Kościół św. Józefa Robotnika
Zdjęcie nr 1: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 2: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 3: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 4: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 5: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 6: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 7: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 8: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 9: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 10: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.
Zdjęcie nr 11: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami. Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.

Kościół św. Józefa Robotnika

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Stryszów
Miejscowość
Łękawica
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Południe
Parafia
Św. Józefa Robotnika
Tagi
architektura XX wieku neogotyk
Identyfikator
DZIELO/12531
Kategoria
kościół
Czas powstania
1902-1903
Technika i materiał
kamień, cegła, techniki murarskie, dachówka
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Parafia w Łękawicy została erygowana w 1908 roku wkrótce po wybudowaniu nowego kościoła w latach 1902-1903. Świątynię wzniesiono na miejscu murowanej kaplicy z 1659 roku wystawionej przez Hieronima Przerębskiego. Józef Łepkowski wspomina w 1863 roku o kapliczce w Łękawicy pod wezwaniem św. Wojciecha, która miała zostać wybudowana na pamiątkę pobytu świętego biskupa w tej i okolicznych miejscowościach. Odpowiedź na pytanie, czy byłaby to ta sama kaplica, a także bliższe dzieje historii kościoła w Łękawicy wymagają jednak dalszych badań, bowiem jak dotąd świątynia nie została opracowana naukowo. Nowy kościół konsekrował 16 czerwca 1910 sufragan Anatol Nowak. Ołtarz główny powstał zapewne w niedługim czasie po wybudowaniu świątyni. Został wykonany w stylu eklektycznym z przewagą elementów neogotyckich i neorenesanowych. Z tego okresu pochodzą również dwa ołtarze boczne. W polu głównym umieszczony jest obraz Świętej Rodziny z 1702 roku. Z poprzedniej świątyni został przeniesiony obraz św. Rozalii o kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i dolnych narożach, zamknięty łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną i złoconą ramą. Obraz prawdopodobnie pochodzi ze zwieńczenia jednej z nastaw ołtarzowych z poprzedniego kościoła w Łękawicy. Z tej samej świątyni przeniesiono zapewne dwustronnie malowane antependium z 1702 roku z herbem Grabie i inicjałami „FZ CR SR” oraz herbem Godziemba i inicjałami „WZ RR SR 1702”, a także obraz Matki Boskiej Śnieżnej z 1785 roku. Chrzcielnica oraz ambona należą już do nowego kompletu wyposażenia kościelnego, który powstał po wybudowaniu świątyni. Do ciekawych zabytków wymienianych w Katalogu Zabytków Sztuki należą również renesansowy obrazek św. Marii Magdaleny na pergaminie, krzyż ołtarzowy z postacią Chrystusa Ukrzyżowanego z kości słoniowej z XVII wieku oraz dwa lichtarze barokowe.




Opis

Kościół jest usytuowany w centrum wsi Łękawica, na południe od głównej drogi. Teren wokół niego jest ogrodzony wysokim płotem na kamiennej podmurówce. Główne wejście na teren przykościelny znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami.

Kościół skierowany na południe, murowany, otynkowany z wieżą od północy. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od wschodu do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia, a od zachodu do nawy niewielka kruchta. Na północnej ścianie kościoła chór muzyczny, wzniesiony nad kruchtą wejściową. Nawę oświetlają umieszczone we wschodnich i zachodnich ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony północnej, drugie przez kruchtę zachodnią oraz trzecie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą.

W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. Ściany nawy oszkarpowane. Do północnej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica oraz dostawione po bokach dwa aneksy, sięgające wysokością do końca pierwszej kondygnacji wieży. Poszczególne kondygnacje rozdzielone są gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty, zamknięte półkoliście, zaakcentowane półkolistym nadprożem. Powyżej ażurowym, metalowy daszek oraz okrągłe, rozglifione okno. W drugiej kondygnacji ślepe triforium z przeszkolnym oknem pośrodku i blendami po bokach. Powyżej kondygnacja z trzech stron zdobiona półkolistym arkadowaniem, wyżej kostkowaniem. W trzeciej kondygnacji, w każdej ze ścian prostokątne zamknięte półkoliście prześwity okienne z żaluzjami. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym czterema trójkątnymi przyczółkami, w polach których umieszczone są zegary. Aneksy na planie kwadratu z prostokątnymi i półkoliście zamkniętymi oknami od frontu. Prezbiterium i nawa przykryte oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi.

Zarys problematyki artystycznej

Kościół św. Józefa Robotnika w Łękawicy został wybudowany w latach 1902-1903 w stylu eklektycznym z przewagą cech neogotykich i neromańskich. Cechy neogotyckie są zaznaczone powierzchownie na tradycyjnej bryle i konstrukcji kościoła w postaci szkarp opasających świątynię, czy iglicy wieńczącej wieżę. Z kolei cechy neromańskie przejawiają się w detalach architektonicznych, półkoliście zamkniętych otworach okiennych i arkadach. Po połowie XIX wieku w architekturze polskiej pojawia się zainteresowanie estetyką historyzmu, już nie romantycznego, ale pozytywistycznego. Ugruntowało się przekonanie że dla architektury sakralnej najlepsze są rozwiązania neośredniowieczne, czyli neogotyckie lub tzw. styl przejściowy romańsko-gotycki. W ostatniej ćwierci XIX wieku w nurcie historyzmu architektonicznego pojawiają się tendencje do poszukiwania i akcentowania stylu narodowego, które utrzymały się, aż do pierwszej wojny światowej.

Streszczenie

Parafia w Łękawicy została erygowana w 1908 roku wkrótce po wybudowaniu nowego kościoła w latach 1902-1903. Świątynię wzniesiono na miejscu murowanej kaplicy z 1659 roku wystawionej przez Hieronima Przerębskiego. Józef Łepkowski wspomina w 1863 roku o kapliczce w Łękawicy pod wezwaniem św. Wojciecha, która miała zostać wybudowana na pamiątkę pobytu świętego biskupa w tej i okolicznych miejscowościach. Odpowiedź na pytanie, czy byłaby to ta sama kaplica, a także bliższe dzieje historii kościoła w Łękawicy wymagają jednak dalszych badań, bowiem jak dotąd historia świątyni nie została opracowana. Nowy kościół konsekrował 16 czerwca 1910 sufragan Anatol Nowak. Ołtarz główny powstał zapewne w niedługim czasie po wybudowaniu świątyni. Został wykonany w stylu eklektycznym z przewagą elementów neogotyckich i neorenesanowych. Z tego okresu pochodzą również dwa ołtarze boczne. W polu głównym umieszczony jest obraz Świętej Rodziny z 1702 roku. Z poprzedniej świątyni został przeniesiony obraz św. Rozalii o kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i dolnych narożach, zamknięty łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną i złoconą ramą. Obraz prawdopodobnie pochodzi ze zwieńczenia jednej z nastaw ołtarzowych z poprzedniego kościoła w Łękawicy. Z tej samej świątyni przeniesiono zapewne dwustronnie malowane antependium z 1702 roku z herbem Grabie i inicjałami „FZ CR SR” oraz herbem Godziemba i inicjałami „WZ RR SR 1702”, a także obraz Matki Boskiej Śnieżnej z 1785 roku. Chrzcielnica oraz ambona należą już do nowego kompletu wyposażenia kościelnego, który powstał po wybudowaniu świątyni.

Bibliografia

Natanek Piotr, "Informator Archidiecezji Krakowskiej. Parafie i Kościoły", 2010
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Łepkowski Józef, "Przegląd zabytków przeszłości z okolic Krakowa", Kraków 1863 , s. 41-41

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie ośmioboku z cokołem i ośmiobocznym podwieszeniem. Cokół kosza dekorowany prostokątnymi płycinami. U spodu podwieszona kostka ujęta ze wszystkich stron wolutami oraz toczoną, profilowaną szyszką. Ścianki flankowane są kolumienkami podtrzymującymi półkoliste arkady w polach dekorowane biforiami. Biforia naprzemiennie ozdobione kwiatami słonecznika lub dzielone pośrodku kolumienką i zdobione dwiema uskrzydlonymi główkami aniołków w polach; nad biforiami w łuku arkady umieszczone są rozetki w medalionach. Zaplecek w formie wydłużonego, stojącego prostokąta z wpisaną w polu płyciną zamkniętą łukiem trójlistnym. Płycina ozdobiona jest płaskorzeźbionym przedstawieniem Baranka Eucharystycznego leżącego na księdze zamkniętej siedmioma pieczęciami. Po bokach zaplecek ujmują uszy z dekoracją roślinną. Baldachim na planie ośmioboku z cokołem dekorowanym płycinami, ornamentem roślinnym u góry i lambrekinem u spodu. Ścianki baldachimu zwężają się ku górze z aplikowanymi krzyżami i stanowią podstawę dla pełnej, czerwonej korony z krzyżem. U spodu baldachimu gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura polichromowana na bordowo, profilowania na żółto, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na niskim, prostopadłościennym cokole. Stopa na planie ośmioboku, profilowana. Trzon ośmioboczny z wypukłym kanelowaniem, zamknięty pierścieniem. Czara ośmioboczna, dekorowana wypukłymi kanelurami z profilowaną wargą. Pokrywa w formie fragmentu kanelowanego trzonu kolumny, na cokole dekorowanym liśćmi. Od frontu drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną zdobioną rozetą w medalionie. Całość zwieńczona koroną o czterech kabłąkach, zamkniętą kulą z krzyżem. Chrzcielnica polichromowana w odcieniu kości słoniowej; ze złoconymi detalami i koroną.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający Chrystusa Ukrzyżowanego. W centrum kompozycji ukazany Chrystus przybity do krzyża na tle górskiego pejzażu. Ciało zawieszone na wyprostowanych ramionach, głowa delikatnie pochylona w dół. Twarz podłużna z długim i prostym nosem, zamkniętymi oczami, okolona krótką i kręconą brodą. Włosy długie, brązowe, opadające na prawe ramię i plecy. Na głowie zielona korona cierniowa o długich kolcach, a wokół niej złoty, promienisty nimb o promieniach naprzemiennie prostych i falowanych. Chrystus ma założone wokół bioder białe perizonium, silnie drapowane z jednym końcem rozwianym po lewej stronie obrazu. Karnacja ciała bladoszara. Krzyż prosty, szeroki, jasnobrązowy, nad głową Chrystusa wisi tabliczka z napisem „I[ESUS] N[AZARENUS] R[EX] J[UDEORUM]”. Kolorystyka obrazu pastelowa. Tło niebieskie z chmurami w odcieniach fioletowo-pomarańczowych.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa przybitą do krzyża trzema gwoździami. Figura zawieszona na szeroko rozłożonych, wyprężonych ramionach, w niewielkim zwisie. Sylwetka szczupła, o wyraźnie podkreślonej linii żeber i mostka. Głowa opada nieznacznie w kierunku prawego barku. Twarz podłużna, okolona krótką brodą, z zamkniętymi oczami; włosy długie, spływające na prawe ramię; na głowie korona cierniowa. Perizonium białe, przewiązane sznurem, odsłaniające prawe udo. Na ciele widoczne liczne strużki krwi spływające z ran. Krzyż prosty, gładki, ciemnobrązowy. Nad głową Chrystusa tabliczka w formie białej banderoli z napisem „IN / RI”.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie tablicy w kształcie leżącego prostokąta ze złoconą inskrypcją „JOANNA STAWOWA / ur(odzona) 17. III. 1895 zm(arła) 8. XII. 1978 / Za wszystko dobre, / co dla nas uczyniła daj Jej / wieczne spoczywanie”.
płyta nagrobna
Epitafium Joanny Stawowej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie tablicy w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją: „WALENTY STAWOWY / ur(odzony) 10. II. 1891 w ŁĘKAWICY / zm(arły) 2. XII. 1968 w Ameryce. / Dobrodziej tutejszego kościoła. / Za wszystko dobre, co dla nas / uczynił, daj mu Panie / światłość wiekuistą.”
płyta nagrobna
Epitafium Walentego Stawowego

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, zamontowana na wysokiej podstawie na planie prostokąta, ujętego przy krawędziach profilowanymi listwami, na czterech nóżkach. W przestrzeni podstawy dwa otwory na drążki. Matka Boska stoi na skale, ukazana jest frontalnie, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma owalną, o młodzieńczych rysach, dużych, migdałowatych oczach skierowanych w górę, wąskim, długim nosie i małych ustach. Ubrana jest w białą suknię przepasaną w talii szeroką, niebieską szarfą, o złoconych lamówkach. Na głowę, ramiona i plecy ma narzucony niebieski płaszcz o złotych lamówkach i błękitnej podszewce, opadający kaskadowo po bokach postaci. Na głowie ma koronę otwartą, wokół dłoni zawiązany różaniec i białe kwiaty. Polichromia ciała naturalistyczna. Wokół stóp figury zamocowane sztuczne białe i żółte róże, zasłaniające skałę.
feretron
Feretron z figurą Matki Bożej z Lourdes
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, na podstawie imitującej skałę. Zamontowana na wysokiej podstawie na planie zbliżonym do kwadratu, o krawędziach ujętych profilowanymi listewkami, z dwoma otworami na drążki. Bernadeta ukazana w pozycji klęczącej, z rękami złożonymi w geście modlitwy, z lekko uniesioną głową. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach skierowanych w górę, dużym nosie i małych ustach; okoloną długimi brązowymi włosami opadającymi na plecy. Ubrana jest w granatową suknię, o złoconych lamówkach, przepasaną w talii białym fartuchem, na ramiona i plecy ma narzuconą niebieską chustę o złoconych lamówkach, na głowie ma biały welon. Polichromia ciała naturalistyczna. Wokół nóg figury zamocowane sztuczne kwiaty.
feretron
Feretron z figurą św. Bernadetty Soubirous
Zdjęcie nr 1: Przyścienny konfesjonał uzyskał strukturę architektoniczną ze zwieńczeniem, wspartą na prostopadłościennym cokole na rzucie wydłużonego prostokąta z trapezoidalną dostawką od przodu. Zasadniczą część konfesjonału tworzy prostopadłościenna bryła na rzucie prostokąta zbliżonego do kwadratu z nieznacznie ściętymi narożami poszerzona o półokrągłe dzrzwiczki od frontu. Do niej przylegają po bolakch plecy utworzone z prostokątnych płycin zakończonych wolutowo-roślinnymi spływami. Lico ujęte zostało dwoma pilastrami o wolutowo-roślinnych głowicach z impostami wspierającymi przerwane na środku belkowanie, wyłamane na ich osiach i przechodzące także na ściany boczne. Pilastry w dolnych partiach przechodzą w smukłe prostopadłościenne postumenty flankujące na całej swej wysokości półokrągło wypukłe drzwiczki. Przód drzwiczek zamyka u góry profilowany gzymsik, a środek czworoboczna płycina. Przerwane belkowanie na osi łączy fantazyjne prowadzony ornament z motywem rocaillowym, dekorujące fronton kolebkowego daszku. Całość konfesjonału wieńczą diagonalnie ułożone bogato rzeźbione cztery spływy wolutowe podtrzymujace na środku wazę płomienistą oplecioną wieńcem laurowym. Ścianki boczne konfesjonału tworzą gładkie płyciny z parą czworobocznych przepruć wypełnione ażurową kratką. Struktura konfesjonału jest lakierowana i politurowana w odcienach orzecha.
konfesjonał
konfesjonał neobarokowy
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie ośmioboku, z profilowanym uskokiem. Trzon czterostrefowy, uskokowy, z dolną strefą czworoboczną, przechodzącą w sześciobok. Górna część trzonu z romboidalnymi, fazowanymi wgłębieniami. Czara z polami o fazowanych krawędziach i podwójnych ostrołukach wypełnionych motywami liści. Pokrywa mosiężna, półkulista, dołem i górą obwiedziona ażurową koroną, zwieńczona cylindrycznym postumentem, z ażurowym pasem i figurą stojącego Jana Chrzciciela z laską pasterską i barankiem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, dwustopniowe, oddzielone wąskim gzymsem, zamknięte łukiem półkolistym, na którego zakończeniach dwie puste tarcze herbowe. W dolnej części epitafium płycina w kształcie leżącego prostokąta o fantazyjnym wykroju, w narożach ujęta dwiema czołgankami, z inskrypcją w polu: „LUDWIK BEŁTOWSKI / UR[ODZONY] 1819 WE LWOWIE ZASŁ[UŻONY] OBYW[ATEL] DŁUG[O]L[ETNI] RADNY MIASTA / NOWEGO TARGU MISTRZ ART[YSTA] BUD[OWLI] MECH[ANICZNYCH] PRZEM[YSŁOWYCH] PRZEWODN[ICZĄCY] / POW[IATOWEGO] STOW[ARZYSZENIA] RĘKODZ[IĘLNIKÓW] PRZEM[YSŁOWYCH] SĄDU POLUB[OWNEGO] INICIAT[OR] CZYNN[Y] ORĘD[OWNIK] / POWIĘKSZ[ANIA] MAJ[ĄTKU] DOBROBYTU GMINY UPIĘKSZ[ANIA] MIASTA OFIARN[Y] / PATRIOT[A] MĄŻ RZADK[ICH] CNÓT SERC[A] WIELK[IEGO] CHAR[AKTERU] ZM[ARŁ] 13. STYCZ[NIA] 1902 / PROSI O WESTCHNIENIE DO BOGA AMEN”. W prawym dolnym rogu epitafium sygnatura „Juliusz B[ełtowski] 1904.” Powyżej kwadratowy odlew z przedstawieniem Miłosiernego Samarytanina, flankowany dwiema popiersiami: rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem po prawej i św. Józefa Robotnika po lewej. W dolnej części odlewu litery „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO]”. Na odlewie ukazany leżący na ziemi mężczyzna o wychudzonej posturze, któremu Samarytanin podaje kubek z wodą do picia. Po lewej stronie obrazu głowa wielbłąda. Matka Boska zwrócona trzy czwarte w lewo, z głową pochyloną w dół, przytulająca do piersi śpiące Dzieciątko. W dłoniach trzyma księgę. Twarz o wyraźnych rysach z długim nosem i zaciśniętymi ustami. Ubrana jest w suknię z długimi rękawami i płaszcz założony na głowę. Święty Józef zwrócony jest delikatnie w prawo z głową skierowaną w lewo. Ma krótkie i bujne włosy, wzrok skierowany w prawo oraz zaciśnięte usta. Ubrany jest w strój robotnika – koszulę z podwiniętymi do łokci rękawami. W dłoniach trzyma strug i piłę do drewna. W górnej części epitafium znajduje się okrągłe popiersie Ludwika Bełtowskiego w szerokiej okrągłej ramie. Zmarły ukazany z prawego profilu o podłużnej twarzy ze spiczastą brodą i wąsami, długim nosem i zmarszczonym czołem. Włosy krótkie. Ubrany jest w koszulę i marynarkę. Po lewej stronie popiersia sygnatura „B[ełtowski] [1]902”.
płyta nagrobna
Epitafium Ludwika Bełtowskiego
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, jednonawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie oraz z wieżą wbudowaną w zachodnią fasadę. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia, do nawy dwie kaplice leżące po przeciwległych stronach, zamknięte trójbocznie, od zachodu chór wsparty na dwóch filarach, z trójczęściową balustradą wychodzącą do przodu. Korpus trójprzęsłowy, przęsła oddzielone opilastrowanymi filarami podtrzymującymi arkady sklepienia. Nad kaplicami i prezbiterium fragmenty sklepienia gwiaździstego, nad nawą żaglaste. Wielobarwna polichromia ścian i sklepień wypełnia podziały wyznaczone przez elementy architektoniczne, opiera się na motywach geometrycznych, stylizowanych floralnych, zoomorficznych i postaciach aniołów i świętych . Wszystkie okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, w większości witraże, dwa w prezbiterium, po trzy z każdej strony nawy, po dwa w kaplicach, dwa na wysokości chóru, cztery w kondygnacji wieży; wyjątek stanowi okulus w fasadzie. Główne wejście przez fasadę, kolejne do zakrystii. Fasada dwukondygnacyjna, trójosiowa, na cokole, z wieżą. Osie wydzielone pilastrami, z których środkowa mieści drzwi o wykroju prostokąta i okulus w czworobocznej płycinie, a boczne zamknięte konchowo nisze w figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Kondygnacja zamknięta zdwojonym przyczółkiem. Wewnętrzny przerwany na kartusz herbowy i okrągłą plakietę z krzyżem, zewnętrzny na kondygnację wieży. Wieża z każdej strony przepruta oknem zwieńczonym fragmentem gzymsu, na narożach ujęta pilastrami podtrzymującymi belkowanie z linią gzymsu wyoblającą się w środku i ujmującą tarczę zegara. Pozostałe elewacje na kamiennym cokole, nawa i prezbiterium z nietynkowanej cegły, kaplice i zakrystia otynkowane. Kontynuują podziały pilastrami, artykulację podkreślają okna. Dach nad nawą główną dwuspadowy, nad kaplicami i prezbiterium wieloboczne, wieża przekryta hełmem z latarnią, zwieńczona ostrosłupem z krzyżem. Najcenniejszym zabytkiem świątyni jest ołtarz główny z około 1700 roku przeniesiony tutaj z kościoła z Limanowej, interesująca jest polichromia o inspiracjach młodopolskich z elementami art decó.
kościół
Kościół św. Józefa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Maria Działo, "Kościół św. Józefa Robotnika ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/kosciol-sw-jozefa-robotnika

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności