Plebania
Zdjęcie nr 1: Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką. Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.
Zdjęcie nr 2: Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką. Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.
Zdjęcie nr 3: Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką. Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.
Zdjęcie nr 4: Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką. Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.
Zdjęcie nr 5: Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką. Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.
Zdjęcie nr 6: Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką. Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.
Zdjęcie nr 7: Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką. Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.

Plebania

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Igołomia-Wawrzeńczyce
Miejscowość
Wawrzeńczyce
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Marii Magdaleny
Tagi
architektura XX wieku plebania
Identyfikator
DZIELO/12625
Kategoria
plebania
Czas powstania
1922-1923
Fundator
ksiądz Zygmunt Boratyński
Technika i materiał
cegły, techniki murarskie, dachówka, blacha
Kubatura
ok. 2500 m3
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Budynek plebanii został wybudowany w latach 1922-1923.

Opis

Plebania jest usytuowana po południowej stronie kościoła; poza obrębem ogrodzenia. Budyneka zwrócony frontem ku północy, parterowy z mieszkalnym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Na rzucie szerokiego prostokąta, układ wnętrza osiowy, w ogólnej dyspozycji trójdzielny, dwutraktowy; od zachodu trzytraktowy. Przy elewacji wschodniej niska przybudówka. Na osi budynku od północy sień, od południa salon. W części wschodniej cztery pomieszczenia w tym trzy mieszkalne oraz kancelaria parafialna dostępna osobnym wejściem przez przybudówkę. W części zachodniej sześć pomieszczeń, w tym kuchnia, spiżarnia, sanitariaty, wewnętrzny korytarz oraz nieregularne pomieszczenie klatki schodowej na poddasze. Na poddaszu sześć pomieszczeń. W pomieszczeniach sufity. W salonie bogato zdobiony strop kasetonowy z licznymi inskrypcjami m.in.: łacińskim wersetem, datą budowy – 1922 roku, oraz zapisy dotyczące fundacji kościoła w 1223 roku, założenia kamienia węgielnego odbudowy kościoła po zniszczeniach wojennych w 1923 roku, objęcia rządów nad diecezją kielecką przez arcybiskupa Sapiechę w 1925 roku, oraz wystawienia przy kościele kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i budowy plebanii staraniem księdza Boratyńskiego. W pomieszczeniach piece kaflowe; w salonie ozdobny. Elewacje zewnętrze tynkowane na żółto, na cokole, z narożami ujętymi wydatnym boniowaniem. Okna niewielkie zamknięte łukami odcinkowymi, w elewacjach dłuższych boków ponad oknami parteru odcinki gzymsu okapowego. W obu dłuższych elewacjach szerokie szczyty o fantazyjnej, falistej linii z sześcioma kolistymi prześwitami wzdłuż krawędzi; pośrodku po obu stronach duże półkoliste okna, w części środkowej zawierające wyjścia na balkony: frontowy wsparty na czterech kolumnach i tylny nadwieszony, mały, niedokończony. Po bokach okien półkolistych po jednym oknie, ponadto powyżej z obu stron po jednym okienku strychowym; w zwieńczeniu szczytu od północy pusta płycina zamknięta półkoliście. Dach dwuspadowy, łamany, kryty dachówką.


Inskrypcje ze stropu kasetonowego: Inskrypcje ze stropu kasetonowego: 1) Na ramach kasetonów: COMES SIT IPSE DEUS / INDEQUE MIGRANTI / A(NNO) D(OMINI) 1922 / BENEDICTO QUOQUE MANENTI / SALUS HIC INTRANTI; 2) W płycinach: 1. Wystawienie kaplicy Matki Boskiej Bolesnej i wybudowanie plebanji dla wielu- zgorszeniem, dla wielu - zrozumieniem, dla mnie świętym trudem, jako usprawiedliwienie moje przed Bogiem. Prob(oszcz) Par(afii) Wawrzeńczcyce ks(iądz) Zygmunt Boratyński. 1919-1932; 2. Iwo Odrowąż Biskup Krakowski Fundator Kościoła św. Marji Magdaleny w Wawrzeńczycach 1223.; 3. Książę Adam Stefan Sapieha Arcybiskup – Metropolita Krakowski objął rządy na parafją Wawrzeńczyce diecezji Kieleckiej 1925 r (oku); 4. J(ego) E(kscelencja) X(iądz) Augustyn Łosiński Biskup Kielecki założył kamień węgielny pod odbudowę kościoła dn(ia) 22 lipca 1923 r(oku) w uroczystość 700lecia kościoła par(afialnego) w Wawrzeńczycach zniszczonego przez wojnę w r(oku) 1914. 1223-1923.

Zarys problematyki artystycznej

Plebania jest standardową budowlą użytkową na planie prostokąta, nakrytą dachem dwuspadowym. Jej rozbudowana fasada nosi cechy architektury naobarokowej, i jest jednym z najlepszych przykłądów tego nurtu w małopolsce. Jej wklęsło-wypukły kształt w oczywisty sposób nawiązuje do sztuki baroku. Natomiast rozbudowane wejście wraz z oknem powyżej wykorzystuje rozwiązania okresu modernizmu, który w latach budowy plebanii, w okresie międzywojennym, przeżywał czas rozkwitu. Jego głównym założeniem było podążanie formy za funkcją.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Plebania zostałą wybudowana w latach 1922-1923 i jest budowlą użytkową na planie prostokąta, nakrytą dachem dwuspadowym. Jej rozbudowana fasada nosi cechy architektury naobarokowej której wklęsło-wypukły kształt nawiązuje do sztuki baroku. Natomiast rozbudowane wejście wraz z oknem powyżej wykorzystuje rozwiązania okresu modernizmu.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu malowany na płótnie naklejonym na deskę. W centrum Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach. Maria w pozycji siedzącej, ukazana całopostaciowo, lewą ręką ugiętą w łokciu podtrzymuje Dzieciątko w okolicy klatki piersiowej. Głowa pochylona nieco w lewą stronę. Twarz o rysach młodej kobiety, oczy brązowe, nos długi, usta wąskie. Karnacja jasna, z rumieńcami na policzkach; włosy jasne, przykryte maforionem. Maria jest ubrana w suknię z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym, na którą zarzucony jest obfity, błękitny płaszcz okrywający ramiona. Spod szat widoczna lewa, bosa stopa. Nad głową malowany nimb, powyżej powtórzony w trybowanej blasze; złocony. Dzieciątko jest nagie, leży na kolanach Matki z głową pochyloną lekko do przodu. Ręce ma ugięte, rozchylone w geście błogosławieństwa. Włosy ma krótkie, gęste, jasnobrązowe, twarz okrągłą z krótkim nosem, wąskimi ustami i półprzymkniętymi powiekami. Z prawej strony, w dole kompozycji, na pierwszym planie, ukazana klęcząca kobieta. W obu wyciągniętych przed siebie rękach trzyma tacę, na której leżą jasnoróżowe róże. Na głowie ma dekoracyjnie upięty kok, w który wpleciony jest pas materiału. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię z krótkimi rękawami i szerokim dekoltem. Tło kompozycji jednolite, ciemne. Na górną część obrazu nałożony okład ze srebrnej blachy repusowanej w motywy wici roślinno-kwiatowej. Wewnętrzna krawędź okładu obwiedziona pozłoconym pasem blachy, z repusowanym ornamentem roślinnym. Na krawędzi punca kontrybucyjna „CE”.
obraz
Adoracja Matki Boskiej
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na czworobocznej, profilowanej stopie przechodzącej wyżej w trzon o formie gruszkowatego nodusa. Czara półkolista, puklowana z profilowanym brzegiem. Wewnątrz cynowa misa. Pokrywa drewniana, złocona i malowana w formie ażurowej korony w typie zamkniętym. Dolna obręcz profilowana i dekorowana elementami naśladującymi kameryzację; powyżej pas liści akantu. Kabłąki fakturowane; na ich przecięciu, osadzony na spłaszczonej kuli krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Drewniana dzwonnica została wybudowana 15 m na południowy wschód od kościoła w Wawrzeńczycach, w obrębie ogrodzenia na terenie dawnego cmentarza. Ustawiono ją w konstrukcji słupowej, na kamiennej podmurówce, na planie kwadratu, jako budowlę dwukondygnacyjną z izbicą. Wieża została oszalowana deskami o układzie pionowym. Dolna kondygnacja o ścianach pochyłych. W elewacji północnej dwa prostokątne otwory wejściowe nakryte prostymi daszkami pulpitowymi, mieszczące jednoskrzydłowe, drewniane drzwi. W górnej części każdej elewacji dwudzielne okna zakończone ostrołukowo, wypełnione kratownicą drewnianą. Izbica zakończona od dołu ażurową dekoracją w formie wyciętych w deskach zaokrąglonych zębów oraz okrągłych otworów. Nakryta dachem czterospadowym o konstrukcji krokwiowo-płatwiowej, zabezpieczona blachą ocynkowaną. W środku trzykondygnacyjna, z drewnianymi schodami; mieści trzy, barokowe dzwony.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją „Anna Latalina żyła lat 22. / zmarła d(nia) 5. Listopada 1849. r(oku) / Maryianna Latalina żyła lat 30. / zmarła d(nia) 26. Kwietnia 1855 r(oku) / Maryianna Latalina żyła lat 38. / zmarła d(nia) 8. Czerwca 1864. r(oku) / wdzięczny mąż dla trzech Żon / wraz z dziećmi te pamiątke stawia / prosi o westchnienie do Boga”.
płyta nagrobna
Epitafium Anny Lataliny, Marianny Lataliny i Marianny Lataliny
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta wmurowana w północną elewację kościoła. Umieszczono na niej, częściowo zakrytą inskrypcję o treści „WYZNAJĘ TO IŻEM BYŁ GRZESNIKIEM MÓJ BOŻ[E] / JEDNAKZE MIŁOSIE[R]DZIE TWOIE NIECH PRZEMOŻ[E] / CIEBIE ZAS CZYTELNIKU O PACIERZY PROS[ZĘ] / JA FRANCISZEK WILKONSKI Y SUPPLIKE WNOSZ[Ę]”.
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Wilkońskiego
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta w obramieniu ze stylizowanych liści oplatatających ramę. W narożach rozetki. W górnej części ryty wizerunek uskrzydlonej klepsydry, w dolnej węża połykającego swój ogon. Inskrypcja ryta, wykonana minuskułową kursywą. „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Karolinie Macieia z Grabskich Katarzyny / Kwapiszewskich Małżonków, Córce Eufrozyny / Drugiego Imienia, po Siedemnastém lecie, / Zeszłey z tego Swiata w Naypiękniéyszym kwiecie. / Tysiąc Ośmset dwudziestego i Piątego / Roku a Listopada dnia Siedemnastego. / Z rąk Rodziców płaczących wyrwanéy Stawiony / I łzami ku wiecznéy pamiątce skropiony. / Tu żałośni Rodzice Córke swą złożyli, / Wątpiąc czyli Ją Światłu czy Niebu zrodzili, / Lecz, skoro Ją tak prędko Smierć z Oczu porwała, / Znak nie omylny, że się Niebu podobała. / Przechodniu, co masz na celu duszy zbawienie, / Z mów za Nią choć iedno szczere pozdrowienie”.
płyta nagrobna
Epitafium Karoliny Kwapiszewskiej

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, przymocowana do ściany czterema nitami, z zewnątrz ozdobionymi rozetkami. W polu złocona, kuta inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / HENRYK HRABIA MORSTIN / SODALIS MARIANUS / STAROSTA PRZEWORSKI RZESZOWSKI I SAMBORSKI / OBYWATEL ZIEMSKI / WIERNY SYN KOŚCIOŁA I OJCZYZNY / UR(ODZONY) 2. II. 1859. W KRAKOWIE ZMARŁ W IGOŁOMII 19. IX. 1922. / R(EQUIESCAT) I(N) P(ACE)”. Między pierwszym a drugim wierszem inskrypcji, kuty i złocony herb Leliwa. W tarczy o ściętych narożach głowicy i podstawie z języczkiem umieszczono godło herbu Leliwa: księżyc, a nad nim gwiazda. Na tarczy hełm z otwartą koroną i klejnotem w postaci czterech piór, na których położono gwiazdę.
płyta nagrobna
Epitafium Henryka Morstina
Zdjęcie nr 1: Drewniane płaskorzeźbione stalle ustawione na niewysokim cokole, zamkniętym gzymsem. Przedpiersie ujęte po bokach dwoma filarami, zdobionymi na ściankach prostokątnymi płycinami, zamkniętymi łukiem półkolistym. Na szczycie filarów ustawione są kwiatony. Lico przedpiersia zdobione jest siedmioma półkolistymi arkadami wspartymi na złoconych półkolumienkach. Pomiędzy arkadami małe rozetki, całość zamknięta profilowanym gzymsem. Zaplecek dwustrefowy, w dolnej obity boazerią. Górna część w kształcie leżącego prostokąta, ujęta w narożach pilastrami, zwieńczona gzymsem, nad którym znajduje się niska attyka złożona z czołganek; na osi pilastrów dwa kwiatony. W polu zaplecka siedem arkadek zamkniętych trójliściem, wspartych na złoconych półkolumienkach. W pola arkad wpisane symetryczne motywy kwiatowe; w nadłuczach arkad rozety. Półkolumienki w partii przedpiersia jak i zaplecka ustawione na niskich bazach o trzonach zdobionych dekoracją roślinną i prostych kapitelach. Siedzisko gładkie. Struktura malowana na ciemny brąz, kwiatony polichromowane na czerwono i złocone, ornamentyka i profilowania złocone.
stalla
Stalla
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna. Antepedium trójosiowe, flankowane czterema kolumnami. W osi środkowej płycina w kształcie leżącego prostokąta z monogramem Matki Boskiej w polu i wieńcem z róż. W osiach bocznych płyciny w kształcie stojących prostokątów z bukietem narcyzów w polu. Tabernakulum metalowe w formie prostopadłościennej szafki zamkniętej profilowanym gzymsem wspartym na dwóch smukłych kolumnach. Drzwiczki prostokątne, zamknięte półkoliście z przedstawieniem krzyża z gorejącym sercem w czwórliściu oraz motywem winorośli i kłosów zbóż. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na czterech smukłych kolumnach, zwieńczonego kopułą i rzeźbą pelikana karmiącego młode. Retabulum ustawione na wysokim cokole i predelli. Nastawa flankowana parą kolumn w części środkowej i parą pilastrów na zewnątrz. Podpory dźwigają wyłamane belkowanie, nad osią środkową wysunięte do przodu i tworzące łuk nadwieszony. W polu głównym, w ramie w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym, umieszczony obraz Matki Boskiej Zembrzyckiej oraz św. Jana Chrzciciela na zasuwie. Nad polem głównym trzy uskrzydlone główki aniołków. W osiach bocznych, w niszach zamkniętych łukiem w ośli grzbiet i zwieńczonych krzyżykiem, ustawione figury świętych: po prawej św. Stanisława, po lewej św. Wojciecha. Zwieńczenie w kształcie cebulastej, ażurowej kopuły, dekorowanej ornamentem roślinnym, spiętej u góry zamkniętą koroną z krzyżykiem. Po bokach zwieńczenia, na osi pilastrów para stojących aniołów. Cokół zdobiony fryzem arkadkowym i zamknięty od góry profilowanym gzymsem. Predella pośrodku dekorowana fryzem arkadowym, a w osiach bocznych stylizowanym ornamentem roślinnym, a na skrajach zawiniętym liściem akantu. Kolumny i pilastry ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn dekorowane ukośną kratką z rozetkami w polu, a trzony pilastrów z płyciną wypełnioną wicią z róż i innych kwiatów. Po bokach ołtarz ujęty ażurowymi uszakami utworzonymi z wolutowo skręconej wici roślinnej. Fryz dekorowany rzędem rozetek. Struktura malowana w kolorze naturalnego drewna, ornamentyka i profilowania złocone, detale czerwone i bordowe, suknie aniołów srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia św. Wojciecha, ukazanego frontalnie w postawie stojącej. Święty w lewej ręce trzyma pastorał, a w prawej otwartą księgę, o prawe ramię ma oparte wiosło. Twarz szczupła o wyraźnie wystających kościach policzkowych, otwartych ustach, krótkim nosie i wzroku skierowanym na wprost. Głowę okalają długie, siwe i falowane włosy oraz długa broda. Święty jest ubrany w żółtą albę, białą komżę zdobioną u dołu złotym pasem, bordowy ornat i rękawice, złoty paliusz oraz złotą infułę na głowie. Rzeźba ustawiona jest na niskim, brązowym, prostopadłościennym cokole. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, atrybuty i detale złocone.
rzeźba
Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia św. Stanisława, ukazanego frontalnie w postawie stojącej. Święty w lewej ręce trzyma pastorał, a prawą ugiętą w łokciu wyciąga przed siebie. Twarz owalna o dużych ustach i nosie, wzroku skierowanym na wprost. Głowę okalają średniej długości włosy, silnie skręcone, zasłaniające uszy. Święty jest ubrany w żółtą albę, białą komżę zdobioną u dołu złotym pasem, bordowy ornat i rękawice, złoty paliusz oraz złotą infułę na głowie. U dołu po prawej stronie widoczny jest w półpostaci i z lewego profilu Piotrowin z lewą ręką uniesioną do góry. Ubrany jest w białą tkaninę nałożoną na głowę. Rzeźby ustawione są na niskim, brązowym, prostopadłościennym cokole. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, atrybuty i detale złocone.
rzeźba
Św. Stanisław

Podobne dzieła

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Dzwonnica typu parawanowego, wolnostojąca, murowana z cegły, częściowo tynkowana; trójosiowa. Obiekt wzniesiony na trzystopniowym podwyższeniu. Arkady przelotowe w połowie wysokości przedzielone murowanym gzymsem; od góry zamknięte w osi środkowej łukiem nadwieszonym, w osiach skrajnych dodatkowo ściętym. Dzwonnica nakryta jest czterospadowym dachem, krytym blachą, w osi środkowej ponad arkadą dodatkowo znajduje się trójkątny, wystający przed lico połaci dachowej tympanon oraz powyżej czworoboczna pseudowieżyczka nakryta spiczastym hełmem w kształcie ostrosłupa zwieńczonego prostym krzyżem osadzonym na kuli. W dzwonnicy zawieszone są trzy dzwony: pierwszy z odlewaną plakietą przedstawiającą św. Stanisława i napisem „ŚW(IĘTY) STANISŁAW / BISKUP I MĘCZENNIK” oraz odlewaną plakietą przedstawiającą Matkę Boską z Dzieciątkiem i napisem „MARYJA / KRÓLOWA POLSKI”; drugi z napisem „CHRISTUS / REDEMPTOR HOMINIS / CHRYSTUS / ZBAWICIEL CZŁOWIEKA” oraz „DAR WIERNYCH / PARAFII JANOWICE / DLA UCZCZENIA / JUBILEUSZU ROKU 2000”; trzeci z napisem „TYSIĄCLECIE DIECEZJI KRAKOWSKIEJ / 1000-2000 / DAR UFUNDOWALI: / MARIA I JÓZEF TURCZYŃSKI / TERESA, JÓZEF I AGNIESZKA ŻOŁNIERCZYK / STANISŁAWA I EDWARD KAPUSTA / MARIA I JÓZEF WOŹNIAK” oraz „PEREGRYNACJA OBRAZU / MATKI BOŻEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ / 22-23.02. 2000 ROKU / KIEDY PROBOSZCZEM BYŁ KS(IĄDZ) JAN BYRSKI / DAR RODU KACZORÓW - STANISŁAWA KACZORA / MARII I JANA JĘDRZEJCZYKÓW / ZOFII SOSIN, EWY I KAZIMIERZA CYGANÓW”.
dzwonnica

Dzwonnica

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, na kamiennym podmurowaniu, jednonawowy, na planie krzyża. Nawa na rzucie wydłużonego prostokąta, z węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, flankowanym dwoma kwadratowymi aneksami – zakrystią i kaplicą. Od południowego-zachodu dostawiona wieża na planie kwadratu z uskokowym zwężeniem ostatniej kondygnacji, z kruchtą w przyziemiu, ujęta dwiema wieżyczkami na planie ściętego koła, w południowej kręcone schody, w północnej schowek oraz dwoma otwartymi na zewnątrz arkadą aneksami na planie kwadratu z wejściami bocznymi do świątyni. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z dwoma gurtami opadającymi na cztery półfilary. Otwór tęczowy w formie leżącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W południowo-zachodniej części nawy zawieszony parapet chóru muzycznego o wybrzuszonej części środkowej balustrady. Posadzka betonowa, pokryta płytami kamiennymi. Fasada wieżowa, bez podziału na kondygnacje, w narożach ujęta kamiennymi szkarpami. Na osi portal wejściowy w formie kwadratu zamkniętego łukiem półkolistym, z dwuskrzydłowymi drzwiami, nakryty daszkiem okapowym. Nad nim okno witrażowe w formie koła. Wieża przepruta z trzech stron oknami w formie wydłużonego prostokąta zamkniętego półkoliście oraz w najwyższej części z czterech stron potrójnymi, arkadkowymi oknami. Wieżyczki przeprute niewielkimi, okrągłymi okienkami. Elewacje północna i południowa, ujęte we frontowych narożach kamiennymi szkarpami, przeprute trzema oknami witrażowymi w formie wydłużonego prostokąta zamkniętego półkoliście. Kaplica i zakrystia z jednym oknem o kształcie kwadratu zamkniętego łukiem półkolistym. Elewacja północno-wschodnia z dwoma oknami. Wieża nakryta dachem wieżowym kopulastym z latarnią zakończoną krzyżem, wieżyczki daszkami stożkowymi, a aneksy pulpitowymi. Dach nad nawą dwuspadowy z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę nakrytą daszkiem wieżowym, prezbiterium niższe, przykryte dachem wielospadowym, kaplica i zakrystia dwuspadowym.
kościół

Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej

Zdjęcie nr 1: Murowana i tynkowana, wolnostojąca dzwonnica o formach architektonicznych, dwuosiowa i dwukondygnacyjna. Kondygnacja pierwsza umieszczona na niewysokim cokole, dwuosiowa, zamknięta po bokach dwuspadowym, profilowanym daszkiem krytym blachą. Elewacja z dwoma półkolistymi arkadami artykułowana wysuniętą przed jej lico lizeną zwieńczoną jednospadowym daszkiem, krytym blachą. Lica arkad zdobione dekoracją w tynku naśladującą ciosy kamienne. W prześwitach arkad zawieszone dwa dzwony. Kondygnacja druga jednoosiowa, zamknięta trójkątnym przyczółkiem z dwuspadowym daszkiem krytym blachą. W prześwicie półkolistej arkady zawieszony dzwon. W zwieńczeniu kamienny krzyż równoramienny o wklęsłej linii ramion.
dzwonnica

Dzwonnica

Zdjęcie nr 1: Dzwonnica usytuowana w północno-wschodniej części cmentarza przykościelnego. Założona na planie kwadratu ze ścianami stopniowo zwężającymi się ku górze. Fundament ceglany, ściany oszalowane pionowo z listwowaniem. Odsadzka między fundamentem i ścianami przykryta okapem z gontu. W połowie oraz w trzech czwartych wysokości elewacje wieży rozczłonkowane poziomo okapami z gontu. Wejście od strony zachodniej, drzwi jednoskrzydłowe, nakryte daszkiem dwuspadowym. W najwyższej kondygnacji wieży w każdej elewacji po dwa okienka zakończone łukiem. Dach namiotowy, stromy, podbity gontem, zwieńczony metalową kulą z krzyżem.
dzwonnica

Dzwonnica

Zdjęcie nr 1: Dzwonnica usytuowana w południowo-wschodniej części placu przykościelnego; na planie kwadratu, o konstrukcji słupowej, szalowana, dwukondygnacyjna, zwieńczona wysokim dachem namiotowym z krzyżem. Przy wejściu tabliczka z inskrypcją „Któż jak Bóg! / Dzwony i dzwonnica poświęcone / przez J(ego) E(kscelencję) Ks(iędza) B(isku)p(a) Karola Wojtyłę / dn(ia) 5 X 1958 r(oku). / Odnowioną dzwonnicę poświęcił / J(ego) E(minencja) Ks(iądz) Kard(ynał) Stanisław Dziwisz / dn(ia) 18 II 2007 r(oku) / Parafia Gorzków”.
dzwonnica

Dzwonnica

Zdjęcie nr 1: Kościół usytuowany w centrum wsi, u zbiegu głównych dróg, położony na niewielkim wzniesieniu, na placu otoczonym ogrodzeniem z kamiennymi filarami i metalową kratą. Budynek orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Od zachodu do fasady dostawiona niewielka kruchta; od południa dostawiona kaplica na planie prostokąta. Prezbiterium ujęte symetrycznie aneksami: pomieszczenie gospodarcze od północy i zakrystia od południa. Kościół sklepiony kolebkowo na gurtach z lunetami; prezbiterium nakryte sklepieniem parasolowatym; kaplica sklepieniem pseudoklasztornym; aneksy i kruchta z płaskim stropem. Wnętrze oświetlają prostokątne okna zamknięte półkoliście; w ścianie zachodniej okno okrągłe; w kaplicy i aneksach również okna zamknięte półkoliście. Wejście główne na osi kościoła, prostokątne; prezbiterium skomunikowane z aneksami prostokątnymi drzwiami; z zakrystii wyjście na zewnątrz. Chór muzyczny wsparty na czterech metalowych kolumnach z częścią środkową wybrzuszoną; z parapetem ozdobionym pseudopłycinami, kostkowaniem i lambrekinem. Fasada jednoosiowa, jednokondygnacyjna z trójkątnym szczytem, ozdobiona krenelażem. Na osi kruchta, zamknięta trójkątnym szczytem z prostokątnym wejściem o półkolistym zwieńczeniu. Elewacje ujęte są uskokowymi przyporami i zwieńczone gzymsem z motywem lambrekinów. Dachy dwuspadowe nad nawą i prezbiterium; pulpitowe nad aneksami i kaplicą; kryte blachą. Dach wieńczy wieżyczka na sygnaturkę w formie gloriety zwieńczonej ostrosłupem z krzyżem. Kaplica południowa na planie prostokąta, ze sklepieniem odwołującym się do formy sklepienia klasztornego. Szerokie wejście zakończone łukiem odcinkowym od strony nawy głównej. Naprzeciw wejścia okno zamknięte półkoliście, uskokowe wielokwaterowe. Wejście od strony zachodniej prostokątne, z drewnianymi drzwiami. Wnęka ołtarzowa zakończona łukiem półkolistym, z dekoracją mozaikową, przedstawiającą Michała Archanioła; podwieszona mensa ołtarzowa z lastriko. Część ołtarzowa podniesiona o jeden stopień.
kościół

Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Plebania", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/plebania

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności