Bł. Czesław
Zdjęcie nr 1: Figura ustawiona na podstawie. Święty ukazany w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, w prawej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem, lewą unosi ze wskazującym gestem dłoni. Twarz ma szczupłą, o wąskich oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną krótkimi włosami, z tonsurą na głowie. Ubrany jest w biały habit, przepasany złoconym pasem, złocony szkaplerz, pelerynkę i płaszcz z kapturem. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Figura ustawiona na podstawie. Święty ukazany w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, w prawej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem, lewą unosi ze wskazującym gestem dłoni. Twarz ma szczupłą, o wąskich oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną krótkimi włosami, z tonsurą na głowie. Ubrany jest w biały habit, przepasany złoconym pasem, złocony szkaplerz, pelerynkę i płaszcz z kapturem. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 3: Figura ustawiona na podstawie. Święty ukazany w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, w prawej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem, lewą unosi ze wskazującym gestem dłoni. Twarz ma szczupłą, o wąskich oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną krótkimi włosami, z tonsurą na głowie. Ubrany jest w biały habit, przepasany złoconym pasem, złocony szkaplerz, pelerynkę i płaszcz z kapturem. Polichromia ciała naturalistyczna.

Bł. Czesław

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Nowa Biała
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Parafia Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Tagi
rzeźba XIX wieku sztuka drugiej połowy XIX wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/04858
Kategoria
rzeźba
Ilość
2
Czas powstania
druga połowa XIX wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 75 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Figura bł. Czesława powstała razem z ołtarzem w drugiej połowie XIX wieku.

Opis

Figura ustawiona na podstawie. Święty ukazany w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, w prawej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem, lewą unosi ze wskazującym gestem dłoni. Twarz ma szczupłą, o wąskich oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną krótkimi włosami, z tonsurą na głowie. Ubrany jest w biały habit, przepasany złoconym pasem, złocony szkaplerz, pelerynkę i płaszcz z kapturem. Polichromia ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Błogosławiony Czesław pochodzili z rodu Odrowążów. Odbył nowicjat w klasztorze Dominikanów w Bolonii. Później razem ze św. Jackiem wyruszyli z misją zakładania nowych wspólnot w Europie. Czesław ukazywany jest w habicie i płaszczu dominikańskim z tonsurą na głowie. Jednym z jego atrybutów jest laska, choć najczęściej ukazywany był z ognistą kulą.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Lekkie zabrudzenia.

Streszczenie

Figura bł. Czesława powstała razem z ołtarzem w drugiej połowie XIX wieku. Czesław ukazywany jest w habicie i płaszczu dominikańskim z tonsurą na głowie. Jednym z jego atrybutów jest laska.

Bibliografia

Skorupa Andrzej, "Zabytkowe kościoły polskiego Spisza", Kraków 2001
Skorupa Andrzej, "Sztuki plastyczne doby baroku na Polskim Spiszu, cz. 1: Rzeźba" , „Almanach Nowotarski” , s. 107-124
Kłoczowski Jerzy, Niedziela Lucjan, "Św. Czesław" , [w:] "Encyklopedia katolicka, t. 3" , Lublin 1985 , s. 846-847

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Czesław bł.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem przez zaplecek od zakrystii. Kosz na planie prostokąta o wypukłej ścianie frontowej, na cokole w formie wałka, z podwieszeniem w kształcie ściętego ostrosłupa o wklęsłych bokach, zakończonego szyszką. Naroża kosza ujęte pilastrami z płycinami w trzonach, zdobionymi kampanulami, podtrzymującymi parapet w formie gzymsu. Ścianka frontowa dekorowana kanelurami, boczne prostokątnymi płycinami z rozetami. Zaplecek w formie stojącego prostokąta, ujęty listwami z cekinami oraz uszami utworzonymi z wijącego się ornamentu roślinnego. W polu drzwi, ponad którymi wypukła płaskorzeźba w formie leżącego prostokąta, z przedstawieniem siewcy na tle pejzażu. Baldachim na planie analogicznym względem kosza, z podwieszonymi lambrekinami, na nim cokół, na którym leży otwarta księga pośród obłoków, z dwiema uskrzydlonymi główkami anielskimi, w glorii promienistej. Nad nimi krzyż. Księga z napisem „LEX / ET / EVAN/GELIUM / I / II / III / IV / V / VI / VII / VIII / IX / X”. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego. Z tyłu, na drzwiczkach widniał napis „I.K. 1831”. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, jasnobrązowym i jasnoróżowym, ornamentyka złocona, detal srebrzony.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Grupa rzeźbiarska przedstawiająca stojącą Matkę Boską z Dzieciątkiem, przed którą klęczą święci. W centrum figura Marii, ustawiona na cokole, ukazana frontalnie, w całej postaci, z głową skierowaną w prawo. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w stronę św. Dominika. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami. Ubrana jest w złoconą tunikę i złocony płaszcz o niebieskiej podszewce, zarzucony na głowę i opasujący postać. Na głowie ma otwartą koronę. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, z głową ukazaną frontalnie, w prawej ręce trzyma jabłko królewskie, lewą wyciąga w stronę św. Katarzyny. Twarz ma kwadratową, o wąskich oczach, krótkim nosie i małych ustach, okoloną jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Z jego głowy odchodzą trzy wiązki promieni. W partii bioder przewiązane jest srebrzoną pieluszką. Po prawej stronie Marii klęczy św. Dominik, ukazany z profilu, z uniesioną głową i wyciągniętymi przed siebie rękami. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach, okoloną krótkimi włosami, z tonsurą na głowie. Ubrany jest w biały habit, ze złoconą pelerynką, szkaplerzem oraz płaszczem. Po lewej stronie Marii klęczy św. Katarzyna, ukazana z profilu, z uniesioną głową i wyciągniętymi przed siebie rękami. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach. Ubrana jest w biały habit, ze złoconą pelerynką, szkaplerzem, welonem i płaszczem. Na głowie ma koronę cierniową. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
rzeźba
Matka Boska Różańcowa ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, tynkowany, jednonawowy, z prostokątną, trójprzęsłową nawą oraz węższym jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym półkoliście, z dużą, prostokątną zakrystią przy północnej ścianie. Od zachodu wieża na planie kwadratu, do południowej ściany nawy dobudowana niewielka kruchta na planie kwadratu. Prezbiterium i nawa nakryte sklepieniem żagielkowym na gurtach spływających na pilastry. Otwór tęczowy w formie arkady. W zachodniej części nawy parapet chóru muzycznego, o wklęsło-wypukłej balustradzie, wsparty na dwóch filarach i dwóch półfilarach, tworząc trzy arkady. Posadzka kamienna. Fasada wieżowa, z wejściem na osi w postaci drewnianego portyku nakrytego blaszanym daszkiem dwuspadowym. Wieża smukła, bez podziałów architektonicznych, zakończona dwoma profilowanymi gzymsami, wyłamującymi się na każdej ścianie na kształt łuku odcinkowego. Pomiędzy nimi, na ścianie frontowej tarcza zegarowa. W połowie wysokości wieży, z trzech stron niewielkie okna w formie stojącego prostokąta w okrągłych płycinach. W najwyższej partii ścian, z czterech stron, otwory dzwonne w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Wieża zwieńczona hełmem baniastym z latarnią, zakończoną kulą z krzyżem, pokrytym blachą. Elewacje bez podziałów, zakończone profilowanym gzymsem. W południowej cztery otwory okienne w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, we wschodniej dwa analogiczne, w północnej jedno. Nawa i prezbiterium nakryte dachem dwuspadowym, blaszanym. W miejscu połączenia prezbiterium i nawy blaszana wieżyczka na sygnaturkę, z latarnią, zwieńczona hełmem baniastym z krzyżem. Zakrystia nakryta dachem trójspadowym, kruchta dachem falistym. Kościół otoczony niskim murem kamiennym.
kościół
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym, z uskokiem. W górnej części obrazu Maria ukazana do kolan, siedząca pośród obłoków obiema rękami obejmuje Dzieciątko, przytulając twarz do jego policzka. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, prostym, wąskim nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrana jest w niebieską suknię o szerokich rękawach, z jasnobrązową podszewką oraz czerwony płaszcz narzucony na ramiona i opadający na kolana, na głowie na przeźroczysty welon. Dzieciątko ukazane jako nagie, stojące na kolanach Matki, z uniesioną prawą nogą, z profilu, z głową skierowaną w trzech czwartych, przytuloną do twarzy Marii, prawą ręką ujmuje ją za brodę. Twarz ma pociągłą, o pełnych policzkach, dużych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi, krótkimi włosami. Nad Marią podwieszony lambrekin i draperie po bokach, z lewej tkanina podtrzymywana przez putto. Matka Boska otoczona dwoma aniołami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. W dolnej części obrazu ukazani potrzebujący. W lewym, dolnym rogu dwaj mężczyźni, jeden stojący, oparty o laskę i drugi klęczący z wyciągniętą ku Marii ręką. Pośrodku leżą dwaj chorzy. W prawym, dolnym rogu ukazana stojąca matka trzymająca w wyciągniętych rękach omdlałe dziecko.
obraz
Matka Boska Wspomożenia Wiernych
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. Postacie przesłonięte są drewnianą sukienką w partiach szat, odsłaniającą twarze, dłonie i nogi. W centrum Matka Boska ukazana do kolan, zwrócona w trzech czwartych w prawo, obiema rękami obejmuje Dzieciątko, przytulając swoją twarz do jego policzka. Twarz ma trójkątną, o migdałowatych oczach, łukowato wygiętych brwiach, prostym, wąskim nosie i małych ustach. Ubrana jest w suknię i płaszcz nakrywający głowę i opadający na kolana, przesłonięte sukienką o płaskorzeźbionym roślinnym wzorze, z płaszczem o dekoracyjnej lamówce imitującej kameryzację. Dzieciątko ukazane z profilu, lewą nogą stoi na kolanach Matki, prawą unosi, przytula twarz do Marii i obejmuje ją prawą ręką. Twarz ma okrągłą, o dużych, skierowanych w górę oczach, małym, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, brązowymi włosami. Jego ciało przesłonięte jest drewnianą sukienką, w formie tuniki o płaskorzeźbionym, roślinnym wzorze, odsłaniającą nogi i rękę. Nad głowami obu postaci aplikowane metalowe korony zamknięte. Postacie ukazane na ciemnobrązowym tle, rozjaśnionym wokół postaci Marii.
obraz
Matka Boska Wspomożenia Wiernych
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym z uskokiem. W dolnej części obrazu św. Katarzyna klęcząca na dwóch kamiennych stopniach, skierowana w trzech czwartych w prawo, z głową zwróconą w lewo i rękami rozłożonymi na boki. Twarz ma owalną, pełną, o dużych oczach skierowanych w górę, prostym nosie i małych, pełnych ustach, okoloną długimi jasnobrązowymi włosami upiętymi z tyłu głowy i rozpuszczonymi na ramiona, z wplecioną niebieską szarfą, na głowie ma perłowy diadem. Ubrana jest w długą, jasnoróżową suknię, z białą szarfą i broszką przy dekolcie, z gorsetem i łańcuchem w talii. Po prawej stronie świętej kat zwrócony w trzech czwartych w lewo, w wykroku, z lewą nogą na stopniu. W lewej, ugiętej z przodu ręce trzyma sznur, którym przewiązana jest święta, w prawej, opuszczonej dzierży miecz. Twarz ma szczupłą, o rysach dojrzałego mężczyzny, z dużymi oczami oraz ostrym profilem nosa, z dużymi wąsami i krótką bródką oraz brązowymi włosami. Na głowie na czerwone nakrycie. Oprawca przepasany jest czerwonym płaszczem, podtrzymywanym na pasku, odsłaniającym tors. Za nim dwie postacie starszych mężczyzn. W górnej części obrazu, nad świętą unoszą się trzy anioły, spośród których dwa okrywają św. Katarzynę brązowym płaszczem. Anioły wskazują na niebo, na którym rozstępują się rozświetlone obłoki, a dwa nadlatujące putta trzymają liść palmy i wieniec laurowy.
obraz
Męczeństwo św. Katarzyny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Budynek złożony z dwóch stopionych ze sobą brył, niższej o dwuspadowym dachu nakrywającym wnętrze prezbiterium i nawy oraz ostrosłupa wieży wpisanego w fasadę. Od strony prezbiterium dostawiona nieregularna bryła, niższa od kościoła, nakryta dwuspadowym dachem, mieszcząca zakrystię i kaplice Matki Boskiej. Połać dwustadowego dachu o nieregularnym, zygzakowatym konturze krawędzi, odsłaniającej przeszklone ściany, a miejscami sięgająca ziemi. Trójkątna w przekroju fasada z wieżą wpisaną w jej prawą połowę; lewa zaś w górnej połowie wypełniona witrażem, zamkniętym u dołu balkonem, nakrywającym przedsionek z wejściem do świątyni. Zewnętrzne elewacje kościoła pokryte są okładziną z wapienia pińczowskiego Trójkątne w przekroju wnętrze podzielone na trzy nawy filarami. Prezbiterium zamknięte ścianą z wydzielonym trójkątem ołtarza głównego, złożonego z dwóch ścian pokrytych okładziną ceramiczną ustawionych pod kątem rozwartym, z otworem u szczytu na okno. Po przeciwnej stronie wnętrza wejście na wieżę i parapet chóru muzycznego. Na zakończeniu lewej nawy wejście do kaplicy Matki Boskiej, na zakończeniu prawej nawy zaaranżowana kaplica bł. Anieli Salawy. Ściany boczne całkowicie przeszklone; połowę przestrzeni fasady wypełnia witraż o polu w formie trójkąta o kącie prostym. W kaplicy Matki Boskiej otwory w formie szczelin oświetlające wnętrze umieszczone nieregularnie w polu ściany.
kościół

Sanktuarium bł. Anieli Salawy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, nadwieszonym, z występem. Święta ukazana w całej postaci, w pozycji klęczącej, w trzech czwartych. Ubrana jest w czarny habit i białą podwikę. Jej twarz jest pełna, nos długi, usta czerwone, lekko otwarte, oczy otwarte. Prawą rękę składa na piersi, lewą opuszcza w dół. Spogląda w kierunku Matki Boskiej z Dzieciątkiem wyłaniającej się z chmur. Przed nią stolik nakryty zieloną tkaniną ze złotym obszyciem, na którym znajdują się krucyfiks, korona zamknięta, berło, jabłko i lilia. W tle kolumna na postumencie i fragment kotary.
obraz

Bł. Salomea

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie wydłużonego prostokąta przedstawia stojącą w całej postaci w nieznacznym kontrapoście bł. Salomeę na tle górzystego krajobrazu. Błogosławiona została ukazana frontalne ze złożonymi na piersi dłońmi do modlitwy, z lekkim przechyleniem głowy w prawą stronę. Salomea ma pociągłą twarz o rumianych policzkach, wydatny prosty nos i mięsiste wargi. Jej głowę otacza kolisty nimb. Ubrana jest w strój klaryski z zakonnym welonem na głowie i podwiką pod szyją. Na ramionach ma narzucony płaszcz spięty pod szyją, odsłaniający habit ze szkaplerzem przewiązany w talii sznurem zakończonym krzyżykiem. Przy ziemi spod habitu widoczne są czubki butów. Całą postać okrywa drewniana, płaskorzeźbiona, złocona i srebrzona sukienka wotywna, która najprawdopodobniej powtarza pierwotny układ szat bł. Salomei. W lewym rogu obrazu u stóp błogosławionej leży złocona, drewniana korona zamknięta. Salomea stoi na trawiastym gruncie. Za nią rozpościera się górzysty krajobraz utrzymany w tonacji błękitno-różowej z widocznym fragmentem jeziora okrytego mgłą. Ponad górami przedstawiono niebo z bladoniebieskimi obłokami oraz wyraźnie zaznaczoną światłością jaśniejącą ponad głową błogosławionej.
obraz

Bł. Salomea

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie zbliżonej do trapezu, o wklęsłych bokach i górnej krawędzi w formie łuku segmentowego z uskokiem. We wnętrzu ukazani w całej postaci dwa święci. Po lewej św. Jacek zwrócony frontalnie, w kontrapoście, z głową przechyloną na prawe ramię, w lewej ręce wysuniętej w bok trzyma puszkę na komunikanty w glorii, prawym ramieniem przytula figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach, na głowie ma tonsurę. Ubrany jest w biały habit dominikański oraz czarny płaszcz z kapturem, podtrzymywany z przodu prawą ręką, na szyi ma zawieszoną czerwoną stułę. W prawej części obrazu bł. Czesław zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w bok. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie i pełnych ustach, na głowie ma tonsurę. Ubrany jest w biały habit, przepasany w talii, z różańcem przy boku oraz czarny płaszcz z kapturem. Na jego lewej nodze znajduje się ognista kula. Postacie ukazane we wnętrzu z szarymi ścianami oraz prześwitem w lewej części z widocznym w oddali pejzażem. W dolnej części obrazu napisy „S(więty) Jacek” i „S(więty) Czesław”. Obraz ujęty profilowaną ramą dekorowaną kwiatami słonecznika.
obraz

Św. Jacek i bł. Czesław

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Bł. Czesław", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/bl-czeslaw

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności