Anioł

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

krakowski

Gmina

Krzeszowice

Miejscowość

Zalas

Metropolia

Krakowska

Diecezja

Krakowska

Dekanat

Krzeszowice

Parafia

Św. Marii Magdaleny i św. Andrzeja Apostoła

Kościół

Św. Marii Magdaleny i Andrzeja Apostoła

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Tagi

aniołek rzeźba XX wieku

Miejsce przechowywania

kościół

Identyfikator

DZIELO/09743

Kategoria

rzeźba

Ilość

1

Czas powstania

XX wiek

Technika i materiał

gips (?) odlewany, polichromowany

Autor noty katalogowej

Agata Felczyńska

Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane.

Opis

Rzeźba przedstawia anioła klęczącego na lewym kolanie na cokole imitującym rosnącą trawę. Postać ma ręce złożone do modlitwy i opuszczoną głowę z szeroką twarzą o jasnych oczach, małym nosie i czerwonych, niewielkich ustach; jasne włosy opadają jej na plecy. Jest ubrana w niebieską suknię ze złotą lamówką i kołnierzykiem w kropki; skrzydła białe, złożone.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba anioła pełniła funkcję dekoracyjną, mogła być też częścią większej sceny figuralnej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Rzeźba zabrudzona, widoczne odpryski polichromii.

Streszczenie

Dwudziestowieczna figurka anioła pełniła funkcję dekoracyjną albo była częścią większej sceny figuralnej.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Na ośmiobocznej podstawie o fazowanej, lekko wklęsłej krawędzi osadzony prostopadłościenny cokół, na którym trzon w typie gruszkowym podtrzymujący półkulistą, puklowaną czarę z wklęsłym, profilowanym brzegiem. Pokrywa z płaskim brzegiem przechodzącym w lekko wybrzuszony cokół i zwężające się ku górze puklowania z kulą i krzyżem. Na bocznej ściance cokołu kuta data „A(NNO) D(OMINI) 1751”.

chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty.
Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki.
Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.

feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Najświętszego Serca Marii i Najświętszego Serca Jezusa otoczone drewnianą, profilowaną ramą zwieńczoną krzyżem łacińskim ujętym wolutami.
Na awersie Matka Boska została ukazana w półpostaci, frontalnie, patrząc przed siebie. Ma jasną karnację, rysy twarzy delikatne, oczy ciemne; ciemne, falowane włosy opadają jej na ramiona. Jest ubrana w białą lamowaną pod szyją złotem suknię, jasny, złocony na brzegach i opadający na barki welon, a na ramiona ma zarzucony błękitny, podbity jasnym materiałem płaszcz przechodzący na skos do prawego biodra. Prawą rękę wyciąga przed siebie, lewą wskazuje na widoczne na piersi gorejące serce oplecione różanym wieńcem. Tło przedstawienia ciemne, rozjaśnia się delikatnie wokół głowy Marii.
Na rewersie ukazany w ten sam sposób Chrystus, który prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, a lewą wskazuje na oplecione koroną cierniową, płonące serce zwieńczone krzyżem. Jest ubrany w białą tunikę z długimi rękawami i przerzucony przez lewe ramię czerwony płaszcz podbity złotem.

feretron

feretron

Zdjęcie nr 1: W południowo-wschodniej części placu przy kościele stoi drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowej, na kamiennym cokole na planie kwadratu, zwężająca się ku górze. W ścianach wschodniej i zachodniej po dwa, w południowej i północnej po jednym oknie zamkniętym łukiem odcinkowym nadwieszonym. Wejście w ścianie wschodniej, ponad nim daszek dwuspadowy zwieńczony kulą z krzyżem. Dach czterospadowy z ośmiobocznym tamburem z latarnią i hełmem baniastym, zakończony krzyżem. Dach kryty blachą.

dzwonnica

Dzwonnica

Zdjęcie nr 1: Murowana z cegły, orientowana, trzynawowa bazylika emporowa z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Do jednej czwartej wysokości murów lico kamienne, całość obiega cokół. Fasada dwukondygnacyjna, trójosiowa; oś środkowa wysunięta przed lico muru. Podziały pionowe tworzą dwuuskokowe przypory, poziome gzyms w połowie wysokości osi środkowej. Na osi portal ostrołukowy, uskokowy, flankowany filarami wspartymi na wysokich cokołach. W filarach fragmenty laski. Powyżej wsporniki podtrzymujące wąską archiwoltę otoczoną fryzem arkadowym. Nad otworem drzwiowym tympanon o zarysie łuku ostrego. W zwieńczeniu trójkątny przyczółek, którego ramiona spływają na konsolki oparte na filarach; całość wieńczy krzyż. Ponad portalem dwa okna w uskokowym obramieniu zakończonym łukiem ostrym. Ponad nimi okrągłe okno, wyżej kamienny kartusz z herbem fundatorki. Fasadę wieńczy ząbkowanie i fryz arkadowy. W skrajnych osiach okna ostrołukowe. W dolnym, lewym rogu osi środkowej data: MCMV. Podziały ścian nawy bocznej stanowią trójskokowe przypory; pomiędzy nimi okna ostrołukowe w uskokowych obramieniach. Ponad oknami ząbkowanie, profilowany architraw, fryz i gzyms wsparty na kroksztynach. W partii nawy głównej podział ścian tworzą małe przypory, pomiędzy którymi znajdują się okrągłe okna, ponad nimi fryz arkadowy. W zwieńczeniu kroksztyny. W ścianach zakrystii dwa wąskie, ostrołukowe okna i jedno okrągłe w profilowanych obramieniach. W trójkątnym zwieńczeniu fryz arkadowy ujęty w dwa pasy ząbkowania. Przy zachodniej ścianie południowej zakrystii znajduje się boczne wejście otwarte dwoma ostrołukowymi arkadami, wspartymi na filarze. W górnej partii ozdobione fryzem arkadowym, ząbkowaniem i kroksztynami. Pomiędzy nawą boczną a południową zakrystią okrągła wieżyczka z dwoma kwadratowymi otworami okiennymi. Strona północna analogiczna do południowej, oprócz pomieszczenia między nawą a zakrystią i portalu w pomieszczeniu przy kruchcie. Pomieszczenie z wejściem pomocniczym od strony zachodniej Od północy wąskie okno zamknięte łukiem półkolistym, w narożach ryzality zwieńczone konsolkami z fryzem arkadowym i gzymsem pomiędzy. Portal kamienny, ustawiony na czterech stopniach, ostrołukowy, zwieńczony trójkątnym przyczółkiem z ramionami spływającymi na profilowane konsole. Prezbiterium opięte czterema przyporami dwuuskokowymi. W ścianie wschodniej płycina zakończona łukiem ostrym. W zwieńczeniu fryz arkadowy i gzyms wsparty na kroksztynach. Pomiędzy nawą główną, a prezbiterium wieżyczka na sygnaturkę na planie kwadratu ze ściętymi narożami, przy których znajdują się dwuuskokowe przypory. We wszystkich ścianach wieżyczki po dwa okna ostrołukowe z parapetem, pod nim fryz arkadowy. Ściany wieńczy pas kostkowania. Nawa główna, część prezbiterium i zakrystie przykrywa dach dwuspadowy, z zakończeniu prezbiterium dach powtarza kształt prezbiterium. Nawy boczne nakryte dachem pulpitowym, wieżyczka dachem stożkowym, wieżyczka na sygnaturkę ostrosłupowym ze ściętymi krawędziami. Wszystkie dachy blaszane.Najcenniejszy wyposażenie wnętrza stanowią trzy późnobarokowe ołtarze z 1710 roku (w głównym obraz św. Marii Magdaleny z początku XVIII wieku w sukience z 1709 roku,) ambona z 1711 oraz chrzcielnica czarnomarmurowa z 1751 roku.

kościół

Kościół św. Marii Magdaleny i św. Andrzeja Apostoła

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wyciętych górnych narożach. W centrum kompozycji klęczący na lewym kolanie Chrystus, którego ręce są przywiązane sznurem do niskiej kolumny. Prawą nogę ma odstawioną do boku, opartą o postument, biodra skierowane do przodu, tors skręcony silnie w stronę kolumny, głowę odwróconą na lewe ramię i odchyloną do tyłu. Na jego poszarzałej twarzy maluje się wyraz ogromnego cierpienia: oczy są półprzymknięte, usta zsiniałe, rozchylone. Całe ciało Chrystusa jest naznaczone męką, poskręcane, pokryte śladami krwi. Biodra owija czerwone perizonium, przed nim leży rózga. Obraz utrzymany w brunatnobrązowej, ciemnej tonacji, wybijają się jedynie błyszczące powierzchnie marmurowej kolumny, fragmenty ciała umęczonego oraz jasny nimb otaczający głowę.

obraz

Chrystus u słupa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczne, całopostaciowe figury aniołów siedzących w zdynamizowanych pozach na przerwanym przyczółku ołtarza głównego, ukazanych pod postaciami małych dzieci. Anioł po prawej stronie retabulum siedząc zwrócony na wprost odwraca się w trzech czwartych w prawo lekko pochylając do przodu. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, dziecięce rysy o wąskich łukach brwi, dużych, migdałowatych oczach, lekko zadartym nosie, kształtnych ustach i podbródku. Naga sylwetka o zaokrąglonych kształtach, z dwoma fałdkami nad brzuchem osłonięta jest w partii bioder złoconą szatą zarzuconą przez prawe ramię. Wyciągnięta do przodu lewa ręka skierowana jest w prawo, nogi skrzyżowane. Na plecach rozłożone złocone skrzydła.
Anioł po lewej stronie retabulum siedząc zwrócony na wprost odwraca się w trzech czwartych w prawo lekko odchylając nieco do tyłu sylwetkę. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, dziecięce rysy o wąskich łukach brwi, dużych, migdałowatych oczach, zadartym nosie, rozchylonych ustach i wydatnym podbródku. Naga sylwetka o zaokrąglonych kształtach, z dwoma fałdkami nad brzuchem osłonięta jest w partii bioder złoconą szatą zarzuconą przez lewe ramię. Skierowane w lewo, zgięte w łokciach ręce uniesione są do góry z wyprostowanymi palcami wskazujacymi. Na plecach rozłożone złocone skrzydła.

Anioł

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna figura ukazuje przyklękającego na prawe kolano uskrzydlonego anioła. Anioł o lekko pochylonej głowie do przodu ma modlitewnie złożone ręce przed sobą. Jego owalną twarz o jasnej karnacji, drobnym nosie i ustach otaczają krótkie brązowe włosy. Postać ubrana jest w białą, luźną tunikę. Umieszono ją na prostopadłościennym drewnianym postumencie zaopatrzonym w niski profilowany cokół oraz gzyms.

Adorujący anioł

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.

Adorujące anioły

Zdjęcie nr 1: Umieszczone na przyczółku całopostaciowe rzeźby aniołów, ułożonych przeciwstawnie, w pozycji półleżącej, zwróconych w kierunku osi ołtarza. Ich nogi bezpośrednio stykające się z gzymsem są ugięte w kolanach, natomiast zewnętrzne – wyprostowane. Ramiona aniołów są szeroko rozłożone, a dłonie z ugiętymi palcami. Głowy lekko pochylone do przodu skłaniają się delikatnie w stronę centrum ołtarza. Ich twarze są owalne, pełne, z głęboko osadzonymi dużymi oczami, przysłonięte do połowy powiekami. Nosy proste, wyraźnie zaznaczone, usta wąskie, lekko rozchylone. Głowy okolone pofalowanymi puklami włosów sięgającymi ramion. Skrzydła aniołów są rozłożone, z głęboko rzeźbionymi piórami. Każdy z aniołów ubrany jest w tunikę, sięgającą kostek z opracowaną lamówką wokół dekoltu oraz w krótszą, wierzchnią szatę, przewiązaną w pasie, z wykrojem pod szyją w kształcie litery „V” i z podwiniętymi rękawami, a także w sandały sięgające do połowy łydki. W opracowaniu wierzchniej szaty dominują pionowe, równoległe, rurkowate fałdy. W szacie spodniej tkanina nad zewnętrzną stopą układa się w formę węzła. Karnacja ciała aniołów kremowa, włosy brązowe, szaty i skrzydła złote.

Anioł

Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Anioł

Zdjęcie nr 1: Figura ścięta i drążona z tyłu, ustawiona na niskiej podstawie. Anioł ukazany frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, obie ręce unosi wysoko, kierując je w lewą stronę. Twarz ma okrągłą, o pełnych policzkach i wyodrębnionej brodzie, migdałowatych oczach, prostym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. Anioł ubrany w ekspresyjnie fałdowany, złocony płaszcz, podtrzymywany pojedynczą taśmą przełożoną przez lewe ramię, zawinięty wokół bioder, odsłaniający lewą nogę. Skrzydła ma duże, złożone i złocone. Przy prawej nodze postaci srebrzony obłok. Polichromia ciała naturalistyczna.

Anioł

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Anioł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/aniol-41

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności