silna ekspresja w sposobie rzeźbienia ciała poprzez plastycznie wydobytą muskulaturę oraz wychudzoną i guzowato kształtowaną klatkę piersiową. Podobnie perizonium modelowane jest w sposób niezwykle ekspresyjny, obficie i fantazyjnie drapowane w partii bioder z silnie rozwianym fragmentem z boku postaci. Zastosowane środki formalne podkreślają silny ładunek emocjonalny, który niesie to przedstawienie.
Lekkie zabrudzenia. Figura przemalowana.
Figura Chrystusa Ukrzyżowanego powstała w pierwszej połowie XVIII wieku. Ukazana jest w typie Cristo morte, a więc przedstawia Chrystusa jako umarłego, po tym jak skonał na krzyżu.
Paulina Kluz, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-39