Ołtarz Najświętszego Serca Jezusa
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.

Ołtarz Najświętszego Serca Jezusa

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Liszki
Miejscowość
Liszki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Mikołaja
Tagi
ołtarz boczny sztuka XVIII wieku
Miejsce przechowywania
prawe ramię transeptu
Identyfikator
DZIELO/03654
Kategoria
ołtarz
Czas powstania
1789 rok
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie, snycerskie i rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

W 1789 roku ksiądz Józef Raciborski wystawił ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa, który stał się jedynym ołtarzem starego kościoła (znajdującym się w kaplicy wschodniej) przeniesionym do transeptu nowej świątyni ukończonej w 1873 roku. W 1911 roku ksiądz Stanisław Rospond ufundował do niego obraz pokutującej Marii Magdaleny pędzla Franciszka Matzke.

Opis

Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ołtarz Najświętszego Serca Jezusa ustawiony w prawym ramieniu transeptu został wykonany w 1789 roku i jako jedyny został przeniesiony ze starej do nowej świątyni. Obraz w polu głównym namalował Edward Lepszy. Jest on przysłaniany wizerunkiem pokutującej Marii Magdaleny pędzla Franciszka Matzke.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Liber memorabilium Ecclesiam parochialem in Liszki kronika parafialna prowadzona od 1883 s. 7-8
Inwentarz IPKA 119, 1816r.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, składająca się z kosza, zaplecka i baldachimu, z dostępem od lewej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie sześcioboku, o ściankach prostych, dekorowanych płycinami w kształcie stojących prostokątów zakończonych łukiem półkolistym. Płyciny rozdzilają pilastry o kompozytowych głowicach, posadowione na konsolach utworzonych z główek atrybutów czterech ewangelistów i podtrzymujących arkadki dekorowane zygzakiem. Gzyms wieńczący kosz zdobiony dwoma rzędami ornamentu geometrycznego. Podstawa kosza stożkowa, z wypełniającymi płaszczyzny płycinami, przechodząca w wieloboczny filar, którego głowica utworzona została z liści akantu. Zaplecek w kształcie prostokąta z prostokątną płyciną zamkniętą łukiem półkolistym. Baldachim powtarzający plan kosza, ujęty profilowanym gzymsem, z podwieszeniem z arkadek i zwieńczony na załamaniach liśćmi. Na jego szczycie pełnoplastyczna figura Chrystusa Pantokratora ustawiona na stożkowej podstawie w formie fragmentu filara. Chrystus został ukazany w całej postaci, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą trzyma glob. Ma owalną twarz okoloną długimi włosami, które spływają mu na ramiona i plecy; otaczający głowę nimb przybiera formę trzech wiązek promieni. Jest ubrany w czerwoną suknienkę i złoty płaszcz; szaty łamią się ostrymi fałdami. Balustrada z poręczą z tralkami spiętymi ażurowymi arkadkami. Kolorystyka pastelowa, jasna. Struktura w kolorze kremowym, płyciny jasnoszare, fryzy bordowe, detal architektoniczny i ornamenty pozłacane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium Klemensa Kołaczkowskiego i Michaliny z Kościelskich Kołaczkowskiej w kształcie stojącego prostokąta zostało wykute w czarnym wapieniu dębnickim. Na tablicy obwiedzionej bordiurą z szerokim pasem geometryzowanej wici roślinnej i czworoliśćmi w narożach umieszczono złoconą, majuskułową inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IENERAŁOWI WOISK / POLSKICH W WALCE O / NIEPODLEGŁOŚĆ Z R(OKU) 1831 / KLEMENSOWI HABDANK / KOŁACZKOWSKIEMU / ZŁOŻONEMU DO GROBU / W DREŹNIE 1874 / I SPOCZYWAIĄCEI NA TUTEISZYM / CMENTARZU / MICHALINIE Z OGOŃ/CZYKÓW KOŚCIELSKICH / KOŁACZKOWSKIEI / DZIEDZICOM ŻERNIK W WIELKOPOL/SCE W DOZGONNEI MIŁOŚCI I CZCI / DLA NAILEPSZYCH RODZICÓW, / PAMIĄTKOWĄ TĘ TABLICĘ / OFIARUIĄ WDZIĘCZNE CÓRKI / IÓZEFA BARDZIŃSKA I / MARYA MILIESKA 1880”. Przy lewej krawędzi napisu, na wysokości zapisu imion zmarłych herby Abdank i Ogończyk.
płyta nagrobna
Epitafium Klemensa i Michaliny Kołaczkowskich
Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica w kształcie stojącego prostokąta z portretem zmarłego powyżej inskrypcji. Podobiznę umieszczono na niemal kwadratowej, nałożonej na kamień tablicy brązowej. Biskup został ukazany w ujęciu portretowym, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z surowym wyrazem twarzy, o szeroko otwartych oczach poniżej gęstych brwi, z prostym nosem i dość szerokimi ustami. Na głowie, na zaczesanych do tyłu, gęstych włosach, widać fragment piuski. Jest ubrany w sutannę, której niewielką część widać jeszcze na portrecie, na niej widoczny równiez fragment łańcucha krzyża pektoralnego. Ponad lewym barkiem podpis autora i data „1963”. Pod brązową tablicą litery „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI)” ujmujące krzyż łaciński, poniżej kapelusz biskupi z chwostami z dewizą biskupa zamiast herbu „IN / VERBO / TUO”. Dalej złocona, majuskułowa inskrypcja „X(IĄDZ) D(OKTO)R STANISŁAW ROSPOND / BISKUP SUFRAGAN KRAKOWSKI / DZIEKAN KAPITUŁY METROP(OLITALNEJ) KRAK(OWSKIEJ) / URODZONY 30 WRZEŚNIA 1877 / W LISZKACH KOŁO KRAKOWA / WYŚWIĘCONY NA KAPŁANA 10.VIII.1901 / KONSEKROWANY DNIA 12 CZERWCA 1927 / ZMARŁ W KRAKOWIE 4 LUTEGO 1958 / POGRZEBANY W LISZKACH 9.II.1958”.
płyta nagrobna
Epitafium Stanisława Rosponda
Zdjęcie nr 1: Budynki kościoła i plebanii znajdują się w centralnej części wsi, przy rynku na północ od głównej drogi z Krakowa do Oświęcimia. Kościół stoi przy obszernym placu, obwiedziony wysokim kamiennym murem z metalowym ogrodzeniem od południa. Kościół z prezbiterium zwróconym na północ, wzniesiony z kamienia wapiennego i cegły, tynkowany, z podmurówką. Świątynia wybudowana na planie krzyża łacińskiego z bazylikowym korpusem i transeptem. Dwuprzęsłowe prezbiterium zakończone półkoliście absydą zostało ujęte w dwa aneksy boczne, z których zachodni przeznaczony jest na zakrystię. Od południa do budynku przylega kruchta w przyziemiu wieży. Wnętrze kościoła trójnawowe, czteroprzęsłowe. Nawa główna łączy się z nawami bocznymi arkadami wspartymi na pięciobocznych filarach. Nawy boczne ujęte szerokimi pilastrami z pięciobocznymi filarami. Filary i pilastry stoją na wysokich, masywnych cokołach z kapitelami analogicznymi jak w nawie głównej. Ściany na skrzyżowaniu naw oraz ściany prezbiterium ujęte wspomnianymi filarami podtrzymującymi gurty sklepienia. Nawa i prezbiterium przykryte są sklepieniem kolebkowym z geometryzowanymi lunetami po obu stronach ścian. Ramiona transeptu sklepione kolebkowo z analogicznymi lunetami. Na skrzyżowaniu naw znajduje się sklepienie żaglaste. Nawę główną oświetlają rozmieszczone po jednym w każdym przęśle otwory okienne zamknięte łukiem półkolistym, okna w transepcie to biforia, widoczne tylko z zewnątrz okrągłe okno w absydzie wypełnione jest kamienną rozetą. Główne wejście od południa, do pierwszego przęsła od transeptu prowadzi dwoje drzwi w otworach o zamknięciu w kształcie łuku odciętego. W części zachodniej chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach i dwóch filarach dostawionych do ściany. Ich kapitele są analogiczne do pozostałych w kościele. Sklepienia dekorowane polichromią z rozetami i pękami lilii, a na skrzyżowaniu naw umieszczono malunek naścienny ukazujący Chrystusa tronującego z Bogiem Ojcem i gołębicą Ducha Świętego, a wokół nich cztery symbole ewangelistów. W fasadzie świątyni znajduje się strzelista wieża dwukondygnacyjna na planie czworokąta, przechodząca wyżej w ośmioboczną. Po bokach wieży wysokie aneksy zwieńczone schodkowo. Nad wejściem do kościoła znajduje się ozdobne okno zamknięte półkoliście i wypełnione czterema małymi rozetami ułożonymi jedna nad drugą. W kolejnej kondygnacji wieżę przepruwa biforium poniżej tarczy zegara i dekoracji arkadkowej. Wieża pełni jednocześnie funkcję dzwonnicy. Druga wieża na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu mieści sygnaturkę. Korpus kościoła nakryty dachem dwuspadowym, wieża wielobocznym. Wszystkie dachy kryte blachą.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Matka Boska zwrócona w trzech czwartych w lewo. Obiema rękami przytula Dzieciątko. Ma delikatną, owalną twarz o wąskich brwiach, niewielkich, ciemnych oczach, wąskim nosie i małych ustach, włosy skrywa maforion. Dzieciątko ukazane zostało niemal profilem, a jego głowa odwrócona jest w stronę widza. Prawą ręką dotyka twarzy Marii, lewą kładzie jej na dekolcie, jedną stopę opiera na jej ręce. Ma okrągłą twarz o rysach ukazujących podobieństwo do Matki. Sukienki postaci oraz tło zostały wykonane z trybowanej, srebrnej blachy pozłoconej w niektórych partiach. Maria jest ubrana w złotą tunikę, z której widać jedynie fragmenty rękawów i dekoltu, na to ma nałożony maforion dekorowany w drobny ornament roślinny. Dzieciątko ma na sobie sukienkę o podobnym wzorze, podbitą złotem. Oboje mają na głowach korony zamknięte dekorowane kameryzacją. Korona Dzieciątka jest złota, a srebrną koronę Marii podtrzymują dwa, złocone anioły w długich sukniach. Tło trybowane w większy wzór o motywach rozwiniętych kwiatów. Od góry i od dołu obraz powiększono o metalowe fryzy. W górnej partii obrazu dodano pas ze złoconą dekoracją roślinną, w dolnej zaś z przedstawieniem krzyża i dwóch kartuszy herbowych: Orła i Pogoni, w otoczeniu dekoracji o motywie roślinnym. Obraz w wypukłej ramie o dekoracji roślinnej.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem (Matka Boska Lisiecka)
Zdjęcie nr 1: Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Różańcowej. Maria ujęta frontalnie, prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, na lewej ma zawieszony różaniec. Spogląda przed siebie, ma małą głowę osadzoną na szerokiej szyi, niewielkie, niebieskie oczy i wąski nos; włosy przykrywa welon. Jest ubrana w srebrną suknię lamowaną pod szyją złotem oraz złoty płaszcz podbity czerwienią przechodzący przez lewe ramię. Ma głowie ma koronę zamknietą zwieńczona krzyżykiem, wokół głowy nimb z 12 gwiazd. Stoi na połowie kuli ziemskiej, pod lewą stopą ma półksiężyc, pod prawą węża, po półkuli w dół toczy się jabłko. Dzieciątko spogląda przed siebie, w prawej ręce trzyma różaniec, lewą wyciąga przed siebie; biodra ma przepasane białą szarfą. Ma małą, okrągłą głowę, okoloną jasnymi, kręconymi włosami.
rzeźba
Matka Boska Różańcowa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica ustawiona podstawie z uskokiem. Trzon tworzy gruszkowaty nodus z pierścieniem. Czara puklowana, o wywiniętym wylewie. Pokrywa na planie koła, przechodząca w sześciobok ze ścianami dekorowanymi uskrzydlonymi główkami anielskimi. Na niej ustawiono sześć pałąków zdobionych wolutowo skręconymi liśćmi akantu, dźwigających podstawę dla grupy rzeźbiarskiej z przedstawieniem chrztu Chrystusa. Frontalnie ustawiony Jan Chrzciciel jest ubrany w melotę, w lewej ręce trzyma krzyż, w prawej przechyloną misę. Przed nim nieproporcjonalnie mała postać Chrystusa w kontrapoście, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Drewniany konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu na rzucie półkolistym. Drzwiczki wypukłe, dekorowane u góry przestylizowanym lambrekinem. Boki ujęte spływami wolutowymi. Zaplecek zamknięty dwiema przeciwstawnie ustawionymi wolutami. Struktura marmoryzowana na kolor niebieski z beżowymi elementami.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Tablica o kształcie leżącego prostokąta, na której w części górnej wyryto czaszkę powyżej skrzyżowanych piszczeli. Niżej umieszczono inskrypcję „D[eo] O[ptimo] M[aximo] / Tu lezy Xiądz Jakob Smigalski Komm(endarius) Wawrzene(censis) / Lat 85 maiący Temu kościołowi blisko lat 30 służą/cy, pilnie, Pomieszkań Xiężych, Szpitala kopuły, etc / Fundator przez wnętrznosci miłosierdzia Boskiego prosi o po/bożne westchnienie i o iedno Zdrowaś MARYA. R(oku) P(ańskiego) 1789”. Dołem inskrypcję zamyka fragment plecionki.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Jakuba Śmigalskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie pionowej tablicy, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonej profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem Prus III pod kapeluszem kanonickim zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w białym kołnierzu z turkusowymi befkami, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w lewo. Jego twarz jest pełna, nos wydatny, prosty, oczy otwarte, spoglądają wprost, usta zamknięte, wyraziście zaznaczone czerwienią, włosy krótkie, kręcone na bokach, odsłaniające niewielkie zakola. Tło nieokreślone, w tonacji brązów. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IOANNI IOSEPHO / RYGALSKI / SACRAE THEOLOGIAE DOCTRO I PROFESSORI / ECCLESIAE COLLEGIATAE SANCTI FLORIANI CUSTODI / UNIVERSITATIS ALMAE / FILIO PATRI RECTORI / SAPIENTI MUNIFICIO MORIGERO / CARO MAGNIFICO / QUI TURRES ISTIUS TEMPLI AERE PANNONIO/ TECTAS ASTRIS INTULIT. / COLLEGIATAS et PAROCHIALEM VETERO CORCINENSEM / QUAS REXIT et ORNAVIT ECCLESIAS / SACRA SUPELLECTILI DITAVIT. / ANNO SALUTIS GENERIS HUMANI MDCCLXXIX / AETATIS LXI / VIAM UNIVERSAE CARNIS INGRESSO / FIDI DOLENTES EXECUTORES / AMORIS MEMORIAE ERGO / POSUERE / Quid Solutis est Beatius curis / Cum mensonus reponit ac peregrino / Labore fessi venimus Patriam ad nostram / Hoc est quod unum est pio laboribus antis!".
płyta nagrobna
Epitafium księdza Jana Józefa Rygalskiego
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, drewniany, na podmurowaniu, o konstrukcji zrębowej, z wieżą o konstrukcji słupowo-ramowej. Składa się z prostokątnej nawy, do której od wschodu przylega węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie. Do niego od północy dobudowano prostokątną zakrystię. Do nawy od zachodu przylega wieża na rzucie kwadratu, o ścianach pochyłych, rozdzielona na kondygnacje daszkiem; zwieńczona nadwieszoną izbicą szalowaną pionowymi deskami wyciętymi dołem w ozdobną koronkę; w ścianach izbicy po dwa małe okienka. Kościół jednonawowy, z węższym prezbiterium oddzielonym ścianą tęczową. Otwór tęczowy podwójny, górny mniejszy, w strefie sklepień, dolny większy, wycięty w zrębie. Na podniebiu dolnego łuku napis „TEN KOŚCIÓŁ ZAŁOŻONY RP 1789 BENEDYKOWANY RP 1792 MALOWANY RP 1930”. Ściany gładkie, pokryte dekoracją malarską imitującą detale architektoniczne: kolumny, belkowanie, obramienia okien, plafony wypełnione rzeźbiarską dekoracją; między nimi postacie świętych. W nawie od zachodu chór muzyczny wsparty na dwóch, profilowanych słupach, z parapetem wybrzuszonym pośrodku. Nawa i prezbiterium nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym z płaskimi odcinkami stropowymi po bokach. W nawie głównej cztery okna, w prezbiterium dwa, wszystkie w kształcie stojącego prostokąta; w dolnej kondygnacji wieży dwa okna w kształcie leżącego prostokąta. Wejście główne od zachodu, kolejne od południa, oba portale zamknięte od góry łukiem „w ośli grzbiet”; portal z prezbiterium do zakrystii. Kościół obiegają soboty, czyli rodzaj podcieni, zamkniętych wokół wieży, otwartych na pozostałej długości; z kruchtami od zachodu i od południa; cztery kwadratowe okienka w sobotach od zachodu. Ściany na zewnątrz kościoła pobite deskami. Nad nawą główną dach dwuspadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy, przedłużony od północy na zakrystię. Na dachu nawy zwężająca się ku górze wieżyczka na sygnaturkę, która przechodzi w latarnię o cebulastym zakończeniu. Wieżę zachodnią wieńczy hełm złożony z niskiego dachu namiotowego i nasadzonej na niego bani z kulą i krzyżem. Soboty nakryto dachem pulpitowym, wygiętym przy ścianie wschodniej zakrystii łukowo ku górze po to, aby lepiej ją doświetlić. Dachy kryte gontami, hełmy wież blachą.
kościół
Kościół św. św. Apostołów Piotra i Pawła w Lachowicach

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron z figurą Najświętsze Serce Jezusa

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron Najświetsze Serce Jezusa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Najświętszego Serca Jezusa oraz Najświętszego Serca Marii ustawiony na prostopadłościennej i profilowanej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone są w prostokątnych i profilowanych obramieniach, górne naroża ścięte ukośnie z uskokiem. Obramienia u góry i u dołu ram zdobione są rzeźbionymi wolutkami ze stylizowanymi liśćmi akantu. U szczytu ażurowe zakończenie złożone z dwóch stykających się wolut. Podstawa feretronu i boki polichromowane są na kolor zielony, obramienie po stronie Najświętszego Serca Marii malowane na kolor błękitny, a na odwrociu na kolor czerwony. Obrazy umieszczone są w szerokich ramach w kształcie stojących prostokątów o górnych narożach ściętych ukośnie z uskokiem. Rama dekorowana jest liśćmi bujnego akantu i złocona. Obraz przedstawiający Najświętsze Serce Marii w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach. W centrum kompozycji znajduje się serce oplecione ukośnie wieńcem z róż i przebite z prawej strony na wylot mieczem, u góry zakończone płomieniami spośród których wyłania się gałązka białej lilii. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz Najświętszego Serca Jezusa, oplecionego ukośnie koroną cierniową, z raną po lewej stronie, z której obficie sączą się strużki krwi. Serce zakończone jest płomieniami, spośród których wyłania się krzyż. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca.
feretron

Feretron Najświętsze Serce Jezusa i Marii

Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia scenę Chrztu Jezusa w Jordanie. Na pierwszym planie, po prawej stronie kompozycji znajduje się stojąca w lekkim kontrapoście postać Jezusa zwróconego nieznacznie w lewo. Jego postawę charakteryzuje lekko pochylona głowa z krótkim zarostem, o długich, falowanych włosach oraz skrzyżowane na piersiach ręce. Nagą sylwetkę osłania jedynie w partii bioder, sięgające połowy ud białe perizonium. Jezus stoi w płynącej środkiem kompozycji rzece. Po lewej stronie, na skalistym brzegu stoi zwrócony w trzech czwartych w prawo św. Jan Chrzciciel. Lekko pochyloną głowę charakteryzuje krótki ciemnobrązowy zarost i długie, opadające na plecy włosy. Nagą sylwetkę mężczyzny osłania w partii bioder perizonium wykonane ze skóry zwierzęcej. Prawą ręką podtrzymuje długą laskę w formie krzyża z banderolą z napisem: „Ecce Agnus Dei”, lewą, wyciągniętą nad głową Jezusa wylewa z małej, płaskiej miseczki wodę. Tło przedstawienia stanowi rozległy pejzaż z wzniesieniami, z widoczną na drugim planie murowaną zabudową oraz smukłymi drzewami palmowymi w głębi. Błękitne niebo zaczerwienione jest tuż nad linią horyzontu. Płaskorzeźbę ujmuje rzeźbiona na wzór retabulum ołtarzowego architektoniczna struktura. Podstawę tworzy wysoki cokół, ujęty parą kolumienek, którego pole wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Na cokole osadzona jest część środkowa struktury, w formie prostokątnej arkady zamkniętej łukiem półkolistym, ujętej parą kolumienek oraz parą uszaków w postaci zamkniętych trójkątnie przypór. Struktura powyżej arkady przybiera formę frontonu budowli ze szczytem, jaki tworzy gzyms wieńczący w kształcie trójkątnego przyczółka, flankowany parą niewielkich pilastrów. Powyżej widoczna konstrukcja przypominająca pokryty dachówką dach pulpitowy. Zwieńczenie ma formę aediculi z arkadą z łukiem trójlistnym, ujętą parą kolumienek wspierających belkowanie z gzymsem w kształcie półkolistego łuku nadwieszonego. Dodatkowo po bokach aediculi znajduje się para przypór. Powyżej arkady w części środkowej przedstawiono płaskorzeźbione popiersie Boga Ojca. W arkadzie zwieńczenia jest figura anioła. Utrzymaną w odcieniach brązu strukturę zdobi złocona dekoracja ornamentalna w formie stylizowanych wici roślinnych i rozet.
płaskorzeźba

Chrzest Jezusa w Jordanie

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Ołtarz Najświętszego Serca Jezusa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-najswietszego-serca-jezusa

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności