Epitafium Henryka Morstina
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, przymocowana do ściany czterema nitami, z zewnątrz ozdobionymi rozetkami. W polu złocona, kuta inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / HENRYK HRABIA MORSTIN / SODALIS MARIANUS / STAROSTA PRZEWORSKI RZESZOWSKI I SAMBORSKI / OBYWATEL ZIEMSKI / WIERNY SYN KOŚCIOŁA I OJCZYZNY / UR(ODZONY) 2. II. 1859. W KRAKOWIE ZMARŁ W IGOŁOMII 19. IX. 1922. / R(EQUIESCAT) I(N) P(ACE)”. Między pierwszym a drugim wierszem inskrypcji, kuty i złocony herb Leliwa. W tarczy o ściętych narożach głowicy i podstawie z języczkiem umieszczono godło herbu Leliwa: księżyc, a nad nim gwiazda. Na tarczy hełm z otwartą koroną i klejnotem w postaci czterech piór, na których położono gwiazdę.

Epitafium Henryka Morstina

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Igołomia-Wawrzeńczyce
Miejscowość
Igołomia
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
epitafium Henryk Morstin
Miejsce przechowywania
prezbiterium, ściana północna
Identyfikator
DZIELO/01810
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1922 rok
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 50 cm
wysokość – 40 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, przymocowana do ściany czterema nitami, z zewnątrz ozdobionymi rozetkami. W polu złocona, kuta inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / HENRYK HRABIA MORSTIN / SODALIS MARIANUS / STAROSTA PRZEWORSKI RZESZOWSKI I SAMBORSKI / OBYWATEL ZIEMSKI / WIERNY SYN KOŚCIOŁA I OJCZYZNY / UR(ODZONY) 2. II. 1859. W KRAKOWIE ZMARŁ W IGOŁOMII 19. IX. 1922. / R(EQUIESCAT) I(N) P(ACE)”. Między pierwszym a drugim wierszem inskrypcji, kuty i złocony herb Leliwa. W tarczy o ściętych narożach głowicy i podstawie z języczkiem umieszczono godło herbu Leliwa: księżyc, a nad nim gwiazda. Na tarczy hełm z otwartą koroną i klejnotem w postaci czterech piór, na których położono gwiazdę.

Zarys problematyki artystycznej

Tablica epitafijna z 1922 roku została poświęcona Henrykowi Morstinowi (1859-1922), staroście przeworskiemu, rzeszowskiemu i samborskiemu. Epitafium charakteryzują prostota formy i oszczędność zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje ono do szeregu podobnych dzieł kommemoratywnych z końca XIX i początku XX wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Epitafium z 1922 roku upamiętniające Henryka Morstina (1859-1922), starostę przeworskiego, rzeszowskiego i samborskiego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, z tyłu opracowana. Na podstawie w formie okrągłego pagórka figura Chrystusa Zmartwychwstałego. W lekkim kontrapoście, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej złocony krzyż na wysokim drzewcu. Na ramiona zarzucony złocony płaszcz o czerwonej podszewce. Na głowie złocona, otwarta korona.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z dostępem od strony północnej w formie podestu z balustradą, prowadzącego do drzwi przekutych w murze. Kosz na planie zbliżonym do kwadratu, o wklęsło-wypukłych ściankach, na cokole dekorowanym rocaille'em, z podwieszeniem w formie stożka ujętego spływami wolutowymi i zakończonego szyszką. Ścianki kosza ujęte w narożach pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych dekorowanych kampanulami, podtrzymujących belkowanie z gzymsem tworzącym parapet. Na ściankach płyciny zdobione rocaille'em. Balustrada podestu pełna, dekorowana płycinami ze stylizowanym ornamentem roślinnym. Zaplecek flankowany pilastrami o kanelowanych trzonach, o kapitelach w formie konsol dźwigających imposty oraz fragmenty przerwanego, wolutowego, odwróconego na zewnątrz przyczółka. W polu zaplecka płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, z malowanym krzyżem ujętym wieńcem laurowym i tablicami Dekalogu. Zaplecek flankowany uszami w formie stylizowanego rocaille'u. Całość zwieńczona rzeźbą gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana na kolor biały, profile i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na wysokim, prostopadłościennym cokole, z gruszkowatym trzonem ujętym pierścieniami, z niską, puklowaną czarą o profilowanym bogato wylewie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na wysokim postumencie wmurowanym w ścianę, prostopadłościennym cokole, z trzonem w typie gruszkowym oraz czarą z puklami i profilowanym brzegiem. Na trzonie herb Przyjaciel i sygle wokół niego: "MB O[LSZYŃSKI] / S[ANCTAE] T[HEOLOGIAE] D[OCTOR] / P[AROCHUS] I[GOLOMIENSIS]". Pokrywa w kształcie ażurowej świątynki, na rzucie sześcioboku, ujętej spływami wolutowymi, nakryta czaszą ozdobioną liśćmi akantu, z popiersiem Boga Ojca błogosławiącego z kulą w dłoni; wewnątrz św. Jana Chrzciciel chrzczący Jezusa w Jordanie.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona jest na niskiej podstawie w formie płyty oraz na wypukłym postumencie imitującym fragment gruntu. Chrystus ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w wykroku, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewce zakończone krzyżem, z brakującą chorągwią. Jego twarz jest szczupła i pociągła, o dużych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okolona krótką, brązową brodą skręconą w dwa pukle oraz brązowymi, silnie kręconymi włosami opadającymi na plecy. Biodra Chrystusa przepasane są krótkim perizonium, zaś na jego lewym ramieniu zawieszony jest czerwony płaszcz, który otacza diagonalnie postać i zarzucony jest z przodu postaci na lewym przedramieniu, odsłaniając tors i nogi. Ciało bardzo wychudzone, o podkreślonych liniach żeber i mostka klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia ciała jest naturalistyczna, perizonium pozłacane, a drzewce pomalowane na kolor brązowy.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Rzeźba jest drążona z tyłu, ustawiona na niewielkiej, prostej podstawie. Dawid przedstawiony w całej postaci, ukazany jest frontalnie, stoi w kontrapoście, z głową skierowaną w lewą stronę, lekko uniesioną. Jego lewa ręka spoczywa na piersi, prawą przytrzymuje stojącą przed nim harfę. Twarz ma szczupłą, o dużych oczach z głęboko rzeźbionymi powiekami i uniesionymi brwiami, o prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótką kręconą brodą oraz rzeźbionymi w falowane pasma włosami opadającymi na jego lewe ramię. Dawid ubrany jest w wysokie buty, tunikę sięgającą kolan i zbroję torsową, na piersi ma zapięty płaszcz królewski z futrzanym kołnierzem, opadający po bokach postaci i zawinięty na jego prawej nodze. Na głowie ma koronę otwartą. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, broda i włosy w kolorze brązowym, zaś części stroju i atrybuty są pozłacane.
rzeźba
Dawid

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Drewniane płaskorzeźbione stalle ustawione na niewysokim cokole, zamkniętym gzymsem. Przedpiersie ujęte po bokach dwoma filarami, zdobionymi na ściankach prostokątnymi płycinami, zamkniętymi łukiem półkolistym. Na szczycie filarów ustawione są kwiatony. Lico przedpiersia zdobione jest siedmioma półkolistymi arkadami wspartymi na złoconych półkolumienkach. Pomiędzy arkadami małe rozetki, całość zamknięta profilowanym gzymsem. Zaplecek dwustrefowy, w dolnej obity boazerią. Górna część w kształcie leżącego prostokąta, ujęta w narożach pilastrami, zwieńczona gzymsem, nad którym znajduje się niska attyka złożona z czołganek; na osi pilastrów dwa kwiatony. W polu zaplecka siedem arkadek zamkniętych trójliściem, wspartych na złoconych półkolumienkach. W pola arkad wpisane symetryczne motywy kwiatowe; w nadłuczach arkad rozety. Półkolumienki w partii przedpiersia jak i zaplecka ustawione na niskich bazach o trzonach zdobionych dekoracją roślinną i prostych kapitelach. Siedzisko gładkie. Struktura malowana na ciemny brąz, kwiatony polichromowane na czerwono i złocone, ornamentyka i profilowania złocone.
stalla
Stalla
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna. Antepedium trójosiowe, flankowane czterema kolumnami. W osi środkowej płycina w kształcie leżącego prostokąta z monogramem Matki Boskiej w polu i wieńcem z róż. W osiach bocznych płyciny w kształcie stojących prostokątów z bukietem narcyzów w polu. Tabernakulum metalowe w formie prostopadłościennej szafki zamkniętej profilowanym gzymsem wspartym na dwóch smukłych kolumnach. Drzwiczki prostokątne, zamknięte półkoliście z przedstawieniem krzyża z gorejącym sercem w czwórliściu oraz motywem winorośli i kłosów zbóż. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na czterech smukłych kolumnach, zwieńczonego kopułą i rzeźbą pelikana karmiącego młode. Retabulum ustawione na wysokim cokole i predelli. Nastawa flankowana parą kolumn w części środkowej i parą pilastrów na zewnątrz. Podpory dźwigają wyłamane belkowanie, nad osią środkową wysunięte do przodu i tworzące łuk nadwieszony. W polu głównym, w ramie w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym, umieszczony obraz Matki Boskiej Zembrzyckiej oraz św. Jana Chrzciciela na zasuwie. Nad polem głównym trzy uskrzydlone główki aniołków. W osiach bocznych, w niszach zamkniętych łukiem w ośli grzbiet i zwieńczonych krzyżykiem, ustawione figury świętych: po prawej św. Stanisława, po lewej św. Wojciecha. Zwieńczenie w kształcie cebulastej, ażurowej kopuły, dekorowanej ornamentem roślinnym, spiętej u góry zamkniętą koroną z krzyżykiem. Po bokach zwieńczenia, na osi pilastrów para stojących aniołów. Cokół zdobiony fryzem arkadkowym i zamknięty od góry profilowanym gzymsem. Predella pośrodku dekorowana fryzem arkadowym, a w osiach bocznych stylizowanym ornamentem roślinnym, a na skrajach zawiniętym liściem akantu. Kolumny i pilastry ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn dekorowane ukośną kratką z rozetkami w polu, a trzony pilastrów z płyciną wypełnioną wicią z róż i innych kwiatów. Po bokach ołtarz ujęty ażurowymi uszakami utworzonymi z wolutowo skręconej wici roślinnej. Fryz dekorowany rzędem rozetek. Struktura malowana w kolorze naturalnego drewna, ornamentyka i profilowania złocone, detale czerwone i bordowe, suknie aniołów srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką. Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.
plebania
Plebania
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia św. Wojciecha, ukazanego frontalnie w postawie stojącej. Święty w lewej ręce trzyma pastorał, a w prawej otwartą księgę, o prawe ramię ma oparte wiosło. Twarz szczupła o wyraźnie wystających kościach policzkowych, otwartych ustach, krótkim nosie i wzroku skierowanym na wprost. Głowę okalają długie, siwe i falowane włosy oraz długa broda. Święty jest ubrany w żółtą albę, białą komżę zdobioną u dołu złotym pasem, bordowy ornat i rękawice, złoty paliusz oraz złotą infułę na głowie. Rzeźba ustawiona jest na niskim, brązowym, prostopadłościennym cokole. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, atrybuty i detale złocone.
rzeźba
Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia św. Stanisława, ukazanego frontalnie w postawie stojącej. Święty w lewej ręce trzyma pastorał, a prawą ugiętą w łokciu wyciąga przed siebie. Twarz owalna o dużych ustach i nosie, wzroku skierowanym na wprost. Głowę okalają średniej długości włosy, silnie skręcone, zasłaniające uszy. Święty jest ubrany w żółtą albę, białą komżę zdobioną u dołu złotym pasem, bordowy ornat i rękawice, złoty paliusz oraz złotą infułę na głowie. U dołu po prawej stronie widoczny jest w półpostaci i z lewego profilu Piotrowin z lewą ręką uniesioną do góry. Ubrany jest w białą tkaninę nałożoną na głowę. Rzeźby ustawione są na niskim, brązowym, prostopadłościennym cokole. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, atrybuty i detale złocone.
rzeźba
Św. Stanisław

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Maria Działo, "Epitafium Henryka Morstina", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-henryka-morstina

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności