Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Różańcowej. Maria ujęta frontalnie, prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, na lewej ma zawieszony różaniec. Spogląda przed siebie, ma małą głowę osadzoną na szerokiej szyi, niewielkie, niebieskie oczy i wąski nos; włosy przykrywa welon. Jest ubrana w srebrną suknię lamowaną pod szyją złotem oraz złoty płaszcz podbity czerwienią przechodzący przez lewe ramię. Ma głowie ma koronę zamknietą zwieńczona krzyżykiem, wokół głowy nimb z 12 gwiazd. Stoi na połowie kuli ziemskiej, pod lewą stopą ma półksiężyc, pod prawą węża, po półkuli w dół toczy się jabłko. Dzieciątko spogląda przed siebie, w prawej ręce trzyma różaniec, lewą wyciąga przed siebie; biodra ma przepasane białą szarfą. Ma małą, okrągłą głowę, okoloną jasnymi, kręconymi włosami.
Zdjęcie nr 2: Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Różańcowej. Maria ujęta frontalnie, prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, na lewej ma zawieszony różaniec. Spogląda przed siebie, ma małą głowę osadzoną na szerokiej szyi, niewielkie, niebieskie oczy i wąski nos; włosy przykrywa welon. Jest ubrana w srebrną suknię lamowaną pod szyją złotem oraz złoty płaszcz podbity czerwienią przechodzący przez lewe ramię. Ma głowie ma koronę zamknietą zwieńczona krzyżykiem, wokół głowy nimb z 12 gwiazd. Stoi na połowie kuli ziemskiej, pod lewą stopą ma półksiężyc, pod prawą węża, po półkuli w dół toczy się jabłko. Dzieciątko spogląda przed siebie, w prawej ręce trzyma różaniec, lewą wyciąga przed siebie; biodra ma przepasane białą szarfą. Ma małą, okrągłą głowę, okoloną jasnymi, kręconymi włosami.
Zdjęcie nr 3: Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Różańcowej. Maria ujęta frontalnie, prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, na lewej ma zawieszony różaniec. Spogląda przed siebie, ma małą głowę osadzoną na szerokiej szyi, niewielkie, niebieskie oczy i wąski nos; włosy przykrywa welon. Jest ubrana w srebrną suknię lamowaną pod szyją złotem oraz złoty płaszcz podbity czerwienią przechodzący przez lewe ramię. Ma głowie ma koronę zamknietą zwieńczona krzyżykiem, wokół głowy nimb z 12 gwiazd. Stoi na połowie kuli ziemskiej, pod lewą stopą ma półksiężyc, pod prawą węża, po półkuli w dół toczy się jabłko. Dzieciątko spogląda przed siebie, w prawej ręce trzyma różaniec, lewą wyciąga przed siebie; biodra ma przepasane białą szarfą. Ma małą, okrągłą głowę, okoloną jasnymi, kręconymi włosami.

Matka Boska Różańcowa

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Liszki
Miejscowość
Liszki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Mikołaja
Tagi
Matka Boska Różańcowa Romuald Łapczyński rzeźba XIX wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny lewy
Identyfikator
DZIELO/03645
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1883 rok
Technika i materiał
drewno, ftechniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Różańcowej. Maria ujęta frontalnie, prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, na lewej ma zawieszony różaniec. Spogląda przed siebie, ma małą głowę osadzoną na szerokiej szyi, niewielkie, niebieskie oczy i wąski nos; włosy przykrywa welon. Jest ubrana w srebrną suknię lamowaną pod szyją złotem oraz złoty płaszcz podbity czerwienią przechodzący przez lewe ramię. Ma głowie ma koronę zamknietą zwieńczona krzyżykiem, wokół głowy nimb z 12 gwiazd. Stoi na połowie kuli ziemskiej, pod lewą stopą ma półksiężyc, pod prawą węża, po półkuli w dół toczy się jabłko. Dzieciątko spogląda przed siebie, w prawej ręce trzyma różaniec, lewą wyciąga przed siebie; biodra ma przepasane białą szarfą. Ma małą, okrągłą głowę, okoloną jasnymi, kręconymi włosami.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura Matki Boskiej Różańcowej została wykonana w 1883 roku przez Romualda Łapczyńskiego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, składająca się z kosza, zaplecka i baldachimu, z dostępem od lewej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie sześcioboku, o ściankach prostych, dekorowanych płycinami w kształcie stojących prostokątów zakończonych łukiem półkolistym. Płyciny rozdzilają pilastry o kompozytowych głowicach, posadowione na konsolach utworzonych z główek atrybutów czterech ewangelistów i podtrzymujących arkadki dekorowane zygzakiem. Gzyms wieńczący kosz zdobiony dwoma rzędami ornamentu geometrycznego. Podstawa kosza stożkowa, z wypełniającymi płaszczyzny płycinami, przechodząca w wieloboczny filar, którego głowica utworzona została z liści akantu. Zaplecek w kształcie prostokąta z prostokątną płyciną zamkniętą łukiem półkolistym. Baldachim powtarzający plan kosza, ujęty profilowanym gzymsem, z podwieszeniem z arkadek i zwieńczony na załamaniach liśćmi. Na jego szczycie pełnoplastyczna figura Chrystusa Pantokratora ustawiona na stożkowej podstawie w formie fragmentu filara. Chrystus został ukazany w całej postaci, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą trzyma glob. Ma owalną twarz okoloną długimi włosami, które spływają mu na ramiona i plecy; otaczający głowę nimb przybiera formę trzech wiązek promieni. Jest ubrany w czerwoną suknienkę i złoty płaszcz; szaty łamią się ostrymi fałdami. Balustrada z poręczą z tralkami spiętymi ażurowymi arkadkami. Kolorystyka pastelowa, jasna. Struktura w kolorze kremowym, płyciny jasnoszare, fryzy bordowe, detal architektoniczny i ornamenty pozłacane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium Klemensa Kołaczkowskiego i Michaliny z Kościelskich Kołaczkowskiej w kształcie stojącego prostokąta zostało wykute w czarnym wapieniu dębnickim. Na tablicy obwiedzionej bordiurą z szerokim pasem geometryzowanej wici roślinnej i czworoliśćmi w narożach umieszczono złoconą, majuskułową inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IENERAŁOWI WOISK / POLSKICH W WALCE O / NIEPODLEGŁOŚĆ Z R(OKU) 1831 / KLEMENSOWI HABDANK / KOŁACZKOWSKIEMU / ZŁOŻONEMU DO GROBU / W DREŹNIE 1874 / I SPOCZYWAIĄCEI NA TUTEISZYM / CMENTARZU / MICHALINIE Z OGOŃ/CZYKÓW KOŚCIELSKICH / KOŁACZKOWSKIEI / DZIEDZICOM ŻERNIK W WIELKOPOL/SCE W DOZGONNEI MIŁOŚCI I CZCI / DLA NAILEPSZYCH RODZICÓW, / PAMIĄTKOWĄ TĘ TABLICĘ / OFIARUIĄ WDZIĘCZNE CÓRKI / IÓZEFA BARDZIŃSKA I / MARYA MILIESKA 1880”. Przy lewej krawędzi napisu, na wysokości zapisu imion zmarłych herby Abdank i Ogończyk.
płyta nagrobna
Epitafium Klemensa i Michaliny Kołaczkowskich
Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica w kształcie stojącego prostokąta z portretem zmarłego powyżej inskrypcji. Podobiznę umieszczono na niemal kwadratowej, nałożonej na kamień tablicy brązowej. Biskup został ukazany w ujęciu portretowym, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z surowym wyrazem twarzy, o szeroko otwartych oczach poniżej gęstych brwi, z prostym nosem i dość szerokimi ustami. Na głowie, na zaczesanych do tyłu, gęstych włosach, widać fragment piuski. Jest ubrany w sutannę, której niewielką część widać jeszcze na portrecie, na niej widoczny równiez fragment łańcucha krzyża pektoralnego. Ponad lewym barkiem podpis autora i data „1963”. Pod brązową tablicą litery „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI)” ujmujące krzyż łaciński, poniżej kapelusz biskupi z chwostami z dewizą biskupa zamiast herbu „IN / VERBO / TUO”. Dalej złocona, majuskułowa inskrypcja „X(IĄDZ) D(OKTO)R STANISŁAW ROSPOND / BISKUP SUFRAGAN KRAKOWSKI / DZIEKAN KAPITUŁY METROP(OLITALNEJ) KRAK(OWSKIEJ) / URODZONY 30 WRZEŚNIA 1877 / W LISZKACH KOŁO KRAKOWA / WYŚWIĘCONY NA KAPŁANA 10.VIII.1901 / KONSEKROWANY DNIA 12 CZERWCA 1927 / ZMARŁ W KRAKOWIE 4 LUTEGO 1958 / POGRZEBANY W LISZKACH 9.II.1958”.
płyta nagrobna
Epitafium Stanisława Rosponda
Zdjęcie nr 1: Budynki kościoła i plebanii znajdują się w centralnej części wsi, przy rynku na północ od głównej drogi z Krakowa do Oświęcimia. Kościół stoi przy obszernym placu, obwiedziony wysokim kamiennym murem z metalowym ogrodzeniem od południa. Kościół z prezbiterium zwróconym na północ, wzniesiony z kamienia wapiennego i cegły, tynkowany, z podmurówką. Świątynia wybudowana na planie krzyża łacińskiego z bazylikowym korpusem i transeptem. Dwuprzęsłowe prezbiterium zakończone półkoliście absydą zostało ujęte w dwa aneksy boczne, z których zachodni przeznaczony jest na zakrystię. Od południa do budynku przylega kruchta w przyziemiu wieży. Wnętrze kościoła trójnawowe, czteroprzęsłowe. Nawa główna łączy się z nawami bocznymi arkadami wspartymi na pięciobocznych filarach. Nawy boczne ujęte szerokimi pilastrami z pięciobocznymi filarami. Filary i pilastry stoją na wysokich, masywnych cokołach z kapitelami analogicznymi jak w nawie głównej. Ściany na skrzyżowaniu naw oraz ściany prezbiterium ujęte wspomnianymi filarami podtrzymującymi gurty sklepienia. Nawa i prezbiterium przykryte są sklepieniem kolebkowym z geometryzowanymi lunetami po obu stronach ścian. Ramiona transeptu sklepione kolebkowo z analogicznymi lunetami. Na skrzyżowaniu naw znajduje się sklepienie żaglaste. Nawę główną oświetlają rozmieszczone po jednym w każdym przęśle otwory okienne zamknięte łukiem półkolistym, okna w transepcie to biforia, widoczne tylko z zewnątrz okrągłe okno w absydzie wypełnione jest kamienną rozetą. Główne wejście od południa, do pierwszego przęsła od transeptu prowadzi dwoje drzwi w otworach o zamknięciu w kształcie łuku odciętego. W części zachodniej chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach i dwóch filarach dostawionych do ściany. Ich kapitele są analogiczne do pozostałych w kościele. Sklepienia dekorowane polichromią z rozetami i pękami lilii, a na skrzyżowaniu naw umieszczono malunek naścienny ukazujący Chrystusa tronującego z Bogiem Ojcem i gołębicą Ducha Świętego, a wokół nich cztery symbole ewangelistów. W fasadzie świątyni znajduje się strzelista wieża dwukondygnacyjna na planie czworokąta, przechodząca wyżej w ośmioboczną. Po bokach wieży wysokie aneksy zwieńczone schodkowo. Nad wejściem do kościoła znajduje się ozdobne okno zamknięte półkoliście i wypełnione czterema małymi rozetami ułożonymi jedna nad drugą. W kolejnej kondygnacji wieżę przepruwa biforium poniżej tarczy zegara i dekoracji arkadkowej. Wieża pełni jednocześnie funkcję dzwonnicy. Druga wieża na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu mieści sygnaturkę. Korpus kościoła nakryty dachem dwuspadowym, wieża wielobocznym. Wszystkie dachy kryte blachą.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Matka Boska zwrócona w trzech czwartych w lewo. Obiema rękami przytula Dzieciątko. Ma delikatną, owalną twarz o wąskich brwiach, niewielkich, ciemnych oczach, wąskim nosie i małych ustach, włosy skrywa maforion. Dzieciątko ukazane zostało niemal profilem, a jego głowa odwrócona jest w stronę widza. Prawą ręką dotyka twarzy Marii, lewą kładzie jej na dekolcie, jedną stopę opiera na jej ręce. Ma okrągłą twarz o rysach ukazujących podobieństwo do Matki. Sukienki postaci oraz tło zostały wykonane z trybowanej, srebrnej blachy pozłoconej w niektórych partiach. Maria jest ubrana w złotą tunikę, z której widać jedynie fragmenty rękawów i dekoltu, na to ma nałożony maforion dekorowany w drobny ornament roślinny. Dzieciątko ma na sobie sukienkę o podobnym wzorze, podbitą złotem. Oboje mają na głowach korony zamknięte dekorowane kameryzacją. Korona Dzieciątka jest złota, a srebrną koronę Marii podtrzymują dwa, złocone anioły w długich sukniach. Tło trybowane w większy wzór o motywach rozwiniętych kwiatów. Od góry i od dołu obraz powiększono o metalowe fryzy. W górnej partii obrazu dodano pas ze złoconą dekoracją roślinną, w dolnej zaś z przedstawieniem krzyża i dwóch kartuszy herbowych: Orła i Pogoni, w otoczeniu dekoracji o motywie roślinnym. Obraz w wypukłej ramie o dekoracji roślinnej.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem (Matka Boska Lisiecka)
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszego Serca Jezusa ujęty złotą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji Chrystus ukazany w całej postaci. Prawą ręką wskazuje na gorejące, koronowane cierniem serce umieszczone na jego piersi, lewą ma opuszczoną, głowę przechyla na lewe ramię, patrzy na widza. Ma owalną twarz o smutnym wyrazie, brązowe oczy, wąski nos i niewielkie usta, na policzkach delikatny rumieniec. Długie, brązowe włosy spływają mu na ramiona i plecy, twarz okala rozdzielona w dwa pukle broda i wąsy. Wokół głowy szeroki, promienisty nimb w różnych odcieniach żółtego koloru. Chrystus jest ubrany w długą, jasnoczerwoną suknię przepasaną sznurem, a na nią ma zarzucony ciemnoniebieski płaszcz, który zakrywa nogi, ramiona i jest zaczepiony o pasek przy lewym biodrze. Zbawiciel stoi na i pośród chmur, w tle gwieździste niebo. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem odcinkowym. W centrum kompozycji ukazana jest Matka Boska z Dzieciątkiem wewnątrz dekoracyjnej aediculi. Maria przedstawiona jest frontalnie, na lewej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą je podtrzymuje. Twarz podłużna o ciemnej karnacji z wysokim czołem, długim nosem, dużymi oczami i małymi ustami. Maria ubrana jest w czerwoną suknię; biały płaszcz z niebieską podszewką, spięty na dekolcie romboidalną klamrą oraz biały welon na głowie, spod którego spływają jej bujne i długie włosy. Dzieciątko ukazane jest w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo, w prawej dłoni trzyma różaniec, a w lewej złote jabłko. Dzieciątko ubrane jest w jasnozieloną suknię z długimi rękawami. Ma podłużną twarz o jasnej karnacji z dużymi oczami i długim nosem, okoloną kędzierzawymi, jasnymi włosami. Maria i Dzieciątko mają wokół głów koliste nimby. Aedicula wsparta jest na parach kolumn oraz stojących za nimi filarów, ustawionych na dwustopniowych cokołach. Podpory podtrzymują zwieńczenie z łukiem odcinkowym z przodu. W tle aediculi na prostym drążku, zawieszona jest kotara dekorowana rzędami złotych medalionów wypełnionych liliami andegaweńskimi oraz znajdującymi się między nimi niebieskimi rozetkami umieszczonymi w romboidalnych obramieniach. Cokoły kolumn dekorowane są płycinami w kształcie leżących prostokątów o wciętych narożach. Kolumny stoją na złoconych bazach, trzony są w jednej trzeciej wysokości kanelowane i dekorowane liśćmi akantu, przedzielone szeroką opaską z wolutami, wyżej gładkie, zdobione u dołu akantem, a u góry podwieszonymi festonami; kapitele kolumn zdobione liśćmi akantu. Zwieńczenie dwustopniowe, po bokach flankowane filarkami bogato dekorowane wolutkami i liśćmi akantu, na szczycie trójkątny przyczółek. W dolnej partii witrażu, na cokole aediculi kartusz zdobiony stylizowanym ornamentem okuciowym z napisem w polu: „SANCTA MARIA!” oraz sygnatura artysty „F(riedrich) DORN u.[?] C2. MUENCEHN.”. Tło dekorowane rozetkami w kwadratowych przeszkleniach. Całość obiega pas dekoracyjnej bordiury utworzonej z rzędu campanul i rozetek.
witraż
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie prostokąta o ściętych narożach, z dobudowanym po prawej stronie balkonem, opasującym ścianę tęczową, prowadzącym do drzwi umieszczonych w północnej ścianie prezbiterium. Kosz ze schodkowym i profilowanym podwieszeniem zakończonym szyszką. Kosz i balkon na profilowanych cokołach, o ściankach dekorowanych płycinami z perełkowaniem, w polu frontowym monogram IHS, w czterech polach flankujących rozety. Ścianki zakończone profilowanym gzymsem stanowiącym parapet. Ponad koszem, na podłuczu arkady tęczowej zawieszona gloria promienista z gołębicą Ducha Świętego w obłokach. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, dekoracja, profile i gloria złocone, gołębica i obłoki srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Grupa rzeźbiarska złożona z pełnoplastycznej figury Marii stojącej na cokole i na rzeźbionym fragmencie skały oraz z klęczącej na osobnym cokole i podstawie po prawej stronie Marii pełnoplastycznej figury Bernadety Soubirous. Maria ukazana frontalnie, w całej postaci, w wykroku, z uniesioną głową oraz rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma pociągłą, o łagodnych rysach, oczach skierowanych w górę, prostym nosie oraz małych ustach. Ubrana jest w białą, długą suknię, dekorowaną złoconymi rozetami oraz lamówką, przepasaną w talii niebieską szarfą ze złoconymi gwiazdkami i brzegami, zawiązaną z przodu. Na głowę i ramiona ma narzucony biały płaszcz zdobiony złoconymi rozetami i wicią roślinną przy brzegach, ze srebrzonymi pasami na podszewce, spływający kaskadowo po bokach postaci. Na głowie ma złoconą koronę otwartą, wokół niej nimb gwieździsty. Na przedramionach ma zawieszony różaniec. Na stopach złocone róże. Bernadeta zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, w lewej dłoni trzyma krzyż z różańca Marii, prawą kładzie na piersi. Twarz ma owalną, o młodzieńczych rysach, migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach. Ubrana jest w brązową suknię z zieloną zapaską przewiązaną w talii oraz zarzuconą na plecy i skrzyżowaną na piersi jasnobrązową chustę w kratę, na głowie ma biały welon.
rzeźba
Objawienie Matki Boskiej Bernadecie Soubirous w Lourdes
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o wypukłych krótszych bokach i wklęsłych dłuższych. Kompozycja wielofigurowa z przedstawieniem św. Piotra stojącego na schodach i przemawiającego do tłumu na tle architektury. W lewej części obrazu, na pierwszym planie, św. Piotr ukazany z profilu, z uniesionymi wysoko rękami. Przedstawiony jako dojrzały mężczyzna z kręconą brodą i włosami. Ubrany jest w czerwoną tunikę i zielony płaszcz. Przed nim, na drugim planie ukazany tłum postaci, po lewej grupa kilku siedzących osób żywo dyskutująca i gestykulująca, pozostali stoją wpatrzeni w świętego. Wśród nich znajduje się starzec opierający głowę o laskę. W prawym dolnym rogu, na pierwszym planie ukazany z profilu mężczyzna z wyciągniętymi w przód rękami. W tle pejzaż architektoniczny, z budynkiem o podcieniach arkadowych po lewej stronie i centralną świątynią kolumnową zamkniętą kopułą po prawej (tempietto). Przed nią widoczny fragment pomnika. W głębi sztafaż z dwiema spacerującymi postaciami i widok oddalonego miasta. Ponad nimi szaro-błękitne niebo. Kolorystyka zgaszona, barwy stonowane. Delikatny modelunek światłocieniowy. Obraz ujęty ramą o tym samym kształcie, dekorowaną perełkowaniem i żłobieniami, na każdym z czterech boków stylizowany ornament roślinny.
obraz
Kazanie św. Pawła w Atenach
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, trójosiowa, na cokole. Mensa prostopadłościenna, antepedium podzielone na cztery pola, wydzielone pięcioma kolumienkami, między nimi płyciny w kształcie stojących prostokątów zakończonych łukami półokrągłymi. Na mensie tron wystawienia w formie niszy ujęty parą smukłych kolumienek podtrzymujących szerokie belkowanie; w niszy krucyfiks. Cokół nastawy dekorowany prostokątami z imitacją marmoryzacji. Pierwsza kondygnacja utworzona z trzech arkad wydzielonych kolumnami, oś środkowa wyższa i szersza od bocznych. W polu środkowym figura Matki Boskiej Różańcowej w archiwolcie ujętej kolumienkami, w bocznych figury św. Dominika z lewej i św. Katarzyny Sieneńskiej z prawej strony. Poniżej cokołów postaci plakiety ornamentalne. Kolumny na zdwojonych cokołach, tak jak belkowanie powyżej wyłamane na ich osiach. Cokoły w dekorowane płycinami. Kondygnacja zamknięta belkowaniem przechodzącym w arkadę ponad polem centralnym, archiwolty dekorowane ornamentem roślinnym i geometrycznym. Zwieńczenie w formie leżącego prostokąta, tworzącego wysunięty szczyt, ponad którym krzyż łaciński na cokole ujętym spływami. Pola wypełniają rozety. Struktura polichromowana w kolorze kremowym; nisze niebieskie, płyciny i profilowania w kolorze czerwonym oraz szarym, elementy dekoracyjne złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy Matki Boskiej z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji została przedstawiona scena Pokłonu Trzech Króli. Na pierwszym planie, z lewej strony obrazu siedzi Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach, zwrócona trzy czwarte w lewo na wysokim i dwustopniowym, kamiennym podeście. Maria ma owalną twarz o idealizowanych rysach. Ubrana jest w jasnoróżową suknię oraz niebieski płaszcz, na głowie ma założony biały welon. Dzieciątko leży na kolanach matki, na białej, rozłożonej pieluszce. Ma krótkie i jasne włosy, a wokół głowy promienisty nimb. Z tyłu za Matką Boską stoi św. Józef z rękami rozłożonymi na boki, który palcem wskazującym lewej dłoni pokazuje na niebo. Jego twarz jest ukazana z prawego profilu o rysach mężczyzny w średnim wieku, okoloną krótką brodą i długimi włosami. Ubrany jest w niebieską suknię oraz jasnobrązowy płaszcz. Po prawej stronie obrazu zostali ukazani Trzej Królowie. Pierwszy, klęczy przed Matką Boską głęboko pochylony, zwrócony w prawą stronę. Ma twarz o rysach starszego mężczyzny z łysiną nad czołem, z siwą brodą i włosami. Ubrany jest w czerwoną suknię oraz jasnobrązowy płaszcz odsłaniający ramiona. Przed nim leżą na ziemi: berło, korona i złote naczynie z monetami. Dalej klęczy drugi król, zwrócony w prawo, który trzyma w dłoniach złote naczynie. Ma rysy twarzy mężczyzny w średnim wieku. Ubrany jest w niebieski płaszcz o złotej bordiurze. Wyżej, nieco z lewej strony stoi trzeci król zwrócony delikatnie w lewo, z głową skierowaną w stronę św. Józefa. Król trzyma w dłoniach złotą kadzielnicę, z której unosi się dym. Ma ciemną karnację skóry, ubrany jest w różową suknię z wysokim, postawionym kołnierzem i złotymi zdobieniami oraz zielony płaszcz, a na głowie ma założony biały turban ozdobiony piórem i klejnotami. W tle ukazana jest surrealistyczna stajenka betlejmska znajdująca się w grocie z drzewem wyrastającym z dachu, na którą pada snop światła z gwiazdy betlejemskiej. W tle, po prawej stronie obrazu są również dwie słabo widoczne postacie. Dzieło utrzymane jest w niebieskiej kolorystyce z niewielką dominantą czerwieni na sukni jednego z królów.
obraz
Pokłon Trzech Króli

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna, profilowana, złocona rama z rzeźbionym, ażurowym motywem ulistnionej wici, zwieńczona okrągłym medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione i złocone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafiru. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Pod szyją są trzy sznury korali i krzyż. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach, wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko, zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie, zdobioną aplikacjami w formie rozetek. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają nimby z wpisanymi w nie promieniami oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło jest srebrzone.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty. Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki. Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.
feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Przechyloną głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na czole i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagi tors Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra, zdobiony motywem kwiatowym płaszcz. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafirowym. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym i okalają nimby z motywem promieni oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu czerwieni.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Matka Boska Różańcowa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-rozancowa-12

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności