Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Nowa Biała
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Parafia Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Tagi
rzeźba XVIII wieku Spisz sztuka drugiej połowy XVIII wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/04851
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
przed 1779 rokiem
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 160 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Figura św. Piotra powstała razem z ołtarzem głównym przed 1779 rokiem, a więc po pożarze kościoła (1752), ale przed jego ponowną konsekracją. Została wymieniona w aktach wizytacji z 1832 roku.

Opis

Rzeźba drążona, ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, z głową skierowaną w lewo, w kontrapoście. Lewą rękę ma ugiętą i uniesioną w bok, w dłoni trzyma klucze, prawą ugiętą, przy boku, w której trzyma zamkniętą księgę. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o małych, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych, rozchylonych ustach, okoloną krótką, kręconą brodą i włosami. Ubrany jest w tunikę, rozchyloną na piersi, ściśle przylegająca do ciała, przepasaną w talii oraz obfity płaszcz zarzucony na prawe ramię i zawinięty na lewym boku i z przodu postaci. Figura w całości złocona.

Zarys problematyki artystycznej

Wszystkie figury z ołtarza głównego cechują smukłość sylwetki, lekkość i swoboda w oddaniu pozy oraz miękki modelunek szat, odzwierciedlający ruch postaci. Twarze rzeźbione są w bardzo znamienny sposób, o głęboko osadzonych oczach, z drążonym kącikiem, prostym nosie i pełnych ustach. Włosy i brody układane są w niewielkie falujące pukle, różnej długości, ściśle okalające twarz. Zwłaszcza w postaciach kobiecych zauważyć można duże przywiązanie do szczegółu, w detalicznym i precyzyjnym sposobie oddania stroju, a także jego dekoracji. Dekoracja rzeźbiarska ołtarza w Nowej Białej została wykonana na wysokim poziomie, przez bardzo wprawnego rzeźbiarza, być może z terenu Spisza, jednak wciąż nierozpoznanego.
Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przyłączył się do Chrystusa i został jego apostołem. Jezus zmienił jego imię (Szymon) na Piotr, co później wyjaśnił: „Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i Ja na tej Skale zbuduje Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze do królestwa niebieskiego” (Mt 16, 18-19), dlatego w ikonografii jednym z atrybutów świętego są również klucze.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, drewnojady, przetarcia złoceń.

Streszczenie

Figura św. Piotra powstała razem z ołtarzem głównym przed 1779 rokiem, a więc po pożarze kościoła (1752), ale przed jego ponowną konsekracją. Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przyłączył się do Chrystusa i został jego apostołem. W ikonografii jednym z atrybutów świętego są klucze.

Bibliografia

Skorupa Andrzej, "Zabytkowe kościoły polskiego Spisza", Kraków 2001
Skorupa Andrzej, "Sztuki plastyczne doby baroku na Polskim Spiszu, cz. 1: Rzeźba" , „Almanach Nowotarski” , s. 107-124
Szydłowski Tadeusz, "Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, cz. 3: Województwo krakowskie, t. 1, z. 1: Powiat nowotarski", Warszawa 1938
Zaleski Wincenty, "Święci na każdy dzień", Warszawa 1989
Šimončič Jozef, Karabová Katarína, "Kanonické vizitácie dunajeckého dekanatu v spišskom biskupstve z roku 1832", Krakov 2015

Osoby związane z dziełem

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-43

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności