Figura Chrystusa Ukrzyżowanego została wykonana przez warsztat Korneckich w czasie powstania całego wyposażenia architektoniczno-rzeźbiarskiego kościoła w latach 1741-1748. W późniejszych latach była kilkakrotnie przemalowywana.
Figura umarłego Chrystusa przybita trzema gwoździami do krzyża o prostych ramionach. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, układających się w delikatny łuk, esowato wygiętej sylwetce, głowa opada bezwładnie na prawy bark, obie nogi ugięte w kolanach, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz trójkątna, szczupła, o zamkniętych oczach, dużym, prostym nosie i wąskich ustach, okolona krótką brodą i włosami silnie skręconymi w pukle. Na głowie szeroka, zielona korona cierniowa. Ciało wychudzone, o silnie podkreślonej muskulaturze oraz żebrach klatki piersiowej. Biodra przepasane białym, krótkim i silnie drapowanym perizonium, zawiązanym na lewym boku. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Na zakończeniu pionowej belki krzyża banderola z napisem „I.N./R.I.”
Figura Chrystusa Ukrzyżowanego należy do bliskiej pod względem formalnym grupy krucyfiksów wykonywanych w warsztacie Korneckich. W rzeźbach tych występuje zazwyczaj taki sam układ ciała w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, charakterystyczny typ twarzy o analogicznych rysach, szeroka korona cierniowa oraz krótkie perizonium, często wiązane na lewym boku, odsłaniające fragment lewego biodra. Omawiane dzieło posiada zbliżone cechy formalne względem krucyfiksu z kościoła w Gdowie, który znajduje się na belce tęczowej, dlatego można przypisać jego wykonanie warsztatowi Korneckich.
Figura Chrystusa ukazana jest w typie Cristo morte, a więc jako umarłego, po tym jak skonał na krzyżu.
Piotr Kornecki razem ze swoim przyrodnim bratem Stanisławem założyli w Gdowie warsztat stolarsko-rzeźbiarski i malarski. Z czasem pracowali w nim również synowie tego pierwszego oraz krewniacy mieszkający w tej wsi. Rodzinny warsztat Korneckich był szczególnie prężny w trzeciej ćwierci XVIII wieku, wykonując prace w wielu kościołach na terenie południowej Małopolski.
Figura zabrudzona, pokryta grubą warstwą przemalowań.
Figura została wykonana przez warsztat Korneckich w czasie powstania całego wyposażenia architektoniczno-rzeźbiarskiego kościoła w latach 1741-1748. Rzeźba Chrystusa ukazana jest w typie Cristo morte, a więc jako umarłego, po tym jak skonał na krzyżu.
Paulina Kluz, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-1