Rzeźba powstała w latach dwudziestych lub trzydziestych XVI wieku i do tej pory używana jest w liturgii, zwłaszcza podczas Wielkiego Piątku.
Krzyż prosty, współczesny. Rzeźba zawieszona na krzyżu na wyprostowanych ramionach, figura w typie Christo vivo, głowa delikatnie przechylona na prawe ramię; nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa pociągła, o wyraźnych rysach, dużym i wąskim nosie; okolona krótkim zarostem; na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, z wydatną klatką piersiową i wąską talią. Perizonium przewiązane na lewym boku, ciasno oplatające biodra. Nad głowią Chrystusa znajduje się titulus w formie białej banderoli z napisem „INRI”. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.
Figura, pomimo iż posiada wysokie walory artystyczne nie jest szerzej opisana w literaturze. Posiada cechy stylistyczne charakterystyczne dla późnogotyckiej rzeźby: umęczona twarz, bezwładnie otwarte usta, włosy ułożone w pojedynczy pukiel i perizonium ciasno oplatające biodra z jednym końcem ułożonym na boku. Ekspresję dzieła podkreślają napięte mięśnie, ścięgna, wyprężona klatka piersiowa, palce rąk zaciśnięte na gwoździach. Niewyjaśnioną pozostaje kwestia autora rzeźby i miejsca jej pierwotnego umiejscowienia.
Dobry.
Drewniany krucyfiks gotycki datowany na lata 20. lub 30. XVI wieku częściowo przerzeźbiony i przemalowany o widocznych cechach rzeźby gotyckiej: z wyrazem umęczonej twarzy, bezwładnie otwartymi ustami, z włosami ułożonymi w ciasno skręcony pukiel i perizonium ciasno oplatające biodra z jednym końcem ułożonym na boku. Niewyjaśniona jest kwestia atrybucji dzieła.
Maria Działo, "krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-91