Chrzcielnica zostałą wykonana około 1789 roku. Jej jedyna potwierdzona renowacja miała miejsce w 1967 roku.
Chrzcielnica ustawiona podstawie z uskokiem. Trzon tworzy gruszkowaty nodus z pierścieniem. Czara puklowana, o wywiniętym wylewie. Pokrywa na planie koła, przechodząca w sześciobok ze ścianami dekorowanymi uskrzydlonymi główkami anielskimi. Na niej ustawiono sześć pałąków zdobionych wolutowo skręconymi liśćmi akantu, dźwigających podstawę dla grupy rzeźbiarskiej z przedstawieniem chrztu Chrystusa. Frontalnie ustawiony Jan Chrzciciel jest ubrany w melotę, w lewej ręce trzyma krzyż, w prawej przechyloną misę. Przed nim nieproporcjonalnie mała postać Chrystusa w kontrapoście, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy.
Chrzcielnica należy do typowych dzieł reprezentujących tę gałąź rzemiosła artystycznego. Została wykonana w tradycji barokowej. Od XII wieku na terenie Europy najpowszechniej spotykana była chrzcielnica o kształcie kielichowym, wykonana z kamienia, drewna lub metalu. Dekoracja, zwana puklowaniem umieszczona na czarze chrzcielnicy charakterystyczna była zwłaszcza dla sztuki XVI i XVII wieku i odtąd, aż po czasy współczesne występowała przede wszystkim w złotnictwie i jako ozdoba chrzcielnic. Zdobienie pokrywy sceną Chrztu Chrystusa wiąże się jednoznacznie z funkcją paramentu.
Widoczne ubytki w strukturze złoceń. Chrzcielnica została odnowiona w 1967 roku.
Chrzcielnica zostałą wykonana około 1789 roku. Dekoracja jej czaszy zwana puklowaniem była charakterystyczna dla sztuki w XVI i XVII wieku i odtąd, aż po czasy współczesne występowała przede wszystkim w złotnictwie i jako ozdoba chrzcielnic.
Agata Felczyńska , "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-77