Epitafium Klemensa i Michaliny Kołaczkowskich
Zdjęcie nr 1: Epitafium Klemensa Kołaczkowskiego i Michaliny z Kościelskich Kołaczkowskiej w kształcie stojącego prostokąta zostało wykute w czarnym wapieniu dębnickim. Na tablicy obwiedzionej bordiurą z szerokim pasem geometryzowanej wici roślinnej i czworoliśćmi w narożach umieszczono złoconą, majuskułową inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IENERAŁOWI WOISK / POLSKICH W WALCE O / NIEPODLEGŁOŚĆ Z R(OKU) 1831 / KLEMENSOWI HABDANK / KOŁACZKOWSKIEMU / ZŁOŻONEMU DO GROBU / W DREŹNIE 1874 / I SPOCZYWAIĄCEI NA TUTEISZYM / CMENTARZU / MICHALINIE Z OGOŃ/CZYKÓW KOŚCIELSKICH / KOŁACZKOWSKIEI / DZIEDZICOM ŻERNIK W WIELKOPOL/SCE W DOZGONNEI MIŁOŚCI I CZCI / DLA NAILEPSZYCH RODZICÓW, / PAMIĄTKOWĄ TĘ TABLICĘ / OFIARUIĄ WDZIĘCZNE CÓRKI / IÓZEFA BARDZIŃSKA I / MARYA MILIESKA 1880”. Przy lewej krawędzi napisu, na wysokości zapisu imion zmarłych herby Abdank i Ogończyk.

Epitafium Klemensa i Michaliny Kołaczkowskich

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Liszki
Miejscowość
Liszki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Mikołaja
Tagi
czarny marmur epitafium Klemens Kołaczkowski Michalina Kołaczkowska
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/03657
Kategoria
płyta nagrobna
Czas powstania
1880 rok
Fundator
córki zmarłych
Technika i materiał
czarny marmur, techniki kamieniarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Epitafium Klemensa Kołaczkowskiego i Michaliny z Kościelskich Kołaczkowskiej w kształcie stojącego prostokąta zostało wykute w czarnym wapieniu dębnickim. Na tablicy obwiedzionej bordiurą z szerokim pasem geometryzowanej wici roślinnej i czworoliśćmi w narożach umieszczono złoconą, majuskułową inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IENERAŁOWI WOISK / POLSKICH W WALCE O / NIEPODLEGŁOŚĆ Z R(OKU) 1831 / KLEMENSOWI HABDANK / KOŁACZKOWSKIEMU / ZŁOŻONEMU DO GROBU / W DREŹNIE 1874 / I SPOCZYWAIĄCEI NA TUTEISZYM / CMENTARZU / MICHALINIE Z OGOŃ/CZYKÓW KOŚCIELSKICH / KOŁACZKOWSKIEI / DZIEDZICOM ŻERNIK W WIELKOPOL/SCE W DOZGONNEI MIŁOŚCI I CZCI / DLA NAILEPSZYCH RODZICÓW, / PAMIĄTKOWĄ TĘ TABLICĘ / OFIARUIĄ WDZIĘCZNE CÓRKI / IÓZEFA BARDZIŃSKA I / MARYA MILIESKA 1880”. Przy lewej krawędzi napisu, na wysokości zapisu imion zmarłych herby Abdank i Ogończyk.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ufundowana przez córki zmarłych czarnomarmurowa tablica upamiętniająca Michalinę i Klemensa Kołaczkowskich została wmurowana w ścianę kościoła w lub po 1880 roku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, składająca się z kosza, zaplecka i baldachimu, z dostępem od lewej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie sześcioboku, o ściankach prostych, dekorowanych płycinami w kształcie stojących prostokątów zakończonych łukiem półkolistym. Płyciny rozdzilają pilastry o kompozytowych głowicach, posadowione na konsolach utworzonych z główek atrybutów czterech ewangelistów i podtrzymujących arkadki dekorowane zygzakiem. Gzyms wieńczący kosz zdobiony dwoma rzędami ornamentu geometrycznego. Podstawa kosza stożkowa, z wypełniającymi płaszczyzny płycinami, przechodząca w wieloboczny filar, którego głowica utworzona została z liści akantu. Zaplecek w kształcie prostokąta z prostokątną płyciną zamkniętą łukiem półkolistym. Baldachim powtarzający plan kosza, ujęty profilowanym gzymsem, z podwieszeniem z arkadek i zwieńczony na załamaniach liśćmi. Na jego szczycie pełnoplastyczna figura Chrystusa Pantokratora ustawiona na stożkowej podstawie w formie fragmentu filara. Chrystus został ukazany w całej postaci, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą trzyma glob. Ma owalną twarz okoloną długimi włosami, które spływają mu na ramiona i plecy; otaczający głowę nimb przybiera formę trzech wiązek promieni. Jest ubrany w czerwoną suknienkę i złoty płaszcz; szaty łamią się ostrymi fałdami. Balustrada z poręczą z tralkami spiętymi ażurowymi arkadkami. Kolorystyka pastelowa, jasna. Struktura w kolorze kremowym, płyciny jasnoszare, fryzy bordowe, detal architektoniczny i ornamenty pozłacane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica w kształcie stojącego prostokąta z portretem zmarłego powyżej inskrypcji. Podobiznę umieszczono na niemal kwadratowej, nałożonej na kamień tablicy brązowej. Biskup został ukazany w ujęciu portretowym, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z surowym wyrazem twarzy, o szeroko otwartych oczach poniżej gęstych brwi, z prostym nosem i dość szerokimi ustami. Na głowie, na zaczesanych do tyłu, gęstych włosach, widać fragment piuski. Jest ubrany w sutannę, której niewielką część widać jeszcze na portrecie, na niej widoczny równiez fragment łańcucha krzyża pektoralnego. Ponad lewym barkiem podpis autora i data „1963”. Pod brązową tablicą litery „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI)” ujmujące krzyż łaciński, poniżej kapelusz biskupi z chwostami z dewizą biskupa zamiast herbu „IN / VERBO / TUO”. Dalej złocona, majuskułowa inskrypcja „X(IĄDZ) D(OKTO)R STANISŁAW ROSPOND / BISKUP SUFRAGAN KRAKOWSKI / DZIEKAN KAPITUŁY METROP(OLITALNEJ) KRAK(OWSKIEJ) / URODZONY 30 WRZEŚNIA 1877 / W LISZKACH KOŁO KRAKOWA / WYŚWIĘCONY NA KAPŁANA 10.VIII.1901 / KONSEKROWANY DNIA 12 CZERWCA 1927 / ZMARŁ W KRAKOWIE 4 LUTEGO 1958 / POGRZEBANY W LISZKACH 9.II.1958”.
płyta nagrobna
Epitafium Stanisława Rosponda
Zdjęcie nr 1: Budynki kościoła i plebanii znajdują się w centralnej części wsi, przy rynku na północ od głównej drogi z Krakowa do Oświęcimia. Kościół stoi przy obszernym placu, obwiedziony wysokim kamiennym murem z metalowym ogrodzeniem od południa. Kościół z prezbiterium zwróconym na północ, wzniesiony z kamienia wapiennego i cegły, tynkowany, z podmurówką. Świątynia wybudowana na planie krzyża łacińskiego z bazylikowym korpusem i transeptem. Dwuprzęsłowe prezbiterium zakończone półkoliście absydą zostało ujęte w dwa aneksy boczne, z których zachodni przeznaczony jest na zakrystię. Od południa do budynku przylega kruchta w przyziemiu wieży. Wnętrze kościoła trójnawowe, czteroprzęsłowe. Nawa główna łączy się z nawami bocznymi arkadami wspartymi na pięciobocznych filarach. Nawy boczne ujęte szerokimi pilastrami z pięciobocznymi filarami. Filary i pilastry stoją na wysokich, masywnych cokołach z kapitelami analogicznymi jak w nawie głównej. Ściany na skrzyżowaniu naw oraz ściany prezbiterium ujęte wspomnianymi filarami podtrzymującymi gurty sklepienia. Nawa i prezbiterium przykryte są sklepieniem kolebkowym z geometryzowanymi lunetami po obu stronach ścian. Ramiona transeptu sklepione kolebkowo z analogicznymi lunetami. Na skrzyżowaniu naw znajduje się sklepienie żaglaste. Nawę główną oświetlają rozmieszczone po jednym w każdym przęśle otwory okienne zamknięte łukiem półkolistym, okna w transepcie to biforia, widoczne tylko z zewnątrz okrągłe okno w absydzie wypełnione jest kamienną rozetą. Główne wejście od południa, do pierwszego przęsła od transeptu prowadzi dwoje drzwi w otworach o zamknięciu w kształcie łuku odciętego. W części zachodniej chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach i dwóch filarach dostawionych do ściany. Ich kapitele są analogiczne do pozostałych w kościele. Sklepienia dekorowane polichromią z rozetami i pękami lilii, a na skrzyżowaniu naw umieszczono malunek naścienny ukazujący Chrystusa tronującego z Bogiem Ojcem i gołębicą Ducha Świętego, a wokół nich cztery symbole ewangelistów. W fasadzie świątyni znajduje się strzelista wieża dwukondygnacyjna na planie czworokąta, przechodząca wyżej w ośmioboczną. Po bokach wieży wysokie aneksy zwieńczone schodkowo. Nad wejściem do kościoła znajduje się ozdobne okno zamknięte półkoliście i wypełnione czterema małymi rozetami ułożonymi jedna nad drugą. W kolejnej kondygnacji wieżę przepruwa biforium poniżej tarczy zegara i dekoracji arkadkowej. Wieża pełni jednocześnie funkcję dzwonnicy. Druga wieża na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu mieści sygnaturkę. Korpus kościoła nakryty dachem dwuspadowym, wieża wielobocznym. Wszystkie dachy kryte blachą.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Matka Boska zwrócona w trzech czwartych w lewo. Obiema rękami przytula Dzieciątko. Ma delikatną, owalną twarz o wąskich brwiach, niewielkich, ciemnych oczach, wąskim nosie i małych ustach, włosy skrywa maforion. Dzieciątko ukazane zostało niemal profilem, a jego głowa odwrócona jest w stronę widza. Prawą ręką dotyka twarzy Marii, lewą kładzie jej na dekolcie, jedną stopę opiera na jej ręce. Ma okrągłą twarz o rysach ukazujących podobieństwo do Matki. Sukienki postaci oraz tło zostały wykonane z trybowanej, srebrnej blachy pozłoconej w niektórych partiach. Maria jest ubrana w złotą tunikę, z której widać jedynie fragmenty rękawów i dekoltu, na to ma nałożony maforion dekorowany w drobny ornament roślinny. Dzieciątko ma na sobie sukienkę o podobnym wzorze, podbitą złotem. Oboje mają na głowach korony zamknięte dekorowane kameryzacją. Korona Dzieciątka jest złota, a srebrną koronę Marii podtrzymują dwa, złocone anioły w długich sukniach. Tło trybowane w większy wzór o motywach rozwiniętych kwiatów. Od góry i od dołu obraz powiększono o metalowe fryzy. W górnej partii obrazu dodano pas ze złoconą dekoracją roślinną, w dolnej zaś z przedstawieniem krzyża i dwóch kartuszy herbowych: Orła i Pogoni, w otoczeniu dekoracji o motywie roślinnym. Obraz w wypukłej ramie o dekoracji roślinnej.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem (Matka Boska Lisiecka)
Zdjęcie nr 1: Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Różańcowej. Maria ujęta frontalnie, prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, na lewej ma zawieszony różaniec. Spogląda przed siebie, ma małą głowę osadzoną na szerokiej szyi, niewielkie, niebieskie oczy i wąski nos; włosy przykrywa welon. Jest ubrana w srebrną suknię lamowaną pod szyją złotem oraz złoty płaszcz podbity czerwienią przechodzący przez lewe ramię. Ma głowie ma koronę zamknietą zwieńczona krzyżykiem, wokół głowy nimb z 12 gwiazd. Stoi na połowie kuli ziemskiej, pod lewą stopą ma półksiężyc, pod prawą węża, po półkuli w dół toczy się jabłko. Dzieciątko spogląda przed siebie, w prawej ręce trzyma różaniec, lewą wyciąga przed siebie; biodra ma przepasane białą szarfą. Ma małą, okrągłą głowę, okoloną jasnymi, kręconymi włosami.
rzeźba
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszego Serca Jezusa ujęty złotą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji Chrystus ukazany w całej postaci. Prawą ręką wskazuje na gorejące, koronowane cierniem serce umieszczone na jego piersi, lewą ma opuszczoną, głowę przechyla na lewe ramię, patrzy na widza. Ma owalną twarz o smutnym wyrazie, brązowe oczy, wąski nos i niewielkie usta, na policzkach delikatny rumieniec. Długie, brązowe włosy spływają mu na ramiona i plecy, twarz okala rozdzielona w dwa pukle broda i wąsy. Wokół głowy szeroki, promienisty nimb w różnych odcieniach żółtego koloru. Chrystus jest ubrany w długą, jasnoczerwoną suknię przepasaną sznurem, a na nią ma zarzucony ciemnoniebieski płaszcz, który zakrywa nogi, ramiona i jest zaczepiony o pasek przy lewym biodrze. Zbawiciel stoi na i pośród chmur, w tle gwieździste niebo. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem Chrystusa w typie Ecce Homo. Zbawiciel został ukazany w półpostaci, z rękami skrzyżowane przed sobą, związanymi i głową wzniesioną delikatnie w górę. Ma trójkątną twarz, szeroko otwarte oczy, uniesiony wzrok, wąski nos i usta. Twarz okala ciemny zarost, włosy opadają na barki i plecy, na głowie gruba korona cierniowa. Chrystus ma nagi tors i podkreślone żebra. Brzuch osłania biała tkanina, prawy bark i lewą rękę czerwony płaszcz. W lewej ręce trzyma trzcinę. Tło jednolite, ciemne, delikatnie rozjaśnione wokół głowy.
obraz
Ecce Homo
Zdjęcie nr 1:
obraz
Portret Jana Długosza

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Epitafium Klemensa i Michaliny Kołaczkowskich", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-klemensa-i-michaliny-kolaczkowskich

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności