Dwa adorujące anioły (dekoracja Grobu Bożego)

Dzieje zabytku

Według „Liber memorabilium” w 1891 roku sprawiono do kościoła gdowskiego „grób Pana Jezusa wraz z wszystkimi przyborami i przywozem z Krakowa”. Anioły stanowią pozostałość dawnej dekoracji Grobu Bożego wystawianego w kościele w okresie wielkanocnym.

Opis

Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtram w kształcie postaci. Anioły ukazane w pozycji klęczącej, zwrócone do wewnątrz, z pochylonymi głowami. Lewy anioł z dłońmi złożonymi na piersi, prawy z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarze mają owalne, o dużych zamkniętych oczach, lekko garbatych nosach i małych, pełnych ustach, okolone jasnobrązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Wokół głów mają nimby. Anioły ubrane są w białe, długie szaty spodnie oraz luźne, ciemnoniebieskie szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i czerwonymi podszewkami, sięgające kolan. Anioły mają duże, złożone skrzydła.

Zarys problematyki artystycznej

Budowanie symbolicznych grobów Pańskich wiąże się z tradycją ich odwiedzania w okresie triduum paschalnego. Nigdy nie zdefiniowano szczegółowych zaleceń dotyczących ich wyglądu, dlatego przyjmowały one różną formę, bardziej lub mniej okazałą, zgodnie z panującą modą. Omawiane anioły stanowią pozostałość okazjonalnej dekoracji Grobu Bożego budowanego w kościele gdowskim. Niestety nie zachowały się żadne opisy mogące przybliżyć jego wygląd. Można się domyślać, że flankowały sarkofag lub grotę, w której znajdowała się figura Chrystusa do grobu lub Najświętszy Sakrament w monstrancji.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Według „Liber memorabilium” w 1891 roku sprawiono do kościoła gdowskiego „grób Pana Jezusa wraz z wszystkimi przyborami i przywozem z Krakowa”. Anioły stanowią pozostałość dawnej dekoracji Grobu Bożego wystawianego w kościele w okresie wielkanocnym.

Bibliografia