Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem przez zaplecek od zakrystii. Kosz na planie prostokąta o wypukłej ścianie frontowej, na cokole w formie wałka, z podwieszeniem w kształcie ściętego ostrosłupa o wklęsłych bokach, zakończonego szyszką. Naroża kosza ujęte pilastrami z płycinami w trzonach, zdobionymi kampanulami, podtrzymującymi parapet w formie gzymsu. Ścianka frontowa dekorowana kanelurami, boczne prostokątnymi płycinami z rozetami. Zaplecek w formie stojącego prostokąta, ujęty listwami z cekinami oraz uszami utworzonymi z wijącego się ornamentu roślinnego. W polu drzwi, ponad którymi wypukła płaskorzeźba w formie leżącego prostokąta, z przedstawieniem siewcy na tle pejzażu. Baldachim na planie analogicznym względem kosza, z podwieszonymi lambrekinami, na nim cokół, na którym leży otwarta księga pośród obłoków, z dwiema uskrzydlonymi główkami anielskimi, w glorii promienistej. Nad nimi krzyż. Księga z napisem „LEX / ET / EVAN/GELIUM / I / II / III / IV / V / VI / VII / VIII / IX / X”. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego. Z tyłu, na drzwiczkach widniał napis „I.K. 1831”. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, jasnobrązowym i jasnoróżowym, ornamentyka złocona, detal srebrzony.

Ambona

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Nowa Biała
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Parafia Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Tagi
klasycyzm sztuka pierwszej połowy XIX wieku
Miejsce przechowywania
północny węgar łuku tęczowego
Identyfikator
DZIELO/04847
Kategoria
ambona
Ilość
1
Czas powstania
1831 rok
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Ambona powstała w 1831 roku. Została wymieniona w aktach wizytacji z 1832 roku, jako nowa, drewniana i pozłacana, postawiona w minionym roku.

Opis

Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem przez zaplecek od zakrystii. Kosz na planie prostokąta o wypukłej ścianie frontowej, na cokole w formie wałka, z podwieszeniem w kształcie ściętego ostrosłupa o wklęsłych bokach, zakończonego szyszką. Naroża kosza ujęte pilastrami z płycinami w trzonach, zdobionymi kampanulami, podtrzymującymi parapet w formie gzymsu. Ścianka frontowa dekorowana kanelurami, boczne prostokątnymi płycinami z rozetami. Zaplecek w formie stojącego prostokąta, ujęty listwami z cekinami oraz uszami utworzonymi z wijącego się ornamentu roślinnego. W polu drzwi, ponad którymi wypukła płaskorzeźba w formie leżącego prostokąta, z przedstawieniem siewcy na tle pejzażu. Baldachim na planie analogicznym względem kosza, z podwieszonymi lambrekinami, na nim cokół, na którym leży otwarta księga pośród obłoków, z dwiema uskrzydlonymi główkami anielskimi, w glorii promienistej. Nad nimi krzyż. Księga z napisem „LEX / ET / EVAN/GELIUM / I / II / III / IV / V / VI / VII / VIII / IX / X”. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego. Z tyłu, na drzwiczkach widniał napis „I.K. 1831”. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, jasnobrązowym i jasnoróżowym, ornamentyka złocona, detal srebrzony.


Zarys problematyki artystycznej

Ambona o tradycyjnej strukturze złożonej z kosza z podwieszeniem, zaplecka i baldachimu z cokołem. Jej dekoracja złożona z kanelur, rozet i lambrekinu nadaje jej charakter klasycystyczny.
Płaskorzeźbiona scena ilustrująca przypowieść o siewcy odnosi się do dawnej funkcji ambony, jako miejsca głoszenia Słowa Bożego.


Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Spękania, przetarcia polichromii, zabrudzenia.

Streszczenie

Ambona została wykonana w 1831 roku. Posiada tradycyjną strukturę złożoną z kosza z podwieszeniem, zaplecka i baldachimu z cokołem. Jej dekoracja złożona z kanelur, rozet i lambrekinu nadaje jej charakter klasycystyczny.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Skorupa Andrzej, "Zabytkowe kościoły polskiego Spisza", Kraków 2001
Szydłowski Tadeusz, "Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, cz. 3: Województwo krakowskie, t. 1, z. 1: Powiat nowotarski", Warszawa 1938
Šimončič Jozef, Karabová Katarína, "Kanonické vizitácie dunajeckého dekanatu v spišskom biskupstve z roku 1832", Krakov 2015

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Figura ustawiona na podstawie. Święty ukazany w całej postaci, frontalnie, w kontrapoście, w prawej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem, lewą unosi ze wskazującym gestem dłoni. Twarz ma szczupłą, o wąskich oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną krótkimi włosami, z tonsurą na głowie. Ubrany jest w biały habit, przepasany złoconym pasem, złocony szkaplerz, pelerynkę i płaszcz z kapturem. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Bł. Czesław
Zdjęcie nr 1: Grupa rzeźbiarska przedstawiająca stojącą Matkę Boską z Dzieciątkiem, przed którą klęczą święci. W centrum figura Marii, ustawiona na cokole, ukazana frontalnie, w całej postaci, z głową skierowaną w prawo. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w stronę św. Dominika. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami. Ubrana jest w złoconą tunikę i złocony płaszcz o niebieskiej podszewce, zarzucony na głowę i opasujący postać. Na głowie ma otwartą koronę. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, z głową ukazaną frontalnie, w prawej ręce trzyma jabłko królewskie, lewą wyciąga w stronę św. Katarzyny. Twarz ma kwadratową, o wąskich oczach, krótkim nosie i małych ustach, okoloną jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Z jego głowy odchodzą trzy wiązki promieni. W partii bioder przewiązane jest srebrzoną pieluszką. Po prawej stronie Marii klęczy św. Dominik, ukazany z profilu, z uniesioną głową i wyciągniętymi przed siebie rękami. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach, okoloną krótkimi włosami, z tonsurą na głowie. Ubrany jest w biały habit, ze złoconą pelerynką, szkaplerzem oraz płaszczem. Po lewej stronie Marii klęczy św. Katarzyna, ukazana z profilu, z uniesioną głową i wyciągniętymi przed siebie rękami. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach. Ubrana jest w biały habit, ze złoconą pelerynką, szkaplerzem, welonem i płaszczem. Na głowie ma koronę cierniową. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
rzeźba
Matka Boska Różańcowa ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, tynkowany, jednonawowy, z prostokątną, trójprzęsłową nawą oraz węższym jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym półkoliście, z dużą, prostokątną zakrystią przy północnej ścianie. Od zachodu wieża na planie kwadratu, do południowej ściany nawy dobudowana niewielka kruchta na planie kwadratu. Prezbiterium i nawa nakryte sklepieniem żagielkowym na gurtach spływających na pilastry. Otwór tęczowy w formie arkady. W zachodniej części nawy parapet chóru muzycznego, o wklęsło-wypukłej balustradzie, wsparty na dwóch filarach i dwóch półfilarach, tworząc trzy arkady. Posadzka kamienna. Fasada wieżowa, z wejściem na osi w postaci drewnianego portyku nakrytego blaszanym daszkiem dwuspadowym. Wieża smukła, bez podziałów architektonicznych, zakończona dwoma profilowanymi gzymsami, wyłamującymi się na każdej ścianie na kształt łuku odcinkowego. Pomiędzy nimi, na ścianie frontowej tarcza zegarowa. W połowie wysokości wieży, z trzech stron niewielkie okna w formie stojącego prostokąta w okrągłych płycinach. W najwyższej partii ścian, z czterech stron, otwory dzwonne w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Wieża zwieńczona hełmem baniastym z latarnią, zakończoną kulą z krzyżem, pokrytym blachą. Elewacje bez podziałów, zakończone profilowanym gzymsem. W południowej cztery otwory okienne w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, we wschodniej dwa analogiczne, w północnej jedno. Nawa i prezbiterium nakryte dachem dwuspadowym, blaszanym. W miejscu połączenia prezbiterium i nawy blaszana wieżyczka na sygnaturkę, z latarnią, zwieńczona hełmem baniastym z krzyżem. Zakrystia nakryta dachem trójspadowym, kruchta dachem falistym. Kościół otoczony niskim murem kamiennym.
kościół
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym, z uskokiem. W górnej części obrazu Maria ukazana do kolan, siedząca pośród obłoków obiema rękami obejmuje Dzieciątko, przytulając twarz do jego policzka. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, prostym, wąskim nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrana jest w niebieską suknię o szerokich rękawach, z jasnobrązową podszewką oraz czerwony płaszcz narzucony na ramiona i opadający na kolana, na głowie na przeźroczysty welon. Dzieciątko ukazane jako nagie, stojące na kolanach Matki, z uniesioną prawą nogą, z profilu, z głową skierowaną w trzech czwartych, przytuloną do twarzy Marii, prawą ręką ujmuje ją za brodę. Twarz ma pociągłą, o pełnych policzkach, dużych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi, krótkimi włosami. Nad Marią podwieszony lambrekin i draperie po bokach, z lewej tkanina podtrzymywana przez putto. Matka Boska otoczona dwoma aniołami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. W dolnej części obrazu ukazani potrzebujący. W lewym, dolnym rogu dwaj mężczyźni, jeden stojący, oparty o laskę i drugi klęczący z wyciągniętą ku Marii ręką. Pośrodku leżą dwaj chorzy. W prawym, dolnym rogu ukazana stojąca matka trzymająca w wyciągniętych rękach omdlałe dziecko.
obraz
Matka Boska Wspomożenia Wiernych
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. Postacie przesłonięte są drewnianą sukienką w partiach szat, odsłaniającą twarze, dłonie i nogi. W centrum Matka Boska ukazana do kolan, zwrócona w trzech czwartych w prawo, obiema rękami obejmuje Dzieciątko, przytulając swoją twarz do jego policzka. Twarz ma trójkątną, o migdałowatych oczach, łukowato wygiętych brwiach, prostym, wąskim nosie i małych ustach. Ubrana jest w suknię i płaszcz nakrywający głowę i opadający na kolana, przesłonięte sukienką o płaskorzeźbionym roślinnym wzorze, z płaszczem o dekoracyjnej lamówce imitującej kameryzację. Dzieciątko ukazane z profilu, lewą nogą stoi na kolanach Matki, prawą unosi, przytula twarz do Marii i obejmuje ją prawą ręką. Twarz ma okrągłą, o dużych, skierowanych w górę oczach, małym, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, brązowymi włosami. Jego ciało przesłonięte jest drewnianą sukienką, w formie tuniki o płaskorzeźbionym, roślinnym wzorze, odsłaniającą nogi i rękę. Nad głowami obu postaci aplikowane metalowe korony zamknięte. Postacie ukazane na ciemnobrązowym tle, rozjaśnionym wokół postaci Marii.
obraz
Matka Boska Wspomożenia Wiernych
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym z uskokiem. W dolnej części obrazu św. Katarzyna klęcząca na dwóch kamiennych stopniach, skierowana w trzech czwartych w prawo, z głową zwróconą w lewo i rękami rozłożonymi na boki. Twarz ma owalną, pełną, o dużych oczach skierowanych w górę, prostym nosie i małych, pełnych ustach, okoloną długimi jasnobrązowymi włosami upiętymi z tyłu głowy i rozpuszczonymi na ramiona, z wplecioną niebieską szarfą, na głowie ma perłowy diadem. Ubrana jest w długą, jasnoróżową suknię, z białą szarfą i broszką przy dekolcie, z gorsetem i łańcuchem w talii. Po prawej stronie świętej kat zwrócony w trzech czwartych w lewo, w wykroku, z lewą nogą na stopniu. W lewej, ugiętej z przodu ręce trzyma sznur, którym przewiązana jest święta, w prawej, opuszczonej dzierży miecz. Twarz ma szczupłą, o rysach dojrzałego mężczyzny, z dużymi oczami oraz ostrym profilem nosa, z dużymi wąsami i krótką bródką oraz brązowymi włosami. Na głowie na czerwone nakrycie. Oprawca przepasany jest czerwonym płaszczem, podtrzymywanym na pasku, odsłaniającym tors. Za nim dwie postacie starszych mężczyzn. W górnej części obrazu, nad świętą unoszą się trzy anioły, spośród których dwa okrywają św. Katarzynę brązowym płaszczem. Anioły wskazują na niebo, na którym rozstępują się rozświetlone obłoki, a dwa nadlatujące putta trzymają liść palmy i wieniec laurowy.
obraz
Męczeństwo św. Katarzyny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Nagrobek utworzony z wysokiego cokołu z tablicą inskrypcyjną oraz kolumny stojącej na bazie i zwieńczonej urną zdobioną złoconym krzyżem. Na kolumnie inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO)". Na tablicy na cokole inskrypcja "Tu spoczywają zwłoki ś(więtej) p(amięci) / JANA KANTEGO KIRCHMAJERA / Sędziego Pokoju okręgu Mogilskiego. Dziedzica wsi Krzesławic / który przeżywszy lat 39, a w małżeństwie lat 7, w czasie okropnej choroby Cholera Morbus / zwanej z troskliwością Oycowską ratując swoich poddanych, niosąc im własną ręką / pomoc, z narażeniem życia, sam nakoniec dnia 23. lipca r(oku) 1831. na tęż chorobę / przeniósł się do wieczności / Pozostała żona Aniela z Dorawow KIRCHMAJEROWA, / opłakując nieodzałowaną stratę najlepszego męża, na wieczną pamiątkę miłości, / pomnik ten poświęca".
nagrobek
Nagrobek Jana Kantego Kirchmajera
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta. Na tablicy inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Spoczynku Wieczności / Anny z Dembian Nieczuj Dembskich / Remer. / lat żyjącej 39. / zmarłey dnia 23 Marca 1831. / Siostra Jey pozostała, / prosi o westchnienie do Boga.”
płyta nagrobna
Epitafium Anny Remer

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Wisząca, przyścienna ambona składa się z kosza, zaplecka i baldachimu. Dojście do kosza prowadzi przez dwuskrzydłowe drzwi usytuowane w zaplecku. Kształt kosza oparto na planie siedmiu boków z dziesięcioboku, ustawionych na wałku, z podwieszeniem w formie zbliżonej do stożka, zakończonego szyszką oraz dekorowanym rozetami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Ścianki kosza artykułowano prostokątnymi, obramienionymi płycinami z pięcioma płaskorzeźbionymi przedstawieniam czterech ewangelistów i siewcy. Każdego ewangelistę identyfikuje jego atrybut. Siewca, umieszczony na trzeciej płycinie, został ukazany jako młody mężczyzna, który idąc przez zaorane pole rzuca w nie ziarno. U jego stóp widać pług oraz worek ze zbożem na zasiew. Parapet kosza uzyskał formę gzymsu. Zaplecek został ujęty profilowaną ramą. W jego pole wpisano prostokątne, dwuskrzydłowe drzwi w profilowanym obramieniu. Baldachim uzyskał rzut analogiczny do kosza ambony. Płaskie podniebie z wyobrażeniem gołębicy Ducha Świętego na tle złocistych promieni ujmuje profilowany, łamany gzyms, ponad którym poprowadzono kopulasty dach. Na jego szczycie ustawiono rzeźbę Mojżesza trzymającego tablice Dekalogu. Struktura ambony została polichromowana w kolorze beżowym, z białymi i czerwonymi profilami, oraz pozłacanymi detalami, profilami i ornamentyką. Płaskorzeźby na koszu oraz figura Mojżesza otrzymały naturalistyczną polichromię.
ambona

ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, umieszczona na ścianie łuku tęczowego, z parapetem dziś nieistniejących schodów od strony prezbiterium i usytuowanej przy nim kaplicy. Kosz ambony założony na rzucie trójliścia z trójkątnymi występami, wsparty na puklowanej konsoli z podwieszoną szyszką. Dolna część ambony wybrzuszona, pokryta rozłożystymi liśćmi akantu, kosz prosty na rzucie odcinków koła z prostokątnymi płycinami wypełnionymi liśćmi akantu, zakończony profilowanym gzymsem. Zaplecek z profilowaną płyciną zakończoną łukiem półkolistym nadwieszonym. Nad koszem baldachim powielający rzut kosza, zwieńczony silnie wystającym gzymsem, z podwieszoną w podniebieniu gołębicą Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Nad baldachimem kabłąki w formie spływów wolutowych opatrzonych liśćmi akantu, podtrzymujące koronę zamkniętą z kulą i krzyżem. Parapet schodów z dekoracją w postaci trzech płycin w kształcie równoległoboku obwiedzionych profilowanymi ramami. Płycina w polu łączącym parapet schodów z podestem przed amboną w formie stojącego prostokąta z uszakami, ujętego motywami roślinnymi. Ambona w kolorze czarnym, z zielonymi i czerwonymi imitacjami marmoryzacji, ze złoconymi ornamentami.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca ustawiona przy północnej ścianie, dostępna jednobiegowymi schodami z balustradą od strony prezbiterium. Kosz na planie sześcioboku u dołu z ćwierćwałkiem, zdobionym na narożach dekoracją rokokową; u góry zamknięty profilowanym gzymsem. Ścianki artykułowane spływami wolutowymi o karbowanych trzonach. W polach prostokątne płyciny mieszczące płaskorzeźbione rocaille. Podwieszenie w formie stożka o wklęsło-wypukłych bokach, zakończonego płaskorzeźbioną rozetą. Ścianki flankowane w narożach analogicznie jak kosz, w polach trapezoidalne płyciny, przerwane pośrodku okręgiem z rozetką. Zaplecek prostokąty ujęty płaskim obramieniem o zgeometryzowanych wolutach w dolnych narożach oraz rocaille'm w górnych. Pośrodku płaskorzeźbione przedstawienie św. Jana Chrzciciela na tle pejzażu. Baldachim powtarzający plan kosza, zwieńczony wazonem ustawionym na sześciu spiętych kabłąkach. W podniebiu gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, na brzegach zawieszony lambrekin. Balustrada schodów pełna, od dołu ujęta półwałkiem, zamknięta profilowanym gzymsem, w polu dwie płyciny w kształcie rombów, w których umieszczone są rocaille. Balustrada zakończona filarkiem, na którym ustawiony jest wazonik. Całość struktury ambony polichromowana w odcieniach brązu, płaskorzeźba wielobarwna, profilowania i detal architektoniczny pozłacany, podniebienie baldachimu malowane na niebiesko, lambrekin posrebrzany.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona stojąca, ustawiona w prezbiterium. Stopa na planie ośmioboku z uskokiem; tuleja na podwójnym cokole, ośmioboczna, przechodząca w podstawę dla kosza; dekorowana w narożach maswerkiem. Kosz na planie sześciu boków z ośmioboku. Ścianki wydzielone wąskimi kolumienkami na wysokich cokołach podtrzymujących wysokie imposty i parapet kosza. W polu ścianek bocznych prostokątne płyciny z maswerkiem, powyżej fryz z kwadratowymi płycinami ze stylizowanymi rozetkami. Kosz u spodu dekorowany motywem geometrycznym i krenelażem. Na parapecie ustawiony na nóżce kwadratowy pulpit w profilowanej ramie. Z boku dwustopniowe schodki z metalową, ażurową balustradą, dekorowaną motywem roślinnym. Polichromia w kolorze jasnozielonym, z marmoryzowanymi i czerwonymi elementami, detale złocone.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dostępem od zakrystii. Podwieszenie w formie odwróconego ostrosłupa o ściętym wierzchołku, na krawędziach flankowane pilastrami zakończonymi u góry wolutowo, a na ściankach zdobione płycinami. Kosz na planie kwadratu umieszczony na wybrzuszonej podstawie, dekorowanej rocaille'owymi kartuszami, o ściętych górnych narożach; ścianki wklęsłe, zwężające się ku górze, ujęte w narożach pilastrami z trzonami dekorowanymi rocaille'em i zwisami z różanych gałązek. Podpory dźwigają gzyms wyłamany na ich osi, tworzący parapet. W polu ścianek płyciny z rocaille'ami w narożach z malowanymi olejem na desce obrazami przedstawiającymi ewangelistów. Od strony lewej: św. Mateusz z aniołem, pośrodku św. Marek z lwem i św. Łukasz z wołem, a po prawej św. Jan z orłem. Ewangeliści ukazani w pozycji siedzącej z księgami w dłoniach, ubrani w różnokolorowe, powłóczyste szaty na złotym tle. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, ujęty pilastrami dekorowanymi rocaille'ami. W polu płycina w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym z płaskorzeźbionymi tablicami dekalogu, ujętymi od dołu skrzyżowanymi gałązkami oliwnymi, związanymi wstęgą. Belkowanie nad zapleckiem o wypukłej linii, z przerwanym pośrodku gzymsem, od góry wypełnionym rocaille'em, od dołu ozdobionym podwieszonym lambrekinem z chwostami. Zwieńczenie ma formę zbliżoną do trapezu, ujęte jest wolutami spływającymi na belkowanie, na których ustawione są rokokowe wazony. W polu zwieńczenia znajduje się medalion z glorią pośród obłoków, a powyżej gołębica Ducha Świętego. Zwieńczenie flankują umocowane na ścianie, uskrzydlone główki aniołków dobrej i złej rady: po lewej o jasnej karnacji, a po prawej o czarnej karnacji. Szczyt zwieńczenia ma formę gzymsu z podwieszonym lambrekinem. Całość wieńczy zawieszona na ścianie promienista gloria z wieńcem utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana jest w kolorze czerwonym, z czarnymi profilami oraz złoconą i srebrzoną ornamentyką.
ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od strony zaplecka. Kosz jest na planie ściętego sześcioboku ze ściankami wydzielonymi półfilarami o kapitelach korynckich. Pola ścianek wypełniają płyciny w kształcie stojącego prostokąta o narożach w formie uszaków, ujęte profilowanym obramieniem. Dół kosza obiega belkowanie z wybrzuszonym architrawem, szerokim fryzem i delikatnym gzymsem. Podwieszenie kosza zakończone jest motywem złoconej szyszki. Parapet ambony jest w formie belkowania ze znacznie wysuniętym gzymsem. W dolnej części zaplecka znajdują się prowadzące na ambonę drzwi. Powyżej jest płycina w kształcie leżącego prostokąta z płaskorzeźbioną, złoconą parą tablic Mojżeszowych, ujętych srebrzonymi obłokami. Baldachim na rzucie sześcioboku tworzy sześć wklęsłych płycin, dołem obiega je belkowanie z wydatnym gzymsem. Powyżej gzymsu znajduje się niewysoki cokół wyłamujący się na narożach, na których ustawione są płonące wazony. Baldachim wieńczy krzyż. Płyciny kosza ambony zdobią motywy stylizowanej ornamentyki roślinnej, w podniebiu znajduje się sylwetka gołębicy Ducha Świętego ujętej promienistą glorią. Struktura ambony utrzymana jest w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona

Ambona

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Ambona", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ambona-81

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności