Epitafium księdza Jakuba Śmigalskiego
Zdjęcie nr 1: Tablica o kształcie leżącego prostokąta, na której w części górnej wyryto czaszkę powyżej skrzyżowanych piszczeli. Niżej umieszczono inskrypcję „D[eo] O[ptimo] M[aximo] / Tu lezy Xiądz Jakob Smigalski Komm(endarius) Wawrzene(censis) / Lat 85 maiący Temu kościołowi blisko lat 30 służą/cy, pilnie, Pomieszkań Xiężych, Szpitala kopuły, etc / Fundator przez wnętrznosci miłosierdzia Boskiego prosi o po/bożne westchnienie i o iedno Zdrowaś MARYA. R(oku) P(ańskiego) 1789”. Dołem inskrypcję zamyka fragment plecionki.

Epitafium księdza Jakuba Śmigalskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Igołomia-Wawrzeńczyce
Miejscowość
Wawrzeńczyce
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Marii Magdaleny
Tagi
epitafium Jakub Śmigalski
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/08893
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1789 rok
Technika i materiał
kamień, ryty
Wymiary podstawowe
szerokość – 62 cm
wysokość – 47 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Tablica została wykonana w / lub po 1789 roku i wmurowana w ścianę kościoła.

Opis

Tablica o kształcie leżącego prostokąta, na której w części górnej wyryto czaszkę powyżej skrzyżowanych piszczeli. Niżej umieszczono inskrypcję „D[eo] O[ptimo] M[aximo] / Tu lezy Xiądz Jakob Smigalski Komm(endarius) Wawrzene(censis) / Lat 85 maiący Temu kościołowi blisko lat 30 służą/cy, pilnie, Pomieszkań Xiężych, Szpitala kopuły, etc / Fundator przez wnętrznosci miłosierdzia Boskiego prosi o po/bożne westchnienie i o iedno Zdrowaś MARYA. R(oku) P(ańskiego) 1789”. Dołem inskrypcję zamyka fragment plecionki.

Zarys problematyki artystycznej

Na prostej tablicy epitafijnej upamiętniony został wieloletni komendariusz kościoła w Wawrzeńczycach Jakub Śmigalski. Umieszczono na niej, prócz podstawowych informacji o zmarłym, emblemat czaszki mający przypominać o znikomości życia.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Na prostej tablicy epitafijnej upamiętniony został komendariusz kościoła w Wawrzeńczycach Jakub Śmigalski. Umieszczono na niej, prócz podstawowych informacji o zmarłym, emblemat czaszki mający przypominać o znikomości życia.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Wiśniewski Jan, "Dekanat miechowski", Radom 1917

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu malowany na płótnie naklejonym na deskę. W centrum Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach. Maria w pozycji siedzącej, ukazana całopostaciowo, lewą ręką ugiętą w łokciu podtrzymuje Dzieciątko w okolicy klatki piersiowej. Głowa pochylona nieco w lewą stronę. Twarz o rysach młodej kobiety, oczy brązowe, nos długi, usta wąskie. Karnacja jasna, z rumieńcami na policzkach; włosy jasne, przykryte maforionem. Maria jest ubrana w suknię z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym, na którą zarzucony jest obfity, błękitny płaszcz okrywający ramiona. Spod szat widoczna lewa, bosa stopa. Nad głową malowany nimb, powyżej powtórzony w trybowanej blasze; złocony. Dzieciątko jest nagie, leży na kolanach Matki z głową pochyloną lekko do przodu. Ręce ma ugięte, rozchylone w geście błogosławieństwa. Włosy ma krótkie, gęste, jasnobrązowe, twarz okrągłą z krótkim nosem, wąskimi ustami i półprzymkniętymi powiekami. Z prawej strony, w dole kompozycji, na pierwszym planie, ukazana klęcząca kobieta. W obu wyciągniętych przed siebie rękach trzyma tacę, na której leżą jasnoróżowe róże. Na głowie ma dekoracyjnie upięty kok, w który wpleciony jest pas materiału. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię z krótkimi rękawami i szerokim dekoltem. Tło kompozycji jednolite, ciemne. Na górną część obrazu nałożony okład ze srebrnej blachy repusowanej w motywy wici roślinno-kwiatowej. Wewnętrzna krawędź okładu obwiedziona pozłoconym pasem blachy, z repusowanym ornamentem roślinnym. Na krawędzi punca kontrybucyjna „CE”.
obraz
Adoracja Matki Boskiej
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na czworobocznej, profilowanej stopie przechodzącej wyżej w trzon o formie gruszkowatego nodusa. Czara półkolista, puklowana z profilowanym brzegiem. Wewnątrz cynowa misa. Pokrywa drewniana, złocona i malowana w formie ażurowej korony w typie zamkniętym. Dolna obręcz profilowana i dekorowana elementami naśladującymi kameryzację; powyżej pas liści akantu. Kabłąki fakturowane; na ich przecięciu, osadzony na spłaszczonej kuli krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Drewniana dzwonnica została wybudowana 15 m na południowy wschód od kościoła w Wawrzeńczycach, w obrębie ogrodzenia na terenie dawnego cmentarza. Ustawiono ją w konstrukcji słupowej, na kamiennej podmurówce, na planie kwadratu, jako budowlę dwukondygnacyjną z izbicą. Wieża została oszalowana deskami o układzie pionowym. Dolna kondygnacja o ścianach pochyłych. W elewacji północnej dwa prostokątne otwory wejściowe nakryte prostymi daszkami pulpitowymi, mieszczące jednoskrzydłowe, drewniane drzwi. W górnej części każdej elewacji dwudzielne okna zakończone ostrołukowo, wypełnione kratownicą drewnianą. Izbica zakończona od dołu ażurową dekoracją w formie wyciętych w deskach zaokrąglonych zębów oraz okrągłych otworów. Nakryta dachem czterospadowym o konstrukcji krokwiowo-płatwiowej, zabezpieczona blachą ocynkowaną. W środku trzykondygnacyjna, z drewnianymi schodami; mieści trzy, barokowe dzwony.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją „Anna Latalina żyła lat 22. / zmarła d(nia) 5. Listopada 1849. r(oku) / Maryianna Latalina żyła lat 30. / zmarła d(nia) 26. Kwietnia 1855 r(oku) / Maryianna Latalina żyła lat 38. / zmarła d(nia) 8. Czerwca 1864. r(oku) / wdzięczny mąż dla trzech Żon / wraz z dziećmi te pamiątke stawia / prosi o westchnienie do Boga”.
płyta nagrobna
Epitafium Anny Lataliny, Marianny Lataliny i Marianny Lataliny
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta wmurowana w północną elewację kościoła. Umieszczono na niej, częściowo zakrytą inskrypcję o treści „WYZNAJĘ TO IŻEM BYŁ GRZESNIKIEM MÓJ BOŻ[E] / JEDNAKZE MIŁOSIE[R]DZIE TWOIE NIECH PRZEMOŻ[E] / CIEBIE ZAS CZYTELNIKU O PACIERZY PROS[ZĘ] / JA FRANCISZEK WILKONSKI Y SUPPLIKE WNOSZ[Ę]”.
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Wilkońskiego
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta w obramieniu ze stylizowanych liści oplatatających ramę. W narożach rozetki. W górnej części ryty wizerunek uskrzydlonej klepsydry, w dolnej węża połykającego swój ogon. Inskrypcja ryta, wykonana minuskułową kursywą. „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Karolinie Macieia z Grabskich Katarzyny / Kwapiszewskich Małżonków, Córce Eufrozyny / Drugiego Imienia, po Siedemnastém lecie, / Zeszłey z tego Swiata w Naypiękniéyszym kwiecie. / Tysiąc Ośmset dwudziestego i Piątego / Roku a Listopada dnia Siedemnastego. / Z rąk Rodziców płaczących wyrwanéy Stawiony / I łzami ku wiecznéy pamiątce skropiony. / Tu żałośni Rodzice Córke swą złożyli, / Wątpiąc czyli Ją Światłu czy Niebu zrodzili, / Lecz, skoro Ją tak prędko Smierć z Oczu porwała, / Znak nie omylny, że się Niebu podobała. / Przechodniu, co masz na celu duszy zbawienie, / Z mów za Nią choć iedno szczere pozdrowienie”.
płyta nagrobna
Epitafium Karoliny Kwapiszewskiej

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica ustawiona podstawie z uskokiem. Trzon tworzy gruszkowaty nodus z pierścieniem. Czara puklowana, o wywiniętym wylewie. Pokrywa na planie koła, przechodząca w sześciobok ze ścianami dekorowanymi uskrzydlonymi główkami anielskimi. Na niej ustawiono sześć pałąków zdobionych wolutowo skręconymi liśćmi akantu, dźwigających podstawę dla grupy rzeźbiarskiej z przedstawieniem chrztu Chrystusa. Frontalnie ustawiony Jan Chrzciciel jest ubrany w melotę, w lewej ręce trzyma krzyż, w prawej przechyloną misę. Przed nim nieproporcjonalnie mała postać Chrystusa w kontrapoście, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz Najświętszego Serca Jezusa
Zdjęcie nr 1: Drewniany konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu na rzucie półkolistym. Drzwiczki wypukłe, dekorowane u góry przestylizowanym lambrekinem. Boki ujęte spływami wolutowymi. Zaplecek zamknięty dwiema przeciwstawnie ustawionymi wolutami. Struktura marmoryzowana na kolor niebieski z beżowymi elementami.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie pionowej tablicy, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonej profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem Prus III pod kapeluszem kanonickim zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w białym kołnierzu z turkusowymi befkami, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w lewo. Jego twarz jest pełna, nos wydatny, prosty, oczy otwarte, spoglądają wprost, usta zamknięte, wyraziście zaznaczone czerwienią, włosy krótkie, kręcone na bokach, odsłaniające niewielkie zakola. Tło nieokreślone, w tonacji brązów. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IOANNI IOSEPHO / RYGALSKI / SACRAE THEOLOGIAE DOCTRO I PROFESSORI / ECCLESIAE COLLEGIATAE SANCTI FLORIANI CUSTODI / UNIVERSITATIS ALMAE / FILIO PATRI RECTORI / SAPIENTI MUNIFICIO MORIGERO / CARO MAGNIFICO / QUI TURRES ISTIUS TEMPLI AERE PANNONIO/ TECTAS ASTRIS INTULIT. / COLLEGIATAS et PAROCHIALEM VETERO CORCINENSEM / QUAS REXIT et ORNAVIT ECCLESIAS / SACRA SUPELLECTILI DITAVIT. / ANNO SALUTIS GENERIS HUMANI MDCCLXXIX / AETATIS LXI / VIAM UNIVERSAE CARNIS INGRESSO / FIDI DOLENTES EXECUTORES / AMORIS MEMORIAE ERGO / POSUERE / Quid Solutis est Beatius curis / Cum mensonus reponit ac peregrino / Labore fessi venimus Patriam ad nostram / Hoc est quod unum est pio laboribus antis!".
płyta nagrobna
Epitafium księdza Jana Józefa Rygalskiego
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, drewniany, na podmurowaniu, o konstrukcji zrębowej, z wieżą o konstrukcji słupowo-ramowej. Składa się z prostokątnej nawy, do której od wschodu przylega węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie. Do niego od północy dobudowano prostokątną zakrystię. Do nawy od zachodu przylega wieża na rzucie kwadratu, o ścianach pochyłych, rozdzielona na kondygnacje daszkiem; zwieńczona nadwieszoną izbicą szalowaną pionowymi deskami wyciętymi dołem w ozdobną koronkę; w ścianach izbicy po dwa małe okienka. Kościół jednonawowy, z węższym prezbiterium oddzielonym ścianą tęczową. Otwór tęczowy podwójny, górny mniejszy, w strefie sklepień, dolny większy, wycięty w zrębie. Na podniebiu dolnego łuku napis „TEN KOŚCIÓŁ ZAŁOŻONY RP 1789 BENEDYKOWANY RP 1792 MALOWANY RP 1930”. Ściany gładkie, pokryte dekoracją malarską imitującą detale architektoniczne: kolumny, belkowanie, obramienia okien, plafony wypełnione rzeźbiarską dekoracją; między nimi postacie świętych. W nawie od zachodu chór muzyczny wsparty na dwóch, profilowanych słupach, z parapetem wybrzuszonym pośrodku. Nawa i prezbiterium nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym z płaskimi odcinkami stropowymi po bokach. W nawie głównej cztery okna, w prezbiterium dwa, wszystkie w kształcie stojącego prostokąta; w dolnej kondygnacji wieży dwa okna w kształcie leżącego prostokąta. Wejście główne od zachodu, kolejne od południa, oba portale zamknięte od góry łukiem „w ośli grzbiet”; portal z prezbiterium do zakrystii. Kościół obiegają soboty, czyli rodzaj podcieni, zamkniętych wokół wieży, otwartych na pozostałej długości; z kruchtami od zachodu i od południa; cztery kwadratowe okienka w sobotach od zachodu. Ściany na zewnątrz kościoła pobite deskami. Nad nawą główną dach dwuspadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy, przedłużony od północy na zakrystię. Na dachu nawy zwężająca się ku górze wieżyczka na sygnaturkę, która przechodzi w latarnię o cebulastym zakończeniu. Wieżę zachodnią wieńczy hełm złożony z niskiego dachu namiotowego i nasadzonej na niego bani z kulą i krzyżem. Soboty nakryto dachem pulpitowym, wygiętym przy ścianie wschodniej zakrystii łukowo ku górze po to, aby lepiej ją doświetlić. Dachy kryte gontami, hełmy wież blachą.
kościół
Kościół św. św. Apostołów Piotra i Pawła w Lachowicach

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Epitafium księdza Jakuba Śmigalskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ksiedza-jakuba-smigalskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności