Dwa anioły (dekoracja Grobu Bożego)

Dzieje zabytku

Według „Liber memorabilium” w 1891 roku sprawiono do kościoła gdowskiego „grób Pana Jezusa wraz z wszystkimi przyborami i przywozem z Krakowa”. Anioły stanowią pozostałość dawnej dekoracji Grobu Bożego wystawianego w kościele w okresie wielkanocnym.

Opis

Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtramy w kształcie postaci. Anioły ukazane w lustrzanym odbiciu, zwrócone do wewnątrz, w pozycji stojącej, z pochylonymi głowami, obiema rękami trzymają laski. Twarze mają owalne, o dużych, zamkniętych oczach, prostych nosach i małych, pełnych ustach, okolone brązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Ubrane są w białe szaty spodnie oraz czerwone, luźne szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i zielonymi podszewkami, z szerokimi rękawami, sięgającymi kolan. Po bokach obu postaci złożone duże, szare skrzydła.

Zarys problematyki artystycznej

Budowanie symbolicznych Grobów Pańskich wiąże się z tradycją ich odwiedzania w okresie triduum paschalnego. Nigdy nie zdefiniowano szczegółowych zaleceń dotyczących ich wyglądu, dlatego przyjmowały one różną formę, bardziej lub mniej okazałą, zgodnie z panującą modą. Omawiane anioły stanowią pozostałość okazjonalnej dekoracji Grobu Bożego budowanego w kościele gdowskim. Niestety nie zachowały się żadne opisy mogące przybliżyć jego wygląd. Można się domyślać, że flankowały sarkofag lub grotę, w której znajdowała się figura Chrystusa do grobu i Najświętszy Sakrament w monstrancji.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Według „Liber memorabilium” w 1891 roku sprawiono do kościoła gdowskiego „grób Pana Jezusa wraz z wszystkimi przyborami i przywozem z Krakowa”. Anioły stanowią pozostałość dawnej dekoracji Grobu Bożego wystawianego w kościele w okresie wielkanocnym.

Bibliografia