Chrzcielnica zapewne powstała przed 1663 rokiem, wówczas bowiem została wpisana do akt wizytacji biskupiej ("Fons baptismalis in medio Eccl(es)iae marmoreus cum pelvicula cuprea" – tłum. "chrzcielnica w środku kościoła marmurowa z misą miedzianą"). Chrzcielnicę wymieniono w kolejnych inwentarzach, przy czym w 1741 roku zanotowano istnienie nowej, drewnianej pokrywy częściowo złoconej. Obecna korona z rzeźbionym Chrystusem chrzczonym przez św. Jana Chrzciciela w Jordanie powstała zapewne później, być może w XIX wieku. Herb Zadora pod kapeluszem opackim odnosi się zapewne do fundatora chrzcielnicy, księdza Stanisława Wojeńskiego z Brzezia, proboszcza gdowskiego, archidiakona pileckiego, kanonika katedralnego krakowskiego, opata komendatoryjnego lubińskiego, od 1680 biskupa kamienieckiego.
Na niskiej prostopadłościennej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na trzonie ryty kartusz z godłem herbu Zadora pod kapeluszem z sześcioma chwostami po każdej ze stron, w trzech rzędach. Pokrywa w formie korony zamkniętej, z sześcioma kabłąkami złączonymi kulą i krzyżem; obręcz i kabłąki z malowanymi rautami i kaboszonami imitującymi kamienie jubilerskie. Wewnątrz korony grupa rzeźbiarska: Chrystus w Jordanie, z rękoma w geście modlitwy i św. Jan Chrzciciel polewający wodą głowę Jezusa.
Chrzcielnica należy do typowych dzieł powstających w ośrodku kamieniarskim w Dębniku koło Krakowa, który należał do karmelitów bosych w Czernej. Przez niemal 200 lat od początku XVII wieku do końca następnego stulecia kamieniarze tworzyli niemal identyczne chrzcielnice dla kościołów Krakowa i całej Polski. Ich datowanie na podstawie formy w zasadzie nie jest możliwe, przez 200 lat powielano ten sam typ. W przypadku chrzcielnicy w Gdowie rozpoznanie herbu Zadora pozwoliło na ustalenie fundatora – gdowskiego proboszcza Stanisława Wojeńskiego, sekretarza królowej Ludwiki Marii Gonzagi, kanonika krakowskiego i biskupa diecezji kamienieckiej, rezydującego w Warszawie z uwagi na okupację Kamieńca Podolskiego przez Turków. Nie była to jedyna jego fundacja dzieła z marmuru dębnickiego. Ufundował również portale w prezbiterium kościoła Kamedułów na Bielanach w Krakowie (1684), gdzie został pochowany.
Chrzcielnica powstała przed 1663 rokiem z fundacji gdowskiego proboszcza Stanisława Wojeńskiego z Brzezia, o czym świadczy wykuty na niej herb Zadora. Należy ona do typowych dzieł powstających w ośrodku kamieniarskim w Dębniku koło Krakowa, należącym do karmelitów bosych w Czernej. Chrzcielnice o identycznym niemalże kształcie znajdują się w kilkudziesięciu kościołach na terenie całej Polski.
Autor: Remigiusz Suszycki
Autor: Michał Kunicki
Józef Skrabski, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-31