Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Pawła ustawiona na niskim prostopadłościennym cokole o ściętych narożach. Święty Paweł ustawiony frontalnie, w delikatnym kontrapoście, z lewą nogą ugiętą w kolanie. W prawej dłoni trzyma otwartą księgę, a w lewej miecz. Twarz o jasnej karnacji, z długim i szerokim nosem, okolona długą i bujną brodą. Włosy ciemnobrązowe, gęste, zaczesane do tyłu. Ubrany jest w zieloną suknię z długimi rękawami oraz ciemnobrązowy płaszcz ze złotą podszewką, zdobiony na brzegach złoconym pasem. Księga w czarnej obwolucie. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba św. Pawła ustawiona na niskim prostopadłościennym cokole o ściętych narożach. Święty Paweł ustawiony frontalnie, w delikatnym kontrapoście, z lewą nogą ugiętą w kolanie. W prawej dłoni trzyma otwartą księgę, a w lewej miecz. Twarz o jasnej karnacji, z długim i szerokim nosem, okolona długą i bujną brodą. Włosy ciemnobrązowe, gęste, zaczesane do tyłu. Ubrany jest w zieloną suknię z długimi rękawami oraz ciemnobrązowy płaszcz ze złotą podszewką, zdobiony na brzegach złoconym pasem. Księga w czarnej obwolucie. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba św. Pawła ustawiona na niskim prostopadłościennym cokole o ściętych narożach. Święty Paweł ustawiony frontalnie, w delikatnym kontrapoście, z lewą nogą ugiętą w kolanie. W prawej dłoni trzyma otwartą księgę, a w lewej miecz. Twarz o jasnej karnacji, z długim i szerokim nosem, okolona długą i bujną brodą. Włosy ciemnobrązowe, gęste, zaczesane do tyłu. Ubrany jest w zieloną suknię z długimi rękawami oraz ciemnobrązowy płaszcz ze złotą podszewką, zdobiony na brzegach złoconym pasem. Księga w czarnej obwolucie. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone i srebrzone.

Św. Paweł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Stryszów
Miejscowość
Łękawica
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Południe
Parafia
Św. Józefa Robotnika
Tagi
rzeźba XX wieku św. Paweł
Miejsce przechowywania
po prawej stronie ołtarza głównego
Identyfikator
DZIELO/03575
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza ćwierć XX wieku, po 1906 roku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Rzeźba powstała w pierwszej ćwierci XX wieku. Umieszczono ją po prawej stronie ołtarza głównego z około 1906 roku.

Opis

Rzeźba św. Pawła ustawiona na niskim prostopadłościennym cokole o ściętych narożach. Święty Paweł ustawiony frontalnie, w delikatnym kontrapoście, z lewą nogą ugiętą w kolanie. W prawej dłoni trzyma otwartą księgę, a w lewej miecz. Twarz o jasnej karnacji, z długim i szerokim nosem, okolona długą i bujną brodą. Włosy ciemnobrązowe, gęste, zaczesane do tyłu. Ubrany jest w zieloną suknię z długimi rękawami oraz ciemnobrązowy płaszcz ze złotą podszewką, zdobiony na brzegach złoconym pasem. Księga w czarnej obwolucie. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba przedstawia św. Pawła, który został ukazany w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym z atrybutami: mieczem, którym został ścięty oraz księgą, symbolizującą jego udział w misji apostolskiej. Księga jest atrybutem, który pojawił się w ikonografii świętego już w sztuce wczesnochrześcijańskiej. Z kolei miecz był przypisywany apostołowi dopiero po XIII wieku, znacznie później niż klucze u św. Piotra. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Piotra, pochodząca z tego samego warsztatu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura św. Pawła ustawiona na ołtarzu głównym w kościele w Łękawicy powstała w pierwszej ćwierci XX wieku. Reprezentuje tradycyjny typ ikonograficzny ukazujący świętego apostoła z księgą i mieczem w dłoniach. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Piotra, pochodząca z tego samego warsztatu rzeźbiarskiego. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora dzieł.

Bibliografia

Rèau Louis, "Iconographie de l’art chrètien", Paryż 1959
Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Paweł św.
Paweł św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie ośmioboku z cokołem i ośmiobocznym podwieszeniem. Cokół kosza dekorowany prostokątnymi płycinami. U spodu podwieszona kostka ujęta ze wszystkich stron wolutami oraz toczoną, profilowaną szyszką. Ścianki flankowane są kolumienkami podtrzymującymi półkoliste arkady w polach dekorowane biforiami. Biforia naprzemiennie ozdobione kwiatami słonecznika lub dzielone pośrodku kolumienką i zdobione dwiema uskrzydlonymi główkami aniołków w polach; nad biforiami w łuku arkady umieszczone są rozetki w medalionach. Zaplecek w formie wydłużonego, stojącego prostokąta z wpisaną w polu płyciną zamkniętą łukiem trójlistnym. Płycina ozdobiona jest płaskorzeźbionym przedstawieniem Baranka Eucharystycznego leżącego na księdze zamkniętej siedmioma pieczęciami. Po bokach zaplecek ujmują uszy z dekoracją roślinną. Baldachim na planie ośmioboku z cokołem dekorowanym płycinami, ornamentem roślinnym u góry i lambrekinem u spodu. Ścianki baldachimu zwężają się ku górze z aplikowanymi krzyżami i stanowią podstawę dla pełnej, czerwonej korony z krzyżem. U spodu baldachimu gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura polichromowana na bordowo, profilowania na żółto, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na niskim, prostopadłościennym cokole. Stopa na planie ośmioboku, profilowana. Trzon ośmioboczny z wypukłym kanelowaniem, zamknięty pierścieniem. Czara ośmioboczna, dekorowana wypukłymi kanelurami z profilowaną wargą. Pokrywa w formie fragmentu kanelowanego trzonu kolumny, na cokole dekorowanym liśćmi. Od frontu drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną zdobioną rozetą w medalionie. Całość zwieńczona koroną o czterech kabłąkach, zamkniętą kulą z krzyżem. Chrzcielnica polichromowana w odcieniu kości słoniowej; ze złoconymi detalami i koroną.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający Chrystusa Ukrzyżowanego. W centrum kompozycji ukazany Chrystus przybity do krzyża na tle górskiego pejzażu. Ciało zawieszone na wyprostowanych ramionach, głowa delikatnie pochylona w dół. Twarz podłużna z długim i prostym nosem, zamkniętymi oczami, okolona krótką i kręconą brodą. Włosy długie, brązowe, opadające na prawe ramię i plecy. Na głowie zielona korona cierniowa o długich kolcach, a wokół niej złoty, promienisty nimb o promieniach naprzemiennie prostych i falowanych. Chrystus ma założone wokół bioder białe perizonium, silnie drapowane z jednym końcem rozwianym po lewej stronie obrazu. Karnacja ciała bladoszara. Krzyż prosty, szeroki, jasnobrązowy, nad głową Chrystusa wisi tabliczka z napisem „I[ESUS] N[AZARENUS] R[EX] J[UDEORUM]”. Kolorystyka obrazu pastelowa. Tło niebieskie z chmurami w odcieniach fioletowo-pomarańczowych.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie tablicy w kształcie leżącego prostokąta ze złoconą inskrypcją „JOANNA STAWOWA / ur(odzona) 17. III. 1895 zm(arła) 8. XII. 1978 / Za wszystko dobre, / co dla nas uczyniła daj Jej / wieczne spoczywanie”.
płyta nagrobna
Epitafium Joanny Stawowej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie tablicy w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją: „WALENTY STAWOWY / ur(odzony) 10. II. 1891 w ŁĘKAWICY / zm(arły) 2. XII. 1968 w Ameryce. / Dobrodziej tutejszego kościoła. / Za wszystko dobre, co dla nas / uczynił, daj mu Panie / światłość wiekuistą.”
płyta nagrobna
Epitafium Walentego Stawowego
Zdjęcie nr 1: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
kościół
Kościół św. Józefa Robotnika

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta z inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / MICHALINA Z KOCZOROWSKICH DOBRZYCKA / * W KS(IĘSTWIE) POZNAŃSKIEM / WŁAŚCICIELKA BOLECHOWIC / PRZEŻYWSZY LAT 66 / + 12/1 1874. / SIOSTRZENICA JEJ / JADWIGA Z SZULCÓW MORO / STANISŁAWOWA OŻEGALSKA / * W KORNATACH W KS(IĘSTWIE) POZNAŃSKIEM / WŁAŚCICIELKA BOLECHOWIC / + 28/1 1906. / Błogosławieni umarli którzy w Panu / umierają – Obj. 14 13. / Najlepszej Babce – najukochańszej Matce / wnuki i synowie – w dowód wdzięczności / i miłości tę tablicę kładą / Wieczne odpoczywanie racz Im dać Panie”.
płyta nagrobna
Epitafium Michaliny z Koczorowskich Dobrzyckiej i Jadwigi z Szulców Moro (Stanisławowej Ożegalskiej).
Zdjęcie nr 1: Stopa chrzcielnicy w formie ośmiobocznego, profilowanego cokołu, ustawionego na czworobocznej kostce. Stopa przechodząca u góry w ośmioboczną o opływowych kształtach. Trzon złożony z ośmiu kolumienek, zdobionych skręconym żłobkowaniem. Kapitel trzonu ośmioboczny, na każdej ściance ozdobiony liściem stylizowanego akantu. Czara ośmioboczna z ażurowymi arkadkami u spodu, każda ze ścianek czary zdobiona trzema małymi płycinami w formie czwórliści. Pokrywa na planie ośmioboku, zwężająca się ku górze, ze ściankami dekorowanymi zwężającymi się ku górze płycinami, zwieńczona niskim cokołem z rzeźbioną sceną Chrztu Chrystusa. Po lewej stronie Chrystus w delikatnym kontrapoście. Jest ubrany w czerwony płaszcz z niebieskim podbiciem. Ma podłużną twarz o małych oczach, wąskim nosie i ustach; ciemnobrązowe wąsy i brodę, która dzieli się w dwa pukle i falowane włosy opadające na kark. Z jego lewej strony na skale stoi św. Jan Chrzciciel, który prawą rękę z muszlą w dłoni unosi ponad głową Chrystusa i polewa go wodą. Ma owalną twarz o podobnym do Chrystusa wyrazie i wywijające się średniej długości włosami opadającymi na plecy. Jest ubrany w szatę ze skóry wielbłąda, odsłaniającą prawe ramię, a na nią ma zarzucony fioletowy płaszcz z szarym podbiciem. Struktura chrzcielnicy polichromowana w kolorze beżowym, stopa oraz płyciny w kolorze jasnego fioletu, zdobienia złocone, polichromia postaci naturalistyczna.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta, przymocowana do ściany czterema śrubami o łbach przyjmujących kształt rozet, umieszczonymi w narożach. W polu złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / WŁADYSŁAWA KEMPNERA / UR(ODZONEGO) 1841. + 26.IV.1906. / WIĘZIEŃ STANU z r. 1863. / SODALIS MARIANUS / Inżynier-Dyrektor departamentu ministeryjalnego / RADCA RZĄDU / Kawaler orderu żelaznej korony / Właściciel dóbr ziemskich. / Prosi o Zdrowaś Marya!”
płyta nagrobna
Epitafium Władysława Kempera
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie ośmioboku z cokołem i ośmiobocznym podwieszeniem. Cokół kosza dekorowany prostokątnymi płycinami. U spodu podwieszona kostka ujęta ze wszystkich stron wolutami oraz toczoną, profilowaną szyszką. Ścianki flankowane są kolumienkami podtrzymującymi półkoliste arkady w polach dekorowane biforiami. Biforia naprzemiennie ozdobione kwiatami słonecznika lub dzielone pośrodku kolumienką i zdobione dwiema uskrzydlonymi główkami aniołków w polach; nad biforiami w łuku arkady umieszczone są rozetki w medalionach. Zaplecek w formie wydłużonego, stojącego prostokąta z wpisaną w polu płyciną zamkniętą łukiem trójlistnym. Płycina ozdobiona jest płaskorzeźbionym przedstawieniem Baranka Eucharystycznego leżącego na księdze zamkniętej siedmioma pieczęciami. Po bokach zaplecek ujmują uszy z dekoracją roślinną. Baldachim na planie ośmioboku z cokołem dekorowanym płycinami, ornamentem roślinnym u góry i lambrekinem u spodu. Ścianki baldachimu zwężają się ku górze z aplikowanymi krzyżami i stanowią podstawę dla pełnej, czerwonej korony z krzyżem. U spodu baldachimu gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura polichromowana na bordowo, profilowania na żółto, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta ozdobiona rozetami w narożach. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / X(IĘDZA) KAROLA HARCHE / ZASŁUŻONEGO PROBOSZCZA / I DZIEKANA MAKOWSKIEGO / * 8/1 1857 † 3/12 1906. / KOLEGA I PRZYJACIEL / X(IĄDZ) LUDWIK PYZIK.”
płyta nagrobna
Epitafium Karola Harche
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy z niższym i węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Od północnego wschodu do prezbiterium i nawy przylega zakrystia na rzucie prostokąta, od południowego wschodu prostokątna kruchta, a od zachodu kolejna prostokątna kruchta. W nawie sklepienie kolebkowe z lunetami, na zdwojonych gurtach przechodzących w pilastry o kompozytowych kapitelach i kanelowanych trzonach; w prezbiterium kolebkowe z lunetami na pojedynczych gurtach. Prezbiterium od nawy wydziela ściana tęczowa otwierająca się do wnętrza półkolistą arkadą. W ostatnim, zachodnim przęśle nawy chór muzyczny o ażurowej balustradzie, wsparty na dwóch smukłych, żeliwnych kolumnach. Otwory okienne w nawie i prezbiterium w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. W ścianie zachodniej, w osi elewacji okno okrągłe. Fasada jednokondygnacyjna, jednoosiowa zamknięta trójkątną ścianą szczytową zwieńczoną krzyżem osadzonym na niewielkim daszku. W przyziemiu kruchta z otworem wejściowym w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Drzwi drewniane, dwuskrzydłowe z nadświetlem. Elewacja kruchty zamknięta schodkową ścianą szczytową zwieńczoną kamiennym krzyżem. Powyżej duże, okrągłe okno wypełnione rozetą, ujęte w motyw półkolistej arkady zaznaczonej w tynku. W górnej części fasady fryz arkadkowy. Elewacje boczne artykułowane uskokowymi przyporami, w górnej części dekorowane fryzem arkadowym. Nad nawą dach dwuspadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy, ponad zakrystią oraz obiema kruchtami jednospadowy. Wszystkie kryte blachą. Ponad nawą umieszczona czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę, z glorietą zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. Na jej szczycie ażurowy krzyż. Elewacje świątyni tynkowane w odcieniach koloru żółtego oraz bieli.
kościół
Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-31

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności