Epitafium Karola Harche
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta ozdobiona rozetami w narożach. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / X(IĘDZA) KAROLA HARCHE / ZASŁUŻONEGO PROBOSZCZA / I DZIEKANA MAKOWSKIEGO / * 8/1 1857 † 3/12 1906. / KOLEGA I PRZYJACIEL / X(IĄDZ) LUDWIK PYZIK.”

Epitafium Karola Harche

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Maków Podhalański
Miejscowość
Maków Podhalański
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Przemienienia Pańskiego (Sanktuarium Matki Bożej Opiekunki i Królowej Rodzin)
Tagi
czarny marmur ks. Karol Harche ks. Ludwik Pyzik
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/03875
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1906 roku
Fundator
ksiądz Ludwik Pyzik
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
czarny marmur, techniki kamieniarskie, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 69 cm
wysokość – 49 cm
Inne wymiary – wysokoscBezRamy: wysokoscFigury: szerkoscBezRamy: szerokoscFigury: wymiarPodstawy: srednica: srednicaCzary: szerokoscRam:
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Epitafium zostało ufundowane po śmierci ks. Karola Harche, czyli po 1906 roku przez księdza Ludwika Pyzika.

Opis

Tablica w kształcie leżącego prostokąta ozdobiona rozetami w narożach. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / X(IĘDZA) KAROLA HARCHE / ZASŁUŻONEGO PROBOSZCZA / I DZIEKANA MAKOWSKIEGO / * 8/1 1857 † 3/12 1906. / KOLEGA I PRZYJACIEL / X(IĄDZ) LUDWIK PYZIK.”

Zarys problematyki artystycznej

Tablica epitafijna wykonana po 1906 roku została poświęcona proboszczowi kościoła w Makowie Podhalańskim, księdzu Karolowi Harche, który pełnił tę funkcję w latach 1887-1906. Ksiądz Harche urodził się 8 stycznia 1857, zmarł 3 grudnia 1906. Jak wynika z treści inskrypcji fundatorem epitafium był ksiądz Ludwik Pyzik. Tablicę epitafijną charakteryzują prostota formy i oszczędność zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje ona do szeregu podobnych dzieł kommemoratywnych z XIX wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania dobry.

Streszczenie

Tablica epitafijna wykonana po 1906 roku została poświęcona proboszczowi kościoła w Makowie Podhalańskim, księdzu Karolowi Harche, który pełnił tę funkcję w latach 1887-1906. Jak wynika z treści inskrypcji fundatorem epitafium był ksiądz Ludwik Pyzik. Tablicę epitafijną charakteryzują prostota formy i oszczędność zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje ona do szeregu podobnych dzieł kommemoratywnych z XIX wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca ustawiona przy zachodnim filarze łuku tęczowego; dostępna jednobiegowymi schodami z balustradą od strony prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku, na puklowanej podstawie spiętej u dołu złoconą obręczą z kwiatem. U dołu wydzielony silnie występującym ćwierćwałkiem z nałożoną złoconą dekoracją w formie liści akantu; u góry zamknięty profilowanym gzymsem. Ścianki artykułowane łodygą roślinną o pionowym przebiegu. W polach prostokątne płyciny mieszczące płaskorzeźbione portrety czterech ewangelistów wraz z ich atrybutami umieszczone na tle symetrycznego ornamentu roślinnego. Balustrada schodów pełna; pola flankowane analogiczną jak na koszu łodygą, pośrodku pól dwie wielolistne rozety. Zaplecek flankowany jońskimi kolumnami o złoconych, kanelowanych trzonach wspierających baldachim oraz uszami utworzonymi z rocaille'ów, kratki regencyjnej oraz liści laurowych. W polu prostokątna płycina zamknięta łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem mieszcząca obraz Dobrego Pasterza malowany olejem na desce. Baldachim ośmioboczny, profilowany z podwieszonym u dołu lambrekinem. W partii fryzu girlandy podwieszone na kokardach z wstęgi regencyjnej. W zwieńczeniu ażurowa struktura utworzona z wolut wspierająca postument z pełnoplastyczną, polichromowaną figurą św. Pawła. Polichromia jasnobeżowa, miejscami marmoryzowana w odcieniach morskiego błękitu; ornamentyka oraz detale architektoniczne złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, przedstawiająca anioła z arma Christi w dłoniach. Figura ustawiona frontalnie z prawą nogą wysuniętą do przodu, z głową skierowaną w lewą stronę. W uniesionych po swojej prawej stronie dłoniach trzyma drabinę i koronę cierniową. Twarz szeroka z wysokim czołem, prostym nosem, wzrokiem skierowanym w dół i delikatnie rozchylonymi ustami. Włosy długie, brązowe z przedziałkiem pośrodku, opadające na ramiona. Anioł ubrany jest w czerwoną, długą szatę spodnią, silnie drapowaną, odsłaniającą prawą nogę, na niej ma założoną zieloną tunikę z białym kołnierzykiem, a na stopach pomarańczowe, rzymskie sandały. Polichromia naturalistyczna, skrzydła posrebrzane i pozłacane, atrybuty złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, drążona, przedstawiająca anioła z arma Christi w dłoniach. Figura ustawiona frontalnie z lewą nogą wysuniętą do przodu, z głową skierowaną w prawą stronę. W uniesionych po swojej lewej stronie dłoniach trzyma kolumnę biczowania. Twarz szeroka z wysokim czołem, prostym nosem, wzrokiem skierowanym w dół i delikatnie rozchylonymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe z przedziałkiem pośrodku, opadające na ramiona. Anioł jest ubrany w czerwoną, długą szatę spodnią, silnie drapowaną, na niej ma założoną zieloną tunikę z białym kołnierzykiem, na stopach pomarańczowe, rzymskie sandały. Kolumna ustawiona na bazie, trzon gładki, kapitel koryncki. Polichromia naturalistyczna, skrzydła posrebrzane i pozłacane.
rzeźba
Anioł z arma Christi
Zdjęcie nr 1: Rzeźby ścięte z tyłu, ukazujące dwa putta z girlandami w dłoniach, ustawione przeciwstawnie. Aniołki ukazane w pozycji półsiedzącej, z jedną ręką uniesioną wysoko do góry, w której trzymają girlandy z róż, drugą je podtrzymują. Twarze pełne o dużych ustach, małych i zadartych noskach, dużych oczach. Włosy średniej długości, jasne, zawinięte w pokaźne loki, zasłaniające uszy. Przez biodra są przepasane złotą tkaniną. Skrzydełka srebrzone, rozpostarte na boki. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, tkanina i atrybuty złocone, skrzydła srebrzone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Stalle trójosiowe z baldachimem. Przedpiersie dekorowane profilowanymi pseudo płycinami z krzyżami w polu; zwieńczone profilowanym gzymsem. Zaplecek artykułowany lizenami z kanelurą; w polach obrazy w formie stojących prostokątów o ściętych bokach, umieszczone w profilowanych ramach z malowanymi scenami. Stalla lewa: 1. Ksiądz Jakub Wujek adorujący Matkę Boską Makowską, u góry data: „1591 r[ok]”, u dołu napis „KS[IĄDZ] JAKUB WUJEK PROSI M[ATKĘ] B[OSKĄ] MAKOWSKĄ / O OCALENIE W CZASIE GRASUJĄCEJ ZARAZY”; 2. Poświęcenie obrazu Matki Boskiej Makowskiej, u góry data: „1602 r[ok]”, a u dołu napis: „POŚWIĘCENIE OBRAZU PRZEZ / KARD[YNAŁA] BERNARDA MACIEJOWSKIEGO”; 3. Najazd Szwedów, u góry data: „1657 r[ok], u dołu napis: „NAJAZD SZWEDÓW”. Stalla prawa: 1. Przeniesienie obrazu Matki Boskiej Makowskiej do nowego kościoła, u góry data „1745 r[ok]”, u dołu napis „PRZENIESIENIE OBRAZU / ZE STAREGO DO NOWEGO KOŚCIOŁA”; 2. Dzień maryjny, u góry data: „26.V. 1963 r[ok]”; u dołu napis: „DZIEŃ MARYJNY”; 3. Poświęcenie nowej polichromii, u góry data: „11. XII. 1966 r[ok]”, u dołu napis: „MILLENIUM / POŚWIĘCENIE NOWEJ POLICHROMII”. Baldachim w formie profilowanego gzymsu, wsparty na czterech wolutowo skręconych konsolach, zwieńczony ośmiobocznym obrazem z gołębicą Ducha Świętego (stalla lewa), rybą (stalla prawa); ujętym geometrycznym ornamentem. W podniebiu ośmioboczne kasetony mieszczące malowane znaki parafii. W stalli lewej: parafii Maków, inicjały „x. Fr Dź” oraz wsi Juszczyn. W stali prawej: wsi Żarnówka, wsi Biała oraz wsi Grzechynia.
stalla
Dwie stalle
Zdjęcie nr 1: Tablica w formie stojącego prostokąta ujęta w ramę o fantazyjnym zarysie, zwieńczona krzyżem. W górnej części odlany kielich z hostią ze skrzyżowanymi kotwicą i pochodnią, ujęte gałązkami palmy i mirtu. W polu złocona inskrypcja „Wdzięcznej Pamięci / X(IĘDZA) FRANCISZKA KARKOSZKI / zmarłego 26. Marca 1847 w 41 z(ycia) wieku / i / X(IĘDZA) FRANCISZKA BALCARCZYKA / zmarłego 18. Czerwca 1849 w 44 z(ycia) wieku / Proboszczom Makowskim / Współbraciom i Przyjaciołom / ten kamień położył / X(IĄDZ) FRANCISZEK XAWERY CIESIELSKI / Pleban w Suchy.”
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Karkoszki i Franciszka Balcarczyka

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta z inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / MICHALINA Z KOCZOROWSKICH DOBRZYCKA / * W KS(IĘSTWIE) POZNAŃSKIEM / WŁAŚCICIELKA BOLECHOWIC / PRZEŻYWSZY LAT 66 / + 12/1 1874. / SIOSTRZENICA JEJ / JADWIGA Z SZULCÓW MORO / STANISŁAWOWA OŻEGALSKA / * W KORNATACH W KS(IĘSTWIE) POZNAŃSKIEM / WŁAŚCICIELKA BOLECHOWIC / + 28/1 1906. / Błogosławieni umarli którzy w Panu / umierają – Obj. 14 13. / Najlepszej Babce – najukochańszej Matce / wnuki i synowie – w dowód wdzięczności / i miłości tę tablicę kładą / Wieczne odpoczywanie racz Im dać Panie”.
płyta nagrobna
Epitafium Michaliny z Koczorowskich Dobrzyckiej i Jadwigi z Szulców Moro (Stanisławowej Ożegalskiej).
Zdjęcie nr 1: Stopa chrzcielnicy w formie ośmiobocznego, profilowanego cokołu, ustawionego na czworobocznej kostce. Stopa przechodząca u góry w ośmioboczną o opływowych kształtach. Trzon złożony z ośmiu kolumienek, zdobionych skręconym żłobkowaniem. Kapitel trzonu ośmioboczny, na każdej ściance ozdobiony liściem stylizowanego akantu. Czara ośmioboczna z ażurowymi arkadkami u spodu, każda ze ścianek czary zdobiona trzema małymi płycinami w formie czwórliści. Pokrywa na planie ośmioboku, zwężająca się ku górze, ze ściankami dekorowanymi zwężającymi się ku górze płycinami, zwieńczona niskim cokołem z rzeźbioną sceną Chrztu Chrystusa. Po lewej stronie Chrystus w delikatnym kontrapoście. Jest ubrany w czerwony płaszcz z niebieskim podbiciem. Ma podłużną twarz o małych oczach, wąskim nosie i ustach; ciemnobrązowe wąsy i brodę, która dzieli się w dwa pukle i falowane włosy opadające na kark. Z jego lewej strony na skale stoi św. Jan Chrzciciel, który prawą rękę z muszlą w dłoni unosi ponad głową Chrystusa i polewa go wodą. Ma owalną twarz o podobnym do Chrystusa wyrazie i wywijające się średniej długości włosami opadającymi na plecy. Jest ubrany w szatę ze skóry wielbłąda, odsłaniającą prawe ramię, a na nią ma zarzucony fioletowy płaszcz z szarym podbiciem. Struktura chrzcielnicy polichromowana w kolorze beżowym, stopa oraz płyciny w kolorze jasnego fioletu, zdobienia złocone, polichromia postaci naturalistyczna.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta, przymocowana do ściany czterema śrubami o łbach przyjmujących kształt rozet, umieszczonymi w narożach. W polu złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / WŁADYSŁAWA KEMPNERA / UR(ODZONEGO) 1841. + 26.IV.1906. / WIĘZIEŃ STANU z r. 1863. / SODALIS MARIANUS / Inżynier-Dyrektor departamentu ministeryjalnego / RADCA RZĄDU / Kawaler orderu żelaznej korony / Właściciel dóbr ziemskich. / Prosi o Zdrowaś Marya!”
płyta nagrobna
Epitafium Władysława Kempera
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie ośmioboku z cokołem i ośmiobocznym podwieszeniem. Cokół kosza dekorowany prostokątnymi płycinami. U spodu podwieszona kostka ujęta ze wszystkich stron wolutami oraz toczoną, profilowaną szyszką. Ścianki flankowane są kolumienkami podtrzymującymi półkoliste arkady w polach dekorowane biforiami. Biforia naprzemiennie ozdobione kwiatami słonecznika lub dzielone pośrodku kolumienką i zdobione dwiema uskrzydlonymi główkami aniołków w polach; nad biforiami w łuku arkady umieszczone są rozetki w medalionach. Zaplecek w formie wydłużonego, stojącego prostokąta z wpisaną w polu płyciną zamkniętą łukiem trójlistnym. Płycina ozdobiona jest płaskorzeźbionym przedstawieniem Baranka Eucharystycznego leżącego na księdze zamkniętej siedmioma pieczęciami. Po bokach zaplecek ujmują uszy z dekoracją roślinną. Baldachim na planie ośmioboku z cokołem dekorowanym płycinami, ornamentem roślinnym u góry i lambrekinem u spodu. Ścianki baldachimu zwężają się ku górze z aplikowanymi krzyżami i stanowią podstawę dla pełnej, czerwonej korony z krzyżem. U spodu baldachimu gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura polichromowana na bordowo, profilowania na żółto, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy z niższym i węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Od północnego wschodu do prezbiterium i nawy przylega zakrystia na rzucie prostokąta, od południowego wschodu prostokątna kruchta, a od zachodu kolejna prostokątna kruchta. W nawie sklepienie kolebkowe z lunetami, na zdwojonych gurtach przechodzących w pilastry o kompozytowych kapitelach i kanelowanych trzonach; w prezbiterium kolebkowe z lunetami na pojedynczych gurtach. Prezbiterium od nawy wydziela ściana tęczowa otwierająca się do wnętrza półkolistą arkadą. W ostatnim, zachodnim przęśle nawy chór muzyczny o ażurowej balustradzie, wsparty na dwóch smukłych, żeliwnych kolumnach. Otwory okienne w nawie i prezbiterium w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. W ścianie zachodniej, w osi elewacji okno okrągłe. Fasada jednokondygnacyjna, jednoosiowa zamknięta trójkątną ścianą szczytową zwieńczoną krzyżem osadzonym na niewielkim daszku. W przyziemiu kruchta z otworem wejściowym w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Drzwi drewniane, dwuskrzydłowe z nadświetlem. Elewacja kruchty zamknięta schodkową ścianą szczytową zwieńczoną kamiennym krzyżem. Powyżej duże, okrągłe okno wypełnione rozetą, ujęte w motyw półkolistej arkady zaznaczonej w tynku. W górnej części fasady fryz arkadkowy. Elewacje boczne artykułowane uskokowymi przyporami, w górnej części dekorowane fryzem arkadowym. Nad nawą dach dwuspadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy, ponad zakrystią oraz obiema kruchtami jednospadowy. Wszystkie kryte blachą. Ponad nawą umieszczona czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę, z glorietą zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. Na jej szczycie ażurowy krzyż. Elewacje świątyni tynkowane w odcieniach koloru żółtego oraz bieli.
kościół
Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski
Zdjęcie nr 1: Nagrobek znajduje się w północnej części cmentarza przykościelnego, składa się z trzech kamiennych, prostokątnych płyt, ułożonych schodkowo jedna na drugiej. Płyta środkowa i górna z fazowanymi brzegami. Płyta wierzchnia obwiedziona rytą bordiurą z półkoli wypełnionych listkami, w górnej części krzyż o ramionach zakończonych trójlistnie, w kamiennej płycie kuta inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ks(iądz) P(iotr) S(trzelichowski). W płytę wmurowana marmurowa tablica z inskrypcją: "KS(IĄDZ) PIOTR SZTRZELICHOWSKI / EM(ERYTOWANY) PROBOSZCZ PARAFII / ŚW(IĘTEGO) MIKOŁAJA W KRAKOWIE / UR(ODZONY) 18. X. 1836 R(OKU) W PACZÓŁTOWICACH / ZM(ARŁY) 5. I. 1903 R(OKU) W KRAKOWIE / W 34 ROKU KAPŁAŃSTWA / WYZNAWAJCIE PANA BO DOBRY / BO NA WIEKI MIŁOSIERDZIE JEGO. PS 117.”.
nagrobek
Nagrobek księdza Piotra Strzelichowskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Maria Działo, "Epitafium Karola Harche", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-karola-harche

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności