Krucyfiks

Opis

Rzeźba Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami, pełna. Zbawiciel ukazany w typie Cristo vivo, w lekkim zwisie, z głową pochyloną na prawą stronę. Chrystus ma szczupłą sylwetkę ciała, delikatnie podkreśloną linię żeber. Jego twarz jest podłużna, ma długi nos, delikatnie otwarte usta i oczy, krótką brodę. Ma długie, brązowe włosy spływające na plecy i prawe ramię, a na głowie założoną koronę cierniową złożoną z dwóch gałązek. Biodra oplata brązowe perizonium, zawiązane na prawym boku z jednym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Z dłoni, stóp i boku Chrystusa spływają strużki krwi. Polichromia ciała naturalistyczna, krzyż brązowy.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba powstała w XIX wieku. Niewyjaśnioną pozostaje kwestia autora lub kręgu warsztatowego. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Nad głową Chrystusa zwykle znajduje się titulus, czyli tabliczka z napisem winy, skróconym do liter INRI (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum), czyli Jezus Nazarejczyk Król Żydów, zgodnie z opisem w Ewangelii św. Jana: „Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: «Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski». Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: «Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim». Odparł Piłat: «Com napisał, napisałem»” (J 19, 19-22). Rzeźba powstała w prowincjonalnym warsztacie rzeźbiarskim, na co wskazują sumarycznie oddane detale anatomiczne figury.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Figura zachowana w złym stanie, silnie zabrudzona, ubytki palców prawej dłoni, odspojenia gruntu i warstwy malarskiej między rękami, a tułowiem, liczne odpryski polichromii na całym ciele, brak titulusa.

Streszczenie

Rzeźba z XIX wieku o nieustalonej atrybucji i dokładnym czasie powstania przedstawiająca ukrzyżowanego Chrystusa. Nawiązuje do zapoczątkowanego już w średniowieczu sposobu ukazywania martwego ciała Zbawiciela podkreślającego cierpienie i śmierć poprzez eksponowanie ran i opuszczonej bezwładnie głowy. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”.

Bibliografia