Ołtarz boczny powstał razem z całym rokokowym wyposażeniem kościoła w 1779 roku. Został wykonany przez współpracujących ze sobą braci – Antoniego i Ignacego Korneckich.
Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na wysokim cokole z wyodrębnionymi konsolami. Ołtarz drewniany, sarkofagowy, na cokole, zwężający się ku dołowi z drewnianą mensą i kamiennym portatylem. Nastawa ujęta parą zdwojonych pilastrów zwróconych pod kątem na zewnątrz, dekorowanych zwisami kwiatowymi, dźwigających silnie wysunięte imposty podtrzymywane przez konsole. Na tle pilastrów figury św. Wawrzyńca i św. Szczepana ustawione na konsolach. Całe pole środkowe wypełnia wtórnie umieszczony obraz „Jezu ufam Tobie” w profilowanej ramie zdobionej rocaille'em. Nad nim fragmenty rocaille'u, pod nim płycina z dekoracją roślinną. Zwieńczenie w formie trapezu ujętego spływami wolutowymi, dekorowanymi liśćmi palmowymi, ze ślimacznicami w kształcie meandru, spływającymi na belkowanie, na których stoją wazony. Całość zamknięta fragmentem wyłamanego trójbocznie gzymsu, zwieńczonego rokokowym szczytem z kwiatowymi gałązkami. W polu obraz św. Wojciecha w formie zbliżonej do zwieńczenia, ujęty ramą dekorowaną rocaille'em. Struktura polichromowana w kolorze głębokiej czerwieni, z czarnymi profilami oraz złoconymi ramami, profilami i ornamentyką.
Ołtarz boczny reprezentuje typ aediculowy, a więc jednokondygnacyjnej struktury ujętej parą podpór dźwigających belkowanie, ze zwieńczeniem. Był to najbardziej popularny typ retabulum w XVIII wieku w Europie Środkowej, najczęściej stosowany dla ołtarzy bocznych, o skromniejszej od głównego architekturze. Pojawiał się on każdorazowo w realizacjach wyposażeń architektoniczno-rzeźbiarskich wykonywanych przez warsztat Korneckich, aczkolwiek o różnych wariantach podpór. Analogiczne do ołtarzy bocznych w Raciechowicach pod względem architektury są retabula boczne w kościele św. Idziego w Zakliczynie oraz nastawa boczna w kościele św. Małgorzaty w Nowym Sączu, wykonane przez warsztat Korneckich. Wymienione wyżej ołtarze mają jednak znacznie bardziej ornamentalnie potraktowane zwieńczenie od raciechowickich.
Dobry.
Ołtarz boczny powstał razem z całym rokokowym wyposażeniem kościoła w 1779 roku. Został wykonany przez współpracujących ze sobą braci – Antoniego i Ignacego Korneckich. Ołtarz boczny reprezentuje typ aediculowy, a więc jednokondygnacyjnej struktury ujętej parą podpór dźwigających belkowanie, ze zwieńczeniem.
Paulina Kluz, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-98