Figurę św. Stanisława wraz z całą nastawą ołtarzową wykonał krakowski rzeźbiarz Franciszek Maćkowski. Pierwotnie ołtarz miał wykonać stolarz o nazwisku Kowol z Zakopanego, z którym w październiku 1919 roku podpisano umowę na wykonanie dzieła. Kowol umowy tej jednak nie dotrzymał. Dopiero w 1922 roku, dzięki dodatkowej kwocie ofiarowanej przez Jana Zawiłę ołtarz wzniósł Maćkowski. W centrum ołtarza umieszczono obraz Matki Boskiej Zembrzyckiej, po bokach rzeźby św. Wojciecha i św. Stanisława, a na zasuwie obraz św. Jana Chrzciciela.
Rzeźba przedstawia św. Stanisława, ukazanego frontalnie w postawie stojącej. Święty w lewej ręce trzyma pastorał, a prawą ugiętą w łokciu wyciąga przed siebie. Twarz owalna o dużych ustach i nosie, wzroku skierowanym na wprost. Głowę okalają średniej długości włosy, silnie skręcone, zasłaniające uszy. Święty jest ubrany w żółtą albę, białą komżę zdobioną u dołu złotym pasem, bordowy ornat i rękawice, złoty paliusz oraz złotą infułę na głowie. U dołu po prawej stronie widoczny jest w półpostaci i z lewego profilu Piotrowin z lewą ręką uniesioną do góry. Ubrany jest w białą tkaninę nałożoną na głowę. Rzeźby ustawione są na niskim, brązowym, prostopadłościennym cokole. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, atrybuty i detale złocone.
Choć do tej pory znane było tylko nazwisko autora ołtarza w Zembrzycach i jego wystroju rzeźbiarskiego – Maćkowski, można przypuszczać że chodzi tutaj o Franciszka Maćkowskiego, snycerza, który w latach 1932-1933 restaurował ołtarz Wita Stwosza w Krakowie. Rzemieślnik ten był na stałe zatrudniony przy kościele Mariackim razem z pozłotnikiem Leonem Wiadrowskim, malarzem Józefem Wołowskim, ślusarzem Janem Oremusem i cieślą Marcinem Korollą. Według spisu alfabetycznego mieszkańców miasta Krakowa z 1906 roku rzeźbiarz zamieszkiwał przy ulicy św. Gertrudy 5, a według spisu z 1932 roku przy ulicy Wrzesińskiej 11. Maćkowski, który sam siebie określał mistrzem rzeźbiarskim brał również czynny udział w rozmontowaniu i transporcie ołtarza Wita Stwosza do Sandomierza w sierpniu 1939 roku. Osobiście też ukrył listwy ornamentacyjne pod podłogą prezbiterium bazyliki. W książce „Grabież ołtarza Wita Stwosza” jest wymieniany w gronie cichych bohaterów ratujących ołtarz. Dalsze życie rzeźbiarza i jego twórczość artystyczna poza dziełami w kościele w Zembrzycach nie są znane. Omawiana figura przedstawia św. Stanisława, którego rzeźbiarz ukazał zgodnie z tradycją ikonograficzną – w stroju biskupim i w obecności wskrzeszonego Piotrowina. Święty urodził się około 1030 roku w Szczepanowie. Z powodu konfliktu z Bolesławem Szczodrym został z polecenia króla zamordowany w 1079 roku, według tradycji podczas mszy świętej w kościele św. Michała na Skałce. Był biskupem krakowskim, męczennikiem, jest jednym z głównych patronów Polski. Po drugiej stronie ołtarza umieszczono rzeźbę św. Wojciecha, który zwykle występuje w parze ze św. Stanisławem w dekoracji ołtarzy.
Dobry.
Figurę św. Stanisława wraz z całą dekoracją rzeźbiarską ołtarza głównego wykonał w 1922 roku krakowski rzemieślnik Franciszek Maćkowski. Przedstawia ona św. Stanisława, którego rzeźbiarz ukazał zgodnie z tradycją ikonograficzną – w stroju biskupim i w obecności wskrzeszonego Piotrowina. Stanisław ze Szczepanowa był biskupem krakowskim, męczennikiem, jest jednym z głównych patronów Polski.
Maria Działo, "Św. Stanisław", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-stanislaw-3