Ołtarz boczny powstał razem z całym rokokowym wyposażeniem kościoła w 1779 roku. Został wykonany przez współpracujących ze sobą braci – Antoniego i Ignacego Korneckich.
Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na wysokim cokole z wyodrębnionymi konsolami. Ołtarz drewniany, sarkofagowy, na cokole, zwężający się ku dołowi z drewnianą mensą i kamiennym portatylem. Na mensie ustawione tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki. Ścianka frontowa ujęta ornamentalnymi listewkami; drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta w ornamentalnej ramie z płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha z hostią i winnym gronem. Nastawa ujęta parą zdwojonych pilastrów zwróconych pod kątem na zewnątrz, dekorowanych zwisami kwiatowymi, dźwigających silnie wysunięte imposty podtrzymywane przez konsole. Na tle pilastrów figury św. Antoniego Padewskiego i św. Franciszka ustawione na konsolach. W polu środkowym obraz św. Franciszka w formie stojącego prostokąta ujęty profilowaną ramą zdobioną rocaille'em. Powyżej wolutowe fragmenty rocaille'u, pod nim płycina. Zwieńczenie w formie trapezu ujętego spływami wolutowymi, dekorowanymi liśćmi palmowymi, ze ślimacznicami w kształcie meandru, spływającymi na belkowanie, na których stoją wazony. Całość zamknięta fragmentem wyłamanego trójbocznie gzymsu, zwieńczonego rokokowym szczytem z kwiatowymi gałązkami. W polu obraz św. Franciszki Rzymskiej w formie zbliżonej do zwieńczenia, ujęty ramą dekorowaną rocaille'em. Struktura polichromowana w kolorze głębokiej czerwieni, z czarnymi profilami oraz złoconymi ramami, profilami i ornamentyką.
Ołtarz boczny reprezentuje typ aediculowy, a więc jednokondygnacyjnej struktury ujętej parą podpór dźwigających belkowanie, ze zwieńczeniem. Był to najbardziej popularny typ retabulum w XVIII wieku w Europie Środkowej, najczęściej stosowany dla ołtarzy bocznych, o skromniejszej od głównego architekturze. Pojawiał się on każdorazowo w realizacjach wyposażeń architektoniczno-rzeźbiarskich wykonywanych przez warsztat Korneckich, aczkolwiek o różnych wariantach podpór. Analogiczne do ołtarzy bocznych w Raciechowicach pod względem architektury są retabula boczne w kościele św. Idziego w Zakliczynie oraz nastawa boczna w kościele św. Małgorzaty w Nowym Sączu, wykonane przez warsztat Korneckich. Wymienione wyżej ołtarze mają jednak znacznie bardziej ornamentalnie potraktowane zwieńczenie od raciechowickich.
Spękania elementów konstrukcyjnych nastawy, przetarcia złoceń.
Ołtarz boczny powstał razem z całym rokokowym wyposażeniem kościoła w 1779 roku. Został wykonany przez współpracujących ze sobą braci - Antoniego i Ignacego Korneckich. Ołtarz boczny reprezentuje typ aediculowy, a więc jednokondygnacyjnej struktury ujętej parą podpór dźwigających belkowanie, ze zwieńczeniem.
Paulina Kluz, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-97