Krucyfiks pochodzi z poprzedniego kościoła w Zembrzycach.
Pełnoplastyczna, ścięta w partii korpusu i bioder, polichromowana figura Chrystusa na prostym krzyżu, przybita trzema gwoździami i dodatkowym drewnianym kołkiem w partii bioder. Sylwetka zmarłego Chrystusa smukła, wychudła z wyraźnie zaznaczoną muskulaturą i układem kostnym klatki piersiowej. Ramiona uniesione wysoko tworzą łuk, nogi są lekko ugięte w kolanach, głowa opada na prawe ramię. Twarz pociągła, oczy zamknięte, nos niewielki, usta lekko otwarte. Na prawe ramię spływa pukiel długich włosów, broda krótka. Perizonium krótkie, spięte na prawym boku. Figura zmarłego Chrystusa pokryta polichromią imitującą naturalną karnację, widoczne są ślady męki. Perizonium ciemnobrązowe, włosy i zarost czarne.
Nazywa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Przedstawienie Ukrzyżowania zredukowane wyłącznie do postaci wiszącego na krzyżu, martwego Chrystusa ma uzmysłowić oglądającym Jego osamotnienie w czasie męki. Chrystus został ukazany w typie Cristo morte – tzn. jako umarły z zamkniętymi oczami i rozchylonymi ustami. Postać Chrystusa pozbawiona jest ekspresji charakterystycznej dla XVIII wieku – jego sylwetka jest wyraźnie statyczna. Silnie skręcone w loki włosy opadające na klatkę piersiową noszą jeszcze echo gotyku. Nieudolnie oddane dłonie i stopy przywodzą na myśl warsztat rzeźbiarza prowincjonalnego.
Figura zachowana w złym stanie, silnie zabrudzona, ubytki palców dłoni, odspojenia gruntu i warstwy malarskiej między rękoma a tułowiem. Liczne odpryski polichromii na całym ciele, brak titulusa.
Krucyfiks pochodzi z poprzedniego kościoła w Zembrzycach. Rzeźba powstała w drugiej połowie XVII wieku. Chrystus został ukazany w typie Cristo morte – tzn. jako umarły z zamkniętymi oczami i rozchylonymi ustami. Postać Chrystusa pozbawiona jest ekspresji charakterystycznej dla XVIII wieku – jego sylwetka jest wyraźnie statyczna. Silnie skręcone w loki włosy opadające na klatkę piersiową noszą jeszcze echo gotyku. Nieudolnie oddane dłonie i stopy przywodzą na myśl warsztat rzeźbiarza prowincjonalnego.
Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-72